این روزها هر جا سخن از زنان کرد به میان بیاید، تصویر مبارزان زن در کوبانی بیش از سایر زنان در ذهن ها نقش می بندد. زنانی که پس از حملات داعش کانون توجه جهان شدند. تا پیش از آن کسی نمی دانست یا نمی خواست بداند جایگاه زنان کرد کجاست و خواسته هایشان چیست.

نقش انکار ناشدنی زنان در کوبانی بود که تصویر به غلط شکل گرفته در ذهن ها را پاک کرد و حقیقت را جای آن نشاند. این زنان همان زنانی هستند که در پیکار آزادی با حکومت‌هایی مانند ایران و ترکیه تروریست خطاب می شوند و سالهاست که ناتو و دولت‌های غربی هم آنها را در لیست سیاه خود قرار دادەاند.

زنان کرد که زمانی یادآور تبعض های جنسیتی بودند و در نظر افکار عمومی، حقوقشان هرگز به رسمیت شناخته نمی شد امروز در جایگاهی ایستاده اند که هیچ تبعیضی را نه تنها بر نمی تابند که از پیشگامان مبارزه برای برابری هم به شمار می روند.

این اتفاق زمانی روی میدهد که در شرق کردستان مقامات حکومتی همواره تلاش کردند تا با برنامه ریزی های سازمان یافته زنان کرد را بی پناه و کم توان جلوه دهند و خود این امر، نماینگر واهمه ی حکومت از زنانی است که امروز، دنیا مخاطب قرارشان داده.

آنها اما با وجود تمام محدودیت های اعمال شده از سوی حکومت ایران دست از تلاش برای رسیدن به حقوقشان بر نداشته و تلاش کردند تا حصارهای ساخته شده را پس بزنند و صدایشان را به هر شکل ممکن به گوش دنیا برسانند. 

آنسوتر در میان کوههای قندیل زنانی تمام قد ایستاده اند که نه تنها برای برابری که برای هویت و آزادیشان مبارزه میکنند.

آرمانهایشان اگر چه با زنان کوبانی یکیست و خودشان در کوبانی جزء افتخار آفرینان و قهرمانان هستند؛ اما به عنوان گریلا در قندیل و با همان ایدئولوژی و هدف، هستند کسانی که آنها را قهرمان نمی دانند. همان ها که از بی تدبیریشان، آتش جنگ و وحشیگری در گوشه گوشه دنیا روشن شده است و برای اینکه مقصر جلوه داده نشوند پشت دفاع از جنبش های آزادیخواهانه سنگر گرفته اند و مخالفت را امروز جایز نمی دانند. زنان گریلا را تروریست می خوانند چرا که به نظر می رسد مصالحشان را نمی توانند در قندیل بیابند.

آنسوتر در شمال، زنان کرد برای ترویج یک جامعه آزاد، برابر و دمکراتیک در پروسه صلح نقش آفرینی می کنند.  هزاران زن گریلا برای آنچه که امروز در آنجا شکل گرفته است در سی سال گذشته در پیکار با ارتش ترکیه خون دادەاند.

فرقی هم نمی کند جوان باشند یا پیر، باسواد یا بی سواد و حتی در کدام شهر و روستا ساکن باشند. تنها اتحاد این حضور است که اهمیت دارد تا جایی که شاید بتوان گفت جنبش زنان آزاد و دمکراتیک در شمال کردستان متحدترین، سازمان یافته ترین و بزرگترین جنبش زنان خاورمیانه است. نکته مهم آنجاست که این جنبش نه تنها برای زنان کرد که برای همه زنانیست که خواهان آزادی و برابری اند.

آنچه امروز به شکلی فراگیر خودنمایی میکند حضور گسترده این زنان در عرصه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگیست. زنانی که در کنار مردان برای آینده تصمیم می گیرند و از تحجر و واپس گرایی ها عبور کرده اند. حاصل این تلاش ها به عنوان نمونه قانونی می شود در کانتون‌های روژاوا که به شکلی مکتوب حقوق زنان را برمی شمارد و این درست زمانی اتفاق می افتد که سالهاست زنان در کشورهای مدعی برابری خواهی، هنوز از قوانین تبعیض آمیز رنج می برند.

این قانون و مفاد آن که در دهم نوامبر سال گذشته در مجمع قانونگذاری سیستم خودمدیریتی کانتون جزیر به تصویب رسید، در قیاس با قوانین کشورهای منطقه و نظامهای سیاسی موجود، یک حرکت ارزشمند و ساختار شکنانه محسوب می شود و اعلام قانون برابری زن و مرد درست مانند حماسه کوبانی منشا تحرک و سمپاتی میلیونها زن و البته مرد آزاداندیش در منطقه و جهان به شمار می آید .

امروز در هر کجا که زنان کرد حضور دارند جنبش ها و سازمانهای آزادی خواهانه‌ی بسیاری ظهور پیدا کرده که خود بیانگر آن است آنها نه تنها از حقوقشان نمی گذرند که می ایستند و برای به دست آوردنش مبارزه می کنند.

این جنبش‌ها اما فارغ از هر ملیت و نژاد و مذهب، آغوشش را برای تمام زنان گشوده و حضور و حمایت فعالان حقوق زنان را هم با خود همراه کرده است.