شورای هماهنگی ک.ژ.ک با بیان اینکه زنان با یک نیروی سازمانیافته علیه موضع نیروهای هژمونی که کوردستان و خلق کورد را قربانی منافع عمل‌گرایانه خود می‌کنند، مقابله خواهند کرد و گفت: دست از جرایمی که در برابر کوردها انجام می‌دهید بردارید، از خلق کوردستان عذرخواهی کنید! بیان عینی آن، کوردستان آزاد-خاورمیانه دموکراتیک است که زنان و خلق‌های کوردستان و خاورمیانه بر اساس وحدت آزادانه-برابر، آن را به عنوان پروژه زندگی مشترک پذیرفته و برای ساخت آن مبارزه می‌کنند؛ یعنی از به رسمیت شناختن کنفدرالیسم دموکراتیک خاورمیانه می‌گذرد.

بیانیه شورای هماهنگی ک.ژ.ک به مناسبت یکصدمین سالگرد امضای توافقنامه لوزان به شرح زیر است:

صد سال از تقسیم کوردستان به چهار قسمت با معاهده لوزان که در ژوئیه ۱۹۲۳ در لوزان سوئیس بین نمایندگان مجلس دولت ترکیه و نیروهای متفق به رهبری انگلیس و فرانسه امضا شد می‌گذرد.

قرنی که از معاهده لوزان می‌گذرد، قرنی است که در آن همه خلق‌ها و جغرافیای خاورمیانه به ویژه کوردها دچار تفرقه شده و علیه یکدیگر قرار گرفته‌اند. در این روند، همزمان رشد اجتماعی قطع شد و به جای آن، مردسالاری، جنسیت گرایی، ملی‌گرایی و دین‌گرایی بر همه جوامع تحمیل و نهادینه شد. بر این اساس ما این معاهده نسل‌کشی و کسانی که در این معاهده تصمیم‌گیرنده بوده و نقش و مسئولیت دارند را محکوم می‌کنیم! آنها به اینکه ننگی در قلب، روح و تاریخ خلق کورد باشند، محکوم هستند.

کوردها از وطن‌شان در برابر مرزهای ساختگی دفاع می‌کنند

کوردها که با معاهده لوزان در چنگال نسل‌کشی گرفتار شده بودند، هرگز و مطلقاً تقسیم سرزمین خود را نپذیرفتند. مرزهای ساختگی که دولت‌های امپریالیست و استعمارگر با معاهده لوزان مانند خنجر بر دل کوردستان زدند، نتوانستند کوردستان را از حالت وطن متعلق به کوردها دربیاورند و کوردها هرگز از حیث بودن به عنوان یک خلق دست برنداشتند، گامی پس نکشیدند. آنها صد سال است که از میهن خود دفاع می‌کنند، برای آزادی می‌جنگند و در برابر دولت-ملت‌های استعماری که توسط مرزهای ساختگی ترسیم شده بر روی میز ایجاد شده‌اند، مقاومت می‌کنند.

ملت کورد در طول مقاومت صد ساله‌ی خود برای تضمین موجودیت و آزادی‌اش صدها هزار شهید داده است. در شخص شهیدان بسه، ظریفه، سکینه جانسز، لیلا قاسم، شیرین علم‌هولی، هَورین خلف و رهبران مقاومت خلق کورد سید رضا، علی‌شیر، قاضی محمد، قاسملو، شیخ سعید، نوری درسیمی، شیخ عبدالسلام بارزانی، احسان نوری، مظلوم دوغان و شهدای ۱۴ ژوئیه، یاد و خاطره همه شهدای کوردستان را با احترام و قدردانی گرامی می‌داریم و قول می‌دهیم به رویاهای کوردستان آزاد جامه عمل بپوشانیم.

زنان بیش از همه با نسل‌کشی مورد هدف قرار می‌گیرند

معاهده لوزان بزرگترین توطئه، دام و چنگال نسل‌کشی قرن بیستم علیه کوردها است. با معاهده لوزان، کوردستان از نظر هویتی، زبانی و فرهنگی مورد اشغال نظامی، غارت اقتصادی و نسل‌کشی قرار گرفت. بر اساس معاهده لوزان، دولت ترکیه با طرح اصلاحات شرق در سال ۱۹۲۵، انکار، نابودی، تبعید، اعدام و قتل‌عام کوردها را روال معمول کرد. کوردستان توسط کمربندهای عربی در سوریه و عراق، دولت ترکیه از طریق کوچاندن، عقیم سازی و آوردن مهاجران از آسیای مرکزی دستخوش تغییرات جمعیتی شده‌اند. زبان کوردی ممنوع شد. کودکان کورد به مدارس شبانه‌روزی منطقه‌ای (YIBO) برده می‌شدند و دختران جوان با سلب هویت، زبان و فرهنگ توسط مبلغان استعماری مانند صدیقه آوار مورد پاکسازی قومی قرار می‌گرفتند.

در این چنگال نسل‌کشی، زنان بیش از همه مورد هدف قرار گرفتند و تحت فشار و استثمار ارتجاع اجتماعی و همچنین سیاست‌های استعماری قرار گرفتند. با سیاست‌های انجام شده در قرن اخیر تلاش شده است تا زنان و جامعه کورد با بی‌وطن، بی‌زبان، بدون موجودیت، بی‌تاریخ و بی‌خاطره گذاشتن‌شان، آنها را حذف کنند. به همین دلیل پیامدهای معاهده لوزان بویژه زندگی و موجودیت ما زنان کورد را تهدید کرده و می‌کند.

در ۳ آگوست ۲۰۱۴، قتل‌عام و نسل‌کشی مشابهی به دست داعش که تحت حمایت دولت ترکیه قرار دارد، علیه زنان و جامعه ایزدی انجام شد. این واقعیت که هزاران زن ایزدی به اسارت گرفته شدند، در بازارهای برده‌فروشی فروخته شدند و هنوز از سرنوشت هزاران نفر از آنها اطلاعی در دست نیست، پیامدهای فعلی واقعیت لوزان بود. کسانی که در حلبجه که ادامه‌ی انفال است، کوردها را با مواد شیمیایی به قتل رساندند، از امضاکنندگان معاهده لوزان حمایت، سلاح و قدرت گرفتند. کوردها محکوم به تنهایی وحشتناک بودند، آنها هیچ دوستی جز کوه نداشتند. در چارچوب «تله کوردها» با سیاست «پسند کردن مرگی از مرگ‌ها» روبرو گردانده شدند. از این نظر، لوزان تاریخ آغاز نسل‌کشی کوردها است.

ما به لوزان‌های جدید اجازه نخواهیم داد

ما به عنوان جنبش آزادی زنان کوردستان اعلام و بیان می‌کنیم که؛ ما با مقاومت و مبارزه سازمان‌یافته خود با قراردادهای لوزان جدید مخالفت خواهیم کرد و دیگر هرگز اجازه چنین قراردادهای پلیدی را نخواهیم داد.

ما مبارزه آزادی‌مان در سرزمین مزوپوتامیا، میهن الهه زن-مادر، که هزاران زن برای آن جان خود را فدا کردند، با تحقق اتحاد ملی دمکراتیک، با پیروزی تاجگذاری خواهیم کرد.

ما به مبارزه و مقاومت خود ادامه خواهیم داد تا کوردستان را به وطن و سرزمینی تبدیل کنیم که تمامی اقوام، فرهنگ‌ها، باورها و رنگ‌های مختلف ساکن در این سرزمین‌ها دوباره بر ریشه خود جوانه بزنند و در کنار و با هم زندگی کنند. کوردستان را وطن زنان آزاد و برابر خواهیم کرد. ما با آزاد کردن طبیعت، جامعه و فردی که برای نابودی آنها تلاش می‌شود، خلق‌ها و بشریت را با حقیقت ملت دموکراتیک گردهم خواهیم آورد.

ما با ارتقای ادعا و پافشاری خود بر کوردستان آزاد، خاورمیانه دموکراتیک، مبارزه را به یک راه‌حل شرافتمندانه خواهیم رساند.

ما با مبارزات نیم قرنی خود، جنسیت‌گرایی، ملی‌گرایی و دین‌گرایی که مدرنیته سرمایه‌داری با این توافق بر خاورمیانه تحمیل کرده و همه را با یکدیگر دشمن ساخته است، باطل کرده‌ایم. اکنون با یک قرارداد اجتماعی جدید و مبارزه برای اجرای آن وارد قرن بیست و یکم می‌شویم. غلبه بر ویرانی ناشی از معاهده لوزان و ساختن یک زندگی آزاد تنها بر اساس پارادایم جامعه دمکراتیک، اکولوژیک و آزادیخواهانه زنان تحقق می‌یابد. این واقعیت در ساده‌ترین شکل خود با «ژن، ژیان، آزادی» که توسط رهبر آپو فرموله شده و توسط زنان و خلق‌های کوردستان، خاورمیانه و جهان فریاد زده شده است، نظام‌مند گردیده است.

ما بی‌ریشه بودن و بی‌هویتی را نمی‌پذیریم، از فرهنگ و حافظه خود صیانت بعمل خواهیم آورد. زبان مادری ما؛ ما از آن به عنوان زبان خواندن، نوشتن، تجارت و سیاست استفاده خواهیم کرد. ما با آگاهی و مسئولیت در قبال اینکه دست برداشتن از زبان مادری، به معنای از دست دادن روح، عاطفه و حقیقت است، عمل خواهیم کرد.

در کوردستان و خاورمیانه، ما به زن‌کشی، سوء استفاده، تجاوز جنسی، فروش در بازارها به عنوان برده، آسیمیلاسیون، تبعید، تراژدی دختران گمشده جدید و سیاست‌های قدرت استعماری که بر بدن زنان ایجاد شده است، اجازه نخواهیم داد. ما مبارزه خود را در برابر حملات تحت سلطه مردسالار، سرمایه‌داری-امپریالیستی و نسل‌کش افزایش خواهیم داد و ایده‌آل خود را برای جامعه آزاد- زن آزاد به واقعیت مبدل خواهیم ساخت.

ما با ایجاد وحدت ملی به سیاست‌های نسل‌کشی لوزان پایان خواهیم داد!

کوردها، کهن‌ترین و قدیمی‌ترین مردم سرزمین‌هایی که در آن زندگی می‌کنند، قرن‌هاست که برای موجودیت و حفظ هویت، زبان و فرهنگ خود تلاش می‌کنند. کوردها که با تقسیم شدن در میان چهار دولت-ملت ایجاد شده با معاهده لوزان به چهار قسمت تقسیم شدند، هر چند پراکنده بوده ولی همیشه ایستادند و مقاومت کردند.

مقاومت و مبارزه معاصر کوردها به رهبری پ.ک.ک که به عنوان بیست و نهمین مقاومت، قیام و مبارزه خلق کورد تعریف می‌شود، آزادی همه کوردها را هدف اصلی خود قرار داده است. موجب ظهور آگاهی ملی، هویت ملی، موضع ملی و اراده و نگرش مشترک در مقاومت در چهار بخش کوردستان شد. قدرت‌های سلطه‌گر امپریالیستی و دولت-ملت‌های محافظه‌کار منطقه که وحدت آگاهی، اراده و نگرش ملی کوردها را غلبه بر معاهده لوزان می‌دانند، با شرکت دادن (خط) خیانت کوردها، توطئه جدیدی را علیه پ.ک.ک، بیست و نهمین مقاومت کوردها به راه انداختند. با یک توطئه بین‌المللی که در سال ۱۹۹۸ عملی شد، در ۱۵ فوریه ۱۹۹۹رهبر آپو را به اسارت درآوردند و تلاش شد تا بار دیگر از آزادی خلق کورد جلوگیری شود. رهبر آپو و پ.ک.ک نیز این توطئه را خنثی کرده‌اند. مقاومت و مبارزه وی اراده، نگرش، دانش، عزم و ارزشی را ایجاد کرد که می‌تواند تا رسیدن به آزادی خلق کورد ادامه یابد. مقاومت گریلایی به فرماندهی رفقا عگید (محصوم کورکماز) و بیریتان (گلناز کاراتاش) به سطحی بی‌وقفه و شکست‌ناپذیری دست یافت. اما کوردستان همچنان تحت اشغال و حمله است و کوردها در چنگال نسل‌کشی هستند.

نیروهای کوردستانی باید اراده‌هایشان را متحد سازند

در صدمین سالگرد معاهده لوزان، به عنوان جنبش زنان آزاد، فراخوان و موضع ما از تمامی بازیگران و احزاب سیاسی در سیاست کوردستان چنین است: همه نیروهای کوردستانی باید اراده خود را در خط وحدت ملی متحد کنند. مرزها، خطوط مختلف سیاسی، روابط اقتصادی و دیپلماتیک نباید مانعی برای وحدت ملی کوردستان باشد. هیچ حزب یا سازمانی نباید اجازه دهد روابط سیاسی، دیپلماتیک و اقتصادی که ایجاد کرده‌اند به روابطی تبدیل شود که برای مبارزات آزادی خلق کورد آسیب‌دهند، مانع‌ساز و برهم‌زننده (خرابکارانه) باشد. در برابر احزاب و سازمان‌هایی که در چنین رابطه‌ای قرار دارند باید موضعی ملی اتخاذ گردد و اصرار بر این نگرش باید به عنوان خیانت تعریف شود. خیانت بزرگترین مانع اجتماعی‌شدن، ملی‌شدن و پیروزی خلق کورد است. خیانت باید برای همیشه از تاریخ و واقعیت کوردها حذف شود.

ما از همه سازمان‌ها و احزاب کوردی می‌خواهیم که اراده خود را برای برگزاری کنگره ملی کوردها اعلام کنند و به معاهده لوزان پاسخ دهند.

ما از همه کوردها می‌خواهیم که برای توسعه و حمایت از حقوق اساسی کوردها به مثابه‌ی یک خلق، به ویژه از حیث هویتی، زبان و فرهنگ آن، مبارزه کنند.

ما از همه نیروهای میهن‌دوست دعوت می‌کنیم تا برای متحد کردن نیروهای دیپلماسی و دفاع ذاتی تصمیم بگیرند.

کوردستان آزاد خاورمیانه دموکراتیک است!

تله کوردها که با معاهده لوزان ایجاد شد به تله‌ای برای خلق‌های منطقه تبدیل شد. صد سال است که باورها، ساختارهای قومی-فرهنگی و همه این تفاوت‌ها (تنوعات اجتماعی) که غنای خاورمیانه است، آنها را در برابر یکدیگر متلاشی کرده است. تمامیت فرهنگی همه خلق‌های خاورمیانه از بین رفته، متناقض و متعارض شده است. در حالی که قرن‌ها جنگ باعث ویرانی اقتصادی و فقر شده است، مخالفت با باورها، اقوام و اقشار اجتماعی به سیاست اصلی مخرب تبدیل گشته است. صد سال است که خلق‌ها و جوامع خاورمیانه در محیط جنگ و درگیری نگهداری کرده و عقیم و ناکارا ساخته‌اند. خط اینکه با نشان دادن مرگ از نظر اجتماعی، سیاسی و اقتصادی به خلق‌ها، راضی کردن آنها به مالاریا را تحمیل کرده‌اند. همه اینها پیامدهای مخرب معاهده لوزان و سیاست‌های امپریالیستی، سرمایه‌داری، استعماری و نسل‌کشی مشابه است.

اگرچه کشورهای غربی با این معاهدات جوامعی مانند ارمنی‌ها، ایونی‌ها، پونتوس‌ها، آشوری‌ها و کلدانی‌ها را به عنوان اقلیت پذیرفتند، اما این اقوام نیز مانند کوردها مورد نسل‌کشی قرار گرفتند و در مقابل حملات مجبور به مهاجرت و ترک سرزمین‌های خود شدند. بسیاری از مردمان باستانی مانند ارمنی‌ها، مسیحیان یونانی‌الاصل، چرکس‌ها، ترکمه‌ها و آشوری-سوریانی-کلدانی‌ها مورد قتل‌عام، نسل‌کشی، تبعید و پاکسازی قومی قرار گرفتند. نگرش سرکوب، انکار و نابودگری بر باورها و فرهنگ‌های مختلف از جمله علویان و ایزدیان مانند شمشیر داموکلس در حرکت بوده است. زنان شدیدترین شکل از همه این اشکال ستم را تجربه کرده‌اند.

ما از همه خلق‌های منطقه می‌خواهیم که همه تفاوت و تنوعات خود را به عنوان غنایشان در این سرزمین الهه-مادر بدانند، جهت همزیستی بر اساس اصول جمعی، آزاد، برابر و دموکراتیک، با هم سازماندهی کنند و مبارزه کنند و در برابر همه سیاست‌های تحمیلی از خارج موضع بگیرند. این سرزمین‌ها دارای اندوخته تاریخی-فرهنگی، تجربه و مسئولیتی هستند که می‌توانند راه‌حل خود را ایجاد کنند. تنها کافیست که بتوانیم به یک اراده مشترک برای راه‌حل دست یابیم. فراخوان ما به خلق‌ها، زنان، مذاهب مختلف، اقشار قومی و اجتماعی در صدمین سالگرد معاهده لوزان بر همین اساس است.

نباید فراموش کرد که؛ هیچ هویتی که به جنگیدن با همدیگر واداشته می‌شوند برنده ندارد. جنگ‌ها، انکارها و سیاست‌های نسل‌کشی همه قدرت‌ها را در این سرزمین‌ها بازنده می‌کند. بر اساس این واقعیت، ما می‌گوییم که دولت-ملت‌های استعمارگر، باید اراده و هویت خلق کورد را به رسمیت بشناسید. وگرنه این مرزهای ساختگی ترسیم شده بر کوردستان همیشه به عنوان ضعیف‌ترین نقطه شما به مثابه تله و دام باقی خواهد ماند. و قدرت‌های امپریالیستی غربی همیشه از آن سود خواهند برد. دیگر مانع حقوق ملی کوردها نباشید! نگرش مخالف همیشه مانعی بر سر راه اینکه دولتی قوی، مرفه و باثبات باشید خواهد بود.

شما مسئول تمام نسل‌کشی‌ها و قتل‌عام علیه کوردها هستید!

موصل-کرکوک در ازای به رسمیت شناختن رسمی موجودیت ترکیه که به اقتضای معاهده منعقده در لوزان بر اساس انکار موجودیت کوردها بنا شد، به بریتانیا واگذار گردید. جمهوری ترکیه با این معاهده جایگاه خود را به عنوان یک کشور مستقل در نظام سرمایه‌داری باز کرد.

این رویکرد قدرت‌های امپریالیستی غربی راه را برای نابودی و انکار فیزیکی، فرهنگی و سیاسی کوردها هموار کرد. تمام عواقب و هزینه‌های روابط، تضادها و درگیری‌هایی که دولت‌های امپریالیستی غربی با حاکمان ترکیه در دویست سال اخیر داشته‌اند، به کوردها پرداخته‌اند. توطئه علیه رهبر عبدالله اوجالان در ۹ اکتبر ۱۹۹۸ ارتباطی با توسعه پروژه خاورمیانه بزرگ دارد. این مهم به روزرسانی نگرش کوردها به محرومیت از موقعیت و حقوق ملی بود. با این کار، قدرت‌های غربی با به روزرسانی مجدد سیاست اساسی خود، به اجرای ناتوان نگه داشتن کوردها از نظر استراتژیک، مستعمره‌گی و نسل‌کشی ادامه دادند.

قدرت‌های امپریالیستی غربی هرگز دست از اقدام با هدف استفاده از مسئله کورد برای منافع خود و سود بردن از آن و نگه داشتن کوردها در چنگال بی‌موقعیتی و نسل‌کشی برنداشته‌اند. چهار کشور استعمارگر منطقه از این فرصت استفاده کردند و از توسعه انواع حملات، قتل‌عام‌ها و اعمال علیه کوردها دریغ نکردند. اجماع و مشارکت راهبردی بین دولت-ملت‌های منطقه و قدرت‌های امپریالیستی غربی در نقطه سلب جایگاه و حقوق ملی کوردها در قرن بیست و یکم وجود دارد. این امر دستخوش وضعیتی است که پیامدهای بسیار خطرناکی برای خلق‌های منطقه دارد.

ما به عنوان جنبش آزادی زنان کوردستان، قدرت‌های هژمونی غربی را مسئول این سیاست‌های نسل‌کشی و قتل‌عام علیه کوردها می‌دانیم.

خلق‌ها و زنان با یک نیروی سازماندهی شده، با موضع شما در قربانی کردن کوردستان و خلق کورد برای منافع عمل‌گرایانه و استفاده ابزاری از آن مقابله خواهیم کرد.

دست از جرایمی که در برابر کوردها انجام می‌دهید بردارید، از خلق کوردستان عذرخواهی کنید! بیان عینی آن، کوردستان آزاد-خاورمیانه دموکراتیک است که زنان و خلق‌های کوردستان و خاورمیانه بر اساس وحدت آزادانه-برابر، آن را به عنوان پروژه زندگی مشترک پذیرفته و برای ساخت آن مبارزه می‌کنند؛ یعنی از به رسمیت شناختن کنفدرالیسم دموکراتیک خاورمیانه می‌گذرد.

در نتیجه؛ تبدیل قرن بیست و یکم به قرن آزادی برای کوردها و زنان، تضمین صلح در خاورمیانه و اصرار و عزم بر راه‌حل دموکراتیک به سیاست‌های تاریک، ضد دموکراتیک-استعماری و جنسیت‌گرایی تحمیل شده پایان خواهد داد. بدین منظور، ما از زنان کورد، خلق کورد و خلق‌های منطقه می‌خواهیم تا با آگاهی از اینکه ارزش‌های انسانی مانند دموکراسی، عدالت، برابری و آزادی از طریق واقعیت جامعه سازمان‌یافته ممکن است، متحد شوند و با یک مبارزه مشترک، زندگی آزادانه‌ای را که این سرزمین‌ها شایسته آن است، بسازند. بیایید انواع نسل‌کشی و قراردادهای تاریک مراکز قدرت حاکم بر خلاف اراده خلق‌ها را باطل کنیم، بیایید با اراده، نیرو و مقاومت خود وحدت دموکراتیک و آینده آزاد خلق‌ها را ایجاد کنیم! زنان به عنوان پیشاهنگان مبارزات اجتماعی قرن جدید، خالق و نیروی تحقق‌بخش وحدت ملی دموکراتیک و صلح شرافتمندانه خواهند بود!