چهل و هفتمین سالگرد تاسیس حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) در ۲۷ نوامبر جشن گرفته می‌شود. شاید یکی از اساسی‌ترین پرسش‌های امروز این باشد که مبارزه بی‌وقفه و بی‌نظیر ۴۶ ساله پ‌ک‌ک چه تغییراتی را در کوردستان و خاورمیانه ایجاد کرد؟ برای پاسخ صحیح به این سوال باید انقلاب پ‌ک‌ک را درست تعریف کرد. در واقع انقلاب پ‌ک‌ک فقط یک انقلاب سیاسی یا نظامی نیست، انقلابی است که اهداف و مقاصد خود را ساختن ذهنیت و شخصیت جدید در کوردستان و خاورمیانه تعیین کرده است.

فلسفه پ‌ک‌ک مبتنی بر جامعه‌ای اخلاقی و سیاسی است که بر پایه‌های ملت دموکراتیک، اکولوژیک و آزادی‌خواه‌ زنان بنا شده است. به همین دلیل است که سخت‌ترین مبارزه در پ‌ک‌ک مبارزه ذهنی است. اول از همه، پ‌ک‌ک قصد دارد با تعیین اولویت خود در حوزه ذهنی، ذهنیت جوامع را از قدرت و استعمار پاک کند. جوهره این مبارزه آزادی زنان است، زیرا نظام مردسالار و دولت‌گرا به مدت ۵۰۰۰ سال زنان را تحت ستم قرار داده و کار زنان را در خدمت منافع ذهنیت مردانه شکل داده است. با بردگی زنان، جامعه و طبیعت در انحصار قدرت قرار گرفته است. به همین دلیل می‌توان پ‌ک‌ک را جنبشی برای تصحیح تاریخ دروغین نامید. پ‌ک‌ک بر اساس میراث مقاومت جامعه تاریخی، ارزش‌های معنوی و اخلاقی جامعه طبیعی را در چارچوب مدرنیته دموکراتیک احیا و اجرا می‌کند. بنابراین هدف اصلی پ‌ک‌ک ساختن ذهنیت جدید، جامعه و زندگی جدید تحت پیشاهنگی زنان آزاد است.

پس از تعریف اجمالی پ‌ک‌ک، اکنون می‌توانیم ارزیابی کنیم که پ‌ک‌ک چه تأثیری در کوردستان و خاورمیانه دارد. وقتی به دوران قبل از تأسیس پ‌ک‌ک نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که جامعه کورد از هم پاشیده شده و روابط افراد و گروه‌ها با مناطق، قبایل، مذاهب و فرقه‌ها توسعه یافته است. در عین حال، نقش زنان در چارچوب سنت‌های مذهبی و جزمی جامعه فئودالی بسیار محدود بود. با تاسیس پ‌ک‌ک دو تغییر اساسی در کوردستان اتفاق افتاد. اولین تغییر این بود که زنان از این وضعیت نجات یافتند و به نماد مبارزه آزادی و هویت اجتماعی جدید تبدیل شدند. تغییر دوم، توسعه احساسات نسبت به وحدت ملی در میان کوردها بود، زیرا مرزهای بین قبایل و مناطق اهمیت خود را از دست دادند. پ‌ک‌ک شوک ذهنی بزرگی در جامعه کورد ایجاد کرد، الگوهای دگماتیک صد ساله را با آتش انقلاب ذوب کرد و راه را برای زندگی جدید هموار کرد. اگرچه جامعه امروزی هنوز به سطح جامعه اخلاقی و سیاسی نرسیده است، اما هیچ کس نمی‌تواند انکار کند که جامعه جدید، جامعه کلاسیک گذشته نیست که به شدت تحت تأثیر سیاست نسل‌کشی و ظلم بود.

پ‌ک‌ک به امید همه ستمدیدگان تبدیل شده است

پ‌ک‌ک معتقد است که بدون تحقق ذهنیت آزاد در کوردستان، جامعه آزاد و میهن آزاد میسر نمی‌شود. به همین دلیل، پ‌ک‌ک در طول مبارزات نیم قرنی خود عمدتاً بر ایجاد شخصیت و ذهنیت جدید متمرکز شد. پ‌ک‌ک قدرت خود را از ایدئولوژی خود که بر اساس اندیشه و فلسفه رهبر آپو خلق شده است، می‌گیرد. این واقعیت را رهبر آپو در اوایل انقلاب مشخص کرد. تحول اجتماعی ریشه‌ای حاصل نمی‌شود مگر اینکه یک تفکر و سازمان مستقل در کوردستان ایجاد شود. به همین دلیل رهبر آپو مانیفست انقلاب کوردستان را در چارچوب سوسیالیسم علمی تهیه کرد. بر این اساس آموزش کادرها آغاز شد. رهبر آپو با ساختن آکادمی‌های آموزشی به تحقیق درباره فرد کورد از منظر جامعه‌شناختی و تاریخی پرداخت.

رهبری همیشه می‌گفتند آنچه اینجا تحلیل می‌شود شخصیت نیست بلکه جامعه است، نه لحظه بلکه تاریخ است. رهبری در این زمینه بیشترین تلاش را کردند. رهبر آپو پس از سالها مطالعه، تجربه و تجربه عملی میدانی به این نتیجه می‌رسد که زوال جامعه کوردی مشابه زوال زنان است. بنابراین، تا زمانی که زنان دوباره قیام نکنند، امکان قیام مجدد برای جامعه کورد وجود ندارد. به همین دلیل رهبری سال‌ها کار ایدئولوژیکی انجام داد و به موضوع برده‌داری زن پرداخت و شخصیت زن را عمیقاً بررسی کرد. به همین دلیل در ۸ مارس ۱۹۹۸ ایدئولوژی آزادی زنان را اعلام کرد و علم ژنئولوژی را به همه زنان آزادیخواه جهان عرضه نمود.

بنابراین پ‌ک‌ک به عنوان جایگزینی برای نظام در جامعه ظهور کرد و قلب میلیون‌ها کورد و انترناسیونالیست را به دست آورد. پ‌ک‌ک مشعل پرومتئوس و چراغ امید آینده بشریت در عصر سخت و بی‌رحم مدرنیته شد. پ‌ک‌ک که به کشتی نوح تبدیل شده است، زندگی آرام و جدیدی را به بشریت در بحران و هرج و مرج عرضه می‌کند. پ‌ک‌ک نه تنها امید مردم کورد، بلکه همه ستمدیدگان بویژه سازمان زنان و جوانان شده است. دیگر همگان می‌دانند که بدون در نظر گرفتن پ‌ک‌ک نمی‌توان تعادلات سیاسی و نظامی در کوردستان و خاورمیانه را برقرار کرد. اگر خاورمیانه قلب جهان و کوردستان قلب خاورمیانه است، پ‌ک‌ک رگ گردن این قلب است که آزادی و دموکراسی را در خاورمیانه گسترش می‌دهد.