بیست‌ سال از بنیانگذاری حزب حیات آزاد کوردستان ‌(پژاک) می‌گذرد. در طول این بیست سال پژاک به یک سرگذشت مملو از مبارزه دست یافته است. صدها شهید قهرمان، صدها گریلا، صدهزاران دوست،‌ طرفدار و خلق میهن‌دوست در این بیست‌ سال مبارزه آزادی‌خواهانه به بخشی از پژاک مبدل شده است.

پژاک در زمانی بنیانگذاری خود را اعلام کرد که نیروهای ائتلاف بین‌المللی به سرکردگی آمریکا در سال ۲۰۰۳ رژیم صدام حسین را سرنگون کرده و پس از روند دادگاهی، او را اعدام کردند. بسیاری از مراکز سیاسی، احزاب و شخصیت‌ها می‌گفتند که پس از دو تا سه هفته دیگر آمریکا به ایران حمله خواهد کرد و این رژیم را نیز بمانند رژیم صدام حسین سرنگون خواهد ساخت. در چنین وضیتی عده‌ای بجای تقویت روح مبارزه و قدرتمندکردن صفوف مبارزه، در جای خود درجا زدند، منتظر ماندند و خیال‌بافی کردند که در آینده به مانند طرفین سیاسی باشور کوردستان و عراق، آنان هم به روژهلات کوردستان و ایران برخواهند گشت، به سفره از پیش آمده شده بازگشته و به هرکدام از آنان مناطقی و کوهستان‌هایی تعلق خواهد گرفت و در آن مناطق، ویلا و هتل خواهند ساخت و به ارباب خلق مبدل خواهند شد. این خیال‌بافی‌های فانتزی آنطور که انتظار آن را می‌کشیدند عملی نشدند. زمانیکه دیدند این خیال‌ آنان بزودی عملی نخواهد شد، هر کدام از آنان بمانند طرفین سیاسی عراق و باشور کوردستان خود را در کنار نیروهایی جای دادند که با دولت ایران به اصطلاح تناقاضاتی دارند.

از طرفی دیگر بسیار از نیروهای داخلی ایران بنام جبهه اصلاحات که با عنوان گفتگوی تمدن‌ها و حقوق ملل مختلف در ایران تبلیغات می‌کردند، که اینان نیز بمانند همان نیروهای خارج از ایران بدلیل توافقات و سازش میان دولت ایران و آمریکا به کناری نهاده شدند.

دولت ایران که یکی از نیروهای خاورمیانه است به همراه دیگر دولت‌های خاورمیانه همچون ترکیه، سوریه و عراق خواستند از طرفی با وقت‌کشی و از طرف دیگر با روش‌های مختلف و گاهی اوقات با روش‌های مشترکانه و ایجاد مانورهای نظامی در مقابل آمریکا و متحدانش‌، تا جایی که بتوانند در مقابل آن نیروها مانع تراشی کنند و نگذارند آمریکا و ائتلافش به راحتی نقشه‌های خود را در زمانی کوتاه در عراق و خاورمیانه عملی سازند. به همین دلیل آمریکا و ائتلافش هرچند سال یکبار با عنوان‌هایی مختلف به مانند ‌«عراق دمکراتیک، پروژه خاورمیانه بزرگ و خاورمیانه نوین‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌» تلاش کردند نقشه‌ها و برنامه‌ریزی‌های‌ خود را اجرایی کنند. این پروژه و نقشه‌ها در محتوایش فرق بسیاری نداشت، به تمامی یک ماهیت داشته و تنها عناوین آن جدا بود.

پژاک در گرماگرم این جنگ، تناقضات و نا آرامی‌های سیاسی در سال ۲۰۰۴ به مثابه یک حزب نوین با راه و روش، فکر و فلسفه‌ای نوین، بنیانگذاری خود را اعلام کرد و برای اینکه خلق‌ما در روژهلات کوردستان به حقوق مشروع خود دست یابد و در داخل ایرانی دمکراتیک به همراه دیگر خلق‌ها در ایران به شیوه‌ای آزادانه بزید، به کار و کنش مشغول شده و حق دفاع مشروع را نیز بکار برد.

در طول بیست سال پژاک با این خوانش منطقی از وضعیت جهان،‌ خاورمیانه، ایران و روژهلات کوردستان نشان داد که در مبارزه آزادی‌خوهی خود بجز نیروی ذاتی و پشتیبانی خلق به هیچ نیروی خارجی محلی و جهانی دیگری وابسته نخواهد بود و برهمین اساس بیست سال بدون وقفه مبارزه خود را تداوم بخشید. برخی از نیروها منتظر بودند که آمریکا و نیروهای ائتلاف، دولت ایران را برای آنان سرنگون کرده و خیال جایگاه و مقام سلطه‌ورزی را به آنان خواهد بخشید، امروزه  به دلیل توافق و سازش آمریکا و دولت ایران اکثر نیروهای کورد و ایرانی خلع سلاح شده و یا از عراق و کوردستان آنان را دور ساختند. اما پژاک یکبار دیگر با همان بنیاد مبارزاتی و نیروی ذاتی خود در سنگرهای مبارزه سرزنده‌تر از همیشه در روژهلات کوردستان با روح انقلاب ژن ژیان آزادی، بنا نهادن ملت دمکراتیک و کوردستانی آزاد و ایرانی دمکراتیک را به پیش‌‌ می‌رود. بدین ترتیب این هدف،‌ معیار و مبدایی که پژاک در سال ۲۰۰۴ برآن بنیاد ایجاد شده بود، امروزه و در آینده هم از آن دست بردار نشده و عقب نخواهد نشست.  برهمین اساس بیست‌مین سالگرد بنیانگذاری پژاک را به رهبر آپو، خانواده‌های شهدا و گریلاهای روژهلات کوردستان و ایران، به هر مبارز، دوست، طرفدار، خلق میهن‌دوست و آزادی‌خواه ایران تبریک می‌گویم.