برای رِناس مراد، نقاشی فقط یک حرفه نیست، بلکه یک حس بسیار خاص و مأمنی برای آرامش است. او می‌گوید: «وقتی نقاشی می‌کشم، احساس آرامش می‌کنم، این یک حس بسیار متفاوت است.» او معتقد است که یک فرد می‌تواند هر لحظه از زندگی خود را با نقاشی بگذراند و هر رویداد، خاطره یا موقعیتی را می‌توان از طریق آن بیان کرد.

آثار رِناس موضوعات جدی بسیاری را پوشش می‌دهد. از عواقب «فرمان» و نسل‌کشی ایزدی‌ها گرفته تا زنانی که شکنجه شده‌اند، تابلوهای او فریادهای قربانیان را آشکار می‌کند. رِناس مراد گفت: «من نمی‌توانستم دردی را که ما به عنوان زن در طول فرمان سال ۲۰۱۴ متحمل شدیم، با کلمات به زبان آورم، بنابراین سعی کردم آن را از طریق نقاشی بیان کنم.» او چیدمان‌های زیادی خلق کرده است که نشان می‌دهد چگونه زنان در قرن بیست و یکم مورد ستم قرار می‌گیرند.

علاوه بر این، رِناس به درخواست دوستانش نیز نقاشی خلق می‌کند. او روی انواع مختلف کاغذ و با انواع تکنیک‌ها کار می‌کند؛ گاهی اوقات از رنگ روغن و گاهی اوقات از زغال استفاده می‌کند.

رِناس نگران تأثیر توسعه فناوری بر هنر نیست. او می‌بیند که بسیاری از مردم از کار هنری خود دست می‌کشند، اما معتقد است که در دوران امروز، کار هنری مقدس است و فناوری فعلی هرگز نباید بر هنر تأثیر بگذارد.

رناس مراد می‌گوید: «قبل از فرمان ۲۰۱۴، جامعه شنگال اهمیت زیادی به هنر نمی‌داد. اما با تحمیل فرمان و دوری از سرزمین مادری، مردم دردهای زیادی کشیدند و برای بیان آن روش‌هایی زیادی، به ویژه هنر نقاشی، آموخته‌اند. وقتی فردی می‌تواند احساسات و خاطرات خود را از طریق تصاویر بیان کند، تأثیر زیادی دارد. پس از فرمان ۲۰۱۴، مردم شنگال به طور کلی احترام و ارزش زیادی برای هنر قائل شده‌اند.»