هرساله در ۱۵ فوریه سالروز توطئه بین‌المللی علیه رهبر خلق کرد عبدالله اوجالان آکسیون‌ها و راهپیمایی‌های گسترده‌ای برگزار می‌شود. روشنفکران و فعالان سیاسی و چپ نیز با حمایت‌های خود در این کارزار سهیم می‌شوند.
هرساله در ۱۵ فوریه سالروز توطئه بین‌المللی علیه رهبر خلق کرد عبدالله اوجالان آکسیون‌ها و راهپیمایی‌های گسترده‌ای برگزار می‌شود. روشنفکران و فعالان سیاسی و چپ نیز با حمایت‌های خود در این کارزار سهیم می‌شوند. خبرگزاری فرات در این خصوص با «حسین مقدم» فعال سیاسی ایرانی مصاحبه‌ای به انجام رساند. حسین مقدم در خصوص توطئه بین‌المللی علیه رهبر اوجالان مسایلی مهم را بیان داشته و بر توجه به مقاومت اوجالان در زندان و نیز بسیج افکار عمومی برای آزادی ایشان تاکید می‌کنند. متن کامل سخنان «حسین مقدم» فعال سیاسی را در ذیل می‌آوریم:
متن کامل:
خیزش ایران
«ممنون از اینکه این وقت را به من دادید که در مورد رفیق اوجالان و دربندبودنشان از سال ۱۹۹۹ میلادی تا به حال صحبت کنم. امیدوارم بتوانیم از آن مطالبی را بیاموزیم. البته قبل از شروع صحبتم باید بگویم که من «حسین مقدم» هستم و از رفقایی هستیم که «شورای همبستگی» داریم که مال ایرانیان است و در استکهلم قراردارد و در همکاری با رفقای روژاواست. از طرف رفقا آمده‌ام و نقطه‌نظرات همه را بیان می‌دارم. نقطه‌نظراتم همچنین می‌تواند فردی باشد. ضمن اینکه در چنین روزی(درسابق) ما هم با رژیمی تا دندان مسلح و دیکتاتوری رضاشاه مبارزه و آن را سرنگون کردیم و درواقع می‌شود گفت که یک تغییر و تحول سیاسی در ایران به وجود آمد. رژیم دیکتاتوری محمدرضاشاه را به همت توده‌ها و حرکت‌های اصولی ساقط و انقلاب را به پیروزی رساندیم که البته متأسفانه بعضا برای جلوگیری از رادیکاله‌شدن این حرکت‌ها درواقع با یک ضدوبند جهانی، سیستم سرمایه‌داری برای بقای سود و سرمایه‌اش از بالا خصوصا امپریالیسم آمریکا توطئه‌کردند و طی کنفرانسی خمینی را به همراه پاره‌ای از ملی‌مذهبی‌ها به ایران آوردند تا از بالا حرکت رادیکال و مترقی جنبش انقلابی ایران را در سال ۵۷ مهار بکنند. در چارچوب سود و سرمایه مهار کنند که متأسفانه موفق شدند. از همان موقع تابه حال مبارزه ما همچنان ادامه دارد و در خیزش انقلابی اخیر که شروع شده امید به پیروزی و موفقیت روزبه‌روز بیشتر می‌شود.
اوجالان دیدگاه انسانی دارد
با طرح چنین مسئله‌ای، من می‌خواهم اعلام بکنم که رفیق اوجالان در سال ۱۹۹۹ طی یک عملیات تروریستی و آدم‌ربایی دستگیر می‌شود. درواقع می‌شود به نوعی گفت که در دستگیری ایشان، همه سازمان‌های پلیسی و امنیتی آمریکا، اسراییل، ترکیه و کنیا مقصر بودند و در این حرکت‌ها دست داشتند. اساس مسئله و واقعیت هم این بود که می‌دانستند رفقای «حزب کارگران کردستان(پ.ک.ک)» دارند با رهبری اوجالان کارمی‌کنند تا مردم را از ظلم و زور و ستم و استثمار نجات بدهند. دولت فاشیستی ترکیه در آن دوران با حرکتی که می‌کند، نیروهای نظامی بسیار زیادی را در مرز ترکیه سازماندهی می‌کند. سوریه را تهدید می‌کند و می‌گوید چنانچه رفیق اوجالان را اخراج نکند، حمله نظامی خواهد کرد. اینجا، مسئله بسیار حساسی هست که باید عنوان بکنیم و آن این است که رفیق اوجالان درواقع از دیدگاه انسانی و مبارزاتی خودش و برای این که جنگ و کشتار در منطقه صورت نگیرد و یا اینکه وضع مطابق قتل‌عام‌هایی که دشمنان به عمد دارند تدارک می‌بینند پیش نرود، از کشور خارج می‌شود و به چندین کشور و جاهای گوناگون نقل مکان می‌کند. در مسیر این سفر و حرکت بزرگ ناپدید می‌شوند. بعد از مدتی «بولنت اجویت» نخست‌وزیر وقت ترکیه، از طریق تلویزیون اعلام می‌کند که اوجالان به وسیله سازمان اطلاعاتی ارتش و سازمان اطلاعات و امنیت ترکیه یا میت دستگیر شده. طرح این توطئه درواقع از پیش تدارک دیده شده بود بخاطر اینکه بتوانند ضربه اساسی را به نیرو و سازمان پ.ک.ک وارد بکنند و از تداوم این حرکت درست و انقلابی و مترقی جلوگیری نمایند. چنانچه خودشان هم گفته‌اند، تا به حال ۳۰ هزار انسان مبارز این سازمان را دستگیر و کشته‌اند. حال چقدر در زندان‌ها هستند، بماند.
خودمدیریتی دمکراتیک مردمی است
در همین موقع چیزی که ما باید بگوییم این است که بارها ما دیده‌ایم که اینها در کشورهای خارج خیلی از فعالین پ.ک.ک و کورد را ترور کرده‌اند. مثلا در سال ۱۳۹۴ شمسی (۲۰۱۵ – ۲۰۱۶ میلادی) سه نفر از فعالین کورد را در پاریس ترور می‌کنند که زن بودند. یا در همین چندسال پیش در سال ۲۰۲۲ در پاریس سه نفر دیگر از رفقای آنها را در انجمن فرهنگی ترور می‌کنند. درواقع می‌شود گفت که این مبارزات را سازمان با حقوق اصولی جلو می‌برد و خودمدیریتی دمکراتیکی که گذاشته درواقع چیزی است که از پایین شکل گرفته و مهمترین مسایل سیاسی، اجتماعی و انسانی را به عهده دارد. این حرکت در تقابل با تفرقه‌افکنی، خشونت و جنگ‌طلبی و تروریسم دولتی و غیردولتی قراردارد.
پ.ک.ک پایه‌های قوی دارد
به‌رسمیت‌شناختن حق و حقوق مردم و مبارزه بخاطر حقوق دیگر خلق‌های تحت ستم از اولویت‌های این رفقای پ.ک.ک هست در پیشبرد برنامه. ما می‌دانیم که پایه‌های بسیار وسیعی در ترکیه، و کردستان از عراق تا ایران و سوریه دارند و این رفقا، رفقای شناخته‌شده‌ای هستند حتی در عرصه جهانی. بنابراین ما باید این حرکت توطئه‌گران را محکوم بکنیم و تدابیری اندیشه بکنیم که چه باید بکنیم.
اوجالان صددرصد مقاومت می‌کند
از دیگر مسایلی که بازهم مطرح هست، این است که چرا انسانی را که بخاطر افکار و مبارزاتش که فردی شناخته شده هم هست و حتی افکارش را مدون کرده و در زندان هم کتابهایی نوشته و مسایل تئوریک خودش را بیان کرده - که ما می‌توانیم موافق و مخالفش باشیم - بخاطر داشتن افکار، یک انسان مبارزی را اینطور بگیرند و ۲۴ سال از داشتن حق ملاقات با وکیل در زندان محروم بشود؟ مینیمم حرکت‌های بشری سازمان ملل این است. اولا چرا باید دستگیر بشود؟ من خودم کسی هستم که چند سال در رژیم جمهوری اسلامی ایران در زندان بودم و از خانواده‌های جانباختگان هستم. شاید همینطوری بگوییم زندان، اما بسیار مشکلات عدیده‌ای هست برای یک زندانی در زندان و خصوصا برای رفقای بزرگی همچون اوجالان. یعنی یک زندان عادی نیست. ایشان با انواع و اقسام فشارهای روحی و جسمی صددرصد دست‌وپنجه نرم می‌کنند. دلاورانه ایستاده و با شهامت ایستاده چون به افکار و مبارزه‌اش اعتقاد دارد. داشتن یک وکیل و ملاقات مداوم با یک وکیل یکی از اصول ابتدایی حقوق بشر و سازمان ملل است که خود این را سازمان‌های جهانی اعلام کرده‌اند. چرا باید از این ملاقات‌ها محروم بشود. این یک مسئله ابتدایی است ولی اگر بخواهیم در ابعاد گوناگون بررسی بکنیم، فاجعه بزرگی است. بدتر از این آن است که دوسال هست این رفیق از دیدن وکلا و حتی خانواده خودش محروم است. ما می‌دانیم که همه ما وقتی مبارزه می‌کنیم، خودمان تصمیم‌می‌گیریم و حرکت می‌کنیم و هزینه‌های آن را می‌دهیم و تداوم زندان، تداوم مبارزه طبقاتی است. همه خانواده‌ها می‌دانند که در بستر این حرکت و زندگی جامعه چه مشکلات عدیده‌ای را باید تحمل بکنند. چرا نباید رفیق اوجالان از ابتدایی‌ترین حقوق خودشان که یک ملاقات و دیدار است، محروم بشوند.
همه برای آزادی اوجالان بسیج شویم
به نظر من بعنوان یک رفیق فعال جنبش کارگری رادیکال و ضدسرمایه‌داری که مرزبندی دقیقی با سیستم سرمایه‌داری حاکم بر جهان و امپریالیست‌ها داریم ، باید بتوانیم سازماندهی بکنیم، باید تمام رفقای جنبش کردستان سازماندهی بکنند و افکار عمومی را درواقع بسیج بکنیم. پایگاه اصلی ما باید افکار عمومی باشد و از آن طریق به سازمانها و احزاب جهانی فشار وارد بشود برای اینکه با دولت‌ها و کشورهای خودشان بحث‌های متقابلی داشته‌باشند و بخواهند که این رفیق (اوجالان) ما از ابتدایی‌ترین حقوق برخوردار شود. خصوصا سازمانها و احزاب مبارزاتی و مترقی و رهروهای رادیکال، حتی افراد منفرد باید حمایت و پشتیبانی بکنند و همه بسیج بشویم و دست در دست هم با تکیه از پایین یعنی افکارعمومی و زحمت‌کشان کشورهای خودمان و بعد سازمانها و نیروهای مترقی سایر کشورهای جهانی و افکار عمومی جهان و حتی به سازمانها، حقوق بشر و دولت‌ها فشار بیاوریم تا بتوانیم این مشکل را به درستی حل بکنیم. به امید یک چنین روزی که این رفیق را (اوجالان) به همت همگانی از زندان و دربندبودن آزاد کنیم.
سپاس از شما که این وقت را به من دادید تا این مطالب مختصر را بیان بکنم.»
