کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» در هفته‌ی شصت و هفتمین در ۴۱ زندان در سراسر کشور ادامه یافت. در بیانیه‌ی این هفته کارزار به کارنامه یک هفته سرکوب و مقاومت در ایران اشاره شده و با بیان اینکه اعدام به یکی از مهمترین تکنولوژی‌های دولت ایران مبدل شده است تاکید شده است: «اما در برابر این ماشین مرگ، مقاومت نیز سازمان‌یافته است. درون دیوارهای بلند زندان‌ها، در قلب جغرافیای خشونت، صدای «نه» هنوز خاموش نشده است.»

مشروح بیانیه هفته‌ی شصت و هفتم کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» به شرح زیر است:

«حربه اعدام در دست این استبداد از هر سلاحی خطرناک‌تر است

اعدام بدون شک به یکی از مهمترین تکنولوژی‌های حکمرانی جمهوری اسلامی بدل شده است. نظام قضایی و امنیتی، در هم‌تنیدگی خشونت‌بار خود، بدن‌های تحت سلطه را نه‌فقط مجازات، بلکه مدیریت و بازتولید می‌کند. هر اعدام پیامی است در جهت بازتولید ترس، تولید تمکین و تأیید اقتدار.

اما در برابر این ماشین مرگ، مقاومت نیز سازمان‌یافته است. درون دیوارهای بلند زندان‌ها، در قلب جغرافیای خشونت، صدای 'نه' هنوز خاموش نشده است. روز سه‌شنبه ۱۶ اردیبهشت، ۴۱ زندان در سراسر کشور برای شصت‌وهفتمین هفته متوالی در اعتصاب غذا به سر می‌برند.

نام‌هایی که در گزارش 'کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام' ذکر شده‌اند، تنها اسامی زندان‌ها نیستند؛ بلکه نقشه‌ای از رنج و ایستادگی‌اند. این مقاومت، گرچه در بند، حامل پیام آزادی است؛ فریادی از دل تاریکی، که نشان می‌دهد سیاستِ مرگ نمی‌تواند تنها زبان موجود باشد.

به گزارش سازمان حقوق بشر ایران در ماه آوریل دست‌کم ۱۱۰ نفر در ایران در زندان‌های مختلف اعدام شدند. شمار اعدام‌ها در چهار ماه نخست سال میلادی ۲۰۲۵ نشان می‌دهد که تعداد اعدام‌ها در مقایسه با چهار ماه اول سال گذشته میلادی، رشد ۷۵ درصدی داشته است. سه زن، چهار شهروند افغانستانی، ۳۵ شهروند بلوچ، شش شهروند کرد و یک شهروند عرب جزو اعدام‌شدگان ماه آوریل بودند. در مجموع، در بازه زمانی چهار ماهه نخست سال ۲۰۲۵، دست‌کم ۳۴۳ نفر در ایران اعدام شده‌اند.

تداوم کارزار 'سه‌شنبه‌های نه به اعدام' در هفته شصت و هفتم در ۴۱ زندان مختلف

حکومت اعدام و سرکوب در هفته‌ای که گذشت، ۲۹ زندانی را به دار آویخت. روز ۱۰ اردیبهشت، ۱۵ زندانی و روز ۱۴ اردیبهشت، ۹ زندانی اعدام شدند. به این ترتیب از ابتدای سال تاکنون ۱۵۴ تن به دار آویخته شده‌اند.

حاکمان مستبد در اقدامی سبعانه، یک شهروند به نام عظیم فرخ‌وند را که به همراه جمعی از مردم دزفول در تجمع اعتراضی علیه اعدامِ دو زندانی شرکت کرده بود، با شلیک گلوله جنگی به قتل رساند. از نظر کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام، وی اولین جان‌باخته 'نه به اعدام' از ابتدای شروع این کارزار است. یادش را گرامی می‌داریم و تأکید می‌کنیم تا زمانی که این حکومت بر سر قدرت است، به هیچ قیمتی از اعدام کوتاه نمی‌آید.

کارزار 'سه‌شنبه‌های نه به اعدام' هشدار می‌دهد در موقعیت کنونی که حکومت ایران در بن‌بست‌های داخلی و بین‌المللی قرار گرفته، از اعدام به‌عنوان اصلی‌ترین عامل سرکوب استفاده می‌کند تا به این ترتیب مانع شکل‌گیری حرکت‌های اعتراضی و قیام مردم به ستوه‌آمده شود. بنابراین ضروری است که نهادها و سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی، دولت‌های خود را ملزم کنند که روابط خود با حکومت ایران را مشروط به لغو اعدام نمایند؛ زیرا حربه اعدام در دست این استبداد از هر سلاحی خطرناک‌تر است.

از طرفی ما همچنان از تمام اقشار اجتماعی می‌خواهیم به هر شکل ممکن متحد و یکصدا علیه اعدام بایستند.

کارزار 'سه‌شنبه‌های نه به اعدام'، سه‌شنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۴، در ۴۱ زندان زیر برای شصت و هفتمین هفته در اعتصاب غذا خواهند بود:

زندان اوین (بند زنان، بند ۴ و ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و ۴)، زندان مرکزی کرج، زندان تهران بزرگ، زندان خورین ورامین، زندان چوبیندر قزوین، زندان اراک، زندان خرم‌آباد، زندان اسدآباد اصفهان، زندان دستگرد اصفهان، زندان شیبان اهواز، زندان سپیدار اهواز (بند زنان و مردان)، زندان نظام شیراز، زندان عادل‌آباد شیراز (بند زنان و مردان)، زندان زاهدان (بند زنان)، زندان برازجان، زندان رامهرمز، زندان بهبهان، زندان بم، زندان کهنوج، زندان طبس، زندان مشهد، زندان گنبدکاووس، زندان قائم‌شهر، زندان رشت (بند مردان و زنان)، زندان رودسر، زندان حویق تالش، زندان ازبرم لاهیجان، زندان دیزل‌آباد کرماشان، زندان اردبیل، زندان تبریز، زندان اورمیه، زندان سلماس، زندان خوی، زندان نقده، زندان میاندوآب، زندان سقز، زندان بانه، زندان مریوان، زندان سنه و زندان کامیاران.

هفته شصت و هفتم

۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۴

کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام»