کاراییلان گفت: «دکترین جنگ ما دکترین پیروزی است. این جنگی نیست که فقط برای یک تپه انجام شود. فقط برای حفاظت از باشور کوردستان نیست. ما تسلیم نمی‌شویم، زیرا برای ما مهم است. برای موجودیت و آزادی مردم ما مهم است. آزادی مردم منطقه مهم است و به این بستگی دارد. بنابراین این جنگ فقط جنگ زاپ نیست. جنگی که ما علیه دولت ترکیه انجام می‌دهیم، جنگ هستی و نیستی است و ادامه دارد. به نظر می‌رسد در سال‌های آینده نیز ادامه داشته باشد. حتی اگر دشمن نتیجه نگیرد و پیروز نشود، باز هم اصرار می‌کند.»

مراد کاراییلان عضو کمیته اجرایی پ‌ک‌ک، در مورد انزوا، جنگ بین دولت ترکیه و گریلاهای آزادی‌بخش کوردستان، تاکتیک‌های جنگ گریلایی و جنگ در غزه با استرک تی‌وی صحبت کرد.

-انزوای رهبر آپو ادامه دارد. دوستان خلق کورد کمپین «آزادی برای عبدالله اوجالان و راه حل سیاسی برای مسئله کورد» را علیه انزوا راه‌اندازی کردند. در مورد کمپین چه می‌خواهید بگویید؟

بی‌شک گام «آزادی برای عبدالله اوجالان و راه حل سیاسی برای مسئله کورد » که در ۱۰ اکتبر در ۷۴ مرکز راه‌اندازی شد بسیار پرمعنا و مهم است. در بسیاری از نقاط جهان، دوستان کوردها این اقدام را انجام دادند. آنها نه تنها برای حقوق بشر چنین قدمی برداشتند، بلکه به این دلیل که اندیشه‌ها و پارادایم رهبر آپو را قبول دارند و آن را امید می‌بینند، این گام را برداشتند. این مرحله برای ما نیز حاوی پیامی است. ابتدا به همه دوستانی که در این مرحله شرکت کردند و زحمت کشیدند و اعلام کردند با احترام سلام می‌کنم. تفکرات رهبر آپو فقط برای کوردستان و خاورمیانه نیست. بسیاری از مردم پارادایم رهبر آپو را به عنوان راه حلی در برابر هرج و مرج نظام مدرنیته سرمایه‌داری و مشکلاتی که در جهان ایجاد کرده است، می‌پذیرند. این مایه افتخار و خوشحالی ماست. به عنوان مثال سخنان یکی از فیلسوفان مشهور جهان اسلاوی ژیژک در مورد رهبر آپو، مردم را به وجد می‌آورد. چنین کمپینی از سوی دوستان خارجی ما البته مایه خوشحالی است، اما از طرف دیگر برای ما شرم‌آور است. ما در حد لازم از رهبر خود صیانت نمی‌کنیم و یا به ماندن رهبری در زندان به طور مناسب پاسخ نداده‌ایم، دوستان ما نیز دست به چنین اقدامی می‌زنند. ما باید این را برای خود مایه شرم و انتقاد بدانیم.

به ویژه اینکه رهبر آپو ۲۵ سال است که در امرالی با شکنجه روانی مبارزه می‌کند. این مقاومت یک مقاومت کلاسیک نیست. این یک مقاومت ایدئولوژیک، فلسفی و فرهنگی است. به عبارت دیگر در امرالی از هویت کورد آزاد، ارزش‌های دموکراسی و آزادی محافظت می‌شود. ۲۵ سال است که رهبر آپو با عزمی راسخ موضعی معنادار دارد. ما به عنوان مردم کورد و مردم خاورمیانه باید مسئولیت و وظایف خود را در برابر این امر بر عهده بگیریم. نمی‌توانیم بگوییم که وظایف خود را به طور کامل انجام داده‌ایم.

ما باید با تمام توان خود در این کارزار شرکت کنیم و آنرا به پیروزی برسانیم

نزدیک به ۳۲ ماه است که ارتباط رهبر آپو با دنیا به دلایل مختلف به طور کامل قطع شده است. هیچکس نمی‌تواند از او اطلاعاتی بگیرد. ما نیز باید در این زمینه اقدام کنیم و ساکت ننشینیم. ما به عنوان یک مردم، جامعه، زنان و جوانان و همه مردم کورد باید در همه جا فعال باشیم. به ویژه باید این کمپین اعلام شده توسط دوستان را تقویت و گسترش دهیم و موفق شویم. این مرحله باید آزادی فیزیکی رهبر آپو را تضمین کند. آزادی رهبر آپو آزادی کوردستان است.َ به عبارت دیگر، آزادی رهبر آپو نیز راه حل مسئله کورد است. به همین دلیل نام کمپین درست است. بنابراین خلق کورد، خلق عرب، خلق ترکیه، خلق آشوری-سوری  یعنی همه مردم منطقه باید در این کارزار شرکت کنند. آزادی رهبر آپو منجر به تحولات جدیدی در خاورمیانه خواهد شد. آزادی مردم محقق خواهد شد و دموکراسی فرا خواهد رسید. همانطور که ژیژک فیلسوف می‌گوید: «آزادی رهبر آپو آزادی ما نیز هست.» ما باید این کارزار را قویاً برای خودمان انجام دهیم، این بیانیه برای همه ما معتبر است. ما باید با تمام توان در این مرحله شرکت کنیم و موفق شویم.

ما نمی توانیم اعلان پیروزی نماییم زیرا جنگ ادامه دارد

جمهوری ترکیه در صد ساله‌ی خود به سر می‌برد. دولت ترکیه در صدد نابودی ملت کورد بود. در پنجاه سال گذشته پ‌ ک ک توانست این نقشه را بر هم زند

کمیته‌ی اجرایی ما در رابطه با صد ساله‌ی تاسیس جمهوری ترکیه دیدگاه‌های خود را در قالب بیانیه‌ای به صورتی آشکار ابراز نمود. در کنفرانس «ازمیر» و «سیواس» که آتاترک برگذار نمود.آتاترک  توسط  دویست نفر از نظامیان کورد محافظت می‌شد . زمانی که از سیواس به سوی ادرنه حرکت می کند لشکر کوردها امینیت او را تامین می‌کند. در زمان تاسیس جمهوری، کورد‌ها هم ایفا نقش می‌کنند، اما بعد از امضا کردن پیمان لوزان دولتمردان ترک به کورد‌ها پشت نموده و به عبارت دیگر به آن‌ها خیانت می‌کنند. کوردها را ندیده تلقی نمود و سیاستی را در جهت نابودی‌ها  آن‌ها در پیش می‌گیرند. هنوز هم می‌خواهند با سیاست نابودسازی به موفقیت برسند. به همین دلیل دهنیتی که حال اینک در راس حکومت است  یعنی آک‌پ – م‌ه‌پ – اردوغان، در صدمین سال تاسیس جمهوری چیزی را که برای خود بعنوان هدف تعیین نموده‌اند؛ چگونه با [نابودی] ملت کورد موفقیت خود را اعلام دارند. امیدوار بودند مسئله‌ای که با تاسیس جمهوری شروع شده بود و تا به امروز چاره یابی نشده است، در صد ساله‌ی تاسیس جمهوری با نابودی [ملت کورد] حل نمایند. دولت ترکیه به کلی برای [نابودی] جنبش ما یک سال زمان داده بود. بویژه برای حکومتی که حال بر سر کار است از سال ۲۰۱۶ تا به امروز مدام می گوید: تنها یک سال از عمر آنها مانده . اما بعدا دیدن که وضعیت فرق می‌کند و مسئله جدی تر از این حرف‌ها است. کار یک سال و دو سال نیست. گفتند جنبش ما را  تا رسیدن به صد ساله جمهوری تصفیه می‌کنند. هدف آن‌ها این بود که تمامی دستاورد‌های ملت کورد در روژآوا و باشور را نیز از بین ببرند. بدین صورت می‌خواستند سیاست خود را که مبتنی بر نابودی ملت کورد است به نتیجه برسانند و موفقیت خود را اعلان نمایند. در سال ۲۰۲۱ چنین هدفی را برای خود مشخص نمودند و برای همین هم از دست دولت ترکیه چه چیزی بر می‌آمد انجام داد. جهت دست یافتن بە موفقیت از نیرو‌ها خارجی هم در خواست همکاری کردند و ترکیه را حراج نمودند. از یک طرف با روس‌ها و از طرف دیگر با ایالات متحده‌ی آمریکا و ناتو و سایر نیرو‌ها منظقه‌ای وارد داد و ستد شدند و بر این اساس دیپلماسی نمودند. مزدوران کورد را نیز بکار گرفته و انواع و اقسام سلاح را بکار بردند، به همه جا حمله نمود، اما موفقیتی را کسب نکرد. به عبارت دیگر نقشه‌ی دولت اشغالگر ترکیه موفقیتی را کسب ننمود. دو روز قبل، سالروز صدمین سال تاسیس جمهوری بود، اما نتوانست موفقیت خود را اعلام نماید، به همین علت هم جنگ ادامه دارد.

بدون شک این مرحله برای ما هم به آسان نبود. ما هم هزینه‌های گرانبهایی را دادیم. قبل از هر چیزی ایستار رهبر آپو که در برابر تمامی حملات نشان داد وجود دارد و نیز ایستاری که گریلا نشان دادند قابل ملاحظه است. در این مرحله‌ی نو ساله‌ی گذشته صدها داستان خلق شده‌اند وبازهم ادامه دارند. دشمن نه تنها به رهبر آپو و گریلا حمله کرد، همزمان به تمامی خلق کورد هم حمله نمود. به سیاست دمکراتیک کورد، سیاست دمکراتیک ترکیه هم هجوم آورد. به روژآوا هم حمله نمود، تمامی باکور و شرق سوریه، کورد و عرب، ارمن، سوریانی؛ به همه و تمامی کسانی که در مقابل آن حملات ایستادگی می‌کردند، حمله نمود. در شخص رهبر آپو مقاومتی همه جانبه نشان داده شد. گریلا از خود مقاومت نشان داد، سیاست کورد، سیاست ترک، عرب، آشوری و سریانی همه مقاومت کردند و ملت ما هم با مقاومت خود حملات دشمن را بی نتیجه گذاشت. اما آن حملات هنوز هم به پایان نرسیده‌اند و ادامه دارند.

بمانند عملیات[فدایی] شهید زیلان این عملیات هم مرحله‌ای نوین را رقم زد.

دقیقا در چنان مرحله‌ای تاریخی در انکارا و در دل ترکیه چنین عملیاتی فدایی از طرف شهید روژهات و اردال صورت گرفت. شما در رابطه با این عملیات چه نظری دارید؟

من قبل از هرچیزی یاد و خاطرەی اعضای یگان جاودانه‌گان شهدا؛ رژهات و اردال را با احترام گرامی می‌دارم. آن‌ها قهرمانان معاصر می‌باشند. عملیاتی که در ۱ اکتبر در آنکارا صورت گرفت عملیاتی عادی نبود. عملیاتی بود که با طرح و نقشەی و هدفمند و با حساب و کتابی دقیق انجام گرفت که معنای خاص خود را داشت. قبل از هر چیزی نمایندگی روحیه‌ی فداکارانه‌ی آپویی را می‌کند. بە همین جهت عملیاتی موفق بود. هم زمان آن و هم مکانی که انتخاب شده بود کاملا دقیق بود. به هدف خود رسید. لازم است هر کسی این عملیات را به خوبی و با دقت ارزیابی نماید.

لازم است رفقای ما و همه‌ی دشمنانمان این مسئله را به خوبی درک نمایند. زیرا عملیاتی بود بر اساس مرحله‌ی که در آن قرار داریم. بمانند عملیات رفیق زیلان  بود که در سال ۱۹۹۶ انجام داد، مرحله‌ای نوین را آغاز نمود. بدان صورت که رفیق زیلان با عملیات خود مرحله‌ای نوین را شروع نمود، عملیات رفقا روژهات و اردال نیز معنای خاصی دارد. بویژه انجام عملیات در دل دشمن بسیار مهم است. برای مثال اگر زمانبندی عملیات را چهار یا پنج ساعت تغییر می دادند؛ قبل از هر کسی رجب طیب اردغان، کدام دولتمرد رژیم ترکیه را می خواستند، می توانستند هدف قرار دهند. زیرا در میان‌ آن‌ها چنان عملیاتی را انجام دادند و می‌توانستند با این میزان از مهمات هر کسی را هدف قرار دهند. اما چنین کاری را نکردند. زیرا این عملیات حاوی یک پیام بود. لازم است  آن پیام به درستی درک گردد. رفقای فدایی ما نسبت به هدف عملیات وفادار ماندند. به رژیم گفتند« نگاه کن ما هر کاری را که بخواهیم می‌توانیم انجام دهیم، عاقل باش، آن عملیات یک گوشزد بود».

قهرمانی نیست، بلکه اپراسیونی از روی ترس است     

این عملیات برای ما پیامی داشت، برای رفقای  و برای دشمن نیز. لازم نیست من در اینجا هر چیزی را تعیین نمایم، اما بدان صورت که من بیان داشتم،لازم است نتایج درستی از این عملیات بدست آورده شوند. این عملیات دولت را عصبانی نمود. به گونه‌ای که متخصص جنگ ویژه‌ای خودشان هم اعتراف نموده و گفت؛ [این عملیات] حیثیت دولت را زیر سوال برده است. به همین علت به هر جایی حمله کردند. ابتدا به مناطق حفاظتی میدیا، اما ما تلفاتی ندادیم، زیرا ما تدابیر لازم را اتخاذ نمود بودیم. بعدا به سیاستمدار‌های کورد و میهن دوستان حمله نمودند. به همین علت هم آن حملات را «اپراسیون قهرمانی» نامگذاری نمودند. قهرمانی در کدام دوره بدین صورت است؟ با صدها پلیس و نظامی به خانه‌ی مردمی حمله نمودند، کسانی کە در خانه‌ی خود بی دفاع نشسته‌اند. به این هم می‌گویند عملیات قهرمانی. این  بیش از ترسویی چیز دیگری نیست. در روژآوا و شمال و شرق سوریه حمله بزرگی را شروع نمودند. دولت در برابر عملیاتی که تا بدین اندازه حرفه‌ای زمینه‌سازی شده بود شوکه شده است. تا به امروز تنها توانستەاند به این موضوع پی ببرند؛ رفقایی که عملیات فدایی را انجام داده‌اند از شهر قیصری به آنکارا آمده‌اند، خارج از این اطلاعات دیگری را کسب نکرده‌اند. اما مسئول استخبارات می‌گوید ؛ آن‌ها از سوریه آمده‌اند. دلیل و ادله اثبات این مدعا کجاست؟ الکی خود را به در و دیوار می‌زنند.

قبل از این هم آن‌ها خود را برای حمله به روژآوا آماده نموده بودند. نقاط زیادی را برای حمله مشخص نموده بودند. می‌خواستند به طور کلی باکور و شمال و شرق سوریه را از بین ببرند. بدین صورت از سیستمی که در شمال و شرق سوریه  و روژآوا ایجاد شده، ناراحت می‌باشند. دولت ترکیه از سیستم و ستاتوی دمکراتیک که خلق‌ها با هم و به صورت مساوی زندگی می‌کنند ناراحت است.  به همین علت هم به کارخانه‌ها و سیلو‌های غله، تاسیسات نفت و برق، بیمارستان ، مسجد و تمامی جاههایی که خدمات اجتماعی را ارائه می‌دهند حمله نمود. قبلا برای حملاتی که علیە فلسطینی‌ها صورت می‌گرفت می گفتند؛ این حملات زیر پا گذاشتن حقوق انسانی و جرایم جنگی می‌باشند. در حالی که خود آن‌ها هم همان حملات را در روژآوا انجام می‌دهند. یا اینکه آن‌ها خود جرایم جنگی انجام می‌دهند و مردم عادی را مورد حمله قرار دادند و مراکز خدمات احتماعی را از بین بردند. بدین صورت خواستند ضعف‌های خود را پنهان کنند. زیرا این عملیات دروغ‌های آن‌ها را آشکار نمود. سیستم فاشیست آکپ- مهپ- اردوغان با این عملیات به خود لرزیدند. زیرا دروغ‌هایشان برملا شدند، به همین علت هم به خلقمان  حمله کردند. به روژآوا حمله نمودند. بیشتر از ۴۵ نفر از خلق ما شهید شدند که بخش زیادی از آن‌ها هم مدنی بودند. کسانی که در آن حملات شهید شدند را با احترام یاد نمود و برای تمامی زحمی‌ها شفای عاجل می‌خواهیم.

سال ۲۰۲۳ بیش از همه جنگ در باکور کوردستان رخ داد

امسال در باکور کوردستان جنگ دشواری در جریان بود. در این جنگ شهادت هم رخ داد. شما راجع به جنگی که در باکور رخ داد چه می‌گویید؟

سال ۲۰۲۳ بیش از همه در باکور کوردستان جنگ در جریان بود. از سرحد تا به گارزان، آمد، درسیم،ماردین، زاگرس (هم در جیلو و هم در ایالت گَوَر) در تمامی کوردستان در همه‌ی ایالت‌ها جنگ رخ داد. مقاومت بسیار مهمی نشان داده شد و امسال روح فدایی آپویی، اخلاق و قهرمانی بیش از همه در باکور کوردستان نشان داده شد. تمامی شهدای سال ۲۰۲۳ باکور کوردستان را در شخصیت یاسر بوتان، لیلا آمد، دلشیر گوزَ رَش و آخین موش یاد کرده و خاطره‌ی همه‌ی شهدا را گرامی می‌دارم. با قهرمانی جنگ نمودند. در این اواخر هم در ماردین منطقەی امریان؛ رفیق نورحق و رفیق ابراهیم در مقابل دشمن جنگیدند و شهید شدند. بر اساس اطلاعاتی که به ما رسیده، درگیری بزرگی رخ داده است. ۱۰ نظامی دشمن کشته شده‌اند و نفری از آن‌ها هم  از افراد عالی رتبه بوده. ۷ نفر هم زخمی شده‌اند.

 هر شهیدی مقاومت بزرگی را خلق کرده و ضربات مهلکی را بر دشمن وارد می‌کند. به عبارت دیگر در باکور کوردستان جنگ دشواری در جریان است.

بویژه شهادت‌های ما که در «آمد» رخ داده‌اند بسیار مهم می‌باشند. همچنین در بوتان، درسیم، ماردین، سرحد، گارزان، جیلو همه این‌ها برای ما سنگین بودند و همزمان ارزشمند. در آمد شهادت رفیق دلگش و دو رفیقی که همراه وی بودند، چیز کمی نبود. رفیق دلگش بمانند یک فدایی آپویی  و قهرمان معاصر بود. وی فرمانده ایالت بود. از هر نظر آگاه و مشرف به کار خود بود. به محض اینکه به آمد رسید شهید شد، در ایالت آمد و ایالت میانی، نقش  بسیار مهمی را بر عهده گرفته بود. شهادت دلگش و رفقایی که همراه وی بودند، برای ما خسران عظیمی بود. بد شانسی بود: در جایی که موقعیت جغرافیایی مناسبی نداشتند با دشمن روبرو می‌شوند، اما با فداکاری جنگیدند. آن‌ها قهرمان‌های عصر معاصر می‌باشند. با قهرمانی تاریخ را نوشتند. در کار‌های که قبل انجام داده‌اند، نیز به همان شیوه بودند. فرماندهی ایالت حفتانین بود. در واقع رفیق شورش گوزَ رَش در تاریخ جنگ انقلابی خلق  به طور کلی جایگاه ویژەای را برای خود کسب نموده بود. ما بار دیگر آن‌ها را با احترام یاد می‌کنیم.

آخین موش و رفقایش که مدت کمی است شهید شده‌اند، شهادت آن‌ها برای ما خسران بزرگی بود. رفقای دیگر هم از کادر‌های اساسی ایالت آمد بودند. رفیق آخین پنج سال در آنجا فرماندهی کرده بود، در درجه‌ی اول وظایفی را بر عهده گرفته بود. در میان نیرو‌های ویژه، فرماندهی یگان‌ جاودانگان را نموده بود. با ایستار انقلابی، معیار‌های اخلاقی و فرهنگی را در سطح بسیار بالایی نمایندگی می‌نمود. از لحاظ پاکی، صداقت و صمیمیت، جسارت و پایبندی یکی از  زنان نمونه‌ی کورد بود. انقلابیون بسیاری در میان آن‌ها وجود داشتند که چنان پتانسیلی را از خود نشان دادند. اما رفیق آخین تنها با روحیه جنگجویی و جسارت خود نبود که زبان زد بود. وی از لحاظ پیشاهنگی و ذکاوت نیز بمانند زنی کورد و آزاد، پیشگام بود. در میان جنبش ما پیشاهنگ مبارزه زن آزاد بود. زن یا مرد فرقی نداشت، وی می‌توانست همه را مدیریت نماید. وی ایمان و باوری را ایجاد می‌نمود و با ایستار، ذکاوت و رفاقت خود پیشاهنگی می‌نمود. از رفقای مورد احترام ما بود. به همین علت هم رفقایی که شاگرد وی شدند عملیات فدایی آنکارا را با نام او انجام دادند. بدین صورت من بار دیگر شهدای باکور کوردستان ، به ویژه: آمد، بوتان و جاههای دیگر را در شخص رفیق آخین موش با احترام یاد می‌کنم. مبارزه‌ای که در باکور کوردستان صورت می‌گیرد، ردپایی که[ این فداییان] از خود بر جای گذاشته‌اند، زمینه‌‌ای را ایجاد نمود که برای افروختن آتش انقلاب کافیست. زیرا آن‌ها میراث گرانبهایی را ایجاد نمودند. ایستار، جسارت، فداکاری و صداقت آن‌ها اینک زمینه‌ای را ایجاد نموده و همین هم می‌تواند شالوده‌ی پیروزی ‌شود.

جنگی بدون مدافع

جنگ مناطق حفاظتی مدیا ، مدت زیادی است که ادامه دارد و نظر افکار عمومی را به خود جلب کرده است. نیروهای مدافع خلق (ه‌پ‌گ) در اطلاعیه‌های خود روزانه در مورد آن اطلاع‌رسانی می‌کند، اما برای مثال شهید دوغان، راه چمچو، تپه‌ی جودی، تپه‌ی آمدیه و در قسمتی از منطقه‌ی متینا واقعا چه اتفاقی رخ داد؟ وضعیت این‌جا چگونه است؟ مقاومت در چه حدی است؟

قبلا به خلق کورد می‌گفتند «خلقی بی مدافع.» امروز نیز می‌توان گفت جنگ ما، جنگی بی مدافع است، چگونه؟ ما برای خود می‌جنگیم و به خود می‌گوییم. رسانه و‌ مطبوعات آزاد سعی می‌کند این موضوع را توضیح دهند، اما جنگی که امروز در کوردستان در جریان است، جنبه‌های قابل توجه تازه‌ای دارد. می‌توانیم بگوییم در کوردستان سیاست نسل‌کشی و سانسور وجود دارد. به ویژه در باشور کوردستان و در تمامی عرصه‌ها مورد بی‌توجهی قرار می‌گیرد.

همچنین ارتش ناتو، می‌گوید، ‘من دومین و بزرگ‌ترین ارتش جهان هستم’ صاحب سلاح مدرن و پیش‌رفته است؛ مدت سه سال است نتوانسته بر زاپ چیره شود. این چگونه ممکن است؟ از تمامی سلاح‌هایش با تمامی قوا استفاده می‌کند، اما نمی‌تواند پیروز شود و قادر نیست گریلا را از بین ببرد. در این‌جا محتوایی وجود دارد. از یک سو محتوای مبارزان ه‌پ‌گ/یژا استار وجود دارد که با روح فدایی آپویی خود را به خاطر سرزمینشان فدا می‌کنند و از سویی دیگر نیز تاکتیک و دکترین وجود دارد. جنگی که به راه می‌افتد یک دکترین دارد. این دکترین اجازه نمی‌دهد دشمن به هیچ نتیجه‌ای برسد.

ما جنگ گریلا و جنگ تونل را با هم ترکیب می‌کنیم

اکنون بین اسرائیل و‌ فلسطین جنگ در جریان است. در این‌جا خیلی در مورد تونل جنگی سخن گفته می‌شود. شاید، به این مناسبت، خلق کوردستان ما، حتی دوستان ما و افکار عمومی، حساسیت خود را نسبت به تونل‌های جنگ نشان دهند. شاید کمی ما را درک کنند. دکترین جنگی ما چیست؟ ما جنگ تونل و جنگ گریلا را با هم ترکیب می‌کنیم. آن‌ها را با هم انجام می‌دهیم‌. هر دو مانند انسانی هستند که روی دو پا راه می‌رود. از هر دو صیانت می‌کنیم و آنان را تقویت می‌کنیم، از این رو در برابر انواع حملات و سلاح‌ها مقاومت می‌کنیم. بدون شک گریلا، یک گریلای کلاسیک نیست، یک گریلای تیمی است، حرفه‌ای است و خود را در منطقه پنهان کرده است. مانند یک خیال است. هر وقت اراده نماید ظاهر می‌شود، هر وقت هم بخواهد ناپدید می‌شود. تیم‌های میدانی ما اینگونه می‌جنگند.

جنگ‌های تونل دارای تاریخچه‌ای هستند. حتی در جنگ گریلا و چین و ویتنام نیز از آن بهره برده شد، اما جنگ تونل آنها مثل ما نبود. بیش‌تر برای حفاظت در برابر حملات هوایی یا به عنوان مخفیگاه مورد استفاده قرار می‌گرفتند. ما هم برای این منظور و هم برای جنگ از آن استفاده می‌کنیم. به این معنا که تونل‌ها را به قلعه‌های قدیم تغییر دادیم. مانند قلعه‌های زیرزمینی هستند. در قلعه‌ها جنگ می‌کنند، نمی‌توان در آن ماند. خارج می‌شوند، حمله‌ای انجام می‌دهند. به معنایی دیگر قلعه‌ی تهاجمی هستند نه قلعه‌ی تدافعی. از این مکان به عنوان مرکز تصمیم‌گیری استفاده می‌کنند، در اطراف آن تیم‌های میدانی وجود دارد؛ همچنین از پشت به دشمن ضربه وارد می‌کنند. هر دو وظایف خود را سازمان می‌دهند و مکمل همدیگر هستند. ارتش هرچند بزرگ و از نظر تکنیکی قوی باشد، نمی‌تواند موفق شود. این همان دادستانی است که مدت ۳ سال است در آواشین و زاپ و متینا ادامه دارد. محتوای آن این‌گونه است. شاید جزئیاتی داشته باشد اما کلیت آن این‌گونه است.

اکنون در تلاش است از طریق آب و برق نتیجه کسب کند

برای مثال در مورد شهید دوغان سوال پرسیدید. اسم واقعی آن سیداست‌. این تونل در روستای سیدا واقع شده و کنار آواشین است. سیدا در نزدیکی شهرک شیلادزه است. ۶-۷ کیلومتر با آن فاصله دارد. راهی از آن عبور می‌کند. دشمن دو سال است که تلاش می‌کند. تمامی کارهایی که به آن فکر می‌کردند را انجام دادند. تانک‌ها همیشه کار می‌کنند؛ به همین سبب همیشه آنجا را توپ‌باران می‌کنند. همه روزه! آن‌ها از هر نوع سلاح سنگین و سلاح متوسط و همچنین از تانک استفاده می‌کنند. پس از این‌ها نوبت بیل مکانیکی‌هاست. بیل مکانیکی کاری از پیش نبرندص، این‌بار با ابزار شکستن روی آن کار می‌کنند. گاز شیمیایی بر منطقه پخش می‌کنند. برای تخریب آن‌جا از سلاح اتمی تاکتیکی که حاوی اورانیوم است استفاده می‌کنند. اکنون نیز از دو هفته‌ی گذشته آب را باز کرده‌اند. آب در آن‌جا نزدیک است. در آن‌جا آب را می‌گیرند و درون تونل‌ها می‌ریزند. هدف آن‌ها ایجاد دریاچه و رهاسازی برق در آب است تا به اهدافشان برسند.

در سال ۱۹۷۹ در مکه زیر سقف حج (مسجدالحرام) مقاومتی رخ داد. جهیمان (العتیبی) این جنگ را رهبری کرد. در این مدت به توصیه‌ی کارشناسان فرانسوی آب را در آنجا رها کردند و سپس برق به آب وصل کردند و اکثر مقاومت کننده‌ها را کشتند. اکنون دولت ترکیه نیز می‌خواهد این کار را در سیدا انجام دهد. سعی می‌کند از طریق آب و برق به نتیجه دست یابد. هیچ کاری وجود ندارد که دولت ترکیه در برابر مقاومت شهید دوغان انجام نداده باشد. در شرق زاپ، سیدا، در غرب زاپ راه اف‌ام و تپه‌ی شهید منزور این وجود دارد؛ آن‌جا نیز به همان شکل است. در تپه‌ی جودی نیز همین امر برقرار است. چنین جنگ گسترده‌ای در جریان است. فکر می‌کنم از قلعه‌ی‌ دمدم‌ نیز عبور کرده باشد. قلعه‌ی دمدم در تاریخ ما مقاومتی مقدس در آن صورت گرفته است، اما مقاومت امروزه از آن مقاومت نیز گذشته است. سلاح مدرن، شیمیایی ممنوعه، اتمی… برای مثال در شهید دوغان تا چه میزان از گاز استفاده شده است؟ هر نوع سلاحی را به کار می‌برند، می‌خواهند در آن‌جا پیروز شوند، اما نمی‌توانند. به دلیل این‌که رفقا در آن‌جا نتوانند کمک کنند، برای تضعیف تیم‌های زمینی، در پایان دولت ترکیه میدان شیرین، میدان تلینی را تصرف کرد-که به عنوان میدان بارزان محسوب می‌شود. با وجود آن‌که نیروهای ما آن‌جا حضور نداشتند-حتی اگر گذرگاه‌هایی هم وجود داشت-اکنون اشغال شده است تا کسی حرکت نکند. اما در سیدا عملیات‌هایی علیه سربازان ارتش اشغالگر ترکیه صورت می‌گیرد و به آن‌ها شلیک می‌شود. چند بار بیل مکانیکی‌هایی که آن‌جا کار می‌کردند منهدم شدند و افراد اطراف آن کشته شده‌اند؟ عملیات‌های زیادی انجام شد! اکنون جنگ در تونل‌های سیدا در جریان است و جنگ گریلایی در اطراف آن انجام می‌شود. این فقط یک منطقه است و دیگر مناطق نیز به همین شکل هستند.

در مکان‌هایی که می‌گفتند آن را اشغال کرده‌اند، مورد هدف قرار می‌گیرند

دولت ترکیه ۳ سال است که در صدد است زاپ را اشغال نماید. درست است که برخی مناطق را اشغال می‌کنند. برای مثال زنجره کوه کوره‌جهرو و غار برینداران و چندین مکان دیگر را اشغال کردند، اما نتوانست آن را کنترل نماید. به عنوان مثال؛ در کوکر که گفته می‌شود آن را اشغال کرده‌اند، در ۱۶ اکتبر، در روستای کوکر ضربه‌ی مهلکی را متحمل شدند. ۱۵ سرباز کشته شدند. همچنین دولت ترکیه در حال حاضر با هواپیما به بسیاری از مناطق آواشین حمله می‌کند. یک بار نه، بلکه ۶، ۷ بار آنجا را مورد هدف قرار می‌دهد. پس چه شد، آن‌جا را اشغال کردی؟ قبلا گفتند: «عملیات انجام می‌دهیم، یک هفته یا یک ماه عملیات انجام می‌دهیم‌. حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) را بیرون می‌کنیم، ما نیز برمی‌گردیم، اما آن‌ها همچنان می‌آیند.» شما هر چند آن‌جا باشید، پ‌ک‌ک نیز آن‌جاست. مکان‌هایی را که می‌گویید «اشغال کرده‌اید» را با هلیکوپتر می‌زنید.

به عبارت دیگر، سبکی که امروز گریلای آزادی‌بخش کوردستان آن را اجرا می‌کند، سبک جدیدی است و نیروهای اشغال‌گر نمی‌توانند به راحتی با تکنیک‌های قبلی آن را کنترل کنند. دولت ترکیه ۳ سال است که نتوانسته از غرب و شرق به آب زاپ برسد؛ یعنی اگر از دره نیاید، نمی‌تواند به آن برسد. هر دو طرف آب در دست گریلاهاست.

همچنین ممکن است دولت ترکیه از حزب دمکرات کوردستان (پ‌د‌ک) خواسته باشد که هر دو طرف رودخانه‌ی زاپ را در پشت دیرلوک ببندد. پ‌د‌ک رفت و گرفت. اکنون طرف روستای اتوته را گرفت. دامنه‌های کوره‌ژاهرو را گرفت. می‌خواهند به مکان‌های اطراف رودخانه بروند، اما نمی‌توانند. یک ماه و نیم است که تلاش می‌کنند؛ با هلیکوپتر و توپ آن را مورد هدف قرار می‌دهند، اما هنوز نمی‌توانند به آب برسند. در برابر آن‌ها مقاومت وجود دارد. در زاپ نیز چنین وضعیتی وجود دارد.

در غرب زاپ نمی‌توانند حتی یک سنگر را اشغال نمایند

دو سال است دشمن در غرب زاپ در حال جنگ است، حتی نتوانسته‌اند یک سنگر را از دست گریلا خارج نمایند. حتی یک سنگر! روزانه تلفات می‌دهند. این یک حقیقت است. هر روز اطلاعیه منتشر می‌کنیم. شاید بپرسند این چگونه ممکن است؟ باور کنید ما همیشه به رفقایمان می‌گوییم که تلفات دشمن را زیاد نکنند؛ «آنچه را که با چشمانتان می‌بینید بگویید، آنچه که ندیدید را نگویید. چند نفر کشته و‌ مجازات شده‌اند آن را بنویسید.» به خاطر این‌که در آن‌جا جنگ سختی در جریان است، آمارهای منتشر شده کمترین و دقیق‌ترین نتایج است. زیرا دشمن هنگامی که قصد اشغال داشت، این مقدار تلفات را در نظر گرفت به همین سبب است که در مورد تلفات خود چیزی نمی‌گوید. برای مثال ۲ سال است که به دور تپه‌ی منزیر می‌چرخد، اما موفق نمی‌شود و هیچ چیز نمی‌فهمد. تپه‌ی جودی نیز به همین شکل است.

می‌خواهد با حمایت پ‌د‌ک اشغال‌گری نموده و مستقر شود

دشمن اساسا گیر افتاده است. ما این را بارها گفته‌ایم‌، گرفتار شده است. نه قادر به کنترل کردن است و نه می‌تواند عقب نشینی نماید. سال قبل از برخی مناطق مانند تپه‌ی جودی، تپه‌ی آمدیه و تپه‌ی پیردوغان عقب نشینی کردند. امسال یک بار دیگر خواست بیاید و آن را اشغال نماید، اما این‌بار به پ‌د‌ک تکیه کرد. با حمایت و پشتیبانی پ‌د‌ک می‌خواهند مکان‌هایی را اشغال کنند که سال قبل از اشغال آن عاجز بودند و ‌‌نتوانستند آن را از ما بگیرند. به عنوان مثال سال قبل در متینا نیروهای پ‌د‌ک در کوهی که آن را تپه‌ی اورته می‌نامیم در کانی ماسی مستقر شدند. رفقای ما آن‌جا حضور داشتند؛ گفتیم با آن‌ها کاری نداشته باشیم و از آن‌جا رفتیم. خود این کوه وسیع است، می‌توانند در گوشه‌ای از آن مستقر شوند، گفتیم اشکالی ندارد. اما امسال دشمن به همراه هلیکوپترهایشان آمدند و در ۱۰۰ متری آن‌ها سربازانشان را پیاده کردند. یعنی تحت حفاظت پیاده شدند. چند روز قبل در روزنامه‌ها آشکار شد؛ سربازانی که در مقابل مقر پ‌د‌ک پیاده شده‌اند، از آسمان فرود آمده‌اند. با پیشگامی پ‌د‌ک در منطقه‌ای به نام چارچل حرکت کرده و سنگر گرفتند. یعنی می‌خواهند از حساسیت‌های ما سوء استفاده کنند، به پ‌د‌ک اتکا می‌کنند تا اشغال‌ کنند و مستقر شوند. این خواسته‌ی دولت ترکیه است. اگر قدرت داشت این کار را نمی‌کرد. این نقطه‌ی ضعف آن‌هاست. با این وجود می‌خواهند مستقیما جنگی را بین کورد و کورد به راه بیندازند. جنگ وجود دارد. اجازه دهید افکار عمومی آن را تفسیر و درک کنند.

به عنوان مثال در جنگ سال ۲۰۲۲ یازده هلیکوپتر دولت ترکیه منهدم شدند؛ همچنین به ۸۰ هلیکوپتر نیز آسیب وارد شد، هلیکوپترها را هدف قرار داده و نتوانستند سربازانشان را پیاده کنند و عقب‌نشینی کردند. به طور کل ۹۱ هلیکوپتر تهاجمی و اسکورسی مورد هدف قرار گرفته و آسیب دیدند. امسال اتفاق نیفتاد. شاید ۴-۵ هلیکوپتر آسیب دیده باشند. هیچ منهدم کردن و ساقط نمودنی وجود ندارد. چرا؟ زیرا امسال در میادین اتفاق نمی‌افتند بلکه در مراکز پ‌د‌ک اجرا می‌شوند. رفقا نمی‌توانند آن‌ها را بزنند. به این ترتیب از پ‌د‌ک استفاده می‌کنند.

الآن هم انگار می‌خواهند ما را از تپه‌ی آمدیه بیرون کنند یا نابودمان کنند. برای این کار نیز سه صف گذاشته‌اند. بخشی از حقیقت در صحنه‌ها مشهود است، اما نه تمامی آن‌ها. در مناطق پشتی که ما به آن تپه‌ی حکاری می‌گوییم، مرکز بزرگ را ایجاد کردند و اسلحه‌های بزرگ گذاشتند. در پایین آن سردار قرار داشت، این‌جا پ‌د‌ک قرار داشت. آمدند و خود را در نزدیک پ‌د‌ک قرار دادند. تانک‌ها به این‌جا آورده شدند و مستقر گردیدند. این نیز در تصاویر مشهود است. فاصله‌ی بینشان ۵۰۰ الی ۱۰۰۰ متر است. به این ترتیب همان‌طور که ۲ خط آخر با سلاح‌های سنگین ضربه می‌زنند، آن‌هایی که در زیر قرار دارند می‌خواهند پیشروی کنند. خلق ما در آمدیه قطعا می‌شنوند و می‌دانند. روستاییان سرگل به خاطر این سر و صداها هراسان شده و حتی نمی‌توانند بخوابند. چون از چند روز گذشته تانک‌ها مدام از این‌جا توپ پرتاب می‌کنند. به عبارت دیگر محل‌ها و مواضع ما مورد هدف واقع می‌شوند. توپ می‌اندازند، همزمان توپ‌های دودزا را نیز پرتاب می‌کنند تا راه برایشان باز شود. الان از دو طرف به محل‌هایی‌ که ما به آن اردوگاه شهید سیپان و شهید پیردوغان می‌گوییم، حمله می‌کنند. دولت ترکیه مدت ۲ سال است تلاش می‌کند تا مقاومت این‌جا را شکست دهد. به نظر می‌رسد جنگ بزرگی در راه است.

نمی‌توان ‌این جنگ را فقط با شجاعت انجام داد

در این زمینه نبرد مهمی در میدان‌های زاپ و متینا در حال انجام است. همان‌طور که گفتم، مردان و زنان کوردی مانند روژهات و اردال که با روحیه‌ی فداکاری آپویی خود را پرورش داده‌اند و در خط‌مشی رهبر آپو تصمیم می‌گرفتند، با مبارزه و مقاومت خود در این‌جا تاریخ می‌نگارند. این جنگ فقط با شجاعت انجام نمی‌شود. عقلانی انجام می‌شود. دکترینی که اجرا می‌شود بسیار مهم است. این نیاز به تخصص دارد، خرد می‌خواهد، به عمق در نبرد نیاز دارد. دکترین ما کوتاه مدت نیست، برای شکست دادن دشمن طولانی مدت است.

لازم است خلق ما این را خوب بداند و به آن ایمان داشته باشد. با دکترینی که در چارچوب جنگ خلق انقلابی در زاپ ترویج و توسعه یافت، می‌توانیم دشمن را در همه جا شکست دهیم. هیچ کس نگوید «دولت ترکیه بزرگ است، سلاح‌های زیادی دارد، و غیره.» ما بزرگ هستیم، کوچک نیستیم. به خودتان ایمان داشته باشید، به خط‌مشی‌تان ایمان و اعتقاد داشته باشید. به نتیجه خواهیم رسید. ما نمی‌توانیم به کسی تکیه کنیم. فقط باید به خودمان اتکا کنیم. هوش و زیرکی ما، قدرت ما، خط‌مشی رهبر آپو می‌تواند ما را به نتیجه برساند.

می‌خواهند با از بین بردن گریلا، روند حذف خلق کورد را به انجام برسانند

در رابطه با جنگی که ما در کوه‌ها انجام می‌دهیم به عنوان مثال، می‌توانند بگویند «دشمن می‌خواهد به آب زاپ بیاید، شما به آن‌ها اجازه نمی‌دهید، چرا اجازه نمی‌دهید؟ می‌توانید ساکتان را بردارید و بروید.» اما بحث بر سر آب زاپ نیست، بحث بر سر یک یا دو تپه نیست. به عنوان مثال دشمن می‌خواهد تپه‌ی آمدیه را اشغال نماید؛ برای ما اهمیت ندارد. می‌تواند اشغال نماید؛ این یک جنگ است، اما دکترین جنگ ما دکترین پیروزی است. یک جنگ، جنگ بر سر یک تپه نیست. فقط برای حفاظت از باشور کوردستان نیست. درست است که در حال حاضر از خاک باشور کوردستان حفاظت می‌کنیم، اما به طور کلی از موجودیت کورد حفاظت می‌کنیم. زیرا ترکیه‌ی اشغال‌گر و رژیم فاشیستی آ‌ک‌پ-م‌ه‌پ-ارگنکون می‌خواهد ما را از این‌جا بیرون کند، سپس دست‌آوردهای خلق کورد را محو نماید و هیچ ارزشی برای خلق کورد قائل نباشد. مگر اردوغان نمی‌گوید «مشکل کورد را حل کردم و چیزی باقی نمانده است؟» در این‌جا ما به دنبال مسئله‌ی موجودیت کورد و مسئله‌ی آزادی کورد هستیم. به همین دلیل است که ما از موضع خود دست نمی‌کشیم. لازم است این را همگان بدانند. کسانی که از آنها حمایت می‌کنند باید بدانند که از نابودی خلق کورد حمایت می‌کنند. می‌خواهند با از بین بردن گریلا، روند حذف خلق کورد را به انجام برسانند. به همین سبب برای ما استراتژی است. لطفا همه این را درک کنند.

شاید بپرسید چرا ما تسلیم نمی‌شویم؟ ما تسلیم نمی‌شویم! زیرا برای ما مهم است. برای موجودیت خلق ما، برای آزادی ما، برای آزادی خلق ما مهم است. برای آزادی خلق منطقه مهم است و به آن بستگی دارد. پس اشتباه فکر نکنید، این جنگ فقط جنگ زاپ نیست. برخی فقط آن را به عنوان جنگ زاپ درک می‌کنند. جنگی که ما علیه دولت ترکیه انجام می‌دهیم، جنگ هستی و نیستی است و ادامه دارد. به نظر می‌رسد در سال‌های آینده افزایش یابد. با وجود این‌که دشمن نمی‌تواند به نتیجه برسد، اما باز بر پیروزی پافشاری می‌کند.

این جنگ به صورت حرفه‌ای انجام می‌شود، ما پیروز خواهیم شد

دولت ترکیه ۱۰۰ سال است که کورد را به قتل می‌رساند. می‌خواهد از طریق قتل و‌ کشتار به نتیجه برسد. مشکل کورد با قتل و کشتار حل نمی‌شود؛ ما می‌خواهیم این را به دشمن نشان دهیم. همچنین کورد همان کوردهای سابق نیستند که شما بیایید آن‌ها را از بین ببرید. بسیار خوب، می‌رود غیرنظامیان را می‌کشد، اما نمی‌تواند به راحتی سربازان کورد، فداییان آپویی، فرماندهان جنگ این دوران را از بین ببرد. در مردین نیز همین را دیدیم. اگر یکی از ما را از بین ببرید، در ازای آن ۱۰ برابر تاوان پس خواهید داد. این نیز به همان شکل است. این جنگ این‌گونه پیش برده می‌شود.

این را نیز بگویم که در این جنگ معاصر دکترینی که اجرا می‌شود، قابل توجه‌ترین چیز چیست؟ صدمات ما بسیار کم است، دست‌آوردهای آن بسیار است. با وجود این‌که دشمن هر روز تلفات می‌دهد، اما صدمات ما کم است. به عنوان مثال بزرگ‌ترین جنگ از ابتدای سال در میدان شهید دلیل در زاپ غربی رخ داد. در مجموع تعداد شهدای ما ۵ تن بود. بنابراین این جنگ به صورت حرفه‌ای در حال انجام است. همان‌طور که گفتم این جنگ برای آینده‌ی خلق کو‌رد و خلق منطقه بسیار مهم است. اگر در این جنگ مقاومت نکنیم و دولت ترکیه را شکست ندهیم، از اینی که هست هارتر خواهد شد. نه در باشور و نه در روژاوا، اجازه‌ی بقا به موجودیت کورد را نخواهند داد. از طریق میثاق ملی در همه جا حکومت می‌کنند و همه را برده و تبهکار خود می‌کنند. اکنون می‌خواهند جاسوسی و تبهکاری را ترویج دهند. ما علیه این مقاومت می‌کنیم. می‌بینیم مقاومتی که تا کنون ادامه داده‌ایم، مبنای پیروزی است. ما در این جنگ پیروز خواهیم شد.

راه حل در پروژه رهبر آپو است، همه در نهایت به این خط روی خواهند آورد

کنون جنگ اسرائیل و فلسطین در جریان است. بسیاری با اقدامات اسرائیل مخالف هستند. یکی از آنها دولت ترکیه است، اما کسی که به زیرساخت‌های روژاوا حمله می‌کند و بیشتر به غیرنظامیان شلیک می‌کند خود ترکیه می‌باشد. این تعارض و مسائل مربوط به آن را چگونه تفسیر می‌کنید؟

ما جنگ جاری بین اسرائیل و حماس در غزه را دنبال می‌کنیم. خشونت و قتل‌عام راه حل مشکلات اجتماعی نیست. در فلسطین هم همینطور است در کوردستان نیز اینگونه می‌باشد. ما می‌خواهیم جنگ هر چه زودتر پایان یابد. این مسئله با گفت و گو حل می‌شود. این جنگ برای هر دو طرف سنگین است و قطعا مشکلات را حل نمی‌کند بلکه آنها را بدتر می‌کند. هرگز سابقه نداشته که با کشتن یکدیگر مسائل حل شوند.

رهبر آپو پروژه‌ای برای مسئله کوردها و مسائل کل منطقه از جمله اسرائیل و فلسطین دارد. پارادایم رهبر آپو راه حل مشکلات بین مردم است. او می گوید مردم باید فرهنگ و عقاید یکدیگر را بپذیرند و در نظام کنفدرالیسم دموکراتیک و در چارچوب ملت دموکراتیک با هم زندگی کنند. مردم خاورمیانه از جنگ خسته شده‌اند. خون زیادی ریخته می‌شود. راه حل در دیدگاه رهبر آپو نهفته است. باید بر این اساس باشد. این چیزی است که من در این مورد خواهم گفت. بنابراین همه در نهایت به این خط خواهند رسید. من بر این عقیده هستم.

اردوغان یک تاجر است

درباره اردوغان پرسیدید. او یک تاجر است. او می‌خواهد با خون کوردها در انتخابات کوردستان پیروز شود و به حکومت خود ادامه دهد. چرا؟ در جامعه ترکیه، ناسیونالیسم و ​​شوونیسم باعث تحریک، گرم شدن و ایجاد مخالفت می‌شود. او می‌گوید من با خلق کورد می‌جنگم، این همه کورد را کشته‌ام، بیشتر هم خواهم کشت، حتی بیشتر به آنها حمله می‌کنم. او می‌خواهد قدرت خود را حفظ کند. او روی خون سیاست ورزی می‌کند و از منافع خود محافظت می‌نماید. در مورد فلسطین هم همین کار را می‌کند. در فلسطین خون ریخته می‌شود و روی این خون‌ها محاسبات سیاسی می‌کنند. او می‌گوید: «من از حماس حمایت می‌کنم، از مسلمانان فلسطین حمایت می‌کنم. به همین دلیل است که همه مسلمانان باید به من رای دهند.» الان ۶ ماه اول است. انتخابات منطقه‌ای را که در ۳۱ مارس ۲۰۲۴ برگزار می‌شود محاسبه می‌کند. این تمام هدف اوست. او می‌خواهد از جنگ بین حماس و اسرائیل سود ببرد و از این طریق در انتخابات پیروز شود. یعنی رویکردشان اینقدر کثیف و ریاکارانه است. منظورم این است که اینها کلاهبردار هستند. مردم هرگز صداقت او را باور نمی‌کنند. نه مردم عرب ما و نه مردم فلسطین ما نباید او را باور کنند. او یک تاجر است. هر وقت به صلاح او باشد با اسرائیل است و هر وقت به صلاحش باشد با فلسطین است. به عبارت دیگر همه چیز در مورد سود و منافعش است. نه اخلاص، نه صداقت، نه پاکی و نه عواطف اسلامی در کار نیست. همه بر اساس منفعت اوست. آنچه مهم است رویکرد ماست. ما واقعاً نمی‌خواهیم خون مردم ریخته شود. ما از مردم می‌خواهیم مشکلات خود را از طریق گفتگو حل کنند. رهبری ما یک پروژه برای این منظور ایجاد کرد.

جوانان در الگوی رهبر آپو پیشرو هستند

-در نهایت چیزی هست که بخواهید اضافه کنید؟

تا جایی که از رسانه‌ها اطلاع داریم، کنفرانس بین‌المللی جوانان در پاریس برگزار خواهد شد. ابتدا با روحیه انقلابی به همه شرکت کنندگان در همایش سلام می‌کنم و برایشان آرزوی موفقیت دارم. امروز مدرنیته سرمایه‌داری جهان ما را به سمت بحران و دام سوق می‌دهد. طبیعت جهان نابود شده است. مشکلات آزادی زنان، اکولوژی، طبیعت و عدالت در جهان روز به روز جدی‌تر می‌شود. بیشتر از همه جوانان می‌توانند پاسخگوی این مشکلات باشند. به همین دلیل جوانان کوردستان، جوانان منطقه و جوانان جهان باید بیش از هر کس دیگری در این امور از آینده محافظت کنند. آن‌ها باید جایگاهی داشته باشند. رهبر آپو با پارادایم خود به این مشکلات پاسخ داده است. رهبر آپو با پارادایم خود به مشکلات کنونی روی زمین پاسخ می‌دهد. او توضیح داد که چگونه باید آن را توسعه داد. امیدوارم جوانان محترم هم در مورد این پارادایم بحث کنند. به ویژه با رهبری جوانان کوردستان، آن را در دستور کار قرار دهند. زیرا برای تمام دنیا مسئله مهمی است. مشکلاتی که بشریت امروز با وجود آنها زندگی می‌کند، چگونه حل خواهند شد؟ جوانان بیشترین حمایت را خواهند کرد. در انقلاب ما جوانان پیشگام پارادایم رهبر آپو هستند. جوانان و زنان پیشاهنگ هستند. امیدوارم کنفرانس جوانان در این زمینه نقش‌آفرینی کند. بر این اساس بار دیگر برای ایشان آرزوی موفقیت کرده و به تمامی جوانان درود و سلام صمیمانه خود را تقدیم می‌نمایم.

پایان