جامعه زنان آزاد روژهلات کوردستان (کژار) با انتشار بیانیه‌ای به وضعیت زنان زندانی و مقاومت بی‌نظیر آن‌ها در زندان‌های حکومت جمهوری اسلامی پرداخته و از همه درخواست نموده است تا به صدای زندانیان تبدیل شوند. 

کژار در این بیانیه به وضعیت زینب جلالیان و همچنین فشار حکومت طی ده روز اخیر بر وی اشاره کرده و گفت: «در طول ده روز گذشته، خبر بازجویی از تنها زنِ مبارز محکوم به حبس ابد، یعنی زینب جلالیان، آن هم با دستبند و پابند، منتشر گردید و همه ی آنانی که دلشان برای آزادی می تپید، ابراز نگرانی کردند. در طول این ۱۶ سال، زینب جلالیان علی رغم تمام شکنجه های حاکمیت فاشیست ایران، گامی به عقب ننهاد.» 

جامعه‌ی زنان آزاد روژهلات کوردستان در بیانیه‌ی خود خاطرنشان نمود که حکومت ایران زنان فعالی را که از هویت خود سخن می‌گویند را مانعی بر سر راه خود می‌بیند و گفت: «رفیق مان وریشه مرادی، و سایر زنان فعالِ دیگر همچون گلرخ ایرایی، پخشان عزیزی و نرگس محمدی نیز در طولِ این مدت، از هویت و موجودیت و حقوق زنان سخن به میان آوردند.» 

کژار با بیان اینکه زندان نیز سنگر مبارزه و مقاومت است اینگونه بیانیه‌ی خود را به پایان رساند: «در طول سال های مبارزه ی کژار در شرق کوردستان و ایران، زنان پیشاهنگ بسیاری جان فدایی نموده اند. سنگری که مقاومت پیشه می کند و مقاومتی که زندگی می آفریند. از همینرو در راستای آزادیِ زنان فعال، مبارز و آزادیخواه، فعالیت می نماید و از همه ی فعالین مدنی و سیاسی میخواهد صدای زندانیان باشند.» 

مشروح بیانیه‌ی کژار در زیر آمده است: 

«مقاومت زندان و مبارزات زنان در طول یکسال گذشته، موجب گشته که رژیم فاشیست ایران به هراس واداشته شود. مقاومتی که موجبِ انرژی بخشی به سایر فعالین می گشت، سنگری که هیچ گاه خالی نگشت و همواره علی رغم سرکوب هایِ فراوان، فریاد آزادیخواهی در آن رسا و رساتر گشت. در طول ده روز گذشته، خبر بازجویی از تنها زنِ مبارز محکوم به حبس ابد، یعنی زینب جلالیان، آن هم با دستبند و پابند، منتشر گردید و همه ی آنانی که دلشان برای آزادی می تپید، ابراز نگرانی کردند. در طول این ۱۶ سال، زینب جلالیان علی رغم تمام شکنجه های حاکمیت فاشیست ایران، گام به عقب ننهاد. او هم اکنون در زندانِ یزد،بسر میبرد و از بیماری هایی همچون برفک دهان، ناخنک چشم، ضعف بینایی، آسم و ناراحتی گوارشی و کلیوی در رنج به سر می برد و همچنان از دسترسی به خدمات پزشکی محروم است و بینایی چشم با آسیب بسیاری مواجه است. البته که تهاجمات و خشونت های اعمال شده علیه زینب جلالیان، به این موارد محدود نمانده است و بارها بازجویان وزارت اطلاعات، او را به ابراز ندامت، تهدید نموده اند، اما در طول این ۱۶ سال، این مقاومت و مبارزه ی رادیکالِ زینب جلالیان بود که به نمونه برای تمامِ زنان مبارز مبدل گردید. اگر چه رژیم از هیچ راهکاری برای ندامت سرباز نزد، اما نتوانست به هیچ کدام از اهدافش برسد. 

رژیم زن ستیز ایران، زنان فعالی که ازهویت و موجودیت شان سخن میگویند، همچون مانعی بر سر راه خود می بیند. رفیق مان وریشه مرادی، و سایر زنان فعالِ دیگر همچون گلرخ ایرایی، پخشان عزیزی و نرگس محمدی نیز در طولِ این مدت، از هویت و موجودیت و حقوق زنان سخن به میان آوردند. بی خبری، بازجویی های پیاپی، تحت فشار قرار دادن خانواده، سانسور و… جنگ روانی رژیم علیه زنان است. این در حالی است که زندان به آینه ی تمام نمای جامعه مبدل گشته است. خانه باشد، یا شهر، زندان باشد یا خیابان، سنگر مقاومت به همدیگر پیوند خورده و نمی توان آنها را از همدیگر مجزا دانست. نه اعدام، نه حبس ابد و نه شکنجه، نمی تواند آنان را از رسیدن به اهداف شان وا بدارد، زیرا که مقاومت زنان و زندان قدمتی دیرینه دارد. دیدیم که جامعه ی آزادیخواه در سراسر ایران، چگونه به صدای زینب جلالیان، وریشه مرادی، پخشان عزیزی و زنان فعالِ دیگر مبدل شدند. 

از سوی دیگر، در طول این یک هفته، علاوه بر انتقال پخشان عزیزی به بند زنان در زندان اوین، خبرِ اعدام زن جوانی به نام سمیرا سبزیان، منتشر گردید. سمیرا زن جوانی است که از ده سال پیش تا کنون در زندان بوده است. سمیرا مادر دو فرزند است و حکومتِ زن ستیزایران،درصدد است تا جان او را بگیرد. 

جامعه ی زنان آزاد شرق کوردستان« کژار»، همواره براین معتقد بود، زندان نیز سنگر مبارزه و مقاومت است. در طول سال های مبارزه ی کژار در شرق کوردستان و ایران، زنان پیشاهنگ بسیاری جان فدایی نموده اند. سنگری که مقاومت پیشه می کند و مقاومتی که زندگی می آفریند. از همینرو در راستای آزادیِ زنان فعال، مبارز و آزادیخواه، فعالیت می نماید و از همه ی فعالین مدنی و سیاسی میخواهد صدای زندانیان باشند 

جامعه ی زنان آزاد شرق کوردستان «کژار» 

13/12/2023»