وقتی داعش حمله کرد، مردم مخمور سپر شدند. آنها نه تنها از خاک خود، بلکه از کل اقلیم کوردستان دفاع کردند. با این حال پ دک(حزب دمکرات کوردستان عراق) همواره بمانند پیش قراول دولت اشغالگر ترکیه و در حال جاسوسی از مخمور بوده است.
اردوگاه شهید رستم جودی مخمور در سال ۱۹۹۸ در منطقه‌ی مخمور ایجاد شد و ساکنان آن حدود ۱۲ هزار نفر می‌باشند.
اکنون پ دک و هوادارانش برای کوه قره‌چوخ داد فریاد راه انداخته‌اند و پ‌ک‌ک را متهم می‌کنند که آن منطقه را به ارتش عراق واگذار کرده است. آیا هرگز به گذشته خود نگاه می‌کنند و می‌بینند که با این مردم آواره چه کار‌ها که نکردند؟! آیا آنها فراموش کرده‌اند که چگونه پ د ک با همکاری میت(MIT) آنها را از اردوگاه‌های ارتوش تا صحرای مخمور فراری دادند و حتی از کشتن و ربودن آنها دست برنداشت و به چوپانان هم رحم نکردند و بسیاری از آن‌هارا سر بریدند و حیوانات آنها را دزدیدند.
مردمی که توسط دولت اشغالگر ترکیه از مناطق بوتان و جزیره در بهشت زاگرس و در دامنه‌ی رشته کوههای جیلو و جودی و چارچلا در حاشیه رودخانه‌ها و دشت‌ها آواره شده و به باشور کوردستان پناه آوردند. اما توسط پ د ک بار دیگر آنها را به بیابان‌های مخمور آواره و به گرما و طوفان صحرا سپرند. این خلق آواره را با کامیون‌های عراقی نقل مکان کردند و در میان عقرب و خشکسالی رها کرده تا از تشنگی و گرسنگی بمیرند.
همه باید داستان روزهای تلخ این مردم را بدانند و نسبت به درد و رنج‌هایی که از پ د کدیده‌اند مطلع شوند. همچنین از فداکاری این خلق و ناله آن مادرانی ببینند و بشنوند که چگونه فرزندانشان د اثر نیش عقرب بدون دارو و جلوی چشمانشان جان سپردند. بیست سال است پ د ک و خانواده بارزانی با همکاری میت، کمپ آوارگان باکور کوردستان را محاصره کرده‌اند و بیش از سه سال است که اجازه نمی‌دهند ساکنان کمپ و حتی به بیمارانشان جهت مداوا به هولیر بروند.
وقتی خانواده بارزانی این خلق را در نزدیکی زاخو و غار بهری به بیابان‌های مخمور آواره کردند، کسانی که خود را میهن‌دوست می‌دانند و به پ‌ک‌ک حمله می‌کنند، کجا بودند؟! چرا یکی نگفت آنها کورد هستند و خواهر و برادر ما می‌بشند، بگذارید نزد ما بمانند و آنها را به رحمت صدام حسین و انفالچی‌ها نسپاریم. پ د ک بمانند پیشه‌ی همیشگی خودش که مخالفانش را از تبعید می کند وآن‌ها را از دروازه‌های هولیر بیرون می‌اندازد، آوارگان باکور کوردستان را از اقلیم کوردستان بیرون راندند.
مردم، آن بیابان را دستان خود آباد کردند و سیستم اداری خود را بنیاد نهادند و از خود محافظت نمودند. وقتی داعش حمله کرد بمانند سپری از اقلیم کوردستان دفاع کردند و شهید دادند و تا به امروز هم دارند فداکاری می‌کنند. این در حالی است که پ د ک همواره به به عنوان پیش قراول دولت اشغالگر ترکیه از اردوگاه مخمور جاسوسی کرده و آنها را محاصره نموده و حملات پهپادی ترکیه را توجیه نموده‌اند.
مزدوران قلم و رسانه‌های خبری مخالف هم اکنون سینه‌های خود را برای مخمور چاک نموده و فریاد می‌زنند و به پ‌ک‌ک حمله می‌کنند و می‌گویند چرا مخمور را به ارتش عراق تحویل داده است. منطقه مخمور و اردوگاه آوارگان شهید رستم جودی چه در گذشته و در حال حاضر جزء اقلیم کوردستان نبوده و برعکس جزء مناطق مورد مناقشه است. پ‌ک‌ک پس از انجام وظایف خود تنها از آن منطقه عقب نشینی کرد و اردوگاه را به مردم غیرنظامی سپرد.
معلوم است که بعد از انی همه رسوایی و جنایاتی که پ د ک با آنها انجام داده ، ساکنین آوراه [کمپ شهید رستم جودی] به او اعتماد ندارند و امنیت خود را به وی نخواهند سپرد. پ د ک بایستی دست از سرزنش مردم و جوانان کورد دست . این مردم یاد گرفته‌اند چگونه از خود محافظت کنند و هیچ گاه امنیت خود را بدیگری نمی‌سپارند. پ‌ک‌ک در واقع قره‌چوخ را به نیروی دفاع ذاتی مخمور تحویل داده و مردم نیز مدیریت خود دارند و با دولت عراق بر اساس توافقاتی که دارند برخورد می‌کنند.
در واقع داد فریاد پ د ک برای حفاظت از کوردستان نیست، برعکس، برای مخالفت با مردم و حفظ منافع ترکیه است که باعث و بانی تمامی این تنش آفرینی‌است و کودکان کورد را به قتل می‌رساند.
وقت آن است بگوییم شما آن مردم را ندید و نابودشان کردی، حالا چگونه و با چه رویی می‌گویید رفقای پ‌ک‌ک باید آن جاها را به پ د ک بسپارند؟
کسانی که یک بیابان را تبدیل به به تبدیل کردند، آن‌هایی که زندگی آفریدند و سیستم آموزشی خود را بنیاد دهادند، آن‌هایی که داعش را شکست دادند، چگونه می‌توانند بخشی از شما شوند که بعد از سی سال هنوز سیستم آموزشی شما مشخص نیست و معلم باید برای دریافت حقوق خود در خیابان‌ها فریاد بزند.
