شورای هماهنگی کژک اعلام کرده پس از شکنجه‌های سنگین علیه پخشان عزیزی و شریفه محمدی، حکم اعدام هردوی آنان صادر شده است. کژک این حکم را محکوم کرده و فراخوان «باید علیه رژیم ایران که دشمن زنان می‌باشد، مبارزه را گسترش دهیم» را داد.
حکم مجازات اعدام علیه کنشگر حقوق زنان، پخشان عزیزی روز ۲۳ جولای و علیه شریفه محمدی روز ۴ جولای صادر شده است. هر دو نیز زندانی می‌باشند و هفته هاست که با شکنجه‌های سنگین و اعمال غیرانسانی روبرو هستند.
در بیانیه شورای هماهنگی کژک اعلام شده است که با اعدام‌ها، مبارزه زنان متوقف نمی‌شود و نهادهای بین‌المللی و جنبش‌های زنان را فراخواند که علیه دولت ایران این دولت «دشمن زنان» مبارزه‌ای مشترک را انجام دهند.
بیانیه کژک بدین شرح است: «زنان روژهلات کوردستان و ایرانی در سال ۲۰۲۲ با شعار «ژن ژیان آزادی» مبارزه موجودیت، هویت و آزادی را به عمل آوردند. با سده ۲۱ به مثابه جنبش زنان کورد، بارها بیان کرده‌ایم که «سده زنان-انقلاب زنان». ما به چنان مقطعی پا گذاشتیم که این سخنان ما از ادعا به یک واقعیت مادی متحول شده و ما هنوز در این مقطع قرار داریم. زنان کورد به ما نشان دادند که ما دارنده نقشی هستیم که این واقعیت را از یک ادعا بیشتر توسعه داده و انقلاب زنان را عملی کنیم. دقیقا در همین نکته، انقلاب زنان در روژاوا به مثالی مبدل شد که این ادعای ما در آن کاملا مشخص و مشهود شده است. حقیقتی که برای زنان جهان به الهام مبدل شد نیز همین بود. امروز در هرسوی جهان، زنان علیه سیاست‌های قتل‌عام زنان، استعمارگری، نابرابری، برده‌گی و واقعیت دولت مردسالار، مقاومت می‌کنند. در این زمینه، زنان با واقعیت «ژن ژیان آزادی» صدا و فریاد‌های خود را رسا کردند.
زمانیکه برای زنان و خلق‌ها به یک کابوس تبدیل شده است، مقاومت زنان هرروز وسیع‌تر شده و نیرو بدست آورد. این مقاومت زنان هنوز هم نظام مردسالار به چالش و دشواری می‌اندازد. واقعیت زنانی که برای حکومت به یک ترس مبدل شده است، امروز به مبارزه خلق‌ها امید می‌بخشد، نیرو ارائه می‌کند و باوری می‌دهد. آزادی با زنان ایجاد خواهد شد و این حقیقتی است که معنایی بسیار عمیق‌تر بدست آورده و به پیش می‌رود. در چارچوب کیهانی و محلی، تمام بحران‌هایی که از سوی نظام دولت مردسالار آفریده شده‌اند، در تلاشند که هر لحظه از زندگی را خفه کنند. در این عصر خونین و ظلمکار، زندگی کردن کابوس است و معنایش نابود کردن می‌باشد. در چنین عصری، مبارزه زنان به مثابه منع روشنایی، به حیات انسانی، امید می‌بخشد.
در این برهه که تخریبات سازماندهی شده از سوی سیستم دولت-ملت مردسالار، علیه حیات زنان تحمیل می‌شود. با این کار خواستند که تمام آزادی و حقوق اجتماعی را نابود کنند. در برهه‌ای بدین شکل، رژیم ایران درباره کنشگر زنان، پخشان عزیزی حکم اعدام صادر کرد. در بنیاد بحران‌هایی که جان و خاورمیانه را محاصره کردند، درخواست می‌شود که مشکلات از روش‌های اعمال فشار به رهیافت برسد. بدین صورت رد کردنی که زنان عیله نظام انجام دهند، ایجاد رهیافت و دمکراسی برای بحران‌ها است. اما دشمنی در مقابل خلق و زنان، بر سیاست‌های روش‌های اعمال فشار، قتل‌عام و نابودکردن اصرار می‌ورزد و آن موارد را تحمیل می‌کند. حکم اعدام برای کنشگر حقوق زنان در روژهلات کوردستان به معنای ژرف کردن کابوس است. دلیلی که زنان را به سوی قیام می‌برد، برای زندگی انسان‌ها به اندازه آب و هوا درخواست‌های مهمی هستند. امروز در بسیاری از مناطق جهان، مبارزه زنان مُصِرانه و با جسارت به پیش می‌رود. رژیم ایران که دشمن زنان می‌باشد مجازات سنگین علیه زنان مبارز تحمیل کرده و بردگی مطلق را برای زنان مشروع می‌بیند. این رژيم با چنین احکامی که درباره زنان صادر می‌کند، می‌خواهد از زنان انتقام بگیرد. زنان در منطقه‌هایی که بیشترین فشارها علیه آنان متوجه است در میادین حضور یافتند. زنان کورد به اندازه ۴۰ سال است که علیه فاشیسم ترکیه، مقاومت می‌کنند. مقاومت زنان علیه رژیم‌های طالبان و ایران به ابراز این واقعیت مبدل شده است. دولت‌ها در سراسر جهان برای اینکه مبارزه آزادی زنان را شکست دهند، تلاش می‌کنند تا تدابیر نرم-شدید را ایجاد کرده و از موجودیت خود دفاع کنند. تمام نهادهای دولت‌ها در میان توازنی، نابرابری که در شخص زنان به حیات تحمیل می‌شود را مورد حفاظت قرار داده و برای تداوم آن در همکاری بسر می‌برند. منبعی که دلیل می‌شود تا مردان خود را با تعلق به تمام نابرابری‌ها سازماندهی کند، خود دولت می‌باشد. به همین دلیل جنبش‌های زنان و مبارزه‌های زنان که برای آزادی در مقابل دولت مقاومت می‌کنند و از آن حسابخواهی می‌کنند، به بزرگترین ترس دولت‌ها مبدل شدند. اعمال نظام ظالم و مردسالار ممنوع‌کننده، اعمال فشار، اشغالگر و جنسیتگرا نخواهند توانست در مقابل مبارزه زنان به مانع مبدل شده و آن جلوگیری کنند. زیرا زنان در مقابل این نظام، قیام کرده و مبارزه‌ای که انجام می‌دهد نشانه مشهود این امر می‌باشد. دیگر در مقابل ارتجاع مردان و فرم‌های حیاتی که بدست نظام مردسالار ایجاد شده است، تحمل زنان باقی نمانده است.
سیاست‌های ممنوعیت، اعمال فشار، قتل،دستگیری و اعدام که علیه مبارزه زنان تحمیل می‌شود، سیاست‌هایی هستند که با زنان دشمنی می‌کنند. ما بخوبی بر این امر واقف هستیم و این سیاست‌ها را رد می‌کنیم. رژیم ایران که دشمن زنان می‌باشد، یا نمی‌بیند که زنان، نیروی مقاومت را بدست آورده‌اند و این نمی‌خواهد این امر را ببیند. شما نمی‌توانید با اعمالی مثل اعدام، ممنوعیت، اعمال فشار و شکنجه، نیروی مبارزه زنان را شکست دهید.
مبارزه خلق‌ها و زنان این اعمال را شکست خواهند داد. زنان هرگز از مبارزه خود پشیمان نشده و از مبارزه خود رویگردان نشدند. کاملا برعکس، زنان در مقابل ظلم و فشارها مبارزه خود را گسترش دادند. در کوردستان، زنان با مبارزه، اشتیاق و غیرت خود، نشان دادند که از حقوق خود دست بردار نخواهند شد. به همین علت ما رژيم ایران که با زنان دشمنی می‌کند را فرامی‌خوانیم که از تحمیل احکام کثیف خود علیه زنان دست بردارد.
ما اعلام می‌کنیم که باطل کردن حکم اعدام و بی‌اعتنایی نکردن به مطالبات مشروع و به‌حق زنان، برای موجودیت خود رژیم نیز بسیار با اهمیت است. سیاست مرتجعانه اعدام در مقابل مبارزه زنان، مانع نخواهد شد. شما نمی‌توانید با مجازات اعدام، زنان و جامعه را متوقف کنید. شیوه سلطه‌گران هرگونه که باشد، زنان دست از مبارزه خود برای آزادی و دمکراسی برنمی‌دارند. مبارزه زنان علیرغم بزرگترین اعمال بد نیز متوقف نشده و اشاعه یافته است. از اکنون به بعد ما تمام نهادهای بین‌المللی، اطرافیان دمکراتیک، جنبش‌های زنان و اشخاص را فرا می‌خوانیم که در مقابل اعمال رژیم ایران که در زندان‌ها و تمام عرصه‌های زندگی علیه زنان تحمیل می‌کند، موضع‌گیری کنند و مبارزه مشترک را گسترش دهند.»
