بیانیه کمیته روابط خارجی کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک‌ج‌ک) به شرح زیر است:

«ترکیه و عراق چهارمین نشست خود را که آن را «مکانیسم امنیتی سطح بالا» می‌نامند، در آنکارا برگزار کردند. این واقعیت که وزیر دفاع عراق و وزیر داخلی حزب دموکرات کوردستان (پ‌دک) از حکومت اقلیم کوردستان در این نشست حضور داشتند، دستور کار و هدف این نشست را به اندازه کافی توضیح می‌دهد. در پایان این دیدار، فؤاد حسین، وزیر روابط خارجی عراق که از پ‌د‌ک است، گفت: هرگونه تهدیدی که از خاک عراق برای کشورهای همسایه ایجاد شود، خلاف مصوبات و اصول ما است. فؤاد حسین در ادامه می‌گوید: «این به معنای حفاظت از حاکمیت عراق نیز هست». به عبارت دیگر، به گفته فؤاد حسین و دولت عراق، هرچند نام آن را ذکر نکرده‌اند ولی این پ‌ک‌ک است که آن را خطری می‌دانند. با این حال، پ‌ک‌ک هرگز برخلاف قوانین عراق عمل نکرده است. همیشه به امنیت و منافع کشور عراق و مردم آن اهمیت داده و آنها را مهم دانسته است. هم دولت عراق و هم مردم عراق این را به خوبی می‌دانند. نزدیک‌ترین شاهد مبارزه پ‌ک‌ک با تبهکاران فاشیست داعش که هزینه‌های گزافی برای آن اعطا نمود، مردم عراق و خود دولت عراق هستند. به همین دلیل، مردم عراق رویکرد دوستانه‌ای نسبت به پ‌ک‌ک دارند و دولت عراق به خاطر مقاومت این حزب درود فرستاد. در حالی که این حقیقت است، چگونه می‌شود که پ‌ک‌ک به طور ناگهانی به عنوان جنبشی که امنیت عراق را تهدید می‌کند، تلقی می‌شود؟

بدیهی است که دولت عراق سخت در اشتباه است. این دولت توسعه‌طلب و اشغالگر ترکیه است که اراضی عراق به طول صدها کیلومتر و عمق دهها کیلومتر را اشغال و الحاق می‌کند، جغرافیای باشور کوردستان و کشور عراق را به آتش می‌کشد، سیاست تخریب کامل طبیعت را اجرا می‌کند، مردم را به زور آواره می‌کند، نقاط ایست بازرسی برای کنترل شناسنامه مردم محلی دایر می‌کند تا جایی که زندگی روزمره آنها را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در همه چیز آنها مداخله می‌کند. اردوغان و دولت آک‌پ کسانی بودند که داعش را در موصل تغذیه کردند و آن را مجبور کردند به سوریه و روژاوا حمله کند. این دولت ترکیه است که نیروهای نظامی خود را بدون موافقت دولت عراق به بعشیقه اعزام کرد و به این ترتیب برای همیشه در خاک عراق مستقر شد و همچنان در تلاش برای افزایش قدرت خود است. البته، این واقعیت که دولت عراق این را نمی‌بیند یا به این امر رضایت می‌دهد و کاملاً بی‌اثر، منفعل و بی‌پاسخ می‌ماند، به هیچ وجه با واقعیت یک کشور مستقل سازگار نیست. زیرا حاکمیت عراق رسما توسط دولت توسعه‌طلب و اشغالگر ترکیه پایمال شده است. دولت عراق به جای اینکه این موضوع را ببیند و حقوق خود را برخاسته از قوانین ملی و بین‌المللی ارزیابی کند و موضع خود را در برابر دولت توسعه‌طلب و اشغالگر ترکیه تعیین کند، در حال حاضر در حال ایجاد «اتاق عملیات مشترک علیه تروریسم» در بغداد است. تصمیمات اتخاذ شده در آخرین نشست امنیتی که در آنکارا برگزار شد به معنای تایید اشغالگری ترکیه، دائمی کردن اشغال و شریک بودن در آن است. واضح است که دولت عراق همراه با دولت توسعه‌طلب و اشغالگر ترکیه، پ‌ک‌ک و گریلاهای آزادی کوردستان را هدف قرار می‌دهد. در واقع اگر دولت عراق حمله دولت اشغالگر ترکیه به باشور کوردستان و ایجاد ده‌ها پایگاه را در وهله اول تایید نمی‌کرد، امکان نداشت که دولت اشغالگر ترکیه با وجود قوانین بین‌المللی تا این حد جسورانه عمل کند و حملات خود را افزایش دهد.

دولت اشغالگر ترکیه با سیاست نئو عثمانی‌گرایی خود سعی دارد خاورمیانه را تحت تاثیر قرار دهد. هنوز هم دارای یک عقده‌ی توسعه‌طلب-خودبرتربینی است که بسیاری از کشورهای منطقه، از جمله عراق را به عنوان استان و ولایت خود می‌بینند. حفظ و توسعه منافع خود با ایجاد هرج و مرج و بحران در خاورمیانه، سیاست اصلی دولت اشغالگر ترکیه است. به همین دلیل از استفاده غیراخلاقی از انواع تضادهای اتنیکی و باورداشتی ابایی ندارد. ما از دولت عراق می‌خواهیم که طرف این سیاست‌های کثیف دولت اشغالگر ترکیه نباشد و به روابط دوستانه با چشم‌انداز مبتنی بر منافع مردم عراق اهمیت دهد.»