دروازه مرزی گوربولاک که بین شهرستان بازید (دوغوبیازیت) آگری (آغری) و روژهلات کوردستان قرار دارد، به دروازه رشوه‌خواری دولت ترکیه تبدیل شده است. افرادی که بخواهند تجارت کنند باید به مقامات دولتی رشوه بدهند. پلیس و مأموران در دروازه مرزی پس از گرفتن رشوه از خودروهایی که از ایران می‌آیند به آنها اجازه عبور و مرور می‌دهند. دروازه مرزی گوربولاک که به دروازه رشوه‌خواری معروف است، پیش از این با حوادث رشوه‌خواری به بحث‌روز تبدیل شده بود.

دامپروری، کشاورزی، گردشگری و فعالیت‌های تجاری در کوردستان که بخاطر اعمال تحریم اقتصادی از سوی دولت ترکیه، تقریباً وجود ندارد. به دلیل تحریم اقتصادی، نرخ بیکاری و فقر بالاتر از میانگین کشوری است. بیش از 70 درصد خلق این شهر که بالغ بر 510 هزار نفر جمعیت دارد، بیکار و فقیر هستند. شهرهای کوردستان مانند وان، موش، بدلیس، جولمرگ، آگری، قرس، ایدیر و اردخان در فهرست فقیرترین شهرهای سال 2022 قرار دارند. در سال 2021 فقیرترین شهرها آگری، روحا و وان و ثروتمندترین شهرها نیز شهرهای ترکیه بودند. به دلیل تحریم اقتصادی که دولت فاشیستی آ.ک.پ- م.ه.پ آگاهانه اعمال می‌کند، سالانه هزاران نفر مجبور به مهاجرت به شهرهای ترکیه برای اشتغال می‌شوند.

رشوه‌خواری اقتدار آ.ک.پ - م.ه.پ

اکثر گذرگاه‌های مرزی شهرهای کوردستان که آسیای میانه و خاور دور را به اروپا وصل می‌کند بسته است. از سوی دیگر، تجارت در دروازه‌های باز نیز محدود است. دروازه‌های مرزی باز در شهرهای جولمرگ، وان، آگری و ایدیر به چرخ رشوه‌خواری دولت تبدیل شده است. دروازه مرزی گوربولاک واقع در منطقه بازید آگری در رأس این چرخ رشوه‌خواری قرار دارد.

روزانه خودروهای زیادی از این گذرگاه مرزی بین آگری و روژهلات کوردستان ورود و خروج می‌کنند. تجارت محدود در دروازه مرزی گوربولاک که یک دروازه تجاری مهم برای آگری و مناطق آن است مجاز است. هر کس از ایران کالا به آگری بیاورد باید در دروازه به مقامات ترکیه رشوه بدهد. خلق از دادن بیشتر درآمدهای خود به عنوان رشوه شکایت دارند.

"من نمی توانم بدون رشوه کالا بیاورم"

یک تاجر که در منطقه بازید زندگی می‌کند و به دلایل امنیتی نمی‌خواهد نامش فاش شود، چرخ رشوه در دروازه مرزی گوربولاک را چنین توصیف می‌کند: سالهاست که محصولات مختلف و زیادی را از ایران به آگری و شهرستان‌های آن می‌آورم. ما تجارت مرزی انجام می‌دهیم اما با هزار و یک سختی انجام می‌دهیم. ما نمی‌توانیم به میزان دلخواه کالا از ایران بیاوریم. ما نمی‌توانیم به اندازه کافی از محصولاتی که می‌آوریم درآمد کسب کنیم. سالهاست که مجبور گشته‌ایم بیشتر درآمدمان از این دروازه مرزی را به طرف ترکیه بدهیم. ما نمی‌توانیم بدون رشوه کالایی را از دروازه وارد یا بفرستیم. بسیاری از افراد مانند من مجبورند از این طریق تجارت کنند. ما نمی‌خواهیم رشوه بدهیم. اگر به مقامات دولتی رشوه ندهید، نمی‌توانید کاری انجام دهید. همه مقامات دولتی می‌دانند که رشوه می‌گیرند و خلق در این دروازه مرزی قربانی می‌شوند. به ویژه، اکثریت کسانی (مامور و کارمندان) که در دروازه مرزی مستقرند، کسانی هستند که توسط آ.ک.پ- م.ه.پ منصوب شده‌اند. مقامات دولتی نیز سهم خود را از رشوه‌های گرفته شده در اینجا دریافت می‌کنند. این دروازه که سالهاست چرخ رشوه‌خواری در آن می‌چرخد، تبدیل به دروازه رشوه‌خواری حزب عدالت و توسعه شده است.