در ساعات ابتدایی دوم تیرماه، بخشی از زندان اوین واقع در شمال تهران هدف حمله هوایی ارتش اسرائیل قرار گرفت. اگرچه تا لحظه انتشار این گزارش، مقامات جمهوری اسلامی جزئیاتی رسمی از تلفات ارائه نداده‌اند، منابع مستقل و گزارش‌های نهادهای صنفی حاکی از آن‌اند که این حمله منجر به کشته و مجروح شدن ده‌ها تن شده است؛ از جمله سربازان وظیفه، کارکنان بخش اداری، زندانیان مالی، مراجعه‌کنندگان به دادسرای اوین و برخی زندانیان سیاسی.

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان با انتشار گزارشی اعلام کرد که ورودی بند چهار، درمانگاه، سالن ملاقات، بندهای امنیتی ۲۰۹، ۲۴۰، ۲۴۱، دو الف، دادسرای امنیتی اوین و کچویی هدف حمله قرار گرفته‌اند. همچنین گزارش‌هایی از آسیب‌ جدی به بند زنان و بند ۸ زندان اوین منتشر شده است.

به‌دنبال این حمله، خانواده‌های زندانیان با سردرگمی شدید مواجه شده‌اند. برخی از آن‌ها گزارش داده‌اند که هیچ‌گونه خبری از عزیزانشان در دست ندارند. نمونه‌ای تأثربرانگیز از این وضعیت، ناپدید شدن «لیلا جعفرزاده» است که به همراه پدرش به دادسرای اوین مراجعه کرده بود و از لحظه حمله دیگر اثری از او یافت نشده است. خانواده‌اش تا ساعت‌ها بعد بیمارستان‌های مختلف تهران را برای یافتن وی جست‌وجو کردند اما نام او در هیچ فهرست فوتی ثبت نشده بود.

از سوی دیگر، علی اسدالهی، برادر آنیشا اسدالهی، زندانی در بند نسوان، گفته است که از خواهرش پس از حمله هیچ تماسی دریافت نکرده‌اند. او فضای مقابل اوین را «جهنم» توصیف کرده و گفته است که تعداد زیادی سرباز زخمی و خانواده‌های عزادار در محل دیده‌ است.

گزارش منابع حقوق بشری حاکی است که پس از این حمله، تلفن‌های زندان در بسیاری از بندها قطع و ملاقات‌ها لغو شده‌اند. همچنین برخی از زندانیان از جمله ساکنان بند ۴ به زندان تهران بزرگ منتقل شده‌اند. به گفته هرانا، نهاد خبری فعالان حقوق بشر، هیچ اطلاعاتی از بندهای امنیتی و حفاظت اطلاعات در دسترس نیست.

سازمان عفو بین‌الملل این حمله را «عمیقاً دلهره‌آور» دانسته و آن را به عنوان اقدامی که می‌تواند مصداق «جنایت جنگی» باشد، محکوم کرده است. تشکل‌های کارگری و صنفی از جمله سندیکای کارگران شرکت واحد نیز این اقدام را به‌شدت محکوم کرده و خواهان آزادی فوری زندانیان سیاسی، لغو احکام اعدام و انتقال ایمن زندانیان شده‌اند.