کنشگران بهدینان: نمی‌توانند فکر ما را زندانی کنند
کنشگران بهدینان می‌گویند: «هر چند در داخل زندان‌ها هم باشیم اما فکر ما زندانی نمی‌شود.»
کنشگران بهدینان کارگر عباس و بدوار ایوب در رابطه با دستگیری غیر قانونی‌شان توسط پدک و شکنجه‌یی که بر آنها روا داشته شده با خبرگزاری فرات (ANF) مصاحبه‌ای انجام دادند.
کارگر عباس در رابطه با دستگیری خود و رفقای کنشگر و روزنامه‌نگارش چنین گفت: «من به همراه گروهی دیگر از شخصیت‌هایی که روزنامه‌نگار، کنشگر و معلم بودند ربوده شدم و بی‌دلیل دستگیر شدیم. ما یکسال زندانی بودیم. اکنون هم برخی رفقای ما هنوز در زندان هستند و دستگیری آنها هیچ دلیل قانونی نداشت. در زندان‌های پدک شکنجه‌های فیزیکی و جسمانی بسیاری بر ما اعمال شد. هیچ یک از مبناهای حقوق بشری در آن زندان‌ها رعایت نمی‌شد. تمامی برخوردهایشان برضد حقوق بشر بود. برای یک روز هم با ما به‌مثابه‌ی یک زندانی رفتار نکردند، بلکه بمانند دشمن با ما برخورد می‌کردند.
به رفقایی که اکنون هم در زندان‌ها هستند می‌گویم : «مقاومت شما به ما نیرو می‌بخشد، به رنج و مبارزه شما درود می‌فرستم.»
حکومت اقلیم باشور و پدک، بهدینان را ملک شخصی خود می‌دانند و قبول نمی‌کنند که در این منطقه کسی حقوق خود را بخواهد و اگر کسی این کار را کند با تهدیدات بسیاری روبرو می‌شود. امیدوارم تمامی نهادها و کنشگران حقوق مشروع خلق را مطالبه کنند و باید خلق از امروز به بعد آزادانه خواهان حق و آزادی خود شوند.»
بندوار ایوب هم یکی دیگر از کنشگرانی که از طرف پدک دستگیر شده بود چنین گفت: «ما در سال ۲۰۲۰ به همراه دیگر دوستان معلم، روشنفکر، روزنامه‌نگار و کنشگر ربوده شدیم. به حالتی غیرقانونی و بدون داشتن وکیل دستگیر شدیم. برای همین می‌گوییم این کار ربودن بود نه دستگیری. تنها دلیل دستگیری ما از طرف پدک این بود که ما خواستار حقوق معلمین و پیشمرگه ها بوده و می‌خواستیم خانواده‌های شهدا در امنیت باشند.
در استان دهوک آزادی بیان محدود شده است. اگر کنشگری خواستار مطالبات خلق شود یا در مسئله ملی اعتراض کند و یا برای بمباران‌های ترکیه و ویران شدن روستاها و شهید شدن مردم منطقه موضع‌گیری نماید، از طرف پدک با تهمت اقدام علیه امنیت ملی دستگیر می‌شود. دادستان دهوک هیچکدام از برنامه‌های کنشگران و روزنامه‌نگاران برای اعتراض در برابر ترکیه و ایران را قبول نمی‌کند.
من خواستار آزاد کردن تمامی رفقایی هستم که زندانی شده‌اند. اگر چه ما در داخل زندان بودیم، اما فکر ما را نمی‌توانند زندانی کنند. ستم‌کاران می‌توانند ما را مورد شکنجه فیزیکی قرار دهند اما نمی‌توانند فکر ما را هم شکنجه کنند چون فکر ما آزاد است. ما کنشگران بهدینان خواستار آنیم که که هرچه زودتر تمامی رفقای آزادی‌خواهمان از زندان‌های پدک آزاد شوند.»
