جامعه زنان آزاد روژهلات کوردستان ‌(کژار) در بیانیه‌ای کتبی حملات نیروهای دولتی ایران به خلق و زنان بلوچ و اخراج مهاجرین افغانستانی را محکوم کرده است و با بیان اینکه مقاومت و پیشاهنگی زنان برای ایجاد حیاتی آزاد و دمکراتیک را امری لازم‌ و ضروری می پندارد، بیان داشته است‌: ‌«براین باوریم مساله‌ی آزادی زنان، مساله ای فرا ملیتی بوده و در چنین مواقعی همصدایی زنان در حمایت از یکدیگر می‌تواند بر سطح مبارزه مان بیفزاید. دیروز زنان روستای گونیچ مورد هجوم قرار گرفتند، با اتحاد و همبستگی مان، نگذاریم جمهوری اسلامی فردای خونین دیگری راه بیندازد.‌»

مشروح بیانیه کژار به شرح زیر است‌:

‌«زن ستیزی جمهوری اسلامی، شریان های حیات جامعه را هدف گرفته است

در روز دهم تیرماه ۱۴۰۴ نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران، در پی حمله‌ای نظامی به روستای گونیچ از توابع بلوچستان، زنان روستا را مورد هجوم قرار دادند، که در جریان این حمله بیش از ده‌ها نفر جان باخته و یا زخمی گشتند. دیری نپایید که موج عظیمی از اخراج پناهجویان، مهاجرین و شهروندان افغانستانی، از سوی جمهوری اسلامی صورت گرفت. اقدامات جمهوری اسلامی پس از آتش بس اخیر جنگ با اسرائیل، که تحت عناوین گوناگون، افراد بسیاری را در کوردستان دستگیر و روانه‌ی زندان نمود، حکم اعدام بسیاری از زندانیان را اجرا کرد، و همزمان حمله نظامی‌ای که به بلوچستان ترتیب داد و زنان بسیاری در این حملات جان باخته و زخمی شدند همچنین با اخراج خلق افغانستان و تهدید  قرار دادن امنیت آنان را، می توان نمادی از هویت فاشیستی این رژیم خواند که ماهیت زن ستیزی آن نمایان و برجسته است، ماهیتی که با گسترش مردسالاری، بر آن است که نفس از رگه‌های حیات بستاند.

بطور کل می توان گفت، بهای شکست های ناشی از جنگ و سیاست های داخلی و خارجی رژیم را جامعه می پردازد. بطوریکه در طول جنگ ۱۲ روزه و عدم حمایت جامعه و مردم از طرفین جنگ ستیز و اقتدارگرا، موجب خشم جمهوری اسلامی گردید و این رژیم با توسل به سرکوب، اعدام و دستگیری‌های فراوان سعی می کند که بخش عظیمی از شکست هایش را کتمان نماید، از همین‌رو پس از آغاز آتش بس افراد زیادی از کوردستان تا بلوچستان را دستگیر و احکام اعدام بسیاری را اجرا نمود.

نباید بعد تاریخی این حملات را نادیده گرفت. همانا که هر جا جمهوری اسلامی در تنگنا قرار می‌گیرد، ابزار سرکوب به دست گرفته و اعمال خشونت می‌کند و این راهکار همچنان ادامه دارد. اینکه زنان چرا بیش از هر قشر دیگری مورد حمله و هجوم رژیم قرار می گیرند، در طول چندسال گذشته و بویژه پس از انقلاب «ژن ژیان ئازادی» روشن گشت، پیام واضح و روشن زنان و حضور پررنگ شان از خیابان تا زندان در انقلاب « ژن ژیان ئازادی» بیانگر شکاف عمیق و فاصله ی بسیار میان جمهوری اسلامی و جامعه و بویژه زنان است.

این رژیم، با تفرقه افکنی در برابر فریادِ «همبستگی و همدلیِ» زنان، و نیز در مقابله با فرهنگ «مقاومت زندگیست» زندان، با اعمال شکنجه های متفاوت علیه زندانیان و تحمیل سکوت بر جامعه، سعی بر  گسست همگرایی جامعه دارد. این در حالیست که سیاست های مرکز‌گرا، ملی‌گرا و زن‌ ستیزانه ی رژیم، موجب گردید جامعه در برابر چنین حاکمیتی قد علم کند و  انقلابی چنین آغاز گردد که تا امروز نیز ادامه دارد.

به همان اندازه که نگاه امنیتی رژیم به زنان بر کسی پوشیده نیست، به همان اندازه نیز ترس و دلهره ی رژیم از نیرو و اراده ی زنان بر همگان عیان است. هدف جمهوری اسلامی، حذف نیروهای مخالف و یک دست سازی همه ی تفاومندی های ملی – مذهبی جامعه است، این در حالی است که غنای موجود در منطقه، اجازه ی حذف را نداده و نخواهد داد. از سوی دیگر مقاومت زنان در روستای گونیج، بار دیگر نشان داد که نه تنها مظلوم نیستند، بلکه به نمادی از مقاومت در برابر نسل کشی سیستماتیک و هدفمند جمهوری اسلامی مبدل شده اند.

بار دیگر روشن گشت، گسترش جنگ، افزایش مهاجرت و پناهندگی، وضعیت نابسمان اقتصادی و افزایش قتل زنان، ماحصل سیاست های نظام مردسالاری است. در برابر چنین سیاست های هدفمندی، با فعالیت های مستمر و حمایت از مبارزات زنان در جغرافیای سیاسی ایران، می توان به این سیاست‌ها پایان بخشید.

در پایان ضمن محکومیت حملات سیستماتیک جمهوری اسلامی علیه زنان بلوچستان و اخراج مهاجرین افغانستانی بیان میداریم؛ که جامعه زنان آزاد شرق کوردستان (کژار)، مقاومت و پیشاهنگی زنان برای ایجاد حیاتی آزاد و دمکراتیک را امری لازم‌ و ضروری می پندارد. همچنین براین باوریم مساله ی آزادی زنان، مساله ای فرا ملیتی بوده و در چنین مواقعی همصدایی زنان در حمایت از یکدیگر می‌تواند بر سطح مبارزه مان بیفزاید. دیروز زنان روستای گونیچ مورد هجوم قرار گرفتند، با اتحاد و همبستگی مان، نگذاریم جمهوری اسلامی فردای خونین دیگری راه بیندازد.‌»