قرەسو اشاره کرد که حزب چپ سبز وسیع‌تر از ه.د.پ در انتخابات ١۴ می شرکت می‌کند و اپوزیسیون حقیقی حکومت فاشیست آ.ک.پ- م.ه.پ را تشکیل داده است و افزود: اگر آنها بەدرستی نقش خود را ایفا کنند، یک فرصت تاریخی بەوجود آمده است. خلاء بزرگی هست. ائتلاف ملت هست اما این ائتلاف، توان، برنامه و موضعی درخور برای مبارزه و مقابله با این حاکمیت فاشیستی ندارد. لذا حزب چپ سبز می تواند با احزاب تشکیل دهنده خود، این خلاء را پر کند.
قرەسو اعلام کرد؛ حزب چپ سبز باید هرچه بیشتر جامعه ترکیه را خطاب قرار دهد و افزود: باید در خطاب قرار دادن جامعه ترکیه، جسورتر و بازتر عمل کند. چون ترکیه با جامعه خودش عوض می شود. من به نیروهای دمکراتیک نیز می گویم که باید گفتارتان را در گسترەی وسیعتری ارائه دهید. کوردها تلاش می کنند، ما تلاش می کنیم. از این نظر مشکلی نیست، اما خلق کورد و نیروهای دمکراتیک کورد، برای ساقط کردن این رژیم فاشیستی باید بیشتر خود را به خلق‌های ترکیه نزدیک کنند.
رفقا گلچیا، دلخواز و پلشین زحمات بسیاری در راه مبارزه کشیدند

من با احترام تمام از رفقا گل‌چیا، دلخواز و پلشین یاد می کنم. رفیق گل‌چیا و رفیق پلشین رفقای دیرین ما بودند. هر دویشان فرمانده ه.پ.گ و ی.ژ.آ ستار بودند. رفیق گل‌چیا در قرارگاه ه.پ.گ و عضو فرماندهی این مرکز بود. رفیق دلخواز نیز فرمانده ایالت بود. این رفقا تلاش بزرگی در راه مبارزەیمان انجام دادند. هر دو نیز از اهالی بوتان اند. صدها فرمانده زن و مرد از بوتان بالا آمدەاند. رنج عظیمی در این راه مبارزاتی کشیدەاند. بوتان که تا حالا صدها فرمانده تحویل داده، یکی از مناطقی است که دارای قوی ترین شور و احساسات میهن دوستی می باشد. بوتان منطقەای است که مبارزه گریلایی مان در آن بسیار توسعه یافته است. این ویژگی بوتان است.
من از نزدیک این رفقا را می شناختم. رفیق گل‌چیا را از خیلی وقت پیش میشناسم. او در سال ١٩٩۵ در منطقه ما بود. من آنزمان در متینا بودم. رفیق گل‌چیا در بهار ١٩٩۵ به منطقه بروار صفدین و لوین، یعنی جولەمیرگ رفت. در آن زمان فرمانده یک واحد بود. در پاییز آن سال یک عملیات انجام گرفت. دولت ترکیه حمله کرد و جنگ شروع شد. رفیق گل‌چیا از واحدش جدا مانده بود. بعضی اوقات در جنگها، یکی از رفقا از واحدش جدا می ماند. رفیق گلچیا نیز در این موقعیت قرار گرفته بود. عملیات ادامه داشته و او تنها مانده بود. او به منطقەای صعب العبور و جنگلی رفته و خود را مخفی کرده بود.
در آخرین روز آن عملیات، ناگهان یک نظامی به مکانی که رفیق گل‌چیا خود را در آن مخفی کرده بود می‌رود. نظامی و گل‌چیا همدیگر را می‌بینند. در این هنگام سرباز می‌گوید: فرمانده یک زن اینجاست، فرمانده یک زن اینجاست و می رود. گلچیا می بیند که راهی نمانده، بمب هایش را حاضر کرده و اسلحەاش را آمادەی شلیک نموده و منتظر می ماند تا اگر نظامیان اشغالگر بیایند تا پایان بجنگد و آخرین گلوله را نیز بەخودش شلیک کند. انتظار چنین وضعیتی را دارد. پس از مدتی صدای سربازان قطع می شود. تا چندین ساعت کسی پیدایش نمی شود. پس همانجا می ماند. یک یا دوز بعدش، عملیات پایان می یابد و رفیق گل‌چیا نیز از منطقه قشورا بەسمت متینا حرکت می‌کند. من آنوقت در متینا بودم. آنها اوضاع را توضیح دادند و پیشتر نیز گزارش خود را داده بودند. گفتەبودند که نبرد سختی درگرفته و رفیق گولچیا از واحدش جدا مانده و هیچ خبری از او ندارند. احتمالا شهید شده باشد. پس از اینکه از مرز عبور می کند، رفقا اطلاع دادند که بەسمت ما می آید. خواستم نزدم بیاید. آمد و وقایع را بازگو کرد. او بەمدت ١۵ الی ٢٠ روز از واحدش جدا مانده و یک هفته در راه بود تا از مرز رد شده بود و به ما رسید!
در آنزمان فرمانده یک واحد بود. در سال ١٩٩٢ به صفوف گریلا پیوسته بود و آن جداماندن از واحدش در سال ١٩٩۵ روی داد. از آنزمان مورد توجه من بود. در آن هنگام بەسختی نجات یافته بود. ظاهرا آن نظامی ترک رفتەبود تا فرماندەاش را مطلع کند، وقتی دیده بود کسی در آن حوالی نبوده و متوجه نشده است، انگار چیزی ندیده و بیخیال می شود. یا شاید آن نظامی از یک خانواده دمکرات یا کورد بوده است. ابتدا وقتی رفیق گلچیا را می بیند، فریاد می زند، اما وقتی می بیند کسی در آن اطراف نیست، طوری رفتار میکند انگار چیزی ندیده است. یا شاید رفته نظامیان دیگر را به کمک بیاورد و باهم به او حمله کنند.

کاملا خود را فدای آزادی خلق کورد کرده بود

او یک رفیق واقعی بود که در میان ارزش‎های اجتماعی بوتان بزرگ شده بود. کاملا خود را فدای آزادی خلق کورد کرده بود و به ارزش‎های خود وفادار بود. همه جا به وظایف خود عمل می‎کرد. او وضایفش را خیلی با جدیت انجام می‎داد و تنها با دید یک کار بە آن نگاە نمی‎کرد. همیشە این‎گونە انجام وظیفە می‎کرد. سعی می‎کرد وظایف مهم را بر عهده بگیرد و انجامشان دهد. او همه جا چە در بوتان یا در آمد، حضور داشت. او در مناطق آمد، خرزان و ارزروم فرماندە بود. سپس در بسیاری از زمینەها; در روژآوا و روژهلات نیز فرماندهی کرد. وی چنین رفیقی بود، ٣٠ سال مبارزە کرد. قبل از شهادتش، بە مدت یک ماه همدیگر را دیدیم. یک ماه یا یک ماە و نیم قبل از شهادتش بود. ما در ماه مارس همدیگر را دیدیم. سپس او در اواخر ماه آوریل ٢٠١٩ به شهادت رسید. در حقیقت او به عنوان فرزند بوتان، به عنوان یک فرمانده، برای شهادتش خیلی زود بود. در حمله هوایی در گارە به شهادت رسید من از او با احترام یاد می‎کنم.

زنان و دختران کورد به ویژه در بوتان باید رفیق گل‎چیا را برای خود الگو قرار دهند و راهش وی را ادامه دهند زیرا نباید مبارزات این رفقا بی رهرو بماند. مطمعنا کوردستان آزاد تشکیل می‎شود، این آرزوی آن‎ها بود.

 رفیق دلخواز نیز همین‎گونە بود. او نیز فرزند بوتان بود. همچنین رفیق پلشین نیز از مردین کە میهن دوستی در آن در حد بالایی است، به صفوف جنبش آزادی پیوست. یاد این رفقا را با احترام فراوان گرامی می‎دارم. خاطرات آنان قطعا در مبارزات ما زنده خواهد ماند. ما به عنوان رهروان آن‎ها تا آخرین نفس به قولی که به آن‎ها داده بودیم پایبند خواهیم ماند. بدون شک ما کوردستانی آزاد و خاورمیانه‎ای دموکراتیک را ایجاد خواهیم کرد.

مدت ٨ سال است که انزوای بسیار شدیدی وجود دارد

رهبری در حال حاضر ٢٥ سال است کە اسیر است، در واقع رهبری نزدیک به ٢٥ سال است که تحت انزوا شدید قرار دارد. هر از چند گاهی کە رژیم آ.ک.پمی‎خواست قدرت خود را تقویت کند، کمی از انزوا می‎کاست و جلساتی نیز برگزار می‎شد. گفتوگو‎های سیاسی نیز صورت گرفت. ما نیز به اسلو رفتیم. جلسات و گفتگوهایی برگزار شد. در آن زمان نزدیکی بە صورت نرم وجود داشت، اما چون رژیم آ.ک.پ فاقد هوش دموکراتیک بود، نتیجه‎ای حاصل نشد. در واقع اردوغان از این جلسات به عنوان ابزاری برای خود استفاده کرد.

این حقیقت است؛ در ترکیه بدون دموکراسی‎ مناسب و بدون داشتن ذهنی دموکراتیک، مسئله‎ی کوردها حل نخواهد شد، زیرا دولت ترکیه به مسئله‎ی کوردها نگاه متفاوتی دارد. می‎خواهد از طریق ژینوساید آن را حل کند. مشکل سیاسی نیست. مطالبات کم و بیش وجود دارد. می‎شود از طریق انجام گفتگو آن را حل کرد، اما مشکلی کە وجود دارد، که قابل قبول نیست. قابل قبول نیست. یعنی ابتدا باید بر وضعیتی که غیرقابل قبول است غلبه کرد. وجود آن را باید پذیرفت. حقیقتی در مورد انکار و ترد شدن در ترکیه وجود دارد. هر از گاهی می‎گویند ما انکار را کنار گذاشتیم، اما چنین چیزی وجود ندارد. این اظهارات فقط برای فریب جامعه و جهان بود چون الان سیستم پاکسازی با سرعت تمام کار می‎کند. فنون ارتباطات جمعی تکامل یافته است. فناوری کامپیوتر پیشرفت کرده است، اما فشار و ظلم همچنان گسترده ادامە دارد. بنابراین، برای پنهان کردن چهره قاتلشان، برای نقاب زدن در برخی زمینه‎ها مانند فرهنگ، خود را به شیوه‎های محدود شل کرده‎اند. بجز این، انزوا بە صورت جدی و شدیدی در جریان است. از سال ٢٠١٥، ٨ سال است که انزوای شدیدی ادامه دارد و دو سال و نیم است که هیچ مصاحبه و ملاقاتی برگزار نشده است. دلیل این چیست؟ چرا جلسه و مصاحبه برگزار نمی‎شود؟ چرا چنین انزوای شدید وجود دارد؟ اگر این پاسخ داده شود، همه چیز روشن می‎شود و همه می‎توانند این نوع سیاست را درک کنند.

سی‎پی‎تی‎ نامسئولانه و سلیقه‎ای برخورد می‎کند

مشخص است که نمی‎خواهند حتی یک جملەی رهبری خارج شود. جنگی روانی علیه رهبری در حال انجام است. همان‎طور که در بیرون، از بین بردن و ژینوساید و جنگ انجام می‎شود، بە همان‎گونە فشار زیادی بر خلق و رهبری وجود دارد. این‎گونە اولین فشار شروع می‎شود. چون این رهبری است که این خلق را آگاه و مطلع کرده است، سازماندهی کرده و به این درجه و مرحلە از مبارزه رسانده است، بنابرین فشار بر وی وارد می‎شود و انزوا شدیدی وجود دارد. این انزوای شدید به این معنی است: رهبری سیاست‌های آ.ک.پرا رد کرده و علیه آن‎ها موضع می‌گیرد. هر گفتەی وی، موضعی علیه آنها می‎شود. لذا انزوا را تحمیل می‎کنند و اجازه‎ی مصاحبه و ملاقات نمی‎دهند. البته همه‎ی این‎ها برخلاف قانون اساسی ترکیه است. قوانین بین المللی نیز نقض می‎شود. در واقع هیچ مبنای قانونی وجود ندارد. این‎ها کارها برای این است تا بگویند من انجامش دادم و این نیز اتفاق افتاد.

بدیهی است که سی‎پی‎تی‎ نامسئولانه و سلیقه‎ای برخورد می‎کند. سی‎پی‎تی یک نهاد اروپایی است. اروپا یک قدرت سلسله مراتبی از بالا بە پایین است که منافع اقتصادی و مادی را مبنای اصلی خود قرار داده است. هیچ ارزش اخلاقی و معنوی در اروپا وجود ندارد. هیچ معیار و استاندار اخلاقی و معنوی اروپایی وجود ندارد. معیارهای مادی مانع از معیارهای معنوی و اخلاقی می‎شود. این بدان معنا نیست که هرگز چیزی وجود ندارد، اما منافع مادی مانع ارزش‎های اخلاقی می‎شود. از یک طرف به امرالی می‎روند و گزارش تهیە می‎کنند. به ما خبر نمی‎دهند! به خلق چیزی نمی‎گویند، گویا به ترکیه می‎گویند، اگر یک چیز بد، یک اشتباه، یک کار بد... یعنی تغییرش می‎دهند، بفرمایید تغییرش دهید؟ چیزی نمی‎گویند. آیا ترکیه به شما گوش فرا می‎دهد؟ بە خودی خود، ترکیە اصلا گوش نمی‎دهد، خود ترکیه می‎گوید من این کار را انجام می‎دهم، بگذار اروپا هرچە می‎خواهد بگوید. همان‎طور که مشاهده می‎شود سی‎پی‎تی هیچ نقشی ندارد. یعنی نهادی نیست که خود را آن‎گونە کە هست، معرفی کرده باشد.

یعنی نهادی نیست که علیه شکنجه کار کند، نهادی نیست که بر رفع شکنجه نظارت کند. اگر این‎طور بود، در برابر چنین انزوای شدیدی موضع می‎گرفت، اما هیچ موضعی ندارد، در چنین شرایط چه اتفاقی می‎افتد؟ وقتی سی‎پی‎تی موضع نمی‎گیرد، آن وقت است که انزوا و شکنجه موجه و عادی می‎شود. ترکیه نیز به اعمال انزوا ادامه خواهد داد.

آ.ک.پ و م.ه.پ تلاش می‎کنند از طریق تهدید به نتیجه برسند

چند روزقبل رفیق بسە (بسه هوزات رئیس مشترک هیئت اجرایی کنفدرالیسم جوامع کوردستان ک.ج.ک) در برنامه‎ای آن را به تفصیل و به طور گسترده ارزیابی کرد. تمامی فشارهایی کە بە رهبری وارد می‎شود، فشار و تهدید بر جامعه و بر جنبش ما وجود دارد. آشکارا سیاست ارعاب و وحشت را دنبال می‎کنند. سیاست فشار را پیش می‎برند. این نشان دهنده سطح دولت ترکیه است. همچنان با تهدید در تلاش هستند کاری انجام دهند و به نتیجه دست یابند، اما خلق ما قطعا آگاه و هوشیار است. جنبش ما نیز می‎داند که این خطر بە چە معناست. در این راستا می‎دانیم که مبارزه برای پایان دادن به این انزوا ضروری است. مبارزه‎ی سیاسی لازم است، مبارزه‎ی حقوقی لازم است، مبارزه‎ خلق لازم است. به این ترتیب می‎توان انزوا را از بین برد.

مطمئناً همه به سخنان وزیر دادگستری خواهند خندید. او بە خودی خود آدم مضحکی است نه وزیر دادگستری. برای این‎کە این بی‎عدالتی آشکار را پنهان کند، برای پنهان کردن اعمال بد خود از عوام فریبی و سخنان فریبنده استفاده می‎کند. از هیچ چیز بعید نیست!... شاید یک ماه، دو ماه، شش ماه، آن‎ها به دلیل "چیزهایی که از دست آن‎ها خارج است"، انزوا می‎کنند و بنابراین اجازه دیدار را نمی‎دهند. وکلا از سال ٢٠١١ تاکنون نتوانسته‎اند ملاقات کنند. چه ربطی به چیزهایی که در دست آن‎ها نیست، دارد؟ قبلا می‎گفتند کشتی خراب شدە است، آن چیز خراب شدە است. حتی در حال حاضر 'به دلیل چیزهایی که خارج از کنترل آن‎هاست'، جلوگیری می‎کنند. یعنی چیزی نیست. بنابراین، موضع گیری جدی در مورد این موارد دشوار است. انزوای شدید در آن‎جا وجود دارد. در آن‎جا موضع رهبری وجود دارد. موضع او بر خلاف سیاست نسل‎کشی و نابودگری حکومت آ.ک.پ است، بنابراین به تحت انزوای شدیدی قرار می‎گیرد. وظیفه‎ی ما مبارزه علیه انزوا است. نه تنها باید انزوا را بشکنیم، بلکه باید آزادی رهبر آپو را نیز تضمین کنیم.

برخی از درون دولت حمله‎ی سال ١٩٩٦ را انجام دادند

حمله‎ی سال ١٩٩٦ به رهبر آپو را به شدت محکوم می‎کنم. در سال ١٩٩٦ زمانی کە حمله انجام شد، ما در جلسه هیئت نظامی در زاپ بودیم. رهبری با ما و رفقای حاضر در جلسه تلفنی صحبت می‎کردند، در جریان صحبت تلفنی، رهبری تلفن را قطع کردند و پنج تا شش دقیقه نگه داشتند. سپس به سخنانش برای ما ادامه داد. ماجرا از این قرار است، فکر می‌کنم رهبری نزدیک آکادمی کوردی است، اما ماشین نزدیک آکادمی ترکیه منفجر شدە بود (٦می سال ١٩٩٦ در شهر دمشق پایتخت سوریه, یک خودروی بمبگذاری شده که گفته می‌شود یک تن مواد منفجره در آن جاسازی شده بود, به منظور ترور رهبر خلق ‌کورد, عبدالله اوجالان منفجر گردانده شد. در آن زمان پ.ک.ک بە گریلاهای آزادی کوردستان بە دو زبان آموزش‎ می‎داد، میت فکر می‎کرد کە آپو در آکادمی ترکی مشغول آموزش دادن است اما وی در آکادمی کوردی حضور داشت).

دیوارهای آکادمی ترکیه فرو ریخت، اما به کسی آسیبی نرسیده است. رهبری قطعا از دور صدا را شنیده است. او بعداً متوجه می‎شود که محل انفجار آکادمی ترکیه است. رفیق جمعه (جمیل بایک) و سایر رفقا آن‎جا هستند. در آن‎جا بمب منفجر می‎شود. سازمان استخباراتی ترکیە (میت) این ترور را به عنوان بخشی از کار اطلاعاتی خود انجام داد. دولت به طور مستقیم از این موضوع آگاه نبود، اما برخی از بخش‎های دولت این کار را انجام دادند. از جلال بوجاق گرفته تا برخی افراد، چنین گروهی سازماندهی می‎شود و بمب را در دمشق منفجر کردند. برای این‎کە بە دمشق فشار بیاورند، بمب را منفجر کردند. در آن زمان ترکیه در برابر ما شکست خورده بود و در حال انحلال بود. دهه‎ی ١٩٩٠ دهەای بود که ترکیه دچار انواع فروپاشی شد، بنابراین نتوانست جلوی این مبارزه را بگیرد. زیرا او در برابر جنگ دچار انواع فروپاشی‎ها شده بود. لذا می‎خواستند رهبری را از بین ببرند و جنگ را خاتمه دهند. رهبری را با رویکردهایی مانند "آپو را نابود می‎کنیم و پ.ک.ک نیز نفوذ خود را از دست خواهد داد" هدف قرار داده بودند. وقتی در آن شکست خوردند، مسیرهای دیگری را در پیش گرفتند. این وضعیت تا زمان توطئه‎ی بین‎المللی ادامه داشت. رفیق زیلان بزرگترین پاسخ را در برابر توطئه علیه رهبری را در درسیم داد. رفیق زیلان ترور علیه رهبری را با فداکاری پاسخ داد. واضح است که کل جنبش ما و زنان این پیام را دادند که از رهبری حمایت و صیانت می‎کنند، این نیز مهم بود.

در این رابطه می‎توانم بگویم که پس از ترور و حملەی بمب گذاری شدە بر رهبری در دمشق، این تمایل به پاسخ فداکارانه در برابر حملات به جنبش ما وجود داشت. زیلان شروع کرد. بعد از زیلان، این عمل بیشتررشد کرد. رهبری همیشه هدف بود و در سال ١٩٩٦مورد حمله قرار گرفت در واقع این نشان دهنده‎ی نگرش دولت ترکیه به کوردها و مسئلەی کردها است. در واقع با ذهنیت و تفکر کشتار علیه رهبری، پس از توطئه بین‎المللی، باید آن را حمله‎ای بر علیە مبارزات ما و در نتیجه شکست و ناامیدی آنان دانست.

از دنیزها با احترام یاد می‎کنم

وارد ۵۲مین سال‌گرد اعدام دنیز گزمیس، یوسف اصلان و حسین اینان می‌شویم. من با احترام و قدردانی از آن‌ها یاد می‌کنم. ما کسانی را که در اعدام آنها شرکت کردند به شدت محکوم می‌کنیم. این انقلابیون دوره مهمی از تاریخ خلق ترکیه را به تصویر کشیدند. نگرش‌ و مبارزات جوانان نسل دنیز، ماهر و ابراهیم‌ها در سال های۱۹۶۸-۱۹۷۱ عصر جدیدی را در تاریخ ترکیه آغاز کرد.

تا امروز، قطعاً مبارزه علیه دولت وجود دارد. مبارزه نیروهای سوسیالیست در جریان است، خلق کورد در طول تاریخ جمهوری در مبارزه دائمی بوده‌اند. اما این اولین بار در جامعه ترکیه است که چنین مبارزه مستقیمی انجام می‌شود، این مبارزه به یک موضوع اجتماعی تبدیل شده است، در بین جوانان مورد حمایت قرار گرفته و دوره‌ی جدیدی در ترکیه آغاز شده است. که باید مشخص شود.

نگرش آن‌ها قطعاً بر مبارزات ما نیز تأثیر گذاشت. مبارزات ماهیر، ابراهیم و دنیز تأثیر بسزایی در مبارزات آزادی‌خواهانه خلق کورد داشته است. چون دنیز و حسین و یوسف که اعدام شدند در همان قسمتی زندانی بودند، که رهبری در آن قرار داشت. رهبری در آن زمان در زندان بودند. پس از کشته شدن ماهیر در سال ۱۹۷۲ در قزل‌دره، او یک تحریم را پیشگامانه رهبری کرد. او را به زندان انداختند، زیرا او تحریم را رهبری کرد. در آن زمان، رهبری آن‌جا بودند، زمانی که آن‌ها را به اعدام منتقل می‌کردند. رهبری در آن زمان یک ماه بود در زندان مامک بودند. آن‌ها رهبری را تحت تأثیر قرار دادند، بعد از اعدام دنیز، رهبری سوگند یاد کردند و گفت ما ‘باید به یاد آن‌ها مبارزه خود را به گونه‌ای ادامه دهیم که این مبارزه هرگز متوقف نشود و به پیروزی برسد’. چنین تأثیری دارد و از طرفی بر جوانان کورد تأثیر گذاشته است. پس از دهه ۱۹۷۰ فضای سیاسی ایجاد شده توسط آن‌ها تأثیر زیادی بر جوانان در ترویج مبارزه در کوردستان داشت. هرگز نباید فراموش شود. در اواخر دهه ۱۹۶۰ و اوایل دهه ۱۹۷۰، اگرچه سازمان‌هایی مانند د.د.ک.د یا د.د.ک.او وجود داشتند، اما نتوانستند به طور بنیادی و رادیکال بر جوانان تأثیر بگذارند. در واقع برخورد دنیز، ماهیر و ابراهیم‌ها واقعاً بر جوانان تأثیر می‌گذارد و آن‌ها را به مبارزه تشویق می‌کند. کوردستان به چنین رزمنده‌ای نیاز دارد. اگر چنین رزمنده‌ای در کوردستان باشد، می‌توان مبارزه را پیش برد. اما در کوردستان آن زمان که به چنین رزمنده‌ای نیاز داشت، آن آرزو و میلی که در جریان بود، میل به جنگ نبود. نگرش رزمنده و شهادت طلبانه برای آزادی خلق کورد لازم است. بنابراین توجه جامعه کورد و جوانان کورد به این موضوعات است. با احترام از آن‌ها یاد می‌کنیم. من به آن‌ها علاقه داشتم.

خواستار آزادی خلق کورد نیز شدند

حسین اینان اهل روستای نزدیک ماست. تحت تأثیر آن‎ها، من نیز طرفدارشان شدم. وقتی آن‎ها را اعدام کردند، من سال آخر دبیرستان بودم. نگرش آن‎ها واقعاً مهم است. اگر قرار باشد ترکیه دموکراتیزه شود و آزادی خلق کورد محقق گردد، از طریق این موضع است. آن‎ها بر برادری خلق کورد و دمکراتیک شدن ترکیه تاثیر گذاشتند. آن‎ها بە مانند این کشور، انکار کنندە نبودند. بنابراین انکار نزد آنان جایی نداشت. در بین جوانان ١٩٦٨-١٩٧١ در بین دنیز و ابراهیم‎ها انکار کوردها وجود نداشت. برعکس، در چارچوب انقلاب دموکراتیک کە در ترکیه آغاز شد، آن‎ها خواستار آزادی خلق کورد بودند. در این راستا آن‎ها با موضع گیری خود موضوع آزادی خلق کورد ترکیه را در دستور کار قرار دادند.

در این راستا باید از آنان با احترام و قدردانی یاد کرد. اگر ترکیه جدیدی تأسیس شود، بر اساس یاد آن‎ها، بر اساس وفاداری آن‎ها ایجاد می‎شود. در واقع، نیروهای دموکراسی و آزادی کوردستان اکنون به مبارزه و تلاش خود با خلق ترکیه برای دستیابی به آرمان یک ترکیه دموکراتیک و آزادی کوردها، یک کوردستان آزاد، بە مبارزات مشترکشان ادامه می‎دهند.

اکنون ۱ می بامعنی‌تر است

ابتدا روز اتحاد و مبارزه تمام زحمتکشان کوردستان، ترکیه و جهان را تبریک می‌گویم. با احترام از تمام رنجبرانی که در این روز شهید شدند، یاد می کنم. چون از نزدیک شهدای ۱ می را دیدم. در اول ماه می سال ١٩٧١ من در میدان تقسیم استانبول جلو مجسمه بودم. من آن زمان نیز افراد زیادی را می شناختم. برای ۱ می به استانبول رفتەبودم. در صفوف دستەی دەو- یول در راهپیمایی شرکت  کردم. ما در کانون حملەی رژیم بودیم. بیشتر کسانی که کشتەشدند، در نزدیک ما بودند. البته جمعیت متفرق شد، اما ما همانجا مانده و با پلیسها روبرو شدیم. جنازەهای زیادی را به داخل ماشینها انداختیم. کسانی را هم که زخمی بودند سوار تاکسی ها کرده و به بیمارستان فرستادیم. من در آن ماجرا حضور داشتم. از این لحاظ شهدای ۱ می برای ما گرامی اند و ما به آنها پیمان تداوم مبارزه دادەایم. از سال ١٨٧٧ بەبعد، ۱ می در جهان گرامی داشته می شود. لذا تلاشگران و رنجبران ۱ می در پیشبرد مبارزه و هوشیاری، نقش چشمگیری دارند. تنها جشن نیست، بلکه مبارزه نیز هست. از آن سال و از اواخر قرن ۱۹ تاکنون، در ۱ می شهدای بسیاری تقدیم شده و امروز روز رزم و پیکار است. اکنون ۱ می بامعنی تر است. دارای تاریخی طولانی است. البته ۱ می، جشن سوسیالیسم نیز هست. روز مبارزه علیه سرمایەداری و تحقق سوسیالیسم است. از این رو بەمعنی تازەگری آگاهی سوسیالیستی در راه سوسیالیسم و تحلیل مجدد تجارب پیشین است. باید اینگونه ۱ می را بفهمیم. نباید فقط یک روز را جشن بگیریم. باید در سالهای آتی با تجربەکردن و آزمودن مبارزه، مبارزات گستردەتری را جلو ببریم. در این مرحله مبارزه و تلاش کارگران مهم است. قطعا کارگران مخالف دولت و غارت دسترنج هایند. در این زمینه کارگران نیروی اصلی انقلاب دمکراتیک و انقلاب علیه مدرنیته سرمایەداریند. رنجبران و زحمتکشان مانند قرن گذشته در زمینه سازماندهی زحمتکشان و مبارزات آنان برای عبور از سرمایەداری و ایجاد یک جامعه دمکراتیک و عاری از استثمار، نقش چشمگیری دارند. اما اگر ما برای سوسیالیسم مبارزه می کنیم، باید همه نیروهای سوسیالیست خارج از نظام سرمایەداری را به این مبارزه وارد کنیم. در این راه، مبارزه زنان نیز مهم است، مبارزه برای حفظ محیط زیست نیز مهم است. بدون این جنبشها، سخت است زحمتکشان به پیروزی برسند. اگر مبارزه زحمتکشان پیروز شود، این مبارزه علیه اشغالگری سرمایەداری و مدرنیته سرمایەداری پیروز می شود. باید جنبش زنان و جنبش محیط زیست توأمان پیش برده شوند. زیرا جنبش حفاظت از محیط زیست به مسئله همه بشریت مبدل شده است. بدون هوشیاری و اطلاع از این موضوعات و مشکلات، مبارزەای درست و کارساز برای کارگران و در راه سوسیالیسم پیش نخواهد رفت. من به شما میگویم که در تجربه سوسیالیسم در شوروی، درک و مفهومی از خدمت کردن به سرمایەداری وجود داشت. خیلی اشتباه بود. با درکی که طبیعت را ویران می کند، با صنعت برخورد می کرد. اکنون باید از این عبور کرده و آنرا کنار بگذاریم. برای آزادی زن نیست تنها این کافی نیست که بگوییم بدون آزادی زن، جامعه آزاد نمی شود. باید برخوردی که زن را کانون آزادی اجتماعی، کانون مبارزه زحمتکشان، مبارزه زنان و مبارزه نیروهای مدافع طبیعت قرار دهد، جلو ببریم.

 لازم نیست خلق مانند صاحب دولت بە سوسیالیسم بیندیشد

از طرفی باید تاکید کنم؛ لازم نیست خلق مانند صاحب دولت بە سوسیالیسم بیندیشد. دولت ابزار اشغال‎گری است. دولت همراە با ظلم ایجاد شد. در جهانی کە اشغال، ظلم و قدرت جمع گرایی، وجود نداشتە باشد، آن‎گاە اثری از دولتی وجود ندارد. باید وجود نداشته باشد. در زمینە، کنفدرالیزم دموکراتیک که جایگزین دولت است یا اداره دموکراتیک خلق می‎تواند بر اساس کنفدرالیزم ساخته شود. نباید ذهنیت دولت وجود داشته باشد. اما یک حکومت دموکراتیک لازم است. این اداره دموکراتیک می‎تواند مبتنی بر کنفدرالیزم دموکراتیک ایجاد شود. در این راستا، به ویژه اکنون کە اول ماه می را گرامی می‎دارم، می‎خواهم توجه را به این موضوع جلب کنم.

به ویژه برای ترکیه و کوردستان باید البته باید این ١ می روز مهمی‎ علیه فاشیزم باشد و البیە خواهد بود. نیروهای دموکراتیک و کارگران در کوردستان و نیروهای کارگری در ترکیه این امر را در روز اول ماه می بیشتر اجرا خواهند کرد و با ترویج آن وحدت مبارزه برای سرنگونی فاشیزم در ترکیه را افزایش خواهند داد. پیش بینی می‎شود که ١ می امسال بر انتخابات ١٤ می ‎نیز تأثیر می‎گذارد. به نوعی روحیەی ١ می‎ در نابودی فاشیسم در١٤ می نیز مؤثر است.

واقعیت اجتماعی پس از وقوع زلزله در دل ما ترس ایجاد می‎کند

اکنون، مواضع در مورد زلزله و سطح بحث‎ها در مورد زلزله ترکیه، بە این معناست، در ترکیه وجدانی باقی نماندە؟ آیا اخلاقی باقی مانده است؟ حدود دویست هزار نفر جان‎باختند، ده‎ها شهر ویران شدند، حدود ١٥ میلیون نفر متاثر شدند، انگار یک اتفاق ساده و گذرا بود، این موضع آن‎هاست، وقتی انسان این موضع آن‎ها را در قبال زلزلە می‎بیند، دربارەی حقیقت ترکیە ترس وجودش را فرا می‎گیرد، جامعه بە این وضع گرفتار شدە است، چنین نگرشی را تولید می‎کند، واقعا، این چە دولتی است؟ نمی‎توانیم اجازە دهیم و حافظه‎ی ما قادر نیست آن را ذخیره کند.

درست است که مردگان زنده نمی‎شوند، اما چرا مرده ەاند؟ مسئولان باید مورد تحقیق قرار گیرند، دولت، وزرا و مسئولانی که باعث کشته شدن ٢٠٠ هزار نفر شدند، نباید اجازە داد مقابل جامعه بیایند. باید تحقیقات انجام شود، اگر اردوغان و دولتش هنوز می‎توانند در جامعه بگردند و سخن‎رانی کنند این تعداد زیاد خلق را جمع کنند، در واقع اشتباهی وجود دارد، چنین چیزی ممکن نیست، مگر این‎کە بگوییم دیگر هیچ اخلاق و وجدان و ارزشی باقی نماندە است. آن همه ویرانی، گویی یک چیز ساده است؛ اصلا این‎ها بە کنار، پس آن‎هایی که زیر آوار فرو ریخته جان‎باختند، آن زمان بە چه فکر می‎کردند؟ چگونە زندگی کردند؟ آن‎ها بر اثر جراحات جان خود را از دست دادند، هیچکس به کمک آن‎ها نیامد، صدها هزار نفر در آن‎جا مردند، آن‎ها چه فکر می‎کردند؟ مهم نیست آن‎ها به چه فکر می‎کردند؟ ممکن است جان‎باختگان افراد بسیار ارزشمندی بوده باشند. پس از آن‎کە بیشتر آن‎ها جان‎باختند، ما به ارزش و اهمیت آن‎ها پی بردیم. بە کل جامعه می‎گویم، کوردستان و ترکیه، به ویژه خانواده‎های قربانیان می‎گویم آیا این نگرش یک انسان است؟ چگونه می‎آید و سخن‎رانی انجام می‎دهد؟ چطور راحت رفت و آمد می‎کند؟ این امکان پذیر نیست، بی‎گمان وجدان، اخلاق و ارزش‎های انسان این اجازه را نمی‎دهد. می‎پرسیم، این کشور چگونە است، ترکیه در چە وضعیست؟

اپوزیسیون باید دولت را رسوا کنند

اکنون زمان انتخابات فرا رسیده است، بدیهی است که اردوغان دستور کار انتخابات را پذیرفت، بنابراین موضوع معلق ماند، می‎دانست روبروی مشکل بزرگی خواهد شد، بە همین سبب زمان انتخابات را جلو کشید؛ حال حاضر کسی صحبت نمی‎کند، اپوزیسیون باید دولت را رسوا کنند. پیامدهای ناگوار زلزله محصول سیاست‎های بد این دولت است، بنابراین نباید بە آن‎ها اجازه ورود به جامعه را داد. با مالیات زلزله چه کردید؟ آیا به دلیل عدم مراجعه به مناطق آسیب دیده به مدت ٤ تا ٥ روز نباید پاسخ‎گو باشند؟ مدیریت بحران و وضعیت اضطراری آن‎جا حضور نداشت، دولت حضور نداشت، سپس بین ٥ تا ١٠هزار ساختمان را جستوجو کردند در حالی کە هزاران ساختمان فروریخته بودند، سپس آوارها را جمع‌آوری کردند و آن‎ها را دور کردند. این وضعیت جدی است و نباید آن را نادیده گرفت، اگر جدی گرفته نشود، آن زمان است کە دیگر نویسندگان، هنرمندان و سیاستمداران جدی گرفته نخواهند شد و دیگر چیزی باقی نخواهد ‎ماند.

قلیچداراوغلو چیزی گفت، باید به آن نگاه کرد، او واقعاً حرف خوبی زد، نمی‎دانم تا چە حدی بە وظیفەی خود عمل خواهد کرد، یا چند نفر بە او باور خواهند کرد، او گفت، من دیگر همان آدم قبلی نیستم. بله باید این‎گونە باشد بعد از این زلزله، چه کسانی در ترکیه مانند قبل خواهد ماند؟ آیا چنین کسی باقی مانده است؟

قلیچداراوغلو از روی اجبار این موضوع را در دستور کار انتخابات قرار نمی‎دهد، افرادی هستند کە اضلا از آن حرفی نمی‎زنند؛ لازم است رسوایشان کرد، وزیر کشور آدم رسوایی است ٣ تا ٤ روز مدیریت بحران و وضعیت اضطراری به مناطق حادثه دیده نرفت، با وقاحت تمام بە ایسینلر می‎رود و اعضای حزب چپ سبز ر کە موسیقی می‎نوازند را kepaze' خطاب می‎کند، کسی نمی‎گوید چرا این حرف را می‎زند؟ توعامل این فاجعه هستی؛ از این زاویه باید زلزله را در دستور کار قرار داد، این را نباید نادیده گرفت، صدها هزار نفر جان باختەاند و متاثر شدەاند، بە جز جان‎باختگان، افراد زیادی مکانی برای اسکان ندارند، زندگیشان زیر و رو شدە است.

اردوغان اصلا خجالت نمی‎کشد

مسئول این مصیبت باید پاسخگو باشد، آ.ک.پ و م.ه.پ باید پاسخگو باشند، اگر این کار انجام نشود نشانه ضعف بزرگی است، اگر آ.ک.پ و م.ه.پ در قدرت بمانند، یعنی ضعف بزرگی در همگان وجود دارد، باید بە صورت جدی این مورد برسی قرار بگیرد، اکنون باید نویسندگان و هنرمندان و افراد باوجدان باید بپرسند که چرا این موضوع در دستور کار نیست؟ چرا این اتفاق می‎افتد؟ چرا آن‎ها هنوز هم می‎توانند ظاهر شوند و با ما صحبت کنند؟

اردوغان خجالت نمی‎کشد اردوغان چه جور آدمی‎است؟ کار اردوغان فریب دادن، مانند بنی امیه بی وجدان است، مانند بیزانسی‎ها حیلەگر است، مانند بورژوازی غرب فرصت طلب و خواهان فرصت مادی است، او ترکیبی از همەی این‎هاست؛ در واقع اردوغان نمایندەی پلیدترین سیاست است. او بدون شرم نزد خلق می‎آید. اردوغان هیچ معیاری ندارد، او به هیچ چیز اعتقاد ندارد، تنها چیزی که به آن اعتقاد دارد حفظ قدرتش است. به همین مناسبت یاد و خاطره جان‎باختگان زلزله را با احترام و عزت گرامی‎می‎دارم، به نظر من اگر این موضوع در دستور کار انتخابات قرار نگیرد، این مشکل خطرناکی است، این وضعیت وحشتناک در جامعه ترکیه حاکم است و همه باید به فکر آن باشند.

اگر نقش خود را به خوبی ایفا کنند، یک فرصت تاریخی بە وجود آمدە است

وقتی مسئلەی توقیف ه.د.پ بە میان آمد، با نام حزب چپ سبز وارد انتخابات شدند. در واقع ائتلاف کار و آزادی با نام حزب چپ سبز وارد انتخابات می‎شود. مهم است. اجزای ه.د.پ به خودی خود وجود دارد. از طریق ائتلاف کار و آزادی، این بیشتر گسترش یافت. در این راستا، حزب چپ سبز در طیف وسیع‎تری نسبت به انتخاباتی کە ه.د.پ در آن شرکت کردە بود، در مقیاس وسیع‎تری وارد انتخابات خواهد شد. از این نظر، بخش مهمی ‎از جامعه را نمایندگی می‎کند. این نشان دهنده راه حل درست علیه این رژیم فاشیستی است و اپوزیسیون واقعی را به تصویر می‎کشد. مهم است. باید چنین مقاومتی در برابر این فاشیزم وجود داشته باشد. این به خودی خود چنین فاشیسمی‎است که همه چیز را تیزتر می‎کند. آن‎چه جامعه را این حد تیز می‎کند، اقدامات فاشیزم و ​​مبارزه با آن است. بله، فاشیسم انواع حملات را انجام داد، اما مبارزه با آن، فاشیسم آ.ک.پ - م.ه.پ را تحقیر کرد. در این راستا مبارزه برای تحقیر، تبیین و آشکارسازی حقیقت وجود دارد. این چیزی است که اتفاق افتاده است. حزب چپ سبز اکنون در تلاش است تا آن را نمایندگی کند. از این نظر مهم است. اگر آن‎ها نقش خود را به خوبی ایفا کنند، یک فرصت تاریخی فرا رسیده است. یک شکاف بزرگ وجود دارد. بله، ائتلاف خلق وجود دارد، اما ائتلاف خلق قدرت مقابله با این رژیم را ندارد. در این راستا، شکاف را می‎توان با ساختارهای حزب چپ سبز و نیروهای متحد آن پر کرد. در این زمینه جوش و خروش ایجاد می‎کند اما باید واقعیت ترکیه را ببینند.

من این را به این دلیل می‎گویم، خوش بینی خوب است، اما از طرف دیگر واقعیت فاشیسم وجود دارد. امروز باید بیشتر و جدی‎تر تلاش کنند تا این فاشیسم را شکست دهند، در مقابل فاشیسم قوی باشند، تا موفق شوند. فقط با خوش بینانه گفتن اینکه فاشیسم رسوا شده، چهره‎اش فاش شده است، پیروزی حاصل نمی‎شود. باید بیشتر تلاش کنند. خوش بینی‎های زیادی در مورد آن وجود دارد. نمی‎گویم خوشبین نباشند، اما باید حقیقت را دید. باید بیشتر مبارزه انجام شود.

این انتخابات بسیار متفاوت است. اگر حزب چپ سبز نمایندگی سنت ه.د.پ را در این انتخابات بر عهدە دارد، باید بیشتر بە جامعەی ترکیه توجە داشتە باشد. باید بیشتر درخواست‎هایش رو بە جامعه ترکیه باشد. در این زمینه باید در صحبت کردن و توسل به جامعه ترکیه جسارت بیشتری داشت. من به نیروهای دموکراتیک هم می‎گویم. باید در همە جا حضور داشتە باشند. بە خودی خود کوردها در حال مبارزه هستند، ما در حال مبارزه هستیم. هیچ مشکلی از این بابت وجود ندارد. اما خلق کورد، نیروهای دموکراتیک کورد باید بیشتر به سمت خلق ترکیه بروند تا این فاشیسم را از بین ببرند. جدا از این‎کە چگونه می‎توان آن را ساقط کرد؟ از این منظر باید وسیع‎ترین موقعیت را ساخت. باید از بخش‎های اجتماعی گستردە استفادە کرد. باید با اقشار وسیع جامعه ارتباط برقرار کرد. نباید مسیر و راە را محدود کنند.

باید مبارزه‎ی بیشتری کرد

اصل دیگر؛ هنگامی‎که ه.د.پ در سال ٢٠١٥ از از حد نصاب عبور کرد، در سراسر ترکیه با مبارزە کرد. زیرا عبور از حد نصاب انتخابات مهم بود. برای عبور از حد نصاب، آن‎ها باید در گیرسون، ترابزون و یوزگات رای می‎آوردند. باید در تمام نقات ترکیه رای می‎آوردند. در این راستا، نباید فقط به محل‎هایی که نمایندگان به مجلس فرستاده می‎شوند، فراخوان صادر کرد. آن‎ها همچنین باید حتی به جاهایی که نامزدهایشان در آن‎جا رای نمی‎آورند نیز فراخوان صادر کنند، مبارزه باید تقویت شود. یا اگر محدود باشد آرایی کە در آن‎جا کسب می‎شود، کم شدە و سپس رای کلی نیز کاهش می‎یابد. زیرا حداقل آن جاهایی که نماینده نداشتند ٥\١درصد آرای خود را افزایش ‎دادند. برای افزایش تعداد آرا و فرستادن تعداد بیشتری از نمایندگان به پارلمان، باید از ترکیه و جامعه ترکیه فراخوان‎های بیشتری صادر کرد و مبارزه باید در جایی که نمایندگان پیروز نشدەاند، باید مبارزە گسترش یابد. همه جا گفته می‎شود؛ ما این میزان و آن میزان رای بدست خواهیم آورد، اما این با چنین مبارزه و چنین روشی، با فراخوان بە طیف گسترده‎ای بە دست خواهد آمد. این کار تنها با فراخوان و درخواست بە اطرافیانتان میسر نخواهد شد. به خودی خود آن‎ها رای می‎دهند. ه.د.پ با توسل به احزاب گسترده و وسیع از حد نصاب عبور کرد. در غیر این صورت از حد نصاب نمی‎توانست عبور کند. وقتی از حد نصاب عبور کردند، اندکی گسترش یافت، چه اتفاقی افتاد؟ ٨٠ نماینده پیروز شدند. ٣٥ - ٤٠ نماینده افزایش یافت. چرا؟ هنگامی‎که خارج از توده‎های خود به احزاب گسترده نزدیک شد و فراخوان داد، پیروزی و این همه پیشرفت حاصل شد. آدم باید به این مسائل واقف باشد.

موضع ائتلاف نباید محدود شود

ائتلاف کار و آزادی ائتلاف مهمی ‎است. همه باید این را در نظر بگیرند. این فقط یک ائتلاف انتخاباتی نیست. پس از انتخابات پایان نمی‎یابد. پس از انتخابات به مبارزات بیشتری نیاز است. مبارزات بیشتری می‎خواهد. در این راستا، ائتلاف کار و آزادی باید به خوبی محافظت، ترویج و گسترش یابد. مبارزه با انتخابات به پایان نمی‎رسد. در این راستا همه دست اندرکاران ائتلاف کار و آزادی باید معنا و ارزش این ائتلاف را بدانند. همچنین نباید در موقعیت‎هایی قرار گیرند که اتحاد کار و آزادی را محدود می‎کند. نمی‎توان با این روش رفتار کرد. نمی‎تواند با واکنش‎ها و حساسیت‎ها کنار بیاید. در این راستا همه باید درک کنند که ائتلاف کار و آزادی بە چە معناست. آن‎ها باید امروز هم مبارزه کنند و باید پس از انتخابات نیز مبارزات قوی‎تری انجام دهند. دورەی بعدی زمان مبارزه خواهد بود. وقتی زمان انتخابات فرارسید، دموکراتیک بود، مشکلات حل شدند؛ چنین انتظاری اشتباه است.

حال حاضر کار اصلی هر کسی چیست؟ اولین وظیفه سرنگونی فاشیسم است. مبارزه مشترک علیه فاشیسم است که گسترده‎ترین بخش جهان را ایجاد می‎کند. هرکسی رفتار محدودی انجام دهد، این بە این معناست کە بر علیە فاشیزم مبارزەی واقعی انجام نمی‎دهد. بنابراین باید این‎گونە آن را باید درک کنند. برای ائتلاف کار و آزادی آرزوی موفقیت دارم.

این حمله علیه مبارزات آزادی خلق کورد است

ما آن را فاشیسم می‎نامیم، زیرا واقعاً چنین است. سلیمان سویلو دلقک چه گفت؟ او گفت: "از کدام آزادی صحبت می‌کنید؟" ببین، تو از صبح داری آهنگ‎های فولکلور می‎خوانی، تو آواز خوانی. شما هر روز خلق را دستگیر می‎کنید، ده‎ها هزار نفر در زندان هستند.

البتە چون مبارزه است، به این مبارزه هجمه وارد می‎شود و تلاش می‎شود اراده مبارزه را در هم بشکنند. به صراحت گفته می‎شود: شما از مبارزه برای آزادی خلق کورد دست بکشید. سپس از کورد بودن دست بردارید و ترک شوید، سپس آسمیلە می‎شویم. به همین دلیل حمله می‎کنند. همه باید بدانند که کوردها و موجودیت آن‎ها در خطر است. بە این سبب این افراد برای آزادی خلق کورد، برای مبارزه آزادی خلق کورد، برای دموکراتیک شدن ترکیه می‎جنگند؛ پس دستگیر می‎شوند. دلیل دیگری وجود ندارد. می‎توان گفت کوردهای دیگری هم هستند. کوردهای دیگر، آن دستە از کوردهایی هستند که با آ.ک.پ متحد هستند، آن دستە پ.د.ک (حزب دمکرات کوردستان) هستند. از آن‎جایی که این حملات نسل‎کشی نیروهایی را که علیه ترکیه می‎جنگند تضعیف می‎کند، بە همین دلیل علیه نیروهای اصلی جنگ مورد استفاده قرار می‎گیرند. در این راستا، بدون شک این حمله، حمله‎ای علیه مبارزات خلق کورد برای آزادی و علیه دمکراتیک شدن ترکیه است. شما باید موضوع را به این صورت ببینید. این دولت این‎گونه است. دولت ترکیه یک کشور نابودگر است و به حملات خود ادامه می‎دهد. آن وقت تکلیف کوردها چه خواهد شد؟ آن‎ها یا هویت کوردی خود را رها می‎کنند، مبارزه خود را متوقف می‎کنند، می‎گویند تسلیم شدەاند یا به این مبارزه ادامه می‎دهند و بهای آن را با زندان می‎پردازند.

به همین مناسبت به همەی مقاومت‎ها و دستگیرشدگان درود می‎فرستم. کسانی که به خاطر مواضع محکم خود زندانی می‎شوند. این یک مبارزه معمولی نیست، این یک مبارزه ٥٠ ساله است. جامعەی کوردی را دیگر نمی‎توان از هویت و آزادی‎خواهی خود جدا کرد. آن‎ها این را درک نمی‎کنند بله، آن‎ها می‎توانند وجود کوردها را انکار کنند، می‎توانند آن‎ها را شکنجه کنند، می‎توانند آن‎ها را بکشند. اما آن‎ها نمی‎توانند این مبارزه را با زور سرکوب کنند. این مبارزه ادامه دارد. در واقع، رژیم برای بقا این حملات را انجام می‎دهد. در این راستا حملات آن‎ها ناکام ماند. به همین دلیل این حملات را انجام می‎دهند. همه خلق و روزنامەنگاران ما در حال مبارزه هستند. هنرمندان و سیاستمداران ما مبارزە می‎کنند. اگر مبارزه نکنند از هویت و کورد بودنشان دست می‎کشند. آن وقت دیگر چیزی به نام کورد وجود ندارد، پس باید آن را بخشی از مبارزه دانست. راه جلوگیری از این کار مبارزەی جدی است. روزانه روزنامه‎نگاران فراخواندە می‎شوند. چند روزنامەنگار دستگیر شدند. اگر ده روزنامەنگار دستگیر شدند، صدها روزنامەنگار باید دوربین‎های آن‎ها را حمل کنند. اگر یک هنرمند دستگیر ‎شود، هنرمندان دیگر باید آگاه باشند. ما با این دیدگاه‎ها موافقیم.

لازم است موضوع امنیت انتخابات جدی گرفته شود

موضوع امنیت انتخابات واقعا مهم است. این‎جا و آن‎جا گفته می‎شود که این موضوع مبالغه آمیز بوده و قصد تشویش اذهان جامعه و جلوگیری از حضور آن‎ها در انتخابات را داشته است. می‎گویند این یک جنگ روانی است. خلق نباید اینطور به قضیه نگاه کند. رژیم آ.ک.پ-م.ه.پ یک فاشیسم معمولی نیست. چند روز قبل، خلوسی آکار گفت، "تروریست‎ها امیدشان را به این انتخابات بستەاند". این بە این معناست کە می‎خواهند آ.ک.پ و م.ه.پ در این انتخابات پیروز شوند. انگار اگر آ.ک.پ در انتخابات پیروز نشود، پ.ک.ک به قدرت خواهد رسید. این منطق است. از این منظر و کسانی که این‎طور فکر می‎کنند، هر نوع حملاتی را می‎توانند ترتیب دهند. سلیمان سویلو گفت: «کودتا». او گفت کودتای ١٤ می. دیگری گفت اگر ائتلاف خلق در این انتخابات پیروز شود، اشغال‎گر پیروز خواهد شد. هزاران حرف زدە می‎شود. البته این را باید جدی گرفت. کسانی که چنین می‎گویند نمی‎خواهند قدرت را رها کنند. انواع ترفندها را انجام می‎دهند. همان‎طور که کمال کیلیچداراوغلو گفت; می‎دانم که آن‎ها به انواع حملات متوسل می‎شوند.

در ترکیه انتخابات قبلاً برگزار شده است. دمیرل می‎رفت، اجاوید می‎آمد، اربکان می‎آمد، اردوغان می‎آمد. اردوغان با انتخابات آمد، حالا نمی‎خواهد با انتخابات کنار برود. وقتی با انتخابات می‌آید، چیز خوبی است، اما وقتی با انتخابات کنار برود، ترکیه فرو می‌پاشد و از بین می‌رود. او چنین فکر می‎کند.

این یک ارزیابی متفاوت است. آیا دیکتاتورهای جهان با انتخابات خواهند رفت؟ البته که نه. خلق باید آن‎ها را حذف کنند. اکنون به آن مرحله رسیدەاند. آن‎ها نمی‎خواهند از طریق انتخاب کنار بروند. یعنی دیکتاتور است. او یک دیکتاتور فاشیست است. آیا تا به حال دیکتاتورها به راحتی قدرت را رها کرده اند؟ نه، از طرق انقلاب خلق رفتەاند. از این منظر بحث امنیت انتخابات مهم و جدی است. خلق باید متوجه این موضوع باشند. اگر خلق از آن صیانت کند، بازی آن‎ها شکست خواهد خورد. در واقع می‎خواهند در انتخابات کودتا کنند. تا قدرت خود را به دست بیاورند، می‎گویند ما مشروعیم و بیشتر حمله خواهند کرد. خلق باید از صندوق‎های رای صیانت کند. همه فرزندان خلق این حق را دارند. یادم هست در جوانی چندین بار رفتم. من آن‎جا بودم که آرای صندوق‎ها را شمارش کردند. یعنی خلق قبلاً آن‎جا حضور داشتند. نه کسی مداخله کرد، نه کسی جلوی آن‎ها را گرفت. وضعیت همین بود، حالا نظراتی هست. البته همه باید بروند و از صندوق‎ها صیانت کنند و همه را بشمارند. اگر این حکومت بخواهد خود را به خلق تحمیل کند و در قدرت بماند، حتی اگر با تقلب مجبور به کناره گیری از قدرت شود، خلق باید مواضع خود را بیان کنند. خلق باید برای این امر آماده باشند.

وقتی قلیچداراوغلو نشان می‎دهد که علوی است، این ثمره‎ی مبارزه است

قبل از انتخابات گفته می‎شد که قلیچداراوغلو نباید انتخاب شود زیرا او علوی است و خلق به او رای نمی‎دهند. صدها سال است کە درمورد علوی‎ها پیش داوری وجود دارد. چه کسی می‎تواند بگوید که هیچ تعصبی وجود ندارد؟ گفته می‎شد که قلیچداراوغلو با این پیش داوری موفق نخواهد شد. آن‎ها حتی با نامزدی او مخالفت کردند. از این منظر، قلیچداراوغلو نیازی به صحبت در مورد آن نداشت زیرا اردوغان مدام علوی بودن وی را به او یادآوری می‎کرد. او این را آشکارا نمی‎گفت، اما دستور کار را ایجاد کرد. می‎گفت: بی‎گمان از سجده بردن سرپیچی می‎کند، چون نماز نمی‎خواند نمی‎دانست قبله کجاست، از کجا می‎دانست که سجده چیست؟ این را چند بار در میادین گفت. از این رو چنین سیاستی علیه قلیچداراوغلو وجود داشت. قلیچداراوغلو این موضوع را علنا ​​اعلام کرد و این حمله را خنثی کرد. اما این مهم است. رسیدن به این نقطه مهم است. برای یک علوی آسان است که سیاست کند و هویت خود را اعلام کند. این غیر ممکن است. در مدرسه نمی‌توانستید درباره آن صحبت کنید، نمی‌توانید بگویید ما علوی هستیم. شما نمی‎توانید در محل کار در مورد آن صحبت کنید و اگر این کار را انجام دهید، نگاه متفاوتی به شما خواهند داشت. از این رو، علویان مجبور شدند در محل سکونت خود یا جایی که نقل مکان می‎کردند، در مدارس و مکان‎های دیگر پنهان شوند. دلیل مهاجرت آن‎ها از شهرهای کوچک به استانبول و دیگر شهرهای بزرگ این است که هیچکس هویت آن‎ها را نداند. چنین واقعیت اجتماعی وجود داشت. اردوغان بعداً گفت که چنین مشکلی وجود ندارد. علوی بودن برای هیچکس مشکلی پیش نیاوردە است. این غیر اخلاقی است! او دوباره گفت، ما نه علوی داریم و نه شیعه، فقط مسلمان داریم. بار دیگر، به نحوی دیگری، علویان را نفی کرد. در واقع می‎خواست بگوید: حتما مثل من باشید. اسلام را آن‎طور که من می‎فهمم، همان‎گونە دنبال کن!

بله، کیلیچداراوغلو این را گفت، اما چیزی که او را به این نقطه رساند مبارزه چندین ساله است. مبارزه ما در این زمینه تعیین کننده بود. بزرگترین مبارزه پ.ک.ک این بود که علوی‎ها هویت خاص خود را داشته باشند، به ویژه در کوردستان و ترکیه. همچنین برای اینکه ایزدی‎ها هویت خاص خود را داشته باشند. پ.ک.ک راه را هموار کرد. پیش از این، ایزدی‎ها هویت خود را در ماردین و الح پنهان می‎کردند. آن‎ها حتی به بازار هم نمی‎رفتند. هنوز هم همینطوره؟ اکنون علویان و ایزدی‎ها در کوردستان با کرامت و برابری در جامعه کوردی زندگی می‎کنند. از این منظر ما این مشکل را در کوردستان شکست دادیم. چنین مشکلی وجود ندارد. در ترکیه نیز تا حدودی شکست خورده است. بر خلاف سایر جنبش‎ها در کوردستان، پ.ک.ک جامعه علوی و جوانان علوی می‎پذیرد. در جنبش‎های دیگر کم است اما در جنبش ما هزاران تن از آنان شهید شدەاند و هزاران نفر هنوز درگیر این مبارزه هستند.

از سوی دیگر مفهوم ملت دموکراتیک رهبر عبدالله اوجالان توسعه یافته است. ایده یک جامعه چند دینی و چند اتنیکی که در همان ایالتی کە زندگی می‎کند، توسعه یافته است. این نظریه ظاهر شد. این امر بر توسعه ترکیه تأثیر گذاشت. از این منظر، زمانی که قلیچداراوغلو هویت علوی خود را اعلام کرد، مشارکت نهضت آزادی کورد در این زمینه افزایش خواهد یافت. هر جنبش دموکراتیک کورد در ترکیه، احزاب قبل از ه.د.پ، ه.د.پ آشکارا از علویان صیانت می‎کند. تعداد نمایندگان علوی و شهرداران در ه.د.پ اکنون در حال افزایش است. این به وضوح دیده می‎شود. به این ترتیب مخفی شدن علویان در ترکیه پایان یافت. منجر به ظهور علویان شد.

اما از اواخر دهه ١٩٨٠، سازمان‎ها و نهادهای علوی خود را سازماندهی کردند. البته مبارزه آن‎ها موثر بود. از این زاویه، قلیچداراوغلو هویت خود را اعلام کرد؛ این مثبت و مهم است. موضع مهمی ‎شد. با این حال، باید اذعان داشت که اساس این انگیزه شامل یک تحول مهم است، اگر ما این را درک نکنیم، نمی‎توانیم عادل باشیم.

 فراخوانی برای علویان

هر تلاش و مجاهدت علویان را باید دید و تجلیل کرد. مبارزه ما برای هویت علوی‎ها، برای آزادی عقیده است و این مبارزه نیروهای سیاسی و دمکراتیک کوردستان است. در این زمینه، علویان نقش مهمی‎ در سیاست ترکیه دارند. امروز حزب چپ سبز این میراث را دریافت کرده است. حزب چپ سبز یا ه.د.پ، احزابی با یک هویت واحد نیستند. آن‎ها فقط یک حزب کوردی نیستند. آن‎ها فقط حزب علوی یا هر هویت دیگری نیستند. بلکه حزب تمام علویان، حزب کوردهاست، حزب زن، حزب همه اقشار جامعه، حزب خلقان تحت ستم، حزبی با هویت‎های ملی‎ و مذهبی مختلف است.

وجود چنین حزبی بسیار مهم است. این ذهنیت از طریق آزادی عقیده می‎تواند آزادی علویان را فراهم کند. علوی‎ها می‎توانند آزادانه هویت و عقاید خود را در یک ترکیه دموکراتیک بیان کنند. به همین مناسبت از همه علوی‎ها می‎خواهم که در این انتخابات به حزب چپ سبز رأی دهند.