عضو بخش مطبوعات حزب حیات آزاد کوردستان "پژاک"  کاویان کامدین در برنامەی صفحەی رادیو صدای خلق (Radyoya Dengê Gel)  دربارەی نسل‌کشی باکور و روژاوای کوردستان که رژیمهای اشغالگر کوردستان درصددند آن را مانند یک فاجعەی طبیعی نشان دهند، صحبت کرد و گفت:

ابتدا در مناطقی که زلزله روی داده، بەویژه زلزلەی خوی و نهایتاً زلزله در باکور کوردستان و شمال و شرق سوریه، یاد جانباختگان این فاجعە را گرامی می داریم و برای مجروحان نیز شفای عاجل آرزومندیم. ما درد و رنجهای خلقمان در باکور، روژاوا و روژهلات کوردستان را حس می کنیم. بە نمایندگی از گریلاهای آزادی کوردستان خود را در برابر خلقمان در هر جایی از کوردستان و جهان مسئول می دانیم. لازم است به هر نحوی می توانیم همکار و حامی شان باشیم. کوردها در حال تلاش های  همەجانبەاند. هر فرد کورد در هرجای این جهان، با هرچه در توان دارد باید همکاری کند.

دولت ترکیه درصدد است سیاستی را که در عفرین اجراء کرده، در بازارجیک و البستان نیز تکرار کند

کاویان کامدین دربارەی تاثیرات زمین لرزه بر مناطق زلزلەزده، آن را به عنوان بخشی از سیاست تغییر ساختار جمعیتی در کوردستان و نیز سیاست شووینیستی دولت ترکیه ارزیابی کرد و گفت: "درحالی ما توطئەی ۱۵ فوریه را محکوم می کنیم که درمقابل سیاست اشغالگری و نابودسازی خلق کورد قرار داریم، ما در میانەی یک جنگ تمام عیاریم، درچنین شرایطی روی دادن فاجعەی زمین لرزه یک اتفاق دردناک و سخت است. براساس آمارهای غیر رسمی تاکنون بیش از ۱۵۰هزار نفر در این فاجعه جانشان را از دست دادەاند و ۱۱۰هزار نفر هم زخمی اند و صدها نفر هم زیر آوارهایند. مناطقی که زلزله در آنها روی داده وضعیت شان بسیار دردناک و نامناسب است. اکثریت ساکنان این مناطق کوردهای علوی اند. این مناطق دارای موقعیتی ژئواستراتژیک اند و مابین هر دو خلق کورد و ترک واقع شدەاند. در تاریخ جمهوری ترکیه، یک سیاست ویژه دربارەی کوردهای علوی اجراء شدەاست. سیاست نابودسازی و اضمحلال خلق کورد در باکور کوردستان از همان ابتدای تاسیس جمهوری ترکیه انجام می شود و در این مناطق بسیار خاص‌تر پیگیری شده است.

در این مناطق اضمحلال و نابودسازی فرهنگی خلق کورد را دنبال می‌کنند. دولت درصدد است تغییر بافت جمعیتی کوردها را پیش ببرد. هم اکنون عفرین از طرف مزدوران و دولت اشغالگر ترک اشغال شده است. مردم عفرین با زور و فشار از شهرشان اخراج می شوند، چرا؟ چونکه می‌خواهند مردم سنی مذهب را در آن منطقه ساکن و بالادست کنند و علویان را فراری دهند. آنها سالهای سال درحال اجرایی کردن این سیاست شوم بودەاند و حالا این زلزله به یک فرصت مناسب برای دولت فاشیست و اشغالگر ترکیه تبدیل شده است. کوردهای علوی در کل مردمی میهن دوست اند. کوردهای علوی نمایندەی فرهنگ اصیل کوردی اند. بخش مهمی از تاریخ خلق کوردند. همان گونه که ایزدیان برای خلق کورد یک جایگاه خاص دارند، علویان نیز همین طورند، زیرا فرهنگ و اصالت خود را حفظ کردەاند. دولت فعالیت رسانەهای خبری را در این مناطق ممنوع کرده است. هم اکنون آنهایی که دربارەی زلزله خبررسانی کنند دستگیر می شوند. تاکنون ٨۷ نفر دستگیر شدەاند. می‌خواهند عوامل دخیل در ازدیاد آمار تلفات و عواقب آن و چیزهایی که روی می دهند را از مردم و افکار عمومی پنهان کنند و در کنار این پنهانکاری ها خلق را نسل‌کشی کنند. آنهایی را هم که زنده ماندەاند بەکام مرگ ببرند. این سیاست و رویکرد دولت ترکیه است. می‌خواهند مردم این مناطق را کوچانده و به جاهای دیگری ببرند. در تاریخ جمهوری ترکیه به این رویکرد "قتل‌عام سفید" یا "کوچ اجباری" یعنی کوچاندن گفته می شود.

می‌خواهند همان سیاست عفرین را در بازارجک و البستان نیز دوباره کنند. لازم است بەعنوان خلق بیشتر در مقابل این سیاست حساس و هوشیار باشیم. این تنها اجرایی کردن یک سیاست در یک منطقه نیست، در کل سیاستی است که در برابر مناطق کوردنشین دنبال می شود.

نسل‌کشی در کوردستان فقط فیزیکی و فرهنگی نیست، همزمان طبیعت کوردستان را نیز از بین می برند

عضو بخش مطبوعات پژاک، کاویان کامدین دربارەی سیاست دولتهای اشغالگر و نابودگر به نسبت خلقمان و نابودکردن عمدی طبیعت کوردستان، اظهار داشت:

درست است زلزله یک فاجعەی طبیعی است و درهمەی جهان حوادث طبیعی روی می دهند، اما زلزلەی اخیر ترکیه و عواقب آن طبیعی نیست. این زلزله عادی نیست و به شیوەی ساخت و ساز سیستم سرمایەداری ربط دارد. درنتیجەی فعالیت این سیستم فاجعەهایی مانند زلزله و تسونامی و غیره زیاد شده است.

این فاجعه به ماهیت دولت-ملت، صنعتی سازی و ساخت و ساز بی کیفیت و سیاست نابودسازی که تنها فیزیکی هم نیست، ربط دارد و طبیعت این کشورها را نیز ویران می کند. نمونەی خیلی مشخص، دریاچەی ارومیه است. مسئولین دولت اشغالگر ایران می گویند این وضعیت حالتی طبیعی است و خارج از کنترل ماست. درحالی که این به سیاست و رویکرد دولت مرتبط است. دولت سیاستی را دنبال می کند که طبیعت کوردستان را ویران کند. صدها سد در خاک کوردستان توسط دولتهای اشغالگر درست شدەاند و یکی از عوامل اصلی در روی دادن زمین لرزەها این سدها هستند. سدها به طور مستقیم و طبق علم زمین شناسی موجب روی دادن زمین لرزه می شوند. درست کردن یک سد، منطقەای را زیر آب می برد و جغرافیا و طبیعتش را دگرگون می کند.

دولتهای ایران و ترکیه صدها سد را در کوردستان درست کردەاند. نابودسازی کوردها تنها فیزیکی و فرهنگی نیست، همزمان طبیعت و جنگل های کوردستان را هم ویران می‌کنند. این هم یک فاجعەی طبیعی نیست. این فاجعه توسط سیستم سرمایەداری و مدرنیتەی کاپیتالیستی و دولت-ملت بەوجود آمده است و نمی شود با گفتن "طبیعی است" نرمال و عادی سازی شود. این یک رویداد عادی و اتفاقی نیست. چونکه این دولتها تصمیم به نابودسازی یک ملت گرفتەاند و در این راستا هر کاری میکنند.

دو دولت اشغالگر ایران و ترکیه با قانون فتوحات (کنترل کردن) با کوردستان برخورد می‌کنند

کاویان کامدین: تنها راه حل در چنین شرایطی، اتحاد و همکاری خلق کورد با همدیگر است، خلق کورد را به هوشیار بودن فرا می خوانم. نیز می افزاید: "بەعنوان خلق کورد نباید هیچ انتظاری از دولتها داشته باشیم. کسی که اشغالگر و دشمن توست، چگونه تو را کمک کند؟! چنین درخواستی اشتباه است. دشمن از این زلزله خشنود است. این بهانەی خوبی برای تهاجمات بیشترش است. بەعنوان مثال زلزلەی خوی است. دولت اشغالگر ایران مثلاً به سوریه کمک می کند! تحت عنوان کمک بشر دوستانه این کار را می کند! این خوب است اما راست نیست. هرچند کسانی که در خوی جانشان را از دست دادند کم اند، ولی چون در شرایط زمستان قرار داشتند رنج و زحمت زیادی را متحمل شدەاند. جایی برای اسکان مردم نیست و در سرما و سختی زمستان مردم در بیرون می مانند. باید هرچه زودتر به یاری آن جاها بشتابیم. دولت اشغالگر ایران خودش همکاری نمیکند و به دیگران هم اجازەی کمک رسانی نمی دهد. در باکور کوردستان هم چنین وضعیتی در جریان است. زمانیکه ھ.د.پ کمک رسانی می کند، دولت ترکیه ممانعت می کند. جوانانی که برای کمک رسانی به آنجاها رفتەاند، بەطرز فجیعی مورد شکنجه و اذیت قرار گرفتەاند. عمداً مزدوران را به آن مناطق می فرستند که اموال مردم را بدزدند. اعلام وضعیت غیرعادی برای چنین هدفی است. برای اینکه بتوانند این سیاست را اجرایی کنند وضعیت غیرعادی اعلام می‌کنند. از سال ۱۹۲۳ در کوردستان یک وضعیت غیرعادی حاکم است، چه بەشیوەی رسمی این وضعیت را اعلام کردە باشند و چه بەشیوەی غیر رسمی، ادامەی همان حالت است. اشغالگران ترک و ایرانی با قانون کنترل و اشغالگری با کوردستان برخورد می‌کنند. آنها هر روز این اشغالگری را تازه می‌کنند. دولت بەطور اتوماتیک همکاری نمی کند. چندین روز سپری شدەاست، در زیر آوار ساختمانها هنوز اجساد زیادی مانده که خارج نشدەاند. در هفتەی اول به فریاد مردم نرسیدند و با کندی عملیات جستجو انجام گرفت. آنچنان که گویی می خواستند بمیرند!! ما با این فاجعه فهمیدیم که جمهوری ترکیه برای نسل‌کشی خلق کورد در کل، با سیاست فریب و دروغ، سیاست داخلی، اقتصاد و مدیا و ارتش، همەی دستگاهها و امکاناتش را در تلاشی فراگیر برای نسل‌کشی خلق کورد بکار گرفته است و با این شیوه نیز نتایجی بەدست آورده است.

وظیفەی ارتش حفاظت از دولت است نه جامعه

عضو بخش مطبوعات پژاک کاویان کامدین دربارەی این فاجعه، دولت-ملت را مسئول می داند و چنین آن را ارزیابی می کند: "دولت-ملت های خاورمیانه، نقشی نظامی گرانه دارند. این یعنی از بودجەی سالانەی این دولتها، ٧٠٪ آن برای ارتش و نیروهای نظامی صرف می شود. دولت ایران هم همین طور است. این دولتها بەواسطەی قوای نظامی خود سرپا هستند و نیروهای نظامیشان برای حفظ آنهایند نه خدمت به جامعه. دولت ترکیه در هر جایی از کوردستان در عرض چند دقیقه می تواند یک عملیات نظامی انجام دهد، اما چرا نمی تواند بخشی از ارتش را به طور موقت به مناطق زلزلەزده اعزام کند؟ چرا می تواند هر روز سنگرهای نیروی گریلا را توپ باران کند، اما یک نظامی به کمک مردم زلزلەزده و کسانی که بچه و خانوادەیشان زیر آوار مانده نمی رود؟ مگر ارتش برای صیانت از مردم نیست؟! دولت-ملتها خودشان می گویند که ارتش برای حفاظت از مردم است. نه، برای صیانت از مردم نیستند! ارتش و سپاه با فلسفەی نظامی گری این دولتها گره خورده است و جامعه هیچ اهمیتی برای آنها ندارد. وظیفەی آنها این است که دولت را حفظ کنند نه جامعه را. آنچه گفته می شود، شووینیستی و نژادپرستی است. این ارتشها ضد خلقی اند. در ششم فوریه این مسئله بەروشنی دیده شد. برای حفاظت از اردوغان ارتش ترکیه وجود دارد، دولت ایران نیز بەهمین شیوه است، منطق وجودی هر دویشان یکی است. در ترکیه به آن نیروی حفاظت و در ایران نیروی امنیت به آن گفته می شود. این نیروها ضد امنیت و آسایش جامعه تاسیس شدەاند.

در بودجەی هر کشوری در حالت عادی تدبیر لازم برای روبرو شدن با حوادث طبیعی اتخاذ میشود، اما در ایران و ترکیه بەدلیل ماهیت نظامی گری این دولتها چنین چیزی وجود ندارد.

هیچ سیستمی به اندازەی دولت-ملت نابودگر نیست، جامعه را خنثی می‌کنند و از جوهر و اصالت خود دورشان می‌کنند

در ادامەی حرفهایش کاویان کامدین، مدل سیاسی دولت-ملت را دو برابر از نمرود و فرعونها ظالمتر دانست و گفت: "مدیا باید بیشتر روی حقیقت دولت-ملت کار کند. گفتگوی علمی و آکادمیک بیشتر در این زمینه لازم است. دولت کجاست؟ مردم خودشان می گویند ما دولت را در کنار خودمان نمی بینیم. تنها در زمان مالیات دادن، انتخابات و برخورد با ارتش با دولت روبرو می شویم. فلسفەی سیاسی و شووینیستی دولت ترکیه "همه چیز برای دولت" است!

حقیقت دولت-ملت چیست؟ لازم است ما در این فاجعەی زلزله آنرا به روشنی ببینیم و مورد ارزیابی قرار دهیم که دولت-ملت چقدر ضد اجتماعی بودن است. چقدر نابودگر است. چقدر علیه طبیعت اجتماع است. در این زمینه وظیفەی روشنفکران کورد و ترک است که حقایق رو روشنگری کنند.

در تاریخ می گویند که نمرود و فرعون خیلی ستمگر بودەاند. درست است آنها نیز اشغالگر بودەاند. ولی رهبر آپو آن را متفاوت تحلیل می کند و می‌گوید: "تاکنون هیچ سیستمی به اندازەی دولت-ملت ظالم و ستمگر نبوده است. چونکه نه تنها اشغالگر است بلکه همزمان نابودگر نیز هست. جامعه تسلیم نمی شود و آن را از هٶیت خود دور می‌کنند. هم اکنون در همەجای کوردستان چنین می‌کنند. کوردها را ترک می‌کنند، فارس می‌کنند. نه نمرود و نه فرعون در تاریخشان، شناسنامه و فرهنگشان را از دست ندادەاند و هرگز آن را به مردم تحمیل نکردند. این تنها خاص دولت-ملت است.

زندگی در روستا به طور طبیعی ضددولتی است

کاویان کامدین در پایان سخنانش دربارەی اهمیت بعد اکولوژی و مدل جایگزین رهبر آپو و فرهنگ خلق و روستا و بدیل آینده صحبت کرد و گفت: "ساختمان سازی و آپارتمان سازی در شهرها در اصل خودش، سالم و طبیعی نیست.شهرهایی که جمعیت شان یک یا چند میلیون نفر است طبیعی نیستند و در تاریخ نبودەاند. اگر شهری هم بوده جمعیتشان از هزاران نفر بیشتر نبوده است. در خاورمیانه بویژه در سدەی نوزدهم به بعد، با تاسیس دولت-ملتها، متروپلها پیشرفت کردند. تا آنزمان شهرهای خیلی بزرگ مانند تهران و استانبول به یک میلیون نفر نمی رسیدند. بغداد و دمشق هم چنین بودند. متروپل در خاورمیانه از یکصد سال بیشتر نیست. می‌خواهند کوردستان را ویران و مضمحل کنند. نمونه و نمود عینی آن را هم اکنون در هولیر می بینید. ساختمانهای ده طبقه و بیست طبقه را درست می‌کنند. در ژاپن هم ساختمان درست میکنند، اما آنها تدابیر کافی را در نظر می گیرند. در مناطق ما هیچ تدبیری در نظر نمی گیرند. این دولتها برای اینکه سود بیشتری بدست آورند اینگونه ساختمان سازی می‌کنند، اما چقدر مستحکم اند یا نه، برای آنها فرقی ندارد. مطابق علم نیست. همه میدانند که شهر تهران در جایی قدیمی درست شده است. اگر یک زلزلەی کوچک در آنجا روی بدهد، میلیونها انسان کشته می شوند. طبق مدل رهبر آپو لازم است جمعیت روستا و شهر متعادل شود و همدیگر را تکمیل کنند. باید متوازن باشند. سیاست دولت ایجاب می کند که روستاها خالی شوند و ساکنان آنها را در شهرها به اسارت بکشانند. در شهرها انسانها محتاج دولت اند. ولی در روستا انسان هیچ احتیاجی به دولت ندارد و میتواند بدون دولت نیز به حیاتش ادامه دهد. در شهرها افراد به دستمزد نیاز دارند، به کرایه خانه احتیاج دارند. اینجا انسان به بردەی دولت مبدل می شود. اما در روستا اگر چند رأس حیوان اهلی داشته باشد، کمی زمین داشته باشد، ارادەاش در دست خودش است و افراد به دولت نیاز ندارند. استقلال وجود دارد. زندگی روستا خودش ضد دولتی بودن است، رد کردن دولت است. خلقمان به دلیل شرایط و سیاست دولت در کوردستان، ناچاراً از روستاها کوچ کردەاند. در شرق کوردستان نیز افراد زیادی بالاجبار روستاهایشان را ترک کردەاند. درهمه جای کوردستان بویژه در شرق آن، باید این را فهمیده و بدانیم که آنچه ما را نگەداشته، پرورش حیوانات اهلی و کشاورزی بوده است. این بەهمان اندازه که استقلال بخش است همزمان یک شیوەی امرار معاش و زندگی کردن طبیعی است و برای جامعه و طبیعت مفید است. ما به دوبی و هولیر نیاز نداریم و آن را بەعنوان پیشرفت قلمداد نمی کنیم. از بعد علمی زندگی در آن شهرها، نشانەی پیشرفت نیست. دوبی براساس نفت خود را سرپا نگه داشته است، اگر روزی نفتش نماند، مردم آنجا با فاجعەی گرسنگی روبرو می شوند. این یک مدل نابودسازی است. چیز دیگری ندارند. این اسیرکردن جامعه است. خلق کورد خلقی زحمتکش است و روی پاهای خودش ایستاده است و پشتش بەخودش گرم است. اشغالگران هرگز نمی توانند خلق کورد را ناچار به تسلیم شدن کنند. می‌خواهند خلق کورد را ناچار بەخود کنند، باید این را درست ببینیم.