حزب دمکرات کوردستان (پدک) همیشه در حملات علیه باشور کوردستان مشارکت کرده است. بارزانی و پدک خیانت‌های بسیاری را علیه جنبش آزادی و خلق کورد مرتکب شدند. سابقه و عقبه تاریخی همدستی آنان با دولت ترکیه و نیروهای بین‌المللی تا جمهوری کوردستان در مهاباد می
پدک تا کنون هرگز به حملات دولت ترکیه علیه باشور کوردستان واکنش نشان نداده است و با دادن آخرین پیام به دولت ترکیه، مشخص شد که در موضع خود در برابر خلق کورد و جنبش آزادی هیچ تغییری ایجاد نشده است. در آخرین واقعه، قتل زنان کورد روزنامه‌نگار، گلستان تارا و هیرو بهاالدین که پدک مختصات خودروی حامل روزنامه‌نگاران را به دولت ترکیه داد و در اخبار کانال ک۲۴ خود به شیوه‌ای آشکار آن را بیان کرد. پدک نه تنها علیه جنبش آزادی کورد، بلکه علیه هرکسی که برای آزادی خلق کورد مبارزه می‌کند، همیشه در کنار استعمارگران کوردستان ایستاده است. تاریخ پدک در عین‌حال به تاریخ خیانت به آزادی خلق کورد مبدل شده است.
پدک در تمام حملات دولت ترکیه علیه باشور کوردستان حضور داشته است. خانواده بارزانی و پدک در تاریخ خود خیانت‌های بسیاری علیه جنبش آزادی کوردستان و خلق کورد مرتکب شده است. سابقه و عقبه همدستی آنان با دولت ترکیه و نیروهای بین‌المللی تا به جمهوری کوردستان در مهاباد می‌رسد.
در مهاباد به قاضی محمد و در باکور کوردستان نیز به دکتر شوان خیانت کرد
ملا مصطفی بارزانی، با یکی از پیشاهنگان ملی کورد، قاضی محمد پیمان‌نامه‌ای ایجاد کرد. زمانیکه حملات علیه جمهوری کوردستان در مهاباد آغاز شد، قاضی محمد را تنها گذاشت و هیچ موضعی از خود علیه حملات نشان نداد. پدک پس از خیانت به قاضی محمد، همان موضع خیانت را علیه خلق کورد در دیگر بخش‌ها هم ادامه داد. در قتل یکی از پیشاهنگان جنبش ملی کورد، دکتر شوان نیز نقش مهمی را ایفا کرد. دکتر شوان در سالگرد اعدام شیخ سعید یعنی روز ۱۱ جولای ۱۹۶۵ حزب دمکرات کوردستان-ترکیه (پدک-ت) را بنیان گذاشت. رئیس حزب دمکرات کوردستان-ترکیه، سعید الچی در زمانیکه برای دیدار بسوی ملا مصطفی بارزانی می‌رفت به قتل رسید. یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های پدک-ت، دکتر شوان (سعید قرمزی‌توپراک) به دستور ملا مصطفی بارزانی به تهمت قتل سعید الچی، اعدام شد. سال‌ها پس از قتل سعید الچی مشخص شد که هر دو از سوی پدک و به فرمان میت (سازمان استخبارات ترکیه) به قتل رسیده‌اند.
یکی از مهم‌ترین حملات خانواده بارزانی علیه خلق کورد و مبارزه رهایی‌بخش خلق کورد، «حمله سجاک تاکیپ (تعقیب گرم) که دولت ترکیه در سال ۱۹۸۳» علیه باشور کوردستان آغاز کرده بود، است که مسئولیت این حمله نیز برعهده پدک می‌باشد. قبل از این حمله، دولت ترکیه با بغداد «پیمان‌نامه امنیت مرزی و همکاری» را امضا کرد. با این پیمان‌نامه به ترکیه اجازه داده شد که بتواند تا عمق ۱۰ کیلومتر به خاک باشور کوردستان وارد شود. با این پیمان‌نامه به ارتش ترکیه این صلاحیت داده شد که بتواند خارج از مرزهایش در مقابل جنبش آزادی کوردستان، حملاتی را انجام دهد.
پس از این پیمان‌نامه که در سال ۱۹۸۳ امضا شد، ترکیه در سال ۱۹۹۵ با تایید پدک، اولین پایگاه نظامی خود در باشور کوردستان را ایجاد کرد. همراه با ایجاد پایگاه‌های ارتش ترکیه، پدک به میت این اجازه را داد که در مناطق تحت‌کنترلش آزادانه حرکت و فعالیت کند. پدک که تنها به احداث پایگاه‌های نظامی برای ارتش ترکیه راضی نمی‌شد، در همان سال علیه گریلاهای آزادی کوردستان نیز حملاتی را انجام داد. پدک که با مقاومت حزب کارگران کوردستان (پکک) روبرو شد، شکست خورد و از ترکیه کمک خواست. دولت ترکیه با این فراخوان و با چنین نگرشی که هرگز از آنجا خارج نخواهد شد، به خاک باشور کوردستان وارد شده و آن را اشغال کرد.
ارتش ترکیه تاکنون ده‌ها پایگاه نظامی ایجاد کرده است. از مشهورترین این پایگاه‌ها می‌توان به پایگاه‌های مناطق بامرنِه و بعشیقه اشاره کرد و دیگر پایگاه‌ها هم در مناطق سَرامِش، کانی‌ماسی، بِگووا، آمدیه، باتوفا، شلادزه، کِریبی، سِنکی، سیری، کوبکِه، کومری، کوخِه سپی، سَرِزِیر، دره زاخو و آمدیه واقع شده‌اند. دولت ترکیه علاوه بر این پایگاه‌ها با تایید پدک در شهرهای هولیر، دهوک، زاخو و آمدیه، نهادهای وابسته به میت را ایجاد کرده است.
در تمام حملات ترکیه دست پدک هم وجود دارد
افزایش روابط پدک با دولت ترکیه در ابتدای دهه ۹۰ میلادی شکل گرفت. در آن سال‌ها، جنبش آزادی کوردستان در میان خلق، قدرتمند می‌شد و روابطش با خلق در سراسر کوردستان افزایش پیدا می‌کرد. در این برهه که پس از اولین جنگ خلیج فارس ایجاد شده بود، هرچند که گفته شد «علیه حملات صدام حسین است» اما نیروهای بین‌المللی در باشور کوردستان مستقر شدند. دولت ترکیه طبق پیمان‌نامه تا سال ۱۹۹۱ علیه خاک باشور کوردستان حملات هوایی را انجام می‌داد. در میان روزهای ۵-۱۳ اوت ۱۹۹۱ با حمله‌ای بنام «سوپورگَه (جارو)» که ۵ هزار سرباز و مزدور در آن حضور داشتند، به خاک باشور کوردستان وارد شده و آن را اشغال کرد. پس از این نیز، حمله‌ای دیگر بنام «کازما (کلنگ)» را در روز ۶ می ۱۹۹۲ آغاز کرد. در روز ۲۸ ژوئن ۱۹۹۲ مدت زمان صلاحیت «چَکیچ گوچ(چکش قدرت یا توازن)» طولانی‌تر شد.
در همان سال در روز ۲ اکتبر ۱۹۹۲، اتحادیه میهنی کوردستان (ی‌ن‌ک)، پدک و ارتش ترکیه علیه پکک حمله‌ای دیگر را آغاز کردند. طبق داده‌های آمار رسمی، تنها ۲۰ هزار سرباز از ارتش ترکیه در این عملیات حضور داشتند و این عملیات تا ۱۵ نوامبر ۱۹۹۲ ادامه داشت. در این جنگ بیش از ۱۰۰ گریلا به شهادت رسیدند. دومین جنگ بزرگ پدک در ماه مارس سال ۱۹۹۵ علیه گریلاهای آزادی‌بخش کوردستان شکل گرفت، این حمله که در روز ۲۱ مارس همراه با ارتش ترکیه آغاز کرده بودند، تا روز ۲ می ادامه پیدا کرد و قریب به هزار سرباز در آن کشته شدند. در این حملات علیه باشور کوردستان، ۲۰۰ غیرنظامی جان باختند و ۱۵ هزار غیرنظامی دیگر به کوچ اجباری مجور شدند.
برای دشمنی با کوردها به کنار صدام حسین رفتند
پدک و خانواده بارزانی هرچند که در بیانیه‌های خود هم اعلام کرده‌اند که علیه پکک می‌باشند، اما همیشه علیه خلق کورد بودند. بارزانی که در روز ۲۲ اوت ۱۹۹۶ نامهای را برای صدام حسین ارسال کرده بود، صدام حسین را «رئیس» خطاب کرده و گفته بود: «جناب رئیس، شما با پیروزی و حکومت خود، راه‌حلی برای مداخلات ایران در عراق ببینید. درخواست ما از جنابتان اینست که دستور دهید ارتش عراق به نیروهای خارجی که مسبب تهدیدات هستند و خیانت جلال طالبانی ، پایان دهد و ارتش عراق به هولیر وارد شود.»
صدام حسین که در هلبجه ۱۸۲ هزار کورد را با سلا‌ح شیمیایی به قتل رساند، با فراخوان مسعود بارزانی در روز ۳۱ اوت ۱۹۹۶ با ۳۰ هزار سرباز، با ده‌ها خودروی زرهی، تانک و توپ، علیه ی‌ن‌ک به هولیر وارد شد. در این جنگ که میان ارتش عراق و پیشمرگه‌های ی‌ن‌ک شکل گرفت، ۴۵۰ پیشمرگه ی‌ن‌ک به شهادت رسیده و صدها پیشمرگه دیگر مجروح شدند.
علیرغم تمام شکست‌ها نیز پدک به خیانت ادامه داد. پدک از هر فرصتی استفاده کرده است تا پایبندی خود به دولت ترکیه را اعلام کند، در روز ۶ مارس ۱۹۹۶از حمله «آتماجا-توکات (سیلی-شاهین)» ارتش ترکیه حمایت کرد. در روز ۱۴ می ۱۹۹۷ نیز از حمله «بالیوز (پُتک)» که در تاریخ جمهوری ترکیه بزرگترین حمله برون‌مرزی محسوب می‌شد، پشتیبانی کرد. در چارچوب این حمله در روز ۱۶ می ۱۹۹۷ ده‌ها کورد از جمه گریلا، پزشک و روزنامه‌نگار در هولیر به قتل رسدند. این قتل‌عام پدک، به‌مثابه قتل‌عام هولیر نامگذاری شد و به مثابه یک لکه ننگ بر تاریخ کوردها نقش بست.
پدک یکبار دیگر با تمام نیرو از دو حمله بزرگ ارتش ترکیه در سال ۱۹۹۷ به نامهای «چَکیچ (چکش)» و «شَفاک هاریکات (حرکت شفق)» پشتیبانی و حمایت کرد. پس از یکسال در ۱۹۹۸ از حمله‌ای به نام «مرات (مُراد)» و در سال ۱۹۹۹ در حمله دیگری به نام «ساندویچ (ساندویچ)» پدک تمام نیروی خود را به خدمت ارتش ترکیه درآورد.
پدک، بدون هیچ شرط و شروطی از تمام حملاتی که دولت ترکیه علیه جنبش آزادی کوردستان آغاز کرده ، پشیبانی و حمایت کرده است، همراه با آن نیز میت را در باشور کوردستان مستقر کرده و به تمام حملات علیه جنبش آزادی کوردستان، اجازه داده و راه را برای آن هموار کرده است. پدک امروز نیز هیچ دستاوری برای خلق کورد نمی‌خواهد و برای منافع خود به مبارزانی که برای آزادی کوردستان می‌جنگند، خیانت می‌کند.
