ایستگاه امروز شاخه قَرس «راهپیمایی بزرگ آزادی» که از روز اول فوریه با مطالبه آزادی جسمانی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان و حل دمکراتیک مسئله کورد آغاز شده بود، منطقه قره‌چوبان (کاراچوبان) اَرزروم بود.

راهپیمایان آزادی که صبح از منطقه قُپ (بولانیک) شهر موش به راه افتاده بودند، در ورودی قره‌چوبان مورد استقبال مردم این منطقه قرار گرفتند.

راهپیمایان به مناسبت سالگرد زلزله ۶ فوریه در مرکز منطقه همراه با مردم راهپیمایی خاموش برگزار کردند. راهپیمایان که نوارهای مشکی بر یقه خود بسته بودند، در مرکز شهرستان که به آن رسیدند بیانیه‌ای دادند.

صالح کودای، رئیس مشترک انجمن اتحاد و فرهنگ، همیاری و همبستگی با خانواده‌هایی که بستگان خود را در مهد تمدن‌ها از دست داده‌اند (MEBYA-DER) مِردین در اینجا سخنرانی خود را با گرامیداشت یاد کسانی که در زلزله ۶ فوریه جان خود را از دست دادند، آغاز کرد.

کودای گفت: «من هم در آن روز در سَمسور بودم. ما نتوانستیم به مردمی که زیر آوار گیر کرده بودند کمک کنیم زیرا مواد لازم را نداشتیم. دولت هیچ وسیله‌ای را بسیج نکرد. اگر مداخله لازمه انجام می‌شد، این همه تلفات جانی به بار نمی‌آمد، ساختمان‌ها به دلیل سودجویی دولت ویران شد، دولت زیر آوار ماند. این دولت بود که فرو ریخت.»

کودای با بیان اینکه یک بحران اقتصادی در کشور وجود دارد که روز به روز عمیق‌تر می‌شود، گفت: «دلیل این امر سیاست‌های جنگی است، سیاست‌های جنگی مستقل از انزوا نیست، بیش از ۳۵ ماه است که از وضعیت آقای عبدالله اوجالان اطلاعی در دست نیست. آقای اوجالان گفته بود اگر امکان باشد در عرض یک هفته این مشکلات را حل می‌کنم. راهپیمایی ما برای آزادی جسمانی آقای اوجالان است. این راهپیمایی تا زمانی که آقای اوجالان آزادی جسمانی خود را به دست آورد ادامه خواهد داشت.»

کودای از مردمی که با وجود اینکه هوا منفی ۶ درجه بود از آنها استقبال کردند تشکر کرد.

راهپیمایان آزادی به ساختمان سازمان منطقه‌ای دَم پارتی رفتند.