نجم‌الدین شُکر رئوف معروف به مامەریشە  سال ١٩۵۵ در روستای طلبان در منطقه‌ی گرمیان دیده به جهان گشود.

وی در سال ١٩٧٠ برخلاف شمار زیادی از هم سن‌هایش، در مبارزات خلق فلسطین مشارکت می‌کند.

مامە ریشه سال ١٩٧٨ برای مقابله با سیاست‌های رژیم بعث به صفوف پیشمرگه‌های کوردستان می‌پیوندد.

نجم‌الدین شُکر رئوف در مدت زمان کوتاهی در چندین عملیات گسترده علیه ارتش رژیم بعث شرکت می‌کند. در یک درگیری‌ یکی از رفقایش شهید می‌شود، از آن پس با خود عهد می‌بندد تا زمانی که انتقام رفیقش را نگیرد ریشش را اصلاح نکند، از این به بعد بود که به مامه ریشه معروف شد.

او در سال ١٩٧٨ به حزب اتحادیه میهنی کوردستان پیوست، اسلحه مقاومت در دست گرفت و در عملیات نظامی علیه اشغالگران در مناطق ‌«هرمند، جباری، قادر کرم و صحرای کرکوک‌» شرکت کرد.

مامه ریشه همچنین بعنوان نیروی پشتیبانی در مقابل رژیم ایران به مبارزه پرداخت. شجاعت و مبارزات قهرمانانه‌ی مامه ریشه بطوری بود که به او لقب مرد آهنین داده بودند و هر وقت نام مامه ریشه در صفوف مبارزات به گوش می‌رسید، ترس و واهمه به دل نظامیان اشغالگر می‌انداخت.

رژیم بعث زمانی که مامه ریشه مشغول مبارزات علیه اشغالگران بود، پدر و برادر او را دستگیر می‌کند و آنها را به شهادت می‌رساند.

مامه ریشه در مدت زمان مبارزاتش بعنوان پیشمرگ از سال ١٩٧٧ تا ١٩٨٣، علاوه بر عملیات‌هایی که به شخصه انجام می‌داد، در ١٩١ عملیات در باشور و روژهلات کوردستان شرکت کرد و ٢٠ بار هم زخمی شد.

روز ٢۴ ژانویه ١٩٨۵/ ۴ بهمن ١٣۶٣ در توطئه‌ای که از سوی مزدوران وابسته به رژیم بعث طرح ریزی شد، نجم‌الدین شُکر رئوف معروف به مامه ریشه همراه با دو تن از رفقایش به نام محسن و سردار به شهادت رسید.

امروز در سالروز شهادتش خلق کورد یاد و خاطره‌ی این مبارز شجاع را گرامی داشته می‌شود و راهش از سوی جوانان کورد ادامه پیدا کرده است.