فیلیز بوداک تاکید کرد: «همانطور که رفیق جمعه (جمیل بایک) نیز گفت؛ 'اگر بار دیگر به این دنیا بیایم، باز هم رهبر آپو را اساس قرار میدهم.' ما نیز میگوییم، هر کسی صاحب این ایده و این سخن باشد، ما نیز پیرو او هستیم. ایمان ما به رهبر آپو و سازمانمان کامل است؛ ما تا آخر از این گامهای برداشته شده حمایت میکنیم.»
حزب کارگران کوردستان (پکک) نتایج دوازدهمین کنگره خود را برای افکار عمومی اعلام کرد. در این بیانیه اعلام شد که ساختار سازمانی پکک منحل شده و تمام فعالیتهای انجام شده تحت نام پکک پایان یافته است. در این کنگره، شهادت فرماندهان پیشاهنگ، علی حیدر کایتان و رضا آلتون نیز اعلام شد.
فیلیز بوداک، رئیس مشترک شورای مردمی مخمور، در مورد شهادت فرماندهان پیشرو، تصمیمات کنگره پکک و آینده اردوگاه پناهندگان شهید رستم جودی (مخمور) با خبرگزاری ما صحبت کرد.
«رفقای رهبر آپو بودند»
فیلیز بوداک با یادآوری فرماندهان شهید، علی حیدر کایتان و رضا آلتون، گفت:
«شهید علی حیدر کایتان و رضا آلتون، از بنیانگذاران پکک و پیشروان ما هستند. شهادت آنها عمیقا ما را تحت تاثیر قرار داد؛ ما یاد آنها را همراه با یاد و خاطره تمام شهدای پکک گرامی میداریم. آنها راه ما را روشن کردند و چراغ مبارزه آزادی ما شدند. هر دو شهید از اولین رفقای رهبر آپو بودند. ما قول میدهیم که راه آنها را دنبال کرده و آرزوهایشان را محقق کنیم.
این مبارزه آزادی نه تنها برای مردم کورد، بلکه برای تمام خلقهای تحت ستم است. کسانی مانند علی حیدر کایتان و رضا آلتون برای آزادی تمام جوامع مبارزه کردند و هزینه پرداختند. آنها هویت آزاد کورد را آشکار کردند. ما به عنوان جامعه از آنها سپاسگزاریم؛ ما باید شایسته آنها باشیم.»
«کنگره پکک را تبریک میگوییم»
فیلیز بوداک با اشاره به کنگره پکک نیز اظهار داشت که مردم مخمور این کنگره را تبریک میگویند و تمام تصمیمات اتخاذ شده در این کنگره را از نظر تاریخی ارزیابی میکنند:
«تصمیمات اتخاذ شده در این کنگره برای ما یک مانیفست است. اینها تصمیماتی هستند که راه را برای یک زندگی اجتماعی صلحآمیز و دموکراتیک باز میکنند. در این راه دهها هزار قربانی داده شده و تلاشهای بزرگی صورت گرفته است.
ایدئولوژی آزادی زنان پکک؛ با ارتش زنان، سازمانها و احزاب زنان، حضور زنان را تضمین کرد. زن، ارتش شد. پکک مردم کورد را از انکار و نابودی نجات داد.
کنگره به این تصمیم رسید که دوره مبارزه مسلحانه به پایان رسیده و باید وارد مرحله جدیدی شد. همانطور که رفیق جمعه نیز گفت: 'اگر بار دیگر به این دنیا بیایم، باز هم رهبر آپو را اساس قرار میدهم.' ما نیز میگوییم، هر کسی که صاحب این ایده و این سخن باشد، ما نیز پیرو او هستیم. ایمان ما به رهبر آپو و سازمانمان کامل است؛ ما تا آخر از این گامهای برداشته شده حمایت میکنیم.»
«موضع مردم مخمور سیاسی است»
فیلیز بوداک در مورد آینده اردوگاه مخمور نیز این ارزیابیها را ارائه داد:
«بدون شک این تحولات و تصمیمات اتخاذ شده بر اردوگاه مخمور نیز تاثیرگذار خواهد بود. زیرا مردم مخمور در دهه ۹۰ به دلیل ظلم و ستم دولت ترکیه مجبور به مهاجرت شدند. سیاستهای سرکوبگرانه و نابودگرانه دولت را نپذیرفتند، پناهنده شدند و ۳۰ سال است که در این سرزمینها مقاومت میکنند. روستاهای ما سوزانده شد، مردم ما قتلعام شدند. ما آرشیو مردم کورد در دهه ۹۰ هستیم. مقاومت مردم مخمور یک موضع سیاسی است. ۳۰ سال است که مبارزه بزرگی را پیش میبریم.
البته اگر بازگشتی به میهن وجود داشته باشد، این مردم نیز شرایط و خواستههایی دارند. اولین شرط ما آزادی جسمانی رهبر آپو است. بدون آن، ما به عنوان مردم مخمور، بدون قید و شرط به میهن باز نخواهیم گشت. مسائل بسیاری وجود دارد که دولت باید به صراحت بیان کند. در این زمینه، یک حسابرسی مادی و معنوی لازم است. ما به یک آرمان پایبندیم و بازگشت ما نیز بر اساس این اصول خواهد بود.
این آغاز یک روند است و ما این روند را دنبال میکنیم. هر آنچه تصمیمات رهبری و جنبش آزادی اقتضا کند، ما نیز بر اساس آن موضع خواهیم گرفت.»