آرزو تمو، یکی از مسئولین مبارزه با خشونت علیه زنان، در مورد روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان با خبرگزاری فرات (ANF) صحبت کرد. 

مبارزه برای عدالت در برابر خشونت

آرزو تمو با بیان اینکه  «سازمان مبارزه با خشونت علیه زنان سارا» همه روزه سال با خشونت مبارزه می‌کند، گفت: «کار ما تنها یک گام نیست، ما از طریق آموزش به ویژه از طریق سمینارها می‌خواهیم درک درست ایجاد کنیم و زندگی مشترک را بسازیم. به خصوص با بروشورهایی در مورد راه‌ها و روش‌های مبارزه با خشونت می‌خواهیم زنان را آگاه کنیم و زندگی واقعی و درست را بسازیم. ما زنان را در خانه‌هایشان می‌بینیم، زنان نیز از مرکز ما دیدن می‌کنند. ما نقش حمایت از زنان، آموزش زنان و ساماندهی زنان را بر عهده داریم. در پرونده‌های موجود در دادگاه هم تلاش می‌کنیم حقیقت را روشن کنیم و عدالت را برای زنان محقق کنیم.»

آرزو به حملات دولت ترکیه توجه کرد و به اهمیت آزادی زنان و جامعه اشاره نمود. آرزو گفت: «ما دیدیم که در سال ۲۰۲۳ سیاست‌های جنگ ویژه علیه زنان اجرا شد. تعداد زنانی که هدف حملات دولت ترکیه قرار گرفتند و کشته شدند، افزایش یافت. زنانی که جامعه را رهبری می‌کردند هدف قرار گرفتند. زنانی که جامعه را سازماندهی کرده و آموزش می‌دهند و زنان را در مبارزه با خشونت مشارکت می‌دهند. علی‌رغم تهدید، ارعاب و تلاش برای تسلیم نمودن از طریق حملات، اما زنان با مقاومت، مبارزه و قیام پاسخ دادند. آنها جایگاه پیشاهنگی خود را حفظ کردند. زنانی که جامعه را رهبری می‌کنند، زنانی که نیمی از جامعه هستند، تا زمانی که آزاد نباشند، جامعه آزاد نخواهد بود.

در فضای جنگ، زنان و کودکان بیشترین آسیب را می‌بینند. زنان و کودکانی که خانواده، زمین و خانه خود را از دست می‌دهند آسیب‌های بزرگی را متحمل می‌شوند. زنانی که مجبور به زندگی در مهاجرت شده‌اند، با مشکلات هماهنگی با زندگی جدید خود روبرو هستند.

زنان و کودکان مهاجر از نظر جسمی و روحی خسته هستند.دور شدن کودک از مدرسه، از دوستانش، از زمین‌هایی که در آن بازی می‌کرد، مانعی برای رشد خلاق کودک است».

خشونت در عفرین، گری سپی و سریکانی در بالاترین سطح است

آرزو به سطح مشکلات زنان در مناطق اشغالی اشاره کرد و گفت: «خشونت علیه زنان ناشی از اشغال در بالاترین سطح در عفرین، گری سپی و سریکانی است و هر روز علیه زنان خشونت انجام می‌شود. به زنان تجاوز می‌شود، زنده زنده سوزانده می‌شوند، کشته می‌شوند، اما ما آمار مشخصی نداریم. حداقل در شمال و شرق سوریه ما در حال گفتگو با زنان هستیم، ما این فرصت را داریم که بتوانیم فوراً با وضعیت مقابله کنیم. اما در مناطق اشغالی امکان دسترسی مستقیم به زنان وجود ندارد. اما حتی اگر اطلاعات ملموس نباشد، برخی اطلاعات به دست ما می‌رسد. رسیدن آمار به دست ما مهم است، اما برای جلوگیری از خشونت کافی نیست. سازمان‌های حقوق بشری که به منطقه می‌روند باید فعالیت‌های تروریستی در منطقه را کشف کنند و دولت ترکیه را به دست عدالت بسپارند. تا زمانی که دولت ترکیه مجازات نشود، وقایع در سرزمین‌های اشغالی فاش نخواهد شد و جنایات بدون مجازات باقی خواهند ماند.»

آرزو با بیان اینکه خشونت علیه زنان تا ماه آوریل در شمال و شرق سوریه کاهش یافته، اما از آوریل به بعد افزایش یافته است، گفت: «پس از اعمال سیاست‌های جنگ ویژه علیه زنان، قتل‌عام، تجاوز و خشونت افزایش یافت. ذهن مردسالار، ظاهراً طبق سنت جامعه به نام ناموس و شرف زنان را به قتل رساند. چرا خشونت علیه زنان در طول سال افزایش یافت؟ ما این پرسش‌ها را مطرح می‌کنیم. آیا سمینارهای ما کافی بود یا نه، به همه رسیدیم یا نه، یا برای رسیدن به عدالت، قضیه را خوب پیگیری کردیم یا نه؛ این موارد باید نقد و بررسی شوند».

جایی که خشونت در آن کمتر است، منطقه جزیره است

آرزو گفت: «با شکل‌گیری انقلاب زنان، زنجیره بردگی زنان گسسته شد. بسیاری از زنان به خشونت نه گفتند، قیام کردند و حکومت مردان را نپذیرفتند. آنها حول مبارزه متحد شدند و برای برابری و عدالت مبارزه کردند. مبارزه هر چقدر افزایش یافت، خشونت  نیز بیشتر شد. بنابراین برای ایجاد برابری بین جنسیتها، نیاز به جنگی بزرگ با ذهن مردانه وجود دارد. » وی در ادامه گفت، در شمال و شرق سوریه ، منطقه‌ای که کمترین خشونت در آن رخ داده در منطقه جزیره بوده است. آرزو گفت: «اگر آن را با خاورمیانه و سوریه مقایسه کنید، از سال ۲۰۱۱ به ویژه پس از تدوین قوانین در سال ۲۰۱۴، خشونت در منطقه جزیره کاهش یافته است، در منطقه جزیره میزان خشونت ۶۰ درصد کاهش یافته است و قانون خانواده اجرا می‌شود. متأسفانه در منطقه فرات نتوانسته‌ایم به نتایج مطلوب برسیم. با بحث و گفتگو با اجرای قانون خانواده، سعی می‌کنیم موانع را برطرف کنیم. هنوز هم بسیاری از زنان در رقه کشته می شوند. با بلند کردن صدای عدالت در برابر خشونت، با اجرای قانون خانواده در چنین مناطقی می‌توان از کشتار زنان جلوگیری کرد.»

آرزو تمو در پایان سخنان خود گفت: «مبارزه ما با خشونت ادامه خواهد داشت. ما نفس آزادی گرفته‌ایم اما به آزادی کامل نرسیده‌ایم. اکنون باید قید بردگی را بشکنیم. خشونت علیه زنان را باید کاملاً پایان دهیم و به خشونت نه بگوییم.»

سازمان سارا برای مبارزه با خشونت علیه زنان پس از مراحل مقدماتی در سال ۲۰۱۱،در اول ژوئن ۲۰۱۳ تأسیس شد.