کمیته آموزش کنفدرالیسم جوامع کوردستان (ک.ج.ک) به مناسبت روز جهانی زبان مادری بیانیەای صادر کرد و گفت: امروزە بیش از هر زمان دیگری از لحاظ حیاتی و حقوقی از مبارزە برای موجودیت، هویت، زبان و آموزش صیانت بعمل آورید.
کمیته آموزش ک.ج.ک به مناسبت روز جهانی زبان مادری بیانیه‌ای صادر کرد. کمیته روز جهانی زبان مادری را گرامی داشت و از همگان خواست تا مسئولیت زبان مادری را برعهدە گیرند.
بیانیه کمیته آموزش ک.ج.ک به شرح زیر است:
بیست و چهارمین سالگرد روز جهانی زبان مادری بر رهبر مبارزات آزادیخواهانه، رهبر آپو، شهدای راه آزادی و در شخص خلق قهرمانمان بر همه خلقها مبارک باد.
زبان که یکی از مهمترین عناصر انسان‌بودن و اجتماعی‌شدن است، بنیادی‌ترین عنصر و ابزار ارتباطی در ایجاد و توسعه فرهنگ اجتماعی است. زبان تنها پایه اساسی برای شکل‌گیری آگاهی اجتماعی نیست، بلکه پایه اصلی برساخت جامعە است. نه فقط ابزار تغییر؛ در عین حال مهمترین ابزار احیای هویت، فرهنگ و دستیابی به آینده‌ای روشن است. هر زبان حامل تاریخ، فرهنگ، ادبیات، هنر و فلسفه زندگی جامعه‌اش می‌باشد.
یک خلق تنها وقتی می‌تواند یک خلق باشد که بتواند از زبانش صیانت بعمل آورد و این تنها راهی است که می‌تواند از طریق آن اجتماعی‌بودن خود را حفظ و توسعه دهد. از این رو، زبان نیز مانند فرهنگ عنصر بنیادین هوش دسته‌جمعی است. هر چه یک جامعه زبان مادری خود را توسعه داده باشد، سطح زندگی خود را نیز بیشتر توسعە دادە است. جامعه‌ای که زبانش ممنوع شدە است، زبان خودش را از دست داده و تحت اشغال و سلطه زبان‌های دیگر قرار گرفتە است، آن جامعه با اشغالگری، آسمیلاسیون و نسل‌کشی مواجه شده است. در اوایل قرن بیستم، بسیاری از کشورها بە دلیل ایجاد دولت- ملت، کشورهای خود را به گورستان زبانها تبدیل کردند. دولت-ملت با سیاست‌های نسل‌کشی زبانی و فرهنگی خود، آموزش تک‌زبانه را به عنوان یک ضرورت بر خلقها در همه عرصه‌های زندگی تحمیل کرده است. راه اصلی آسمیله‌کردن یک جامعه، ممنوع کردن زبان آن جامعە است. بدون شک بزرگترین تباهی یک جامعه، صحبت نکردن به زبان خود، فراموش کردن و فاصله گرفتن از زبان خود است.
بدیهی است جامعەای که زبان خود را فراموش کند، فرهنگ، تاریخ، هویت و در نهایت خاطرات خود را از دست می‌دهد. این بخشی از جامعه‌ای است که دائماً توسط دولت-ملت اداره می‌شود. به این معنا انقلاب زبان، که ده هزار سال پیش در سرزمین کوردستان به رهبری زنان کورد شکل گرفت، هر چند کە اثر خود را بر پیشرفت بشریت گذاشت، اما امروز در همان سرزمین، خلق ما که انقلاب زبان را به پیش بردە، از حق نوشتن، آوازخوانی و سیاست و حتی خنده و گریە با زبانش محروم شدە است. همزمان با ممنوعیت آزادی، ممنوعیت زبان مادری در معاهدات اتحادیه اروپا و سازمان ملل متحد نیز به عنوان نسل‌کشی فرهنگی تعریف شده است. زبان و فرهنگ کوردی در تمام بخشهای آن مانند ادبیات، تاریخ و موسیقی انکار شدە است. در میان زبان و فرهنگ دولت‌های بزرگ در خطر انقراض قرار شده است.
تاکنون کوردها در باکور و روژهلات کوردستان، نمی‌توانند در اماکن رسمی به زبان خود صحبت کنند، همچنین نمی‌توانند در مدارس به زبان خود تدریس کنند. رژیم سوریه در جلسات خود با مناطق خودمدیریتی روژآوا، شمال و شرق سوریه راه‌حل چند زبانه بودن و وجود مدارس چند زبانی را قبول نکردە است. هنوز هم در باشور لهجەی کرمانجی، شکل رسمی بە خود نگرفتە است. بدون شک این حقایق دلیل اصلی هر فرد کوردی برای ترویج مبارزه و قبول مسئولیت، حفظ و استفاده از زبان است. در حالی که امروز بیست و چهارمین سالگرد روز جهانی زبان مادری را گرامی می‌داریم، در مناطقی از باکور و روژآوای سرزمینمان خلق منتظر التیام آزار ناشی از زلزله هستند. هزاران کودک، زن، سالخورده و جوان هنوز در زیر آوار ساختمان‌های فروریخته باقی ماندەاند.
رژیم اشغالگر سالهاست به جای اقدامات لازم برای مقابله با زلزله، بە بهانە زلزلە هزاران مدرسه را تعطیل کرده و حدود ٦٧٩ هزار دانش‌آموز را از تحصیل محروم کرده است. دانش‌آموزان کە بە دلیل زلزله صدمە دیدەاند بخاطر این تصمیم دوبارە صدمە دیدەاند. آموزش در بسیاری از دانشگاه‌ها نیز به بهانه زلزله تعلیق شدە است. رژیمAKP/MHP در مناطق آسیب‌دیده بار بی‌مسئولیتی خود را بر دوش دانشجویان قرار دادەاند. همان رژیم تبهکار در مناطق زلزله‌زدە، با اینکه مایحتاج خلق را از قبیل غذا، نوشیدنی، بهداشت، چادر و غیره را تامین نکرد، خیلی زود دورەهای قرائت قرآن را در خیمه‌ها راه‌اندازی کرد. این تصویری که با وقوع زلزله درست شد، مصیبت و مرگی است کە ابتدا برای کوردها و بعد برای همه ملت‌ها روا دانستند.
بنابراین به مناسبت بیست و چهارمین سالگرد روز جهانی زبان مادری، ما به عنوان کمیته آموزش ک.ج.ک از همه معلمان، آکادمسین، کارکنان آموزش و پرورش و خانواده‌ها می‌خواهیم که اجازه ندهند رژیم تبهکار اردوغان و باغچه‌لی به نفع خود از فاجعه زلزلە بهرە‌برداری کنند. اجازه ندهید کە این رژیمی که قبل و بعد از زلزله خلق را به خاک و خون کشید، فرزندان ما را تحت عنوان درس دینی به طریقت‌ها بسپارد. بنابراین وظیفه و مسئولیت همه معلمان است که شرایط "وضعیت فوق‌العاده" را قبول نکنند، آن کودکانی که نیاز به کمک و حمایت روانی دارند به حال خود رها نکنند، امروزە بیش از هر زمان دیگری از لحاظ حیاتی و حقوقی از مبارزە برای موجودیت، هویت، زبان و آموزش صیانت بعمل آورید.
