کمیته آموزش ک‌ژک در بیانیه خود با عنوان «زبان مادری هویت خلق‌هاست» اشاره کرد که با گذشت ۲۵ سال از اعلام روز جهانی زبان مادری، برخی از دولت‌ها همچنان زبان‌ها را ممنوع کرده‌اند.

بیانیه کمیته آموزش ک‌ژک به این شرح است: «سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد (یونسکو) ۲۱ فوریه را به عنوان روز جهانی زبان مادری اعلام کرد. با وجود گذشت ۲۵ سال از این تصمیم، بسیاری از زبان‌های تاریخی-اجتماعی همچنان توسط برخی از کشورهای عضو سازمان ملل ممنوع شده است.

نخست، دولت ترکیه صد سال است که سیاست نسل‌کشی و همسان‌سازی را علیه خلق‌ها به ویژه کوردها، سوری‌ها، ارمنی‌ها و غیره در داخل مرزهای ترکیه اجرا می‌کند. سکوت در برابر سیاست ممنوعیت زبان مردم و نسل‌کشی با ذهنیت مونیستی دولتی مانند ترکیه مایه شرمساری یونسکو و نقض تصمیمات از طرف سازمان ملل است.

امروز واضح است که دولت-ملت‌های ترکیه، سوریه و ایران رسما وجود مردم کورد را نمی‌پذیرند. مردم کورد که تعداد آنها از ۴۰ میلیون نفر فراتر می‌رود، سال‌هاست که بر اساس حقوق و آزادی‌های خود در سطح ملی مبارزه می‌کنند. نیروهای دولتی ممکن است وجود مردم ما را به رسمیت نشناسند، اما خلق‌هایی مانند عرب‌ها، ترک‌ها، فارس‌ها، آلمان‌ها، انگلیسی‌ها، فرانسوی‌ها، کاتالان‌ها، هلندی‌ها و غیره، بسیاری از مولفه‌های مردمی، نه تنها وجود مردم کورد را به رسمیت می‌شناسند، بلکه از آرمان مردم ما برای آزادی حمایت زیادی می‌کنند.

چه در شخصیت زنان و جوانان انترناسیونالیست که دوش به دوش گریلاهای آزادی کوردستان در برابر اشغالگری دولت ترکیه در مناطق حفاظتی مدیا ایستاده‌اند و چه در شخص رهبر آپو، مشارکت چشمگیر زنان، جوانان، بسیاری از روشنفکران-سیاستمداران و مؤلفه‌های عمومی دموکراتیک در راهپیمایی ۱۷ فوریه کلن، اراده مردم کورد را به نمایش گذاشتند.

برای این امر، مردم ما باید بیش از هر زمان دیگری به کار خود ایمان داشته باشند و بر اساس ساختن یک ملت دموکراتیک مبارزه کنند. به عبارت دیگر مردم ما نباید برای آموزش به زبان مادری خود به هیچ دولت-ملتی متکی باشند، امید واقعی همبستگی خود خلق و حمایت اجتماعی‌اش است. این در حال حاضر مرحله به مرحله اتفاق می‌افتد.

به عنوان اصل اساسی ملت دموکراتیک، تضمین آموزش فرهنگ و زبان با فرصت‌های اجتماعی در هر شرایطی شریف‌ترین کار است. به این معنا چه در چهار بخش کوردستان و چه در اردوگاه شهید رستم جودی و خارج از کشور، کاری که معلمان و کارکنان زبان با فداکاری و اشتیاق انجام می‌دهند در خور تحسین اجتماعی است. این نشان می‌دهد که قبل از هر چیز جامعه کورد باید خود را به مثابه یک خلق تعریف کند و بپا خیزد. برخی محافل، عمدا یا غیرعمدی، تبلیغات مخالفی مبنی بر اینکه «آموزش کوردی رسمی است یا رسمی نیست» در مورد مدارسی که معلمان و کارکنان در جامعه ما با امکانات محدود و شرایط سخت افتتاح می‌کنند، انجام می‌دهند. مردم ما به ویژه زنان و مادران باید در برابر این رویکردهای ناامیدکننده که در خدمت سیاست سرکوبگرانه دولت است، موضع لازم را اتخاذ کنند. به همین دلیل باید فرزندان خود را بیشتر به مدارس (کوردی) هدایت کنند.

صحبت کردن، یادگیری و پیشرفت به زبان مادری طبیعی‌ترین و معنادارترین کار است. زبان نماد وجود، خاستگاه و هویت انسان است. اگر انسان زبان خود را از دست بدهد، اصل خود را نیز از دست می‌دهد. اولین شرط نجیب‌بودن انسان این است که به زبان خود افتخار کند. به مناسبت روز جهانی زبان مادری، به جوانان، کودکان و همه افراد دارای حس میهن‌دوستی که برای حفاظت و پاسداری از زبان خود در چهار بخش کوردستان و خارج از میهن فعالیت‌های مختلفی انجام می‌دهند، درود می‌فرستیم و موضع ارزشمند آنان را تبریک می‌گوییم.

همچنین از هر کورد با عزت و شریف می‌خواهیم که در اطراف مؤسسات، معلمان و کارکنان زبان مادری جمع شود، در هر عرصه از زندگی به زبان کوردی فکر کند، به زبان کوردی صحبت کند و وجود خود را به زبان کوردی ابراز کنند.»