جامعه زنان آزاد شرق کوردستان "KJAR"  با صدور بیانیه‌ای اعدام زنان, بویژه دختران نوجوان از سوی رژیم ایران که نمونه بارز آن فاطمه سالبهی است را بشدت محکوم کرد و گفت:« در واقع در هرجایی که رژیم، قوانین را تصویب و اجرا می کند، زن ستیزی و فمیساید را اساس بقای خود قرار می دهد»

کژار در بیانیه خود تأکید کرد که سیاست‌های زن‌ستیز ایران بخاطر این است که زنان به قوانین او «نه» می‌گویند.

در بیانیه آمده:

«زنان در ایران و شرق کوردستان همیشه در تغییر و تحولات تاریخی، سیاسی و اجتماعی نقش پیشاهنگ را برای جامعه بازی کرده اند و در رژیم هایی که یکی پس از دیگری در ایران حاکمیت داشته اند همواره این زنان بوده اند که در برابر آنان قد علم کرده اند. بنابراین سرکوب، زندانی، اعدام زنان مبارز و تصویب قانونهای زن ستیزانه از اولین اقدامات رژیمهای تازه سرکارآمده ی ایران بوده است. رژیم اسلامی ایران نیز از پلیدترین رژیمهایی است که تاکنون بر ایران حکومت کرده است. از همان اوایل اقتدارش با قوانین و دستورات کاملا زن ستیزانه و ضد آزادی در جامعه سعی بر دور ساختن زنان از عرصه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی داشته است زیرا از نیرو و نقش زنان در جامعه کاملا آگاه بوده و هست. با تصویب قوانین شرعی و قانون اساسی در طی بیشتر از 36 سال همیشه در تلاش بوده که با به انزوا کشاندن زنان در واقع جامعه را نیز به تسلیمیت وادارد. با وجود همه ی این مشکلات و مصائب باز هم زنان به مبارزات خود در قالب و شیوه های مختلف ادامه داده اند و هرگز تسلیم نظام ارتجاعی و ولایت مطلق فقیه نگشته اند در واقع با مقاومت زنان ایران و شرق کوردستان است که تاکنون نیز رژیم ایران برای ایجاد رعب و وحشت در میان زنان و واداشتن آنان در حد زنانی که در خانه تنها وظایف خانه داری، بچه داری و شوهرداری را به انجام برسانند، که اگر زنان هوشیار و آزادیخواه که این قالبها و محدوده های ذهنی و فکری را در هم شکسته و زندگی را از منظر فکر آزاد و اراده ی آزاد می نگرند توسط رژیم ایران با بهانه های مختلف سیاسی و یا برچسب های اجتماعی و فرهنگی و تحت نام "غیرقانونی" و "غیر شرعی" بودن به زندان، شکنجه و مرگ محکوم می شوند. هنوز داغ اعدام ریحانه جباری بر دل این سرزمین مانده است که چگونه تنها برای دفاع از کرامت انسانی خود مجبوربه کشتن ناخواسته ی یکی از مهره های فاسد رژیم گشت ولی تسلیم خواسته های او نشد اکنون نیز فاطمه سالبهی به اتهام قتل همسرش در هفده سالگی در زندان شیراز اعدام می گردد. فاطمه در سن 16 سالگی بنا به دستورات قانونی و شرعی رژیم با مردی 31 ساله در واقع مجبور به ازدواج شده بود. او در طی مدت ازدواج با شکنجه و زورگویی شوهر مواجه گشته بود. برای آخرین بار در سن 17 سالگی درحین دفاع از خودش برای جلوگیری از ضربات شوهرش، ناخواسته او را به قتل می رساند. در حالیکه او هر روز کرامت، انسانیت و اراده اش کشته می شد و در همان روزی که شوهرش به دست او کشته می شود ممکن بود که فاطمه به دست مرد کشته شود ولی مطمئنا آنگاه قانونی برای اجرای حکم اصرار نمی ورزید و فاطمه نیز همانند هزاران زن دیگر که روزانه با قتل عام شخصیتی، فکری و جسمی روبرو می شوند و کسی یا ماده ای ازقانون از آنان نامی نمی برد، در سکوت جان می سپرد. در حالیکه در هیچ کجای دنیا قتل در زیر سن قانونی مجازات اعدام را ندارد و حتی قاتل نیز شناخته نمی شوند. برعکس این گونه افراد را به مراکزروان- درمانی برده و تحت درمان و مراقبتهای ویژه ناشی از فشارهای روانی زندگی با یک مرد شکنجه گر روانی قرار می دهند ولی در ایران حتی قتل مردان توسط زنان برای دادگاهای رژیم و قضات آن به مسئله ای ناموسی بدل شده است که باید تحت هر شرایطی زن را قصاص نمود تا درس عبرتی شود برای زنانی که زیر بار اسارت قوانین اساسی و شرعی رژیم و بردگی مردان زورگو نمی روند. یعنی یا باید زن توسط شوهرش به صورت روحی، فکری و یا جسمی کشته شود و یا اگر جان سالم به در برد باید توسط دادگاههای دولت به مرگ محکوم شود.

ما جامعه ی زنان آزاد شرق کوردستان "کژار" ضمن محکوم نمودن اجرای حکم اعدام به هر بهانه ای که باشد اعدام فاطمه سالبهی زنی 17 ساله که همانند ریحانه جباری برای دفاع از خود و عدم قبول بردگی ناخواسته مرتکب قتل شده است را عملی تلافی جویانه از طرف رژیم بر علیه آزادیها و فعالیتهای زنان می دانیم چون در واقع در هرجایی که رژیم، قوانین را تصویب و اجرا می کند، زن ستیزی و فمیساید را اساس بقای خود قرار می دهد، غافل از اینکه همه ی زنان می دانند که سالهاست رژیم با سیاست اعدام، سرکوب و زندانی کردن زنان فعال سیاسی و مدنی باز هم نتوانسته از توسعه ی افکار و سطح فعالیتهای آنان جلوگیری نماید بر عکس با زندانی کردن و اعدام هر زنی، میدان مبارزه از وجود دهها و صدها زن، روح تازه ای می گیرد. دیگر با انقلاب روژآوا زنان خاورمیانه نیروی عظیمی کسب کرده و دوباره به پا خاستند از رژیم های دیکتاتور و مستبد نیز ترسی ندارند. "نیروهای مدافع زنان" HPJ  که قبلا نیز در طی عملیات نظامی انتقام جویانه برای اعدام و قتل زنان درایران و شرق کوردستان و از جمله قتل فریناز خسروانی و اعدام ریحانه جباری به مقامات رژیم هشدار داده یودند اکنون نیز برای دفاع از زنان آزادیخواه، توانمند و بااراده ی ایران و شرق کوردستان آماده اند. همان زنانی که بردگی و تسلیم شدن را قبول نکرده و برای دفاع از ارزشهای انسانی و هویت زن بودنشان با وجود اینکه می دانند که جانشان را خواهند بخشید باز هم با جسارت کامل به قوانین بردگی ساز دولت "نه" می گویند و این به معنای ادامه ی مبارزه و مقاومت است و نوید پیروزی را با پیشاهنگی زنان در ایران و خاورمیانه خواهد داد.»