وریشه مرادی اعلام کرد که اعتصاب غذای نامحدود را آغاز کرده است
وریشه مرادی، عضو جامعه زنان آزاد روژهلات کوردستان (کژار) که بیش از ۱۴ ماه است در ایران زندانی است، اعلام کرد که اعتصاب غذای نامحدود خود را علیه ظلم و اعدام آغاز کرده است.
وریشه مرادی، عضو کژار در تاریخ ۱ سپتامبر ۲۰۲۳ توسط نیروهای دولتی ایران در شهر سنه در روژهلات کوردستان بازداشت شد و به مدت دو هفته تحت شکنجه غیرانسانی قرار گرفت و زندانی شد.
وریشه مرادی که متهم به قیام بود اما مورد محاکمه قرار نگرفت، بیش از ۱۴ ماه است که در بند زنان زندان اوین معروف به شکنجه‌گاه در تهران نگهداری می‌شود.
وریشه مرادی در نامه‌ای اعلام کرد که علیه ظلم و اعدام اعتصاب غذای نامحدود را آغاز کرده است.
این زندانی زن کورد با بیان اینکه اعدام زنان ۳۵ درصد افزایش یافته و از ابتدای سال تاکنون حداقل ۵۳۱ نفر در زندان‌های مختلف ایران اعدام شده‌اند، گفت: «به هر قیمتی که باشد اجازه نمی‌دهیم زندانیان شجاع در میان جنگ‌ها و ماجراهای بی‌ثمر از دست بروند.»
نامه وریشه مرادی به شرح زیر است:
«آتش جنگ سراسر خاورمیانە را فرا گرفتە است، آتشی کە دهەهاست در بخش‌های مختلف این سرزمین کهن بە قصد طرح و نظمی بە اصطلاح نوین نفس جامعە را بریده و هربار بخشی از این حیات زیبای انسانی را می‌سوزاند. سیاست‌های نئولیبرالیستی نظام سرمایەداری جهانی برای تحکیم حاکمیتش در خاورمیانە و در کنار آن قدرت‌طلبی مواضع قدرت‌های سنتی منطقە موجب شدە کە این جنگ عریان‌تر از همیشە رخ بر جهان بنمایاند. از سویی غرب بەدنبال تغییر چهرەی خاورمیانە است و برای این تغییر چهرە نه از در صلح، کە از راە جنگ آمدە و علی‌رغم اینکە سیاست‌هایش با هدف یکدست‌سازی و هموژن کردن خاورمیانە و بر مبنای نابودی تاریخ و فرهنگ جامعە شکست خوردە، همچنان ادامه می‌دهد. از سوی دیگر دول محافظه‌کار منطقە با تشدید ملی‌گرایی و دین‌گرایی آتش این جنگ را شعله‌ور می‌نمایند. این جنگ‌ها بازتاب‌های مختلفی داشته و شدت تهاجمات و حملات خطر تشدید فاشیسم در منطقە را با خود به همراه آورده است.
پیداست که جنگ مذکور همچنان ادامە خواهد داشت و بخش مهمی از منطقه را در بر خواهد گرفت. در این کشمکش و تنش‌ها، جمهوری اسلامی ایران پس از سال‌ها تلاش برای ساخت هلال شیعی، اکنون از اتحادیه عرب ناتو و وحدت امت اسلامی صحبت می‌کند. ترافیک دیپلماتیک اخیر نشان از این طرح دارد. انتظار نمی‌رود این درگیری‌ها و رقابت‌ها در خدمت تغییر شکل خاورمیانه باشد. مردم و زنانی که بیشترین آسیب را از حکومت‌های توتالیتر متحمل شدند، اکنون با خطرات جدیدی روبرو هستند که این جنگ‌ها به همراه دارد.
به طور خلاصه، اگرچه سرمایه‌داری جهانی تلاش می‌کند تا دولت‌های منطقه را کوچک کند و آنها را تحت کنترل خود درآورد، اما مردم، به ویژه زنان را بدون حمایت رها می‌کند. در جنگ قدرت در منطقه، جامعه و به ویژه زنان و کودکان هدف قرار می‌گیرند. یا از عبور آنها از مرزها جلوگیری می‌شود، یا مجبور به ترک محل زندگی خود می‌شوند. موضوع مهمی که در این روند باید به آن توجه کرد، افزایش مشکلات و بحران‌های داخلی و همچنین افزایش فشار بر مدافعان آزادی است. به عبارت دیگر این دو موضوع به هم مرتبط هستند. ایران در این معادله لحاظ نمی‌شود. برعکس، ایران همچنان راه دهه ۱۹۸۰ را دنبال می‌کند و جنگ‌های خود را در خارج از مرزهای خود و قتل‌عام‌های خود را در زندان‌ها و علیه مردمی که برای آزادی می‌جنگند افزایش می‌دهد. اکنون مهم این است که شرایط دهه ۱۹۸۰ را به خاطر بسپاریم و اجازه ندهیم تاریخ تکرار شود.
جمهوری اسلامی ایران در سال‌های اخیر مدعی «حافظ صلح» در میان کشورهای همسایه بوده و مدعی شده است که تحت تأثیر طوفان‌ها و خطرات خاورمیانه قرار نخواهد گرفت. اما دیدیم همانطور که سیاست‌های داخلی و خارجی در این روند شکست خورده است، اکنون که رژیم توتالیتر قوی‌تر شده است، از فشارهای خود نکاسته و به خواسته‌ها گوش نمی‌دهد. حقوق بشر روز به روز بدتر می‌شود، به ویژه در این دوره که شرایط اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و داخلی سخت‌تر می‌شود. ۵۳۱ نفر از ابتدای سال جاری تاکنون اعدام شده‌اند. سال گذشته ۸۱۱ نفر اعدام شدند و میزان اعدام زنان نسبت به سال گذشته ۳۵ درصد افزایش داشته است. این داده‌ها نشان می‌دهد که دولت برنامه‌ای برای بهبود وضعیت جامعه ندارد، برعکس، با نابود کردن «دیگران» خود، جامعه را به فاجعه می‌کشاند. این بسیار واضح است؛ این حقیقت را همیشه باید با درد به عموم مردم جهان یادآوری کرد. این مبارزه و مقاومت مداوم در برابر قدرت ظالم در بازداشت‌شدگان ما نیز منعکس شده است.
من برای بهبود وضعیت اجتماعی موجود و افزایش معنای زندگی، راه مبارزه را در پیش گرفتم. من با درد و رنج زنان و همه مبارزه می‌کنم. تصمیماتی که می‌گیرم و اقداماتی که انجام می‌دهم موضعی در برابر ظلم علیه مدافعان آزادی است و ربطی به خواسته‌های شخصی من ندارد. من تصمیم گرفتم در روز جهانی مبارزه با مجازات اعدام دست به اعتصاب غذا بزنم و این تصمیم در خدمت این هدف است. اگر کشتارهای ناشی از جنگ را می‌بینید و می‌گویید «نه به جنگ»، باید کشتارها و اعدام‌هایی را که هر روز زیر نقاب اسلام سیاسی انجام می‌شود، ببینید. اجازه ندهید جنگ‌های فرامرزی مسائل اجتماعی را تحت‌الشعاع قرار دهد. اعتصاب غذای من به همین منظور است. به هر قیمتی که باشد اجازه نمی‌دهیم زندانیان شجاع در میان جنگ‌ها و ماجراهای بی‌ثمر از دست بروند. برای این منظور، من اعلام می‌کنم که به اعتصاب غذا ادامه می‌دهم تا تلاش انجمن‌ها، سازمان‌ها و سازمان‌های بین‌المللی برای توقف اعدام‌ها که در چارچوب کمپین‌های بین‌المللی علیه اعدام صورت می‌گیرند؛ مورد توجه قرار گیرد.»
