پژاک در رابطه با انتخابات دیروز و تحریم آن از سوی مردم گفت: «این شکست مفتضح رژیم را باید نشانی نیکو برای جبهه‌ی آزادی‌خواهانه تلقی نمود. سالی که نکوست از بهارش پیداست. این حماسه‌ای که در آستانه‌ی بهار امسال صورت گرفت، نشان از سرسبزی سال پیش رو دارد.»
دیروز انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان در ایران برگزار شد که از سوی مردم و بسیاری از محافل داخلی و خارجی مورد تحریم قرار گرفت. به گفته‌ی کلی این انتخابات فرمایشی بوده و همچنین منجر به هیچگونه تغییری در سیاست‌های سرکوب و اعدام و همچنین رفاه زندگی مردم نخواهد شد. پس از پایان انتخابات نیز مشاهده گردید که درصد بسیار پایینی از رای‌دهندگان به پای صندوق‌ها رفتند و به نوعی تحریم انتخابات از سوی مردم بازتاب یافت.
در رابطه با انتخابات برگزارشده و نتایج تحریمی که از سوی مردم صورت گرفت، حزب حیات آزاد کوردستان (پژاک) بیانیه‌ای کتبی صادر کرد و آن را مورد ارزیابی قرار داد.
بیانیه‌ی پژاک به شرح زیر است:
«به افکار عمومی
نمایش انتخابات برگزار شد و مردم ایران سراسر مهر رد بر سینه‌ی نظامی زدند که برای‌شان جز فلاکت و دشواری و سختی چیزی ببار نیاورده است. حضور بسیار کمرنگ مردم در انتخابات نشان داد که نه‌تنها مردم دست از اعتراض به نظام برنداشته، بلکه از هر حربه‌ای جهت نشان دادن نارضایتی خویش استفاده می‌نمایند. گروهی قلیلی که بدون شک با مکانیزم‌های نظام جمهوری اسلامی به پای صندوق‌ها کشانده شدند نیز قادر به تغییر حالت تحریم انتخابات را ننمود. نظام دست به دامن ابزارهای مشروعیت‌بخشی مجدد به خویش شده، اما مردم نیز با ضدپاتک عدم مشارکت در انتخابات از نظام مشروعیت‌زدایی نمودند. این نظام که با عملکرد نادموکراتیک، آزادی‌ستیز، زن‌ستیز و مردم‌ستیز خویش کارنامه‌ای تاریک از خویش برجای گذاشته تمامی پیوندهایش را با جامعه‌ی خلقی (جامعه‌ی اخلاقی-سیاسی) از بین برده است. مردم نیز با توسل به ابزارهایی که در اختیار دارند به مصاف با آن رفته و هر نمایشی را به حماسه‌ای ضد نظام تبدیل می‌نمایند. علی‌رغم استفاده‌ی وسیع رژیم جمهوری اسلامی از تمامی ابزارهایی که در اختیار دارد و به‌رغم نمایش‌هایی که عموما مضحکه‌آمیز از آب درآمدند، میزان مشارکت در انتخابات چنان اندک است که مگر با دستگاه‌های دروغ و فریب تبلیغاتی خویش در بوق «مشارکت» بدمند و خود بگویند و خود باور کنند! خلق‌های ایران، زنان و جوانان با این تحریم خویش نشان داده‌اند که همانگونه که در حماسه‌ی انقلابی «ژن، ژیان، آزادی» تمامی پیوندهای خویش را با رژیم بریدند، همچنان بر موضع خویش پایداری ورزیده و عزم جزمی دارند تا از این معضل تاریخی رهایی یابند. امر مذکور نشان از آن دارد که مردم درکی قوی از سیاست و امور کشور خویش داشته و آگاهی سیاسی آنان در سطحی است که با ترفندهای یک رژیم برابری کرده و قادر به گذار از آن است. این مایه‌ی خرسندی است. جامعه‌ای آگاه و سازمان‌یافته می‌تواند سیاستی صحیح را رقم زده و از دل خویش مبارزان سیاسی واقعی بپروراند و سازمان‌ها و نهادهای آن را ایجاد نماید. جامعه و خلق آگاه، پادزهر همه‌نوع انحصارطلبی و ناعدالتی و جنسیت‌پرستی و ظلم و ستم است. این خلق آگاه است که با تمامی هزینه‌هایی که متقبل می‌شود، لرزه بر دستگاه‌های ظلم و فساد افکنده و در بزنگاه‌های تاریخی حماسه‌آفرینانه درس تاریخی به هر کسی می‌دهد. خاطره و ذهن جمعی جامعه بدین شکل آزادی‌خواه و مساوات‌طلب شکل گرفته و این روندی است که هیچ نیروی جبار و فریبکاری قادر به تخریب آن نمی‌باشد. تا زمانی که این بافت و ساختار جامعه زنده مانده و به زندگی ادامه دهد، خدعه و فریب راه به جایی نخواهند برد. تخم ظلم در زمین آگاهی و آزادی‌خواهی جامعه شانس رویش بلند‌مدت ندارد. سرشت جامعه‌ای آگاهی این اجازه را نمی‌دهد. این همان وضعیتی است که مایه‌ی شادی و خرسندی بوده و باید آن را مبارک تلقی کرد.
بدون شک ما دچار معضلات اجتماعی بسیاری هستیم، قطعا بخشی از جامعه از روی ناچاری و یا ناآگاهی و اندکی نیز از روی منفعت‌طلبی و رانت‌خواری با رژیم ایران همدست هستند. اما بسیار اندک بودن درصد این قشر در انتخابات اخیر دیده شد. در کنار این مسائل، گاها مسائل منطقه‌ای، رقابت‌های مصنوعی اتنیکی و عشیره‌ای و گروهی و فرقه‌ای نیز دستاویزهایی هستند که رژیم از آن استفاده می‌نماید تا بازار انتخابات را گرم کرده و آن را در کارنامه‌ی خود نوشته و بصورت ارقامی به نفع خویش ارائه می‌دهد، اما هم درصد مذکور بسیار ناچیز بوده و هم ماهیت مسئله بر همگان عیان است. قدر مسلم اینکه همانگونه که نظام خود نیز تبلیغات می‌کرد که این انتخابات رفراندوم است، مردم با حماسه‌ای رفراندوم گونه به جمهوری اسلامی همان «نه»ای را تکرار کردند که در خیزش و انقلاب «ژن، ژیان، آزادی» گفته بودند. این انتخابات نمایشی و فرمایشی به فرصتی تبدیل شد تا مردم سراسر کشور باری دیگر مطالبات برحق خویش را به نوعی بر زبان برانند.
عدم مشارکت مردم در کل کردستان و مناطق پیرامونی ایران نشان داد که ترفندها و مکانیزم‌های زور و فشار قادر نبوده تا مردم را از خواست‌های‌شان رویگردان نماید. این رفراندومی که با سکوت و نرفتن بر سر صندوق‌ها برگزار شد در عین حال وفاداری نسبت به کسانی است که در راه آرمانهای آزادی‌خواهانه جان خویش را از دست دادند. مردم حاضر به آغشتن انگشتان خویش به خون کسانی که برای آنان جان باخته بودند نشدند تا مجبور نشوند با انگشتی خونین بر سند تأیید نظام مهر تأیید بزنند. این شکست مفتضح رژیم را باید نشانی نیکو برای جبهه‌ی آزادی‌خواهانه تلقی نمود. سالی که نکوست از بهارش پیداست. این حماسه‌ای که در آستانه‌ی بهار امسال صورت گرفت، نشان از سرسبزی سال پیش رو دارد. به امید پایان یافتن تمامی ظلم‌ها و رسیدن بهار خلق‌ها در میهن‌مان...
زنده باد جامعه‌ای آگاه و هشیار!
زنده هستند آنان که در راه آرمانهای جمعی فدا گشتند!
یا پیروزی، یا پیروزی!»
