بزرگترین ترس حزب دمکرات کوردستان ‌(پ‌د‌ک) اینست که خشم اهالی باشور کوردستان که هر روز افزایش می‌یابد، به نیرویی سازماندهی شده متحول شود. زیرا از میراث و راسم و رسم مقاومت خلق، بخوبی آگاه است.

نقشه اشغالگرانه دولت ترکیه با حمایت و همدستی همه جانبه پ‌د‌ک ادامه دارد. بدلیل این نقش آشوب برانگیز پ‌د‌ک در این جنگ، دیگر کاسه صبر خلق و گریلا لبریز شده است. اهالی آمدیه که کاروان‌های نظامی ارتش ترکیه در میان شهر‌شان عبور می‌کند، روستائیان گوهرز که هر روز گلوله‌های توپخانه و خمپاره در باغچه‌هایشان کوبیده می‌شود، روستائیانی که با زور از روستاهای مِژِه و سپینداره کوچانده شدند، روستائیان سَرگله که هنوز زمین‌هایشان در آتش می‌سوزد، منتظر روزی هستند که از شَر پ‌د‌ک و ارتش اشغالگر ترکیه رهایی یابند. بزرگترین امید خلق نیز پیروزی گریلا در این جنگ می‌باشد.

بزرگترین ترس پ‌د‌ک اینست که خشم میان خلق که هر روز افزایش می‌یابد به نیرویی سازماندهی شده متحول شود، به دلیل اینکه پ‌د‌ک نیز این را به خوبی می‌داند‌؛ اهالی باشور کوردستان عصیانگرند، از میراث و راه و رسم قیام می‌آیند. ما از انتخاباتی که سال‌هاست به تعویق افتاده درمی‌یابیم که پ‌د‌ک تا چه اندازه از اراده خلق در هراس است. انتخابات که اولین شرط دمکراسی است، سال‌هاست که سازماندهی نمی‌شود. ‌پ‌د‌ک از انتخابات می‌ترسد. بی‌گمان در این زمان که حملات اشغالگرانه به اوج خود رسیده است، پ‌د‌ک در کنار خلق نیست بلکه همراه و در کنار اشغالگران قرار گرفته است.

آیا سربازان ترکیه توریست هستند‌؟

مطبوعات پ‌د‌ک پس از حملات ۳ جولای ارتش ترکیه برای اینکه از سطح اعتراضات و نارضایتی‌های خلق بکاهد، دروغ گفتن را شروع کرد و اقلیم کوردستان را اینگونه نشان داد که در آن هیچ مشکلی وجود ندارد و هر چیزی در آنجا در صلح وصفا بسر می‌برد.

مطبوعات هیچ کشوری و در هیچ کجای جهان هرگز تا به این اندازه برای مشروعیت بخشی به اشغالگری علیه خاک خود، تلاش نکرده است.

زمانیکه ما به اخبار شبکه تلویزیونی K24 به شهر آمدیه نگاه می‌کردیم، برای باری دیگر، عملی کردن دروغگویی و جنگ‌ ویژه‌ بدون مرز توسط مطبوعات پ‌د‌ک را شاهد شدیم.

خبرنگار K24 می‌گوید شهر آمدیه توریست‌های زیادی را به خود جذب می‌کند، از شکوه و صفای طبیعت این منطقه بحث می‌کند. آیا سربازان اشغالگر ترکیه که در شهر آمدیه و اطراف آن پرسه می‌زنند، در مقابل چشم آنان، توریست دیده می‌شوند‌؟ از کدام صفا صحبت می‌کند‌؟ در تپه آمدیه که نزدیک به شهر هم می‌باشد، آیا دود و غبار ناشی از سلاح‌های شیمایی که علیه گریلاها استفاده می‌شود برای آنان صفا آورده و خوشایند است‌؟ آیا بیشه‌زارهای سَرگله و دیگر روستاهای آمدیه که در آتش می‌سوزند باعث خوشنودی آنان می‌شود‌؟ کدام صفا و خوشنودی‌؟ آیا سوختن بدن کودکان کورد براثر حملات توپخانه‌ای و خمپاره‌های ارتش ترکیه، به مزاغشان خوش می‌آید‌؟

خبرنگار K24 سپس برای اینکه نشان بدهد شهر آمدیه تا چه اندازه در آرامش است، از چند کوچه فیلمبرداری می‌کند. در حالیکه اگر دوربین خود را کمی دیگر حرکت دهد، منطقه‌ای که از سوی ارتش اشغالگر ترکیه به اشغال در آمده است را می‌بیند. اگر دوربین‌ خود را کمی به سمت بالا بگیرد، تپه آمدیه را ملاحظه خواهد کرد که چگونه از سوی ارتش ترکیه بمباران می‌شود. برای اینکه این موارد دیده نشوند، دید دوربین‌ را به مکان‌های تنگ محدود می‌کند، دو سه نفر که در یک دکان مشغول خرید هستند، را به تصویر می‌کشد. سپس چند مصاحبه را نشان می‌دهد که از قبل آماده کردند. کسیکه در این مصاحبه حرف می‌زد می‌گوید، شهر آمدیه روزانه هزاران توریست را به سوی خود جذب می‌کند، وضعیتی اظطراری وجود ندارد و در آرامش بسیاری بسر می‌بریم.

گروه جنگ ویژه پ‌د‌ک در موضوع بازی کردن سه میمون ‌(کَر، کور و لال)‌ تا حدی حرفه‌ای شده است.

تلاش برای مشروعیت بخشی به اشغالگری

حتی اگر اهالی آمدیه گوش‌های خود را نیز بگیرند، دوباره نمی‌توانند صدای انفجارها را نشوند. حتی اگر از خانه خود نیز خارج نشوند، دوباره نمی‌توانند آتش‌سوزی در بیشه‌زارها را احساس نکنند. حتی اگر از ماسک هم استفاده کنتد، دوباره بوی سلا‌ح‌های شیمیایی که علیه تپه آمدیه استفاده می‌شود را استشمام خواهد کرد. چگونه ممکن است عبور اشغالگران از داخل شهر خود را نبینند‌.

صورت مسئله را نمی‌بینند، نمی‌شنوند و بعد ادعا می‌کنند که در آرامش هستند. مگر این به یُمن حضور  گریلا نیست که دو سال است در این منطقه علیه اشغالگری مقاومت می‌کنند‌؟ مگر اینگونه نیست که به یُمن حضور قهرمانانی که ۲ سال است در تپه آمدیه از اشغالگران جلوگیری می‌کنند تا به شهر سرازیر نشود و آن را اشغال نکند‌؟ بی‌گمان اگر گریلا طی این ۲ سال در اینجا جان خود را فدا نمی‌کرد، هیچکس نمی‌توانست این ادعا را داشته باشد که شهر آمدیه در آرامش بسر می‌برد. اگر مقدار کمی آرامش هم وجود داشته باشد به یُمن خون گریلا می‌باشد که در تپه‌های اطراف این شهر ریخته می‌شود.

آرامشی وجود ندارد، حملات اشغالگرانه وجود دارد

در منطقه آمدیه آرامشی وجود ندارد، در آمدیه بزرگترین حملات اشغالگرانه در تاریخ باشور کوردستان انجام می‌شود. سربازان ترکیه نه برای تماشا کردن زیبایی‌های شهر آمدیه به آنجا رفتند. در خاورمیانه در هرجایی که آنان قدم گذاشتند، بجز خونریزی، ریختن اشک، تعرض و قتل‌عام چیز دیگری با خود به همراه نداشته‌اند. غیر از اینها چیز دیگری هم به آمدیه نخواهند آورد. به همین علت کسانیکه ادعا می‌کنند اهالی آمدیه در آرامش هستند، کسانیکه تلاش می‌کنند تا اشغالگری ارتش ترکیه را مشروع نشان دهند، اگر این حملات اشغالگرانه متوقف نشوند، خود آنان مسئول درد و آلام‌های خلق خواهند بود.

گریلا مدافع کرامت است

رهبر آپو در تحلیلات خود به نام رهنمود‌های باشور گفته بود‌: ‌«پ‌د‌ک نیرویی نوکر است و به اراده حکام وابسته می‌باشد. زمانیکه اراده حاکم بخواهد، با راه و روش‌های مختلفی آنان در این جنگ شرکت می‌دهند. در واقع مشارکت نیز کرده‌اند. یعنی نیرویی وابسته است، کاری دیگر از آن ساخته نیست. رژیم ترکیه نیز برهمین اساس، هم از دولت فدره کورد پشتیبانی نموده و هم از آن محافظت کرد. هدف از این امر اینست که پ‌ک‌ک را در باشور کوردستان منزوی کند، گام به گام نیروهای نوکر کورد را در باشور علیه پ‌ک‌ک به جنگ وادارد.‌» کاراکتر همدست، همکار و نوکر پ‌د‌ک، دها سال قبل تحلیل شده بود.

تحلیلات و پیشبینی‌های رهبر آپو درباره ساختار اجتماعی، نظامی و سیاسی منطقه، پس از دها سال نیز برای مبارزه گریلا، رهنمود است. به همین علت نیرویی که کاراکتر اشغالگری دولت-ملت ترکیه را بخوبی درک می‌کند، نیرویی که عملکردهای دولت ترکیه در اینجا را بخوبی تحلیل می‌کند، نیرویی که مدافع کرامت اهالی باشور کوردستان است، گریلاهای آزادی‌بخش کوردستان می‌باشند.

مطبوعات پ‌د‌ک با گفتن ‌«در آمدیه آرامش وجود دارد، در آمدیه توریسم توسعه یافته است» تنها می‌تواند غلام‌های خانواده بارزانی را فریب بدهد، خلق میهن‌دوست کورد که از میراث و راه و رسم راپرین ‌(قیام‌های خلق در باشور کوردستان در دهه ۹۰ میلادی علیه حکومت بعث صدام که در باشور با نام راپرین عنوان می‌شود. راپرین در زبان کوردی به معنای قیام می‌باشد) می‌آیند، هرگز فریب این حرف را نمی‌خورد. هرگز و هرگز نمی‌توانند گریلاهای آزادی‌بخش کوردستان را فریب دهند.