ک‌ژ‌ک به مناسبت اولین سالگرد زلزله‌ی ۶ فوریه بیانیه‌ای منتشر کرد و به تمامی خلق‌ها ابراز تسلیت کرد و گفت: «از تمامی خلق‌های کورد و ترک و عرب می‌خواهیم، ویرانی‌های زلزله را به آبادی و بازسازی تبدیل کنند.»
کوردیناسیون کنفدرالیسم زنان کوردستان (ک‌ژ‌ک) بیانیه‌ای مکتوب را منتشر کرد. در این بیانیه ک‌ژ‌ک به فاجعه‌ی سیاست‌های غارت و ویران‌گری و فاجعه توجه داشته و درخواست کرد تا کسی بار دیگر وارد منازل مرگ ساخته شده توسط توکی (شرکت ساخت و ساز منازل و شهرک‌های مسکونی که وابسته به حزب عدالت و توسعه است) نشود، که حکومت از این منازل به عنوان ابزار انتخاباتی استفاده کرد.
تسلیت بە خلق‌ها
بیانیه‌ی ک‌ژ‌ک به شرح زیر می‌باشد:
«در اولین سالگرد وقوع زلزله‌ی ۶ فوریه‌ی ۲۰۲۳ که مرکز این زلزله مَرش بود، یاد تمامی انسان‌هایی که در این زلزله جان‌باختند را با ادای احترام و قدردانی گرامی می‌داریم، به بستگان تمامی خلق‌ها تسلیت می‌گوییم.
مَرش،سمسور، مَلتی، دیلوک، آمد، هاتای، شهرهای روژآوای کوردستان و سوریه هزاران سال است که مهد تمدن‌ها بوده‌اند؛ به جغرافیایی تبدیل شده است که در آن کورد و عرب و ترک و ارامنه و مسلمان و علوی و مسیحی و دیگر خلق‌ها و باورها در برمی‌گیرد. همیشه در بنیان نهادن تمدنی دمکراتیک پیشگام بوده است. به سبب این پیشگامی مورد هجوم و حمله‌ی تمامی دولت‌های حاکم بوده است. دولت فاشیست ترکیه با سیاست‌های سودجویانه و چپاول‌گری خود راه را برای بسیاری از بلایای بزرگ هموار کرده است، از زلزله به عنوان فرصتی برای تماشای مرگ خلق استفاده کرد و سیاست‌های چپاول‌گری خود را دوباره به مرحله اجرا گذاشت.
کودکانی که به طریقت‌های مذهبی تقدیم شدند
آمار و ارقامی که در بیانیه‌های رسمی در مورد جان‌باختگان ارائه می‌شود، به دور از واقعیت هستند. علیرغم این‌که هزاران خانواده، برای کودکانی که از زیر آوار خارج شده اما مفقود شده‌اند، آن‌ها را گمشده گزارش داده‌اند اما دولت فاشیست این موضوع را رد می‌کند. زیرا هزاران کودک از نوزادان درون گهواره گرفته تا کودکان ۵ ساله‌ی کورد علوی را به طریقت‌های مذهبی تقدیم کرده‌اند. به عنوان یک سیستم ادامه دهنده‌ی سنت عثمانی، که در آن کودکان سرزمین‌های فتح شده را از خانواده‌های خود جدا می‌کردند، سپس آن‌ها را آموزش داده و در راستای خدمت دولت مورد استفاده قرار می‌گرفتند، همین سنت نیز در مورد فرزندان خلق‌های کهن که در منطقه زلزله‌زده نجات یافته بودند، اعمال شد.
ساختمان مرگ: توکی
این زلزله نشان داد که علت مرگ و میر زیاد در این زلزله یک اتفاق طبیعی نیست. بلکه سیاست‌های منفعت‌طلبانه، چپاول‌گرانه‌ی حکومت حزب عدالت و توسعه (آ‌ک‌پ)-حزب حرکت ملی (م‌ه‌پ) بوده است. با مناقصه‌هایی که به حامیانش ارائه کرده است، این پروژه‌ها و ساختمان‌هایی را که مردم ما در آن‌ها کشته شدند را مهندسی کرد. هزاران نفر از مردم ما پس از زلزله در انتظار نجات زیر آوارها جان‌باختند. در چنین فضایی، حکومت فاشیستی آ‌ک‌پ-م‌ه‌پ به هواداران خود کمک ارائه می‌کرد و اکثریت خلق ما را به حال مرگ رها کردند. چادرهای هلال احمر را به خلق ما فروخت که سال‌ها مالیات زلزله را پرداخت می‌کردند. حتی خون را نیز فروخت و منبع چپاول‌گری جدیدی را ایجاد کرد. دولت ترکیه در زلزله ۶ فوریه زیر آوار ماند و چهره فاشیستی خود را با تمام نهادها و سازمان‌ها‌یش آشکار کرد. خصومت و دشمنی آ‌ک‌پ و م‌ه‌پ با وقوع زلزله به اوج خود رسید.
پس از زلزله نیز سیاست چپاول‌گری ادامه یافت، به زور زمین‌های خلق عرب ما که از خلق‌های باستانی و کهن هاتای هستند را تصرف کردند. ساختمان‌های توکی که بر سر مردم ما آوار شده بود، بازسازی شدند تا به عنوان ابزار در انتخابات محلی از آن استفاده شوند. مادری که بستگان خود را در زلزله از دست داده بود در رابطه به ساختمان‌های ویران شده گفته بود: ‘تابوت خود را با دست خودمان خریدیم’. لازم است خلق ما صدای این مادر را بشنوند و دوباره وارد خانه‌های ساخته شده توسط شرکت توکی نشوند که به عنوان تبلیغات انتخاباتی ساخته می‌شود.
همبستگی زنان
اگرچه تمامی اقشار جامعه تحت تأثیر این زلزله قرار گرفتند، اما بیش از همه به زنان و کودکان آسیب رسید. علاوه بر فجایع ناشی از زلزله، زنان پس از زلزله با مشکلات بهداشتی، نظافتی، سرپناهی و تغذیه مواجه شدند و بسیاری از زنان باردار در شرایط سرد زمستانی در خیابان یا حتی در ویرانه زایمان کردند. این آسیب‌های جامعه به خشونت علیه زنان حتی در چادر تبدیل شد، خانواده‌هایی که در شرایط نامطلوب مالی قرار داشتند، به سنت‌های عقب مانده مانند ازدواج دختران کودکشان پناه بردند. تمامی این‌ها به ما برای مبارزه با دولت‌ها و سنت‌های فاشیستی مردسالارانه این حق را می‌بخشد.
با وجود تمامی این‌ها، در مناطق زلزله زده، چادرهای همبستگی زنان و کامیون‌های کمک‌رسانی زنان، کارزار ارسال سبد نان و‌خوراک از سیلوپی برای هر خانه‌ای در سمسور، مجموعه‌های دانش‌آموز که داوطلب مدارس خود را برای کمک به زنان ترک کردند و لبخندی بر لبان کودکان نشاند، این موارد از جمله معنادارترین تصاویر بودند. با همبستگی زنان علیه دولت فاشیستی مردسالارانه مقاومت کردند. همبستگی اجتماعی بار دیگر به تمام دنیا نشان داد که مخالفت با دولت به معنای زندگی حقیقی است.
فراخوان برای بازسازی زندگی
زلزله‌ی ۶ فوریه جراحات عظیم و خشم بزرگی را ایجاد کرد. زلزله‌ی ۶ فوریه برای ما روز عزاست، روز عزای ملت کهن دمکراتیک است. درد‌ها و آزارهای ما بزرگ هستند، اما لازم است از طریق سازماندهی و همبستگی آزارهای خود را معنادار نماییم. ما به عنوان ک‌ژ‌ک از تمامی نهادها و سازمان‌های مدنی و انجمن‌ها و اتحادیه‌ها و احزاب سیاسی و زنان و جوانان و انقلابیون و انسان‌های دمکراسی‌خواه و سوسیالیست و تمامی خلق‌های کورد، ترک و عرب می‌خواهیم تا فاجعه و ویرانی‌های ناشی از زلزله ۶ فوریه را به بازسازی و آبادانی تبدیل نمایند.
از تمامی زنان می‌خواهیم تا بدون فراموش کردن قربانیان، بدون همکاری دولت، خشم خود را به منشاء ساختن یک زندگی سازمان‌یافته و دمکراتیک و آزاد تبدیل نماییم. می‌خواهیم، با سیستمی دمکراتیک و اکولوژی و آزادی زنان، علیه سیاست‌های جنایتکارانه‌ی دولت، زندگی بنیان بگذاریم.»
