ریاست مشترک شورای اجرایی کنفدرالیسم جوامع کوردستان (کجک) در نهمین سالگرد قتلعام، یاد و خاطره ۳۳ جوانی را که در حمله بمبی داعش در منطقه پرسوس شهر رحا در ۲۰ جولای ۲۰۱۵ به قتل رسیدند، گرامی داشت. بیانیه به شرح زیر است:
«۳۳ عضو جنبش جوانان سوسیالیست ترکیه در حمله ۲۰ جولای ۲۰۱۵ علیه اعضای جنبش جوانان سوسیالیست ترکیه که در همبستگی با انقلاب روژاوا و برای بازسازی کوبانی در پرسوس بودند جان خود را از دست دادند. در نهمین سالگرد قتلعام بار دیگر این حمله پستفطرت و بزدلانه را با تمام خشم خود محکوم میکنیم. ما یاد و خاطره ۳۳ شهید گرانقدری را که در این حمله به شهادت رسیدند، گرامی میداریم. یاد و خاطره همه شهدای انقلاب و دموکراسی را با احترام و قدردانی گرامی میداریم و در قبال یاد و خاطره گرانقدر آنان تعظیم میکنیم.
صحیحترین موضع پایبندی به شهدای پرسوس دفاع از انقلاب روژاوا است
موضع و مبارزه نیروهای سوسیالیست، انقلابی و دمکراتیک در همبستگی با مردم کورد و انقلاب روژاوا نقش بسیار مهمی در توسعه مبارزه متحد علیه استثمار، ارتجاع و فاشیسم داشت. این مبارزه پروژههای نظم نژادپرستانه، ارتجاعی و فاشیستی را که برای تسلط بر ترکیه، کوردستان و خاورمیانه بود، ناکام گذاشته است. شهدای پرسوس نماد این مبارزه هستند. مبارزه شهدای پرسوس ادامه خطی است که در رکاب دنیز گزمیش، ماهیر چایان، ابراهیم کایپاککایا و حکمت کیویلجیم-ها شکل گرفت. دنیز گزمیش اهمیت این موضوع را با فریاد خواهری-برادری خلقها و مبارزه متحد برای انقلاب در محکومیت اعدام نشان داد. رهبر آپو برای این موضع بسیار ارزش قائل بود و مبارزه آزادی کوردستان را در همین راستا توسعه داد. انقلاب روژاوا، انقلاب مشترک مردمی خلقهایی است که از این خطمشی برخاسته است. بر این اساس، دفاع از انقلاب روژاوا که انقلاب مشترک خلقها است، همانطور که دیروز بود، امروز نیز صحیحترین موضع انقلابی است. این قطعاً صحیحترین موضع پایبندی به شهدای پرسوس است.
تلاش و مبارزه جنبشهای انقلابی سوسیالیستی به نمایندگی از مردم باکور کوردستان و مردم ترکیه در شکستن حملات داعش و آزادسازی کوبانی تعیینکننده بود. این مبارزه و نتایج این مبارزه، گسستی در نظام ارتجاعی، فاشیستی، استعماری ایجاد کرد و نقشههای حکومت فاشیست آکپ-مهپ را زیر و رو کرد. این واقعیت که کوبانی سقوط نکرد، اما آزاد شد، یکی از مهمترین نقاط شکست تاریخ بود. زیرا هدف سقوط کوبانی توسط داعش و ساختن یک رژیم مرتجع، نژادپرست و فاشیستی بود که در سراسر خاورمیانه گسترش یابد. حملات دولت آکپ-مهپ به ویژه قتلعام پرسوس، نتیجه شکست این پروژه است. پس از این تاریخ، قرار شد با حملات و قتلعامهای صورت گرفته در باکور کوردستان و ترکیه، دوباره این پروژه مسلط شود. حملات دولت آکپ-مهپ که امروز ادامه دارد نیز در همین محدوده است.
مبارزه متحد علیه فاشیسم باید بیشتر توسعه یابد
مبارزه یکپارچه خلق کورد و مردم ترکیه که در مسیر شهدای پرسوس توسعه یافت، قطعاً فاشیسم آکپ-مهپ را به مرز نابودی کشانده است. حکومت فاشیستی در آشفتگی و رکود به سر میبرد. وارد روند زوال و فروپاشی شده است. اما سعی دارد با طرحریزیهای جدید و افزایش حملات نسلکشی خود از این وضعیت خارج کرده و پروژههای فاشیستی، ارتجاعی و استعماری خود را اجرا کند. تشدید حملات اشغالگری به باشور کوردستان در این محدوده است. همچنین، سیاست قیم در این چارچوب است. این شامل انزوای مطلق تحمیلی بر رهبر آپو در امرالی است. از سوی دیگر برنامههای جدیدی برای سوریه و روژاوا در حال انجام است. رئیس فاشیست طیب اردوغان به همین منظور است که میخواهد با دولت سوریه رابطه برقرار کند. بهترین موضع انقلابی، توسعه یک مبارزه متحد علیه این سیاستهای دولت آکپ-مهپ است که برای خروج از فروپاشی و اجرای پروژههای فاشیستی، نژادپرستانه و ارتجاعی خود در نسخههای جدید آنرا توسعه میدهد. نیروهای انقلابی، دمکراتیک، سوسیالیست و آزادیخواه باید با این مسئولیت تاریخی وارد عمل شوند و مبارزه متحد علیه فاشیسم را بیشتر توسعه دهند. ما از همه میخواهیم که بر این اساس مبارزه را تشدید کنند.»