کنش تحریم زندانیان علیه انزوای تحمیلی ادامه دارد. همزمان در مقابل بسیاری از زندان‌ها هم کنش خانواده زندانیان با شعار «صدای آزادی باشید» ادامه دارد.

ایلم بیرتان رئیس مشترک TUHAD-FED آمد بر اهمیت این کنش تاکید کرد و خواستار این شد که همگان صدای زندانیان باشند.

بیرتان با یادآوری اینکه بیش از ۲۵ سال است که در امرالی انزوای تحمیلی شدیدی وجود دارد و ۳ سال است که نمی‌توانند هیچ اطلاعی از رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان دریافت کنند گفت: «کنش‌های مختلفی علیه این سیستم از ۲۷ نوامبر در زندان و خارج از آن ادامه دارد. در ابتدا همزمان با اعتصاب غذا در زندان‌ها، تحصن عدالت و راهپیمایی آزادی به مدت ۱۵ روز در بیرون برگزار شد. اما علیرغم اینکه کنش در زندان‌ها بدون وقفه ادامه دارد، به دلایل مختلف نتیجه دلخواه به دست نیامد. از آنجایی که انزوای تحمیلی در نتیجه این روند از میان برداشته نشد، از ۴ آوریل به بعد وارد مرحله جدیدی شد. زندانیان با شرکت نکردن در جلسه دادگاه، صحبت نکردن تلفنی و تحریم دادگاه خود را در انزوا قرار دادند‌. ما به عنوان بستگان زندانیان هم هر دوشنبه با شعار «صدای آزادی باش» در مقابل زندان کنش برگزار می‌کنیم تا صدای ناشنیده زندان‌ها باشیم.»

انزوای تحمیلی در همه جا پخش شده است

بیرتان تصریح کرد خانواده‌هایی که می‌خواستند صدای خود را به وزارت دادگستری اعلام کنند به آنکارا رفتند و در آنجا ملاقات کردند و اینگونه ادامه داد: «همزمان در برخی از شهرها در مقابل ساختمان‌های حزب عدالت و توسعه در شهر، کنش‌های «پایان دادن به انزوا» برگزار می‌شود. انزوا جنایت علیه بشریت است. سیستم انزوای تحمیلی در زندان جزیره امرالی به تمام عرصه‌های زندگی سرایت کرده است. هر فردی در این قلمرو تحت تأثیر انزوای تحمیلی قرار دارد. خلق باید از این موضوع آگاه باشند. هر اقدام غیرقانونی، ناعادلانه و ضد دموکراتیک که انجام می‌گیرد نتیجه انزوا تحمیلی است. این سیستم به شکلی غیر انسانی زندان‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.»

بیرتان اعلام کرد که آنها باید صدای زندانیان باشند، خواسته‌های خود را بیان کنند و گفت: «انتشار بیانیه که دموکراتیک‌ترین حق ماست مسدود شده است. این انزوا است. ما در هر بیانیه مطبوعاتی محاصره و منزوی هستیم. شما ذهنیت تحمیل انزوا را در مقابل خود در اینجا می‌بینید. به همین دلیل است که ما از همه صلح طلبان دعوت می‌کنیم. زندانیان دوباره فراخوان خود را از همه مدافعان حقوق بشر و سازمان‌های جامعه مدنی برای بلند کردن صدای خود علیه انزوای تحمیلی تکرار می‌کنند. انزوای تحمیلی مشکل کل جامعه است نه فقط زندانیان. ما نمی‌توانیم از زندان‌ها اطلاعی بگیریم. چندی پیش دو زندانی به طرز مشکوکی جان خود را از دست دادند. ما نگران زندانی‌ها هستیم. برای شکستن انزوای تحمیلی در جزیره امرالی و برای آرامش جامعه باید متحد باشیم. بیایید در مقابل این سیستم غیرانسانی بایستیم و با هم طلب صلح و آشتی کنیم. ما قبلا پیروز شده‌ایم، می‌توانیم دوباره برنده شویم. ما می‌توانیم انزوای تحمیلی را شکست دهیم.»