کاراسو: راهپیمایی گملیک باید بخشی از مبارزه برای دموکراسی باشد- تکمیلی-

مصطفی کاراسو، عضو شورای اجرایی کنفدرالیسم جوامع کوردستان با بیان اینکه راهپیمایی گملیک نیز علیه ظلم و فاشیسم نسل‌کشی است، گفت: «نیروهای دموکراسی‌خواه در ترکیه نیز باید بخشی از این امر باشند وگرنه مردم مبارزه آن‌ها برای دموکراسی را باور نخواهند کرد.»

کاراسو با اشاره به اینکه نیروهای دموکراسی‌خواه در ترکیه نیز باید بخشی از راهپیمایی گملیک باشند، گفت: «البته دولت ترکیه جلوی آن را خواهد گرفت، سعی خواهد کرد جلوی آن را بگیرد. این یک رژیم فاشیستی است، اما در برابر فاشیسم تسلیم نمی‌شوند، با آن مبارزه می‌شود و بهای آن پرداخت می‌شود. بدون دادن قربانی، این فاشیسم نابود نمی‌شود.»

مصطفی کاراسو بحران قضایی ترکیه را «بی‌سابقه در جهان» توصیف کرد و درباره بحران قضایی گفت: «این در واقع نشان دهنده بحران و هرج و مرج در ترکیه است. فاشیسم در مبارزه با نیروهای دموکراسی و خلق کورد آنقدر با مشکل مواجه است که در این وضعیت قرار دارد. دلیل ورود به این وضعیت این نگرانی است که کوردها از کوچکترین حق دموکراتیک بهره‌مند شوند. اگر مسئله کوردها نبود، اگر سیاست نسل‌کشی علیه کوردها اجرا نمی‌شد، به این وضعیت نمی‌رسیدند».

مصطفی کاراسو، عضو شورای اجرایی کنفدرالیسم جوامع کوردستان در مورد انزوا، راهپیمایی گملیک، سالگرد تاسیس پ‌ک‌ک، جنگ اسرائیل و حماس، بحران قانون اساسی و بحران قضایی در ترکیه با هابر مدیا صحبت کرد.

گفتگو با کاراسو به شرح زیر است:

انزوایی که در امرالی اجرا می‌شود کاملا بر اساس سیاست نسل‌کشی انجام می‌شود. از آنجایی که فشار سنگینی بر مردم کورد وارد می‌شود، انزوای شدید اعمال می‌شود، می‌خواهند صدای مردم خاموش شود، تلاش می‌شود رهبر آپو ساکت شود. بر این اساس انزوا با بهانه‌های واهی اجرا می‌شود. از این منظر، انزوا کاملاً نشانه سیاست در ترکیه است. در آنجا نباید انزوا را فقط انزوا فهمید. با نگاهی به آن می‌توان به سیاست ترکیه علیه خلق کورد و نیروهای دموکراسی‌خواه پی برد. از این نظر خانواده و وکلا درخواست می‌کنند اما دیدار انجام نمی‌شود. دلیلی برای عدم ملاقات وجود ندارد. بهانه آن سیاست نسل‌کشی علیه مردم کورد است. به دلیل سیاست نسل‌کشی، رهبری منزوی، خاموش خواهد شد و بدین ترتیب سیاست نسل‌کشی بر مردم کورد اجرا خواهد شد. ارتباط حزب عدالت و توسعه با سیاست نسل‌کشی، سیاست کوردها واضح و آشکار است. این ملاقات یک زندانی معمولی با خانواده و وکلا نیست. این یک سیاست در مورد کوردها است. این سیاستی است که علیه نیروهای دموکراسی‌خواه انجام می‌شود.

مبارزه علیه آن وجود دارد. این مبارزه با توطئه بین‌المللی علیه رهبر آپو آغاز شد. با مقاومت  «شما نمی‌توانید روز ما را تاریک کنید» آغاز شد. از آن روز تا به امروز، هم علیه توطئه و هم علیه انزوا مبارزه می‌شود. این مبارزه هم توسط مردم کورد و هم توسط نیروهای دموکراتیک جهان انجام شده است. چون سیاست‌ها و حملاتی که علیه رهبر آپو انجام می‌شود، هم علیه مردم کورد و هم علیه بشریت است. حملاتی است که تمام جهان را تهدید می‌کند.

در این راستا امروز مبارزه مردم کوردستان به سطح بین‌المللی رسیده است. مردم جهان از رهبری حمایت می‌کنند، نیروهای دموکراسی، روشنفکران و سوسیالیست‌ها از آن حمایت می‌کنند. این را از این منظر می‌توانیم بگوییم. مقاومت رهبر آپو و مقاومت ۲۵ ساله در ترکیه در برابر نسل‌کشی و توطئه، امروز مبارزه با توطئه بین‌المللی و مبارزه با انزوا را وارد مرحله جدیدی کرد. به نقطه‌ی بسیار مهمی رسیده است. از این منظر نقطه‌ای که به آن رسیده‌ایم بسیار مهم است. مبارزه با توطئه و مبارزه‌ای که مردم و نیروهای دموکراسی‌خواه جهان در ۱۰ اکتبر علیه انزوای رهبر آپو انجام می‌دهند، در واقع به وضوح به ما نشان می‌دهد که مبارزه مردم کورد و مبارزه برای آزادی رهبر آپو در آینده به چه سطحی می‌رسد.

مبارزه برای آزادی رهبر آپو به یک مبارزه ایدئولوژیک تبدیل شده است

در این سطح، در جایی که مبارزه پیشرفت کرده است، دیگر امکان اسیر شدن رهبر آپو وجود ندارد. حالا چه باید کرد، هر کاری که می‌کنند، نمی‌توانند آن درها را قفل کنند. آن درها باز خواهند شد، رهبر آپو آزاد خواهد شد. البته این مبارزه مردم ترکیه است. مبارزه برای آزادی رهبر آپو، مبارزه با انزوا و مبارزه برای دموکراسی در ترکیه است. از این منظر ما واقعاً از مبارزات دوستان و مردم خود تجلیل می‌کنیم. گام بسیار مهمی برداشتند. هنوز در بسیاری از نقاط جهان، مردم، نیروهای دموکراسی‌خواه ، نیروهای آزادی‌خواه، زنان و جوانان در کمپین آزادی رهبر آپو شرکت می‌کنند و همواره در حال گسترش این کمپین هستند. به این ترتیب آنها نه تنها برای آزادی رهبر آپو می‌جنگند، بلکه آنها در شخص رهبر آپو برای گسترش پارادایم رهبری در سراسر جهان مبارزه می‌کنند و برای توسعه آزادی مردم مبارزه می‌کنند. زیرا هنگامی که مردم جهان رهبر آپو را بشناسند، حتی بیشتر برای آزادی خواهند جنگید، آنها برای دموکراسی حتی مؤثرتر خواهند جنگید، آنها برای سوسیالیسم حتی قوی‌تر خواهند جنگید.

از این منظر، مبارزه برای آزادی رهبر آپو تبدیل به یک مبارزه ایدئولوژیک، یک مبارزه سیاسی، یک مبارزه برای آزادی مردم، یک مبارزه برای آزادی ستمدیدگان، یک مبارزه برای آزادی زنان شده است. پارادایم ایجاد شده توسط رهبر آپو تنها مربوط به کوردها نیست، بلکه مربوط به تمام بشریت است. بنابراین مبارزه برای آزادی رهبر آپو به مبارزه برای انسانیت تبدیل شده است.

از این منظر مبارزه ۲۵ ساله با توطئه بین‌المللی، مبارزه با انزوا نتایج بسیار مهمی به بار آورده است. هیچ مبارزه‌ای که تاکنون انجام شده، بیهوده نبوده است.

مبارزات آزادی رهبر آپو واقعاً نتایج بزرگی به بار آورد. شاید امروز به خوبی درک نشود، اما همه ساله بیشتر شده و همه مبارزه برای آزادی رهبر آپو را گامی مهم برای ایجاد یک زندگی دموکراتیک می‌دانند. بنابراین افراد بیشتری در این مبارزه شرکت خواهند کرد. سال آینده حتی بیشتر خواهد شد. بر این اساس، من به کسانی که کمپین را آغاز کردند، درود می‌فرستم. برای همه آنها، برای همه کسانی که برای این کمپین تلاش کردند آرزوی موفقیت دارم.

نیروهای دموکراسی‌خواه در ترکیه نیز باید در راهپیمایی گملیک شرکت کنند

راهپیمایی گملیک مهم است. اهمیت آن برای خلق کورد بسیار زیاد است. خلق کورد از رهبر خود صیانت می‌کنند. خلقی که رهبر خود صیانت نکند،  نمی‌تواند آزاد باشد. بدون رهبری، بدون سازمان، مبارزه نمی‌تواند انجام شود. جنبش ما و مردم ما ۲۵ سال است که از رهبری در بالاترین سطح صیانت می‌کنند. اما نه تنها برای کوردها، بلکه برای مردم ترکیه و نیروهای دموکراسی‌خواه در ترکیه نیز بسیار مهم است. بنابراین نه تنها کوردها، بلکه نیروهای دموکراسی در ترکیه نیز باید از راهپیمایی گملیک حمایت کنند. باید در این راهپیمایی حضور داشته باشند.

موانع باید از بین بروند

بدون درک جایگاه رهبری، مبارزه برای دموکراسی در ترکیه ممکن نیست. بدون درک واقعیت کوردها، مبارزه ترکیه برای دموکراسی ممکن نیست. اگر مردم به مبارزات آزادی خلق کورد و رهبر آن اهمیتی ندهند، چگونه می‌توانند برای دموکراسی در ترکیه مبارزه کنند؟ آیا بدون کوردها دموکراسی وجود دارد؟ کوردها قتل‌عام شوند، اما دموکراسی در ترکیه توسعه یابد. این امکان ندارد. جوانان و زنان کورد از سراسر جهان به راهپیمایی گملیک بروند. از کلانشهرها؛ از استانبول، از بورسا، از ازمیر، از مکان‌های نزدیک، باید مشارکت بیشتری در گملیک وجود داشته باشد. باید از تمام نقاط کوردستان در راهپیمایی شرکت کنند. موانع را باید از بین برد. خلق کورد باید برای آزادی مصمم و پیگیر باشند.

ما شاهد ایستادگی و عزم مردم هستیم. می‌گویند از هر جایی به سمت گملیک پیاده می‌رویم. حوزه سیاسی دموکراتیک و نیروهای دموکراسی از آن صیانت می‌کنند و می‌گویند ما راهپیمایی می‌کنیم. پس این راهپیمایی باید واقعاً بخشی از مبارزه برای دموکراسی باشد.

اکنون کلیدی برای دموکراسی وجود دارد. بدون شکستن این قفل، دموکراسی‌سازی چگونه توسعه می‌یابد؟ حکومت مانع راهپیمایی و تظاهرات و جلسات است. فقط اجازه راهپیمایی‌ها و جلساتی را می‌دهد که در حمایت از خودش برگزار می‌شود. از این منظر، راهپیمایی گملیک نیز راهپیمایی علیه ظلم نسل‌کشی و فاشیسم است. قبلاً باید راهپیمایی انجام می‌شد ، اما به دلیل کرونا و دلایل مختلفی دیگری به تعویق افتاد. اما ما معتقدیم این بار رهبری بیرون خواهد آمد. به خصوص که این کمپین در جهان توسعه یافته است، راهپیمایی گملیک باید به عنوان بخشی از این کمپین در نظر گرفته شود. البته، دولت ترکیه مانع آن خواهد شد، سعی خواهد کرد آن را مسدود کند. این یک رژیم فاشیستی است، اما در برابر فاشیسم سر خم نمی‌کنیم، مبارزه انجام می‌شود، بهای آن پرداخت می‌شود. این فاشیسم بدون پرداخت هزینه پایان نخواهد یافت. یعنی ما نمی‌توانیم تسلیم شویم. تسلیم شدن در برابر این فاشیسم به معنای نابودی کوردهاست. ما بر این باوریم که جوانان از رهبری صیانت خواهند کرد و با قدرت در این راهپیمایی شرکت خواهند کرد. البته نیروهای دموکراسی‌خواه در ترکیه نیز باید در این امر سهیم باشند. اگر آنها به مبارزات آزادی خلق کورد و مبارزه برای دموکراسی در ترکیه علاقه‌ای ندارند، دیگر کسی مبارزه آن‌ها برای دموکراسی که در ترکیه می‌جنگند را باور نخواهند کرد. مبارزه این افراد، مبارزه برای دموکراسی نیست. آن‌ها جامعه را فریب می‌دهند. از این منظر، هم از خلق کورد و هم از دوستانشان، نیروهای دموکراسی‌خواه در ترکیه می‌خواهم که قویاً به این راهپیمایی بپیوندند.

پ‌ک‌ک همیشه با حقیقت رهبر آپو معرفی شده است

به سالگرد تأسیس پ‌ک‌ک نزدیک می‌شویم که  در ۲۷ نوامبر است. به همین مناسبت روز تاسیس حزب رهبر آپو و مردم خود را گرامی می‌داریم . ما با احترام به رهبر آپو که حزب ما را به این روزها رساندند درود می‌فرستیم و از شهدا با سپاس و احترام یاد می‌کنیم. به وجود آورنده این حزب، رهبر آپو است. رهبری از هیچ سازماندهی استفاده نکردند، از هیچ فرصتی استفاده نکردند. او فقط خودش را باور کرد و دید که خلق کورد تحت ظلم و ستم هستند. رهبر آپو گفت: «کوردستان مستعمره است» . با این حال او همچنین گفت: «می‌خواهند که کوردستان به منطقه گسترش ترک‌بودن تبدیل شود». به عبارت دیگر می‌خواهند کوردها را نابود کنند. او مبارزه را با این احساس آغاز کرد. ما همه به رهبر آپو پیوستیم. به نظر او پیوستیم. زمانی که مردم به رهبر آپو پیوستند، به افکار، سبک، مدیریت و روش او نیز پیوستند. این بسیار مهم است. روابط اولیه اینگونه شروع شد. این شکل‌گیری کار اراده، عزم و شخصیت است. از این منظر حزب ما پ‌ک‌ک همیشه با رهبر آپو به یاد آورده می‌شود و با حقیقت رهبر آپو شناخته می‌شود. چون رهبر آپو نماینده این ایده بود و چون طبق گفته و عقیده خود می‌جنگید، گروه‌هایی دور او جمع شدند. از آن روز تا امروز بزرگ شد و به این روزها رسید. از این منظر البته پ‌ک‌ک بدون رهبری قابل شناسایی نیست. پ‌ک‌ک بدون رهبری قابل درک نیست. از این منظر، پ‌ک‌ک حزب رهبری است، یک واقعیت رهبری است. از این منظر چنین ارتباطی بین پ‌ک‌ک و رهبری وجود دارد و این ارتباط بسیار قوی است. از این منظر نمی توان پ‌ک‌ک را به جناح‌های مختلف سوق داد. احزاب و سازمان‌های مختلفی وجود دارد. آنها در طول زمان تقسیم شدند، آنها را به طرف‌های مختلف بردند. اما انجام این کار در پ‌ک‌ک امکان پذیر نیست. زیرا پ‌ک‌ک از بدو تاسیس تا کنون بر اساس هویت و روح رهبری شکل گرفته است.

مضمون رهبری در خلق وجود دارد

از این نظر، رهبر آپو امروز به مردم رسیده است، در سراسر جهان گسترش یافته و با وجود اینکه توطئه گران تلاش زیادی کردند، نتوانستند رهبری را از مردم جدا کنند. حقيقت مردمي كه رهبری خلق كرد، امروز پا برجاست. چون در روحیه و منش این مردم رهبری وجود دارد، نفوذ رهبری وجود دارد، روح رهبری وجود دارد. از این منظر مردم ما علیرغم همه فشارها ایستاده‌اند و خواهند ماند. اکنون پارادایم رهبری در سراسر جهان گسترش یافته است. آنها می‌توانند به هر شکلی به پ‌ک‌ک حمله کنند، می‌توانند به پ‌ک‌ک ضربه بزنند، اما آن روح، عزم، خط و ادعای مبارزه هرگز شکسته نمی‌شود، شکستن آن غیرممکن است.

در مبارزه آزادی کوردها، سوسیالیسم هم ترجیح است و هم یک الزام

زمانی که رهبر آپو این مبارزه را آغاز کرد، البته به عنوان یک سوسیالیست شروع کرد. زمانی که رهبر آپو مبارزه برای آزادی خلق کورد را آغاز کرد، به عنوان یک رهبر سوسیالیست شروع به کار کرد و این را در واقعیت کوردی دید. در مبارزه خلق کورد برای آزادی، سوسیالیسم هم یک انتخاب و هم یک الزام است. در واقعیت کوردی، مبارزه آزادی بدون سوسیالیست‌ها قابل توسعه نیست. در واقعیت کوردی، به عنوان ناسیونالیست، توسعه مبارزه برای آزادی در کوردستان با ایدئولوژی‌های مختلف غیرممکن است. کوردستان به چهار بخش تقسیم شده است. منطقه‌ای که قدرت‌های بین‌المللی در آن حکومت می‌کنند. نیروهای همکار زیادی وجود دارد. مبارزه برای آزادی در خاورمیانه آسان نیست. مردم می‌توانند با دانش سوسیالیستی، با برادری خلق‌ها و با مبارزه مشترک نیروهای دموکراتیک در خاورمیانه، این مبارزه برای آزادی را پیش ببرند و پیروز شوند. مبارزه سوسیالیستی خارج از این و همه رویکردهای خارج از اندیشه اجتماعی برای کوردها دام است.

رهبری بزرگترین مدافع جامعه در تاریخ جهان است

در دهه ۱۹۹۰، زمانی که سوسیالیسم واقعی فروپاشید و اتحاد جماهیر شوروی منحل شد، رهبر آپو گفت: «پایداری در سوسیالیسم، پایداری در بشریت است.» چون ما بر سوسیالیسم پافشاری کردیم و برای آزادی این مردم مبارزه کردیم. مبارزه با یک ایده متفاوت، ما را با نسل‌کشی روبرو می‌کرد . وقتی توطئه علیه رهبری صورت گرفت، رهبری دلیل واقعی این توطئه را فهمید و توطئه را بین‌المللی دید، مانند یک نتیجه نظام سرمایه‌داری، نیروهای طرفدار منافع را دید. رهبر آپو بیشتر در مورد سوسیالیسم در امرالی مطالعه کرد. او این را دید؛ سوسیالیسم راه نجات بشریت است. یعنی تا زمانی که فرد مدافع اجتماع نشود نمی‌تواند انسان باشد. رهبری بزرگترین مدافع اجتماعی تاریخ جهان است.

وظیفه ما این است که ایده‌های رهبر آپو را به همه در جهان منتقل کنیم

سوسیالیسم بدون آزادی زنان امکان پذیر نیست. از این منظر رهبر آپو سوسیالیسم را رهبری می‌کند. از این لحاظ، اساسی‌ترین وظیفه‌ای که بر دوش ما قرار می‌گیرد، معرفی و انتشار اندیشه‌های رهبر آپو به همه جهان است. این یک وظیفه مهم است. این ماموریت پیشاهنگی ماست. بر این اساس پارادایم آزادی زنان، اکولوژیک و جامعه دموکراتیک رهبر آپو در جهان توزیع خواهد شد.

حملات دولت ترکیه با جنگ تیمی متوقف می‌شود

همانطور که مشخص است از فوریه ۲۰۱۱ جنگ بزرگی در مناطق حفاظتی مدیا در جریان است. دولت ترکیه تمام فرصت‌های جنگی خود را دارد. از ارتش، از قدرت مادی خود، قدرت بین‌المللی خود، شرکای محلی خود یعنی کوردها استفاده کرد و اگرچه از آن روز تلاش کرده است، اما به نتیجه‌ای نرسیده است. این جنگ مدت‌هاست ادامه دارد اما نتیجه‌ای حاصل نشده است. بله، به برخی جاها وارد شده ، اما نمی‌تواند بر آن مسلط شود. چون تونل‌هایی هست که رفقا با زحمت زیاد در این سال‌ها ساخته‌اند. این تونل‌ها با تلاش فراوان ساخته شده‌اند. گریلاها از یک طرف می‌جنگند و از طرف دیگر سال‌هاست که تونل می‌سازند. گریلا با نبرد با تیم‌های سیار به حملات دولت ترکیه پاسخ می‌دهد. این یک نیروی مقاومت بسیار مهم است، یک سبک مقاومت. اکنون می‌گویند جنگ تونل‌ها در غزه جریان دارد.

در روزهای گذشته رفیق جمال نیز اظهار داشت. خلق کورد ۳ سال است که چنین جنگی را علیه دولت ترکیه انجام می‌دهند. هیچ کس به حملات دولت ترکیه با سلاح‌های شیمیایی اعتراض نمی‌کند. اکنون در دنیا اعتراضاتی وجود دارد. اسرائیل محکوم شده است. حملات بسیار زیاد است، اما نیروهای بین‌المللی ، نهادهای بین‌المللی صدایی در برابر این حملات دولت ترکیه با سلاح‌های شیمیایی بلند نکردند.

بمب‌های پرتاب شده توسط هواپیماهای جنگی ترکیه... حالا می‌گویند (اسرائیل) بمبی با قدرت دو بمب اتمی انداخته است. دولت ترکیه ۱۰ برابر بمب در مناطق حفاظتی مدیا پرتاب کرده است. این (جنگ اسرائیل و حماس) یک ماه است که ادامه دارد. اما مناطق حفاظتی مدیا ۳ سال است که هر روز بمباران می‌شود. اما با وجود این، مقاومت زیادی صورت می‌گیرد. حملات دولت ترکیه با نبرد تیمی متوقف می‌شود.

مناطق حفاظتی مدیا مقاومت می‌کند. مردم همه جا مقاومت می‌کنند. مقاومت قابل توجهی در همه زمینه‌ها در ترکیه وجود دارد. باز هم اخیراً عملیات‌های مهمی در سرحد انجام شد. با وجود همه حملات، دولت ترکیه نمی‌تواند به نتیجه برسد. دهه‌هاست که جنگی کثیف به راه انداخته و نیروهای بین‌المللی از آن‌ها حمایت می‌کنند. اروپا حمایت می‌کند. ایالات متحده حمایت می‌کند. ناتو حمایت می‌کند. ناتو هر روز می‌گوید ما حق دفاع از خود ترکیه را درک می‌کنیم.

این مبارزه، حقیقت مردم را به وجود آورد. روحیه مقاومت ایجاد کرد. یک واقعیت جامعه را ایجاد کرد. از این منظر، این مقاومت دستاوردهای بزرگی دارد. بزرگترین دستاورد، خود مقاومت است. مبارزه ما برای آزادی قطعاً سیاست‌های دولت ترکیه را نابود خواهد کرد. بر اساس آزادی خلق کورد، دمکراتیک شدن ترکیه و خاورمیانه نیز صورت خواهد گرفت.

درخواست هم از پ‌ک‌ک و هم پ‌دک به معنای عادی‌سازی اقدامات پ‌د‌ک است

دیگر معنایی ندارد که بگوییم پ‌د‌ک این کار را می‌کند یا آن کار را می‌کند. اینها با اسناد روشن آشکار شده است. در این راستا لازم به موضع‌گیری است. به عبارت دیگر، به موضع‌گیری مردم کورد و روشنفکران دموکراتیک نیاز دارد. ما نباید آن را مبهم کنیم. در اینجا آنها آن فراخوانی هم به پ‌ک‌ک و هم پ‌د‌ک می‌دهند. این امر عادی‌سازی کاری است که پ‌د‌ک انجام می‌دهد. باید از این کار اجتناب کرد. بنابراین، ارزیابی بیش از حد آن کافی نیست.

پ‌د‌ک در حال حاضر همه نوع کمک به دولت ترکیه ارائه می‌کند. قبلاً نیز در آنجا روابط با دولت ترکیه وجود داشت. اکنون فرصت‌های جدیدی برای دولت ترکیه فراهم می‌کند. پ‌د‌ک نیز در آنجا اقداماتی را انجام داده است تا دولت ترکیه بتواند بر این منطقه مسلط شود. از این نظر باید جلوی این کار گرفته شود. کسانی که نمی‌توانند به این مهم بگویند بس کن... قبلاً بارها گفته‌ایم؛ در حالی که اعدام می‌شد گفته بود؛ بگذار این برای ما درس عبرتی باشد. این را برای همه احزاب سیاسی، روشنفکران و هنرمندان کورد می‌گویم. اگر امروز به پ‌د‌ک نگویند بایست، پس کِی می‌گویند؟ اگر حزب دیگری چنین رابطه‌ای برقرار می‌کرد، چه باید می‌کرد؟ چه نوع موضعی اتخاذ می‌شد؟

چند روز پیش، یک دشمن قسم‌خورده پ‌ک‌ک، کسی که چیزی جز دشمنی پ‌ک‌ک نمی‌داند، به انگلیس رفت و جلسه‌ای برگزار کرد. او گفت که حزب اتحاد دموکراتیک (پ‌ی‌د) انقلاب روژاوا را دزدید. بی‌حیا‌ها؛ از کی دزدی کرده؟ مردم وارد عمل شدند، کوردها مناطقی را که ساکن آن بودند کنترل کردند، سپس با داعش جنگیدند و در مناطق وسیع‌تری نفوذ کردند. اینکه یکی از اعضای پ‌د‌ک برخاسته و می‌گوید پ‌ی‌د انقلاب روژاوا را دزدیده است و بر این اساس، دولت ترکیه در حملات خود موجه است و به آن مشروعیت می‌بخشد، حقیقت را آشکار می‌کند. به همین دلیل من نمی‌خواهم چیزی بیش از این بگویم.

اردوغان بر آرمان فلسطین سایه می‌افکند

در واقع، جنگ به شیوه‌ای بسیار پلید در جریان است. بله، کاری که حماس انجام می‌دهد غیرقابل قبول است، اما آنچه اسرائیل در حال حاضر انجام می‌دهد واقعاً غیرانسانی است. همه جا را از جمله زنان، کودکان و افراد مسن نابود می‌کند. این غیر قابل قبول است. البته باید در مقابل اینها بایستیم. اما لازم است در هنگام ایستادن در مقابل این امر ثابت قدم بود. کسانی که با این امر مخالفند، کسانی که سابقه چنین جنایات غیرانسانی را ندارند، می‌توانند به درستی و پیوسته مخالفت کنند. به عنوان مثال، دولت ترکیه تلاش می‌کند خود را در کنار فلسطینی‌ها نشان دهد. در حال حاضر از حماس حمایت می‌کند. البته با چنین حملاتی به فلسطینی‌ها مخالفت خواهد شد. اما حمایت دولت ترکیه از فلسطینی‌ها در واقع حمایت این کشور از مبارزات فلسطینی‌ها را ضعیف می‌کند. از مبارزات فلسطین حمایت نمی‌کند. زیرا به نظر می‌رسد یک فاشیست، یک قاتل در کنار فلسطینی‌ها ایستاده است. البته این وضعیتی است که مبارزات فلسطینی‌ها را تضعیف می‌کند. آیا مردمی مانند فلسطین که در حال مبارزه عادلانه هستند، می‌توانند بخشی از یک حکومت فاشیستی باشند؟ آیا می‌توانند در کنار هم بایستند؟ در جریان مقاومت خودمدیریتی چه کرد؟ آیا او همه شهرها را ویران نکرد؟ آیا او در نصیبین، جزیر و شرناخ آنها را تخریب و با بلوک‌های جدید جایگزین نکرد؟ مردم را زنده زنده در زیرزمین نسوزاند؟ مگر نکشت؟ آیا او زنان را در خیابان نمی‌کشت؟ بچه‌ها را نکشت؟ اجساد کودکان مقتول در یخچال نگهداری شد. حالا چنین فردی برخاسته و از فلسطینی‌ها حمایت می‌کند. نمی‌گویند که تو هم همین کار را می‌کنی؟ این صیانت از فلسطین نیست، بلکه بر آرمان فلسطین سایه می‌افکند. اسرائیلی‌ها احتمالاً یک بار هم نگفته‌اند: " آنچه که لازم باشد، چه زن باشد چه کودک، انجام می‌دهیم." البته کودکان و زنان را هم می‌کشند. اما اردوغان چه گفت؟ او سال‌ها پیش گفته بود: «آنچه که لازم باشد، چه زن باشد چه کودک، انجام می‌دهیم». آن هم با عصبانیتی شدید. و بعد هم زن و هم کودکان را کشت. صدها و هزاران غیرنظامی قتل‌عام شدند. این را تو گفتی. یعنی گفته که هر آنچه که لازم باشد، چه زن باشد چه کودک، انجام‌می‌دهیم، می‌کشیم. و می‌کشد. او این کار را در زمان مقاومت خودمدیریتی انجام داد، در تجمع‌ها این کار را کرد.

در این زمینه، البته، این واقعیت دولت آک‌پ باید به خوبی افشا شود. می‌رود و صحبت می‌کند، گویا از آرمان فلسطین دفاع می‌کند. تو نابود می‌کنی. در روژاوا چه کردی؟ عفرین را اشغال کردی. ۵۰۰ غیرنظامی شهید شدند. تعداد زیادی از مبارزان (ی‌پ‌گ و ی‌پ‌ژ) شهید شدند و از شهر عقب‌نشینی کردند. اگر آنها عقب‌نشینی نمی‌کردند، دولت ترکیه کل عفرین را ویران می‌کرد. این قطعی است. از این نظر، واقعیت آک‌پ واقعاً باید به خوبی افشا شود. صیانت آک‌پ از فلسطین، آرمان فلسطین و اعتبار آن را تضعیف می‌کند. به هر حال، اسرائیل گفت: «چه می‌گویی؟ تو خودت انجامش می‌دهی.» آیا اسرائیل می‌تواند این را به دیگران بگوید؟ از این نظر، آیا صیانت کردن چنین افراد چندش‌آور و بی‌چهره‌ای از فلسطینی‌ها، صیانتی صحیح است؟ بله، مردم دنیا از آن حمایت می‌کنند. نیروهای دموکراسی از آن صیانت می‌کنند، اما حمایت آک‌پ در واقع برای حفاظت از موجودیت، امنیت زندگی و آزادی یک مردم نیست. او در واقع با این کار می‌خواهد حمایت قدرت‌های مختلف عربی در خاورمیانه را جلب کند و علیه کوردها در روژاوا و یا در خاورمیانه نسل‌کشی کند. او همه این کارها را برای نسل‌کشی کوردها انجام می‌دهد. این را همه باید بدانند. وگرنه مشکل آک‌پ فلسطین نیست. او در حال حاضر به دنبال توجیه است. می‌گوید به هر نحوی که شده به روژاوا حمله می‌کنم و سپس برخاسته و می‌گوید اینها این کارها را کرد و من هم می‌کنم.

دولت آک‌پ و دولت ترکیه واقعیت چنین جنگ پلیدی هستند. هیچ اعتباری در حرف‌هایش وجود ندارد. نه برای دفاع از مردم یا دفاع از ارزش‌های انسانی است. این صرفاً برای به دست آوردن منافع سیاسی برای خود می‌باشد، و بر این اساس جهت تحت فشار قرار دادن کوردها و اعمال فشار بر نیروهای دموکراسی است.

حمله‌ور شدن علی یرلی‌کایا برای سر‌پوش گذاشتن بر تشکیلات تبهکاری است

این وزیر داخلی (علی یرلی‌کایا) ۵-۶ ماه است که در سمت خود است. او بیست هزار عملیات انجام داد. این عملیات‌ها شامل جنگ علیه مناطق حفاظتی مدیا نمی‌شود. این عملیات‌هایی هستند که توسط ژاندارمری و پلیس انجام می‌شوند. 98 مورد از این موارد علیه غیرنظامیان، اعضای ه‌دپ، جوانان و زنان است. روستاییان را تحت فشار و سرکوب قرار داده است.

نکته جالب این است که بیست هزار عملیات انجام می‌شود. روز بعد می‌گوید، ما به تروریسم پایان دادیم. چطور به پایان رسیده و شما در عرض ۵-۶ ماه ۲۰ هزار عملیات انجام می‌دهید؟ از طرف دیگر این مرد را می‌گیرند، سلیمان سویلو پلیس بدی بود، این علی یرلی‌کایا پلیس خوب شده است. دلیل برجسته‌شدن علی یرلی‌کایا، سرپوش گذاشتن بر تشکیلات تبهکاری است. برای سرپوش گذاشتن بر ظلم علیه نیروهای دموکراسی و مردم کورد؛ این‌گونه برنامه‌ریزی شده بود. برخی از نیروهای مخالف نیز به ابزاری برای این کار تبدیل شدند. باید اینطور دید. دولت ترکیه یک کشور جنگ ویژه است. هر کاری که انجام می‌دهند موضوع جنگ ویژه است. جنگ ویژه یعنی فریب جامعه، فریب دنیا، وارونه جلوه دادن واقعیت‌ها. اکنون مادران شنبه را آزاد کرده است. پس چه کسی تا الان سد راهش بود؟ اردوغان مانع شد. به دستور اردوغان از ورود مادران شنبه جلوگیری شد. اردوغان گفت: «ما دیگر بسیار رسوا می‌شویم، چیز بزرگی نیست، اجازه بدهند.» مقاومت مادران شنبه نیز بخشی از این امر است. چون وقتی اصرار می‌کنند آنها رسوا می‌شوند. آنها آنقدر افشا و رسوا شده‌اند که اگر ادامه دهند دیگر نمی‌توانند سرپوش بر ظلم‌های بعدی بگذارند.

پس چرا اینقدر به مادران شنبه حمله کردند؟ آنها را تحریم کردند. پیام دادند. آنها آنقدر علیه مردم کورد و نیروهای دموکراسی جنگ کرده‌اند که گفتند بگذریم از اینکه اجازه هیچ اقدام دیگری را نمی‌دهیم، حتی به مسالمت‌آمیزترین آنها نیز اجازه نخواهیم داد و آن را هم سرکوب خواهیم کرد. بدین ترتیب فشار و ترس بازدارنده‌ای بر جامعه ایجاد کردند. ببینید ما حتی با آنها چه می‌کنیم، بنابراین با تو چه نخواهیم کرد. آنها برای ترساندن جامعه و دور ساختن آنها از مبارزه این کار را کردند. حالا که خیلی رسوا شده‌اند به این وضعیت درآمده‌اند.

اگر نیروهای چپ جنگ ویژه را درک نکنند، به دنباله‌روی آن مبدل خواهند شد

بنظرم کسی نباید در این جنگ ویژه جای بگیرد. این اپوزیسیون تیشه به ریشه‌ی خودش می‌زند. با این کار حملات علیه خود را عادی می‌کنند. در واقع آن مرد چه گفت؛ از تلویزیون شنیدیم. اداره پلیس آنکارا به چه کسی وابسته است؟ به علی یرلی‌کایا. اگر قیامی مانند  قیام ۱۵ جولای شود، ما خواهیم کشت.» این علی یرلی‌کایا است. از این نظر، مشکلی مبنی بر اینکه تبهکاران این و آن کار را انجام دهند وجود ندارد. اگر قرار است با تبهکاران برخورد شود، باید از سلیمان سویلو شروع کرد. بنابراین به آنها اجازه داده است.

نیروهای دموکراتیک و نیروهای چپ در ترکیه بدون درک جنگ ویژه دولت ترکیه نمی‌توانند علیه فاشیسم مبارزه کنند. آنها باید جنگ ویژه را درک کنند. در این زمینه پ‌ک‌ک به دام جنگ ویژه نمی‌افتد، چون جنگ ویژه را درک می‌کند، مبارزه موفقی انجام می‌دهد و زنده می‌ماند. در غیر این صورت، اگر جنگ ویژه درک نشود، به دنباله‌روی آن مبدل می‌‌شود، فریب آن را می‌خورد و بدین ترتیب نمی‌توان با کسانی که در این وضعیت قرار گرفته‌اند، مبارزه موثری انجام داد.

آنها قانون اساسی بدتری خواهند ساخت

دادگاه قانون اساسی تصمیم می‌گیرد، دیوان عالی کشور به آن تصمیم عمل نمی‌کند. در واقع باید مطابق آن باشد. ۱۰۰ تصمیم به دادگاه قانون اساسی منتقل می‌یابد. یک یا دو تا از آنها را قبول نمی‌کند. در غیر این صورت دادگاه قانون اساسی جزئی از حکومت فاشیستی خواهد شد و آنگونه از آن یاد خواهد شد. برای اینکه اینطور درک نشود در یکی دو مورد اعتراض می‌کند. با این حال، در همان روز، او یک ماده بدتر را تصویب کرد که تحریک و تشویق مردم و انجام تبلیغات را جرم‌انگاری می‌کند. و این یک چیز بسیار کشسان (کش‌دار) است. هرکسی را می‌توان با آن به زندان انداخت. چنین دادگاه قانون اساسی است.

اما دادگاه قانون اساسی تصمیم مربوط به نماینده پارلمانی حزب کارگران ترکیه جان آتالای را لغو کرد. یعنی آزاد شدن وی را مطالبه کرد. در مقابل این، دیوان عالی موضع بسیار تندی اتخاذ کرد و حتی دادگاه قانون اساسی را مقصر دانست و خواستار محاکمه اعضای آن نیز شد. چیز جالبی است. چیزی که در دنیا بی‌سابقه است. این در واقع نشان‌دهنده بحران و هرج و مرج در ترکیه است. فاشیسم در مبارزه با نیروهای دموکراسی و خلق کورد آنقدر دچار سختی شده است که به این وضعیت رسیده است. اگر در مبارزه مشکل نداشتند، چنین برخوردی نمی‌کردند. با این حال، ما نیز می‌دانیم. ممتاز سویسال، معلم قانون اساسی ما در مدرسه بود. ممتاز سوسیال در ترکیه بسیار مهم است. به عنوان پروفسور قانون اساسی شناخته می‌شد. تصمیمات دادگاه قانون اساسی در درس‌هایی که ارائه می‌دهند بسیار مشخص است. گفته شد که همه باید رعایت کنند. بله، بگذارید الان تحقیق کنند. چند دانشگاه در ترکیه وجود دارد؟ من نمی‌دانم 100 یا چند دانشکده حقوق و علوم سیاسی وجود دارد. دروس قانون اساسی چگونه تدریس می‌شود؟ دقایقی از این دروس وجود دارد. یادداشت‌های درسی وجود دارد.

همه اساتید این را گفتند؛ تصمیمات دادگاه قانون اساسی قطعی است. جالب است؛ حالا می‌گویند نه، تصمیمات دادگاه قانون اساسی قطعی نیست. دولت به چنین وضعیتی رسیده است. حالا اردوغان هم می‌گوید که قانون اساسی متناقض است، قانون اساسی جدید لازم است. شما حتی آنچه را که می‌گویید بد است اجرا نمی‌کنید. پس شما اصل این قانون اساسی را که او بد می‌نامد را نه تنها در این موضوع بلکه در مسائل دیگر اجرا نمی‌کنید. در واقع چیست؟ آنها قانون اساسی بدتری خواهند ساخت. آنها این کار را به این صورت انجام خواهند داد. در واقع، زمانی که آک‌پ به قدرت رسید، برخی از قوانین را برای انطباق با اتحادیه اروپا و اینکه خود را دموکراتیک نشان دهد، نرم کرد. حالا احتمالا دوباره آنها را معکوس و بدترشان می‌کند. وقتی می‌گوییم قانون اساسی جدید، قانون اساسی دموکراتیک‌تر و آزادی‌خواهانه‌تر از قانون اساسی سابق نخواهدساخت. این نه آن را آزادی‌خواه‌تر از قانون اساسی ۱۹۶۱ و نه هیچ چیز دیگری نخواهد کرد. در این زمینه همه می‌گویند؛ یک (ماده قانون اساسی) بد موجود را اعمال کن تا بتوانیم مورد جدید را ببینیم. شما حتی بدترین آن را هم انجام نمی‌دهید.

می‌ترسند که کوردها بهره‌مند شوند

در این رابطه وضعیت بسیار جالبی پدید آمد. این در واقع نشان می‌دهد که بحران در ترکیه چیست. این بار دیگر با مبارزه نیروهای دمکراتیک و مردم کورد ارتباط دارد. دلیل قرار گرفتن آنها در این وضعیت این نگرانی است که کوردها از کوچکترین حقوق دموکراتیک بهره‌مند شوند. اگر مسئله کورد نبود، اگر سیاست نسل‌کشی علیه کوردها نبود، آنها در این وضعیت نبودند.

نیروهای دموکراتیک در ترکیه درک نمی‌کنند. اینکه کوردها از آن بهره‌مند شوند، آنها می‌خواهند حتی هر گونه بازمانده‌ای از دموکراسی را در ترکیه از بین ببرند و خفه کنند. چون می‌گوید اگر این اتفاق بیفتد، کوردها بهره‌مند خواهند شد. در واقع می‌گویند که اگر دوران کالکان نماینده مجلس شود چه اتفاقی می‌افتد؟ اگر بیاید و نماینده مجلس شود چه می‌شود؟ دوران کالکان اگر بیاید چگونه نماینده مجلس می‌شود؟ آیا شورای عالی انتخابات آن را تایید خواهد کرد؟ یعنی اینگونه است؟ آنها چنین رویکردی تا این اندازه دارند که جامعه را فریب می‌دهند، دنیا را فریب می‌دهند. آنها واقعاً گیج شده‌اند که دیگر چه کاری انجام دهند. اما همانطور که گفتم آنها دلایل را نمی‌بینند. این البته بسیار مهم است. این دلایل را باید دید. چرا اینگونه عمل می‌کنند؟ چرا رعایت نمی‌کنند؟ چرا کاوالا را آزاد نمی‌کنند؟ چون اگر انعطافی صورت دهند کوردها سود خواهند برد. این کار را می‌کنند تا کوردها نفعی نبرند. آنها حتی مادران شنبه را تحت فشار زیادی قرار دادند. (با خودشان می‌گویند) اما اگر اینها را نشان دهیم، کوردها در جای دیگر سود خواهند برد. در این راستا، هر که می‌خواهد برای دموکراسی بجنگد، هر که می‌خواهد برای آزادی بجنگد، باید این حقیقت را ببیند و همراه با مردم کورد برای دموکراسی مبارزه کند. بدون افزایش مبارزه برای دموکراسی همراه با مردم کورد، هیچ کس نمی‌تواند دمکرات باشد، نمی‌تواند برای دموکراسی مبارزه کند و خود را فریب می‌دهد. حتی اگر بگوید که مبارزه می‌کند، نمی‌تواند نتیجه بگیرد. زیرا تا زمانی که مسئله کورد حل نشود و تا زمانی که سیاست نسل‌کشی علیه کوردها اجرا شود، این رژیم ظالم ادامه خواهد داشت. زیرا آنها در صورت مجروح شدن کوردها انواع فشارها را بر آنها وارد می‌کنند و انواع سیاست‌های ضد دمکراتیک را اعمال می‌کنند. این واقعیت نیاز به درک واقعی دارد. خیلی وقت‌ها تکرارش می‌کنیم اما بدلیل اینکه موضوعی است که ارزش تکرار دارد ما آن را تکرار می‌کنیم. بر این اساس، همه باید این واقعیت فاشیستی، این وضعیت عجیب و غریب را بهتر درک کنند.