جامعه زنان آزاد روژهلات کوردستان (کژار) وقوع چندین قتل ناموسی در روزهای اخیر در روژهلات کوردستان را محکوم نموده و نقش حکومت مذهبی حاکم بر ایران را در چنین فجایعی مسئول می‌داند و هدف آن را سرکوب زنان و انتقام‌گیری از آنان به‌دلیل حضور پررنگ در "انقلاب زن، زندگی، آزادی" ارزیابی می‌کند. کژار می‌گوید: "در اصل قاتل زنان، همان ذهنیت مردسالاری است که به نام ناموس می‌کشد، به نام قانون زندانی می‌سازد و به نام شریعت و آیین، به دار می‌آویزد. اما در برابر این عملکرد واپس‌گرا،  با جامعه‌ای مواجه هستیم که بسیار آگاهانه گام بر می‌دارد و هیچ گاه به عقب باز نمی‌گردد."

بیانیه کژار به‌صورت زیر است:

در چنین برهه‌ی حساسی کوی و برزن، خانه و خیابان، زندان و دانشگاه، شهر و روستا، به میدان نبرد میان دو نیرو و ذهنیت، مبدل گشته است. در یک طرف، جامعه ای ایستاده که به نیروی زنان تکیه کرده و در سوی دیگر، ذهنیت مردمحور در فرم سنت، قانون و ناموس، در پی انتقام جویی از آنان، دست به هر حربه ای برده که آنان را سرکوب نماید و این پیشرفت را متوقف سازد. سال ها مبارزه ی زنان، در طول یک سال گذشته، بسیار ملموس تر و مشخص تر گشت. زنان تعاریف تحمیلی تحت نام قانون، آداب و عرف حاکمیت پیرسالار مردمحور ولایت فقیه، را در هم شکستند و تعریف راستین و حقیقی خود را به همگان نشان دادند. زنان به خیابان آمدند و جامعه را به تغییر وضعیت کنونی، امیدوار ساختند. پیشاهنگان انقلاب “ژن ژیان ئازادی”، دختران جوانی بودند که آزادی را در میان باروت و خون، تعریف کردند، آنان برای رسیدن به آزادی بهای گران بهایی به نام جان بخشیدند. آنان جان بخشیدند، که حیاتی آزاد، ایجاد گردد. آنان پیوند زن و زندگی را به خوبی احساس کردند و این احساس زیبا را با سایر آحاد جامعه در میان گذاشتند. آنان به همجنسان خود، به مردان، به پیر و جوان گفتند که حیاتی آزاد بدون آزادی زنان، ممکن نیست، در همین راه هم شهید گشتند. حاکمیت شکنجه کرد، زنان سکوت نکردند. از ابتدای انقلاب “ژن ژن ئازادی” مبارزات زنان بسیار ملموس تر، بارزتر و منسجم تر از گذشته گردیده است، خود حاکمیت هم برای انتقام از این نیروی آزادیخواهی آنان را سرکوب میکند. در طول این مدت، هر ماه به شیوه ای سعی در منفعل نمودن نیروهای ازادیخواه نمود. دستگیری و زندان، مسموم سازی دانش اموزان، سرکوب فعالیت مادران شهدا، اعدام و ملیتاریزه کردن مناطق و حال نیز قتل های زنان به نام های گوناگون، نشان دهنده‌ی ترس، انزجار و انتقام نظام از جامعه و بویژه زنان است.

پدیده زن‌کشی به شیوه‌های گوناگون، مسئله‌ای تازه نبوده است. با توجه به آمار رسمی رژیم، در طول دو سال گذشته، بیش از ۱۶۵ زن توسط مردان خانواده به‌قتل رسیده‌اند. در چنین برهه‌ی حساسی که مقاومت، مبارزه و پیشاهنگی زنان در تمامی عرصه‌ها، جهانی گشته، قتل آنان از سوی خانواده، غیر قابل قبول است. زنان برای زندگی آزاد بخشیدند، پس قتل زنان، جان حیات را نیز می‌گیرد، حال قاتل؛ گاه پدر، برادر، همسر و گاه نیز مامور اداره اطلاعات، بسیج و سپاه می‌باشد. در اصل قاتل زنان، همان ذهنیت مردسالاری است که به نام ناموس می‌کشد، به نام قانون زندانی می‌سازد و به نام شریعت و آیین، به دار می‌آویزد. اما در برابر این عملکرد واپس‌گرا،  با جامعه‌ای مواجه هستیم که بسیار آگاهانه گام بر می‌دارد و هیچ گاه به عقب باز نمی‌گردد، بویژه در روژهلات کوردستان، که زنان در آگاه‌سازی جامعه، فعالیت‌های بسیاری را انجام داده‌اند.

 قتل ناموسی، غیر قابل قبول است، آن زمان که زنان دیگر واژه‌ی ناموس برخواسته از ذهنیت مردسالار را در هم شکسته‌اند. واژه‌ی ناموس برای زنان بی معناست، آن زمان که حاکمیت به ذهن‌ها نفوذ کرده است و جای بسی نگرانی و تاسف است که همزمان با اوج گرفتن پیشاهنگی دختران جوان، پدرانی به‌نام ناموس، دختران شان را به‌قتل می‌رسانند و فکر می‌کنند گویا بدین شکل شرافتمند گشته‌اند.

ما قتل‌های صورت گرفته‌ی اخیر، تحت نام ناموس را به شدت محکوم می‌نماییم. از همه زنان و آحاد جامعه می‌خواهیم در برابر چنین جنایاتی و برای پایان بخشیدن به این جنایت، موضع قاطعی داشته باشند. بر همه کس عیان است که زنان جوان، در انقلاب ژن ژیان آزادی روح تازه‌ای به انقلاب بخشیدند، ذهنیت مردسالار با قتل آنان، از عمر خود می‌کاهد. هم چون کژار، تا زمان ریشه‌کن شدن چنین فجایع و جنایتی مبارزه خواهیم کرد و یک دم از پای نخواهیم ایستاد.