شب ۳ آگوست ۲۰۱۴ داعش از هر طرف به شنگال حمله کرد. جغرافیای شنگال به یک دایره عمیق و بزرگ محاصره تبدیل شده بود. فقط یک کلمه وجود داشت: «فرار، فرار کن.» در واقع فرار یک فرصت بود، اما این فرصت از آنها سلب شد. به همین دلیل بسیاری از آنها بدون آنکه بتوانند فرار کنند به دست داعش افتادند. نه تنها شنگال سقوط کرد، بلکه مردم آنجا نیز با نسل‌کشی شدید مواجه شدند.

در تاریخ، ظلم و ستم ذهنیت حاکم، سرنوشت شهر عقاد را در تاریکی شب ۳ آگوست ۲۰۱۴ بر شهر شنگال تحمیل کرد. مردم ایزدی ما که سحرگاهان در شنگال از خواب بیدار می‌شدند و اندیشه و ایمان خود را با پرتوهای خورشید روشن می‌کردند، در آغوش داعش جان باختند. سرزمین مقدسی که صدها سال توسط خون سرخ و سفید قهرمانان محافظت می‌شد، زیر پاهای کثیف داعش رها شد. دلیل آن این است که مردم ایزدی ما بار دیگر با یک خیانت بزرگ روبرو شدند. مردم وقتی این لحظات را به یاد می‌آورند آه عمیقی می‌کشند. دلیل این نیز خیانت بود، خلقی که دارای چنین میراث تاریخی مقاومت و مبارزه است که مقاومت کرده، جنگیده است و در برابر چنین حملاتی از خود دفاع کرده است، اکنون در عرض چند ساعت قربانی شده است.

گام آزادسازی شهر شنگال به درخواست رهبر آپو در تاریخ ۱۱ نوامبر سال ۲۰۱۷ با کمک گریلاهای نیروهای مدافع خلق، یگان‌های مدافع خلق و یگان‌های مدافع زنان و با مشارکت جوانان میهن‌دوست ایزدی ما آغاز شد. برای آزادسازی شهر شنگال تلاش جدی فرماندهی (ی‌ب‌ش) برای آغاز عملیات مشترک با حزب دموکرات کوردستان صورت گرفت. اما حزب دموکرات کوردستان وجود جنبش آزادی را انکار کرد، آن را نادیده گرفت، و به همین دلیل آن را نپذیرفت. رفیق عگید جیویان گفت: «وقتی حزب دموکرات کوردستان وارد عملیات شد، به جای اینکه بخواهد شنگال را از دست داعش نجات دهد، طوری رفتار کرد که انگار می‌خواهد شنگال را از دست ما نجات دهد.» رفیق عگید جیویان که در آن زمان با حزب دموکرات کوردستان گفتگو می‌کرد بزرگترین شاهد بود.این نیز نشان می‌دهد که آنها بیش از بقای داعش، نگران اراده ایزدی‌ها بودند. داعش چهار سال در شنگال ماند، در این مدت هیچکس کوچکترین تلاشی برای آزادسازی شنگال از دست داعش نکرد، تا اینکه نیروهای ه‌پ‌گ-ی‌پ‌گ و جوانان میهن‌دوست ایزدی دست به عملیات برای آزادسازی شنگال زدند. به گونه‌ای که انگار می‌گفتند، اگر متعلق به ما نیست، پس نباید متعلق به شما هم باشد. ما از این رویکرد تعجب نمی‌کنیم. همه داده‌های سیاسی نشان می‌دهد که وقتی دانش ملی نباشد، خانواده‌گرایی و قبیله‌گرایی جای همه چیز را خواهد گرفت. اما شنگال و ایزدی‌ها صد سال است که به عنوان روح و جسم ریشه در این سرزمین دارند. بنابراین آنها حق دارند خودشان را اداره کنند.

به این معنا از روند روز نسل‌کشی تا آزادی شنگال، جنگ با داعش هر روز ادامه داشت. دقیقا یازده ماه قبل از عملیات، نیروهای مدافع خلق به جوانان ایزدی پیوست و وارد موضع پنجاه متری داعش شد. نبرد بین این سنگرها به تساوی تبدیل شده بود و بازی اینکه چه کسی چه کسی را به دام می‌اندازد بدون وقفه پیش می‌رفت. در این سنگرها، حماسه‌های پهلوانی و قهرمانی بسیاری نوشته شد. در این مرحله عملیات‌های بسیار انجام شد و شهدای بسیاری دادیم. در این روند نیروهای پیشمرگه مسعود بارزانی حضور نداشتند. در این روند مبارزه و مقاومت، داعش امید و اراده خود را از دست داد و تضعیف شد. به عبارت دیگر بذر آزادی شنگال در این مرحله کاشته شد. شنگال بر اساس این میراث مبارزه و مقاومت دختران و پسران جوان ایزدی پیروز شد.

علی‌رغم این موضع‌گیری حزب دموکرات کوردستان، عملیات با فرماندهی عگید جیویان، نوژین و دلشِر در شب یازده ماه آغاز شد. عملیات خطرناک بود، چون داعش چهار سال در شنگال بود، تعداد آن‌ها زیاد بود و تاکتیک قوی داشتند. همراه با این روند در چهار سال گذشته، مواضع و سنگرهای زیادی ساخته شد. نیروهای ه‌پ‌گ با حمایت ی‌پ‌گ و دختران و پسران ایزدی در مجموع دو هزار نفر بودند. سلاح و مهمات در دستشان کم بود و قدرت آتش آنها هم تا حدی متوسط بود. نیروهای حزب دموکرات کوردستان ۷ هزار و ۵۰۰ پیشمرگه، ۲۰۰ خودروی هامر، ۱۰۰ بی ام بی و ۳۰ تانک و یک ارتش داشتند. در این زمان حزب دموکرات کوردستان هم از نظر تعداد و هم از نظر تکنیک ده برابر بیشتر از نیروهای گریلای یگان‌های مدافع خلق، یگان‌های مدافع زنان، یگان‌های مدافع شنگال و یگان‌های زنان شنگال بود. بنابراین شروع عملیات به تنهایی دشوار بود. حزب دموکرات کوردستان باور نداشت که نیروهای مدافع خلق و یگان‌های مدافع خلق بدون آنها عملیات را آغاز کنند.

این عملیات به رهبری مسعود بارزانی انجام شد. هدف مسعود بارزانی از این عملیات پوشش خیانت به ایزدی‌ها بود. او به جنگ فکر نمی‌کرد. زیرا این جنگ یک بهای سنگین، یک فداکاری باورنکردنی، یک فداکاری تاریخی و یک قهرمان با اراده و ایمان قوی نیاز داشت.

در تاریخ هر لحظه از زمان رهبران خارق‌العاده‌ای به دنیا می‌آیند. پیشگامان این روند خارق‌العاده به فرماندهی عگید جیویان، دلشِر هرکول و نوژین، عملیات را با احساس انتقام زنان و کودکان ایزدی آغاز کردند. تا زمان آزادسازی شنگال هیچ نیروی حزب دموکرات کوردستان در آنجا حضور نداشت. اما پس از آزادسازی شنگال، مسعود بارزانی به کوه شنگال آمد و گفت: «در شنگال فقط نیروهای پیشمرگه حضور دارند، آزادسازی شنگال را به این قهرمانان تبریک می‌گویم. اینجا هیچ پرچم دیگری جز پرچم کوردستان وجود ندارد و به اهتزاز در نمی‌آید. اما واقعیت برعکس بود، برای انجام جنگ روانی و جنگ ویژه و فریب جامعه، ده‌ها ماشین برای پخش زنده و رسانه‌های نزدیک به آنها آنجا آمده و تبلیغ می‌کردند. در واقع در شهر شنگال فقط نیروهای مدافع خلق و یگان‌های مدافع خلق و جوانان ایزدی حضور داشتند. اما پس از آزاد شدن شنگال، نیروهای حزب دموکرات کوردستان دوباره وارد شنگال شده و به مردم اعلام می‌کنند که شنگال را آزاد کرده‌اند. رهبر آپو می‌گوید «درک حقیقت،» اما حقیقت از مدت‌ها قبل فهمیده شده بود. کسانی که به شنگال رفتند، آنها مبارزان واقعی هستند، با عزم و اراده برای انتقام و نجات شنگال رفتند. آنها برای منافع خود این کار را نکردند. آنها قول دادند که انتقام مردم ایزدی ما را بگیرند. در دل و ذهن‌شان، در خیال‌شان فقط آزادی بود. آنها در ۱۳ نوامبر ۲۰۱۷ شنگال را به طور کامل از دست داعش آزاد کردند. اما این بار بازگشت به شنگال بسیار متفاوت بود، بازگشتی با افکار و فلسفه خاص خود که «از خود در مقابل نسل‌کشی دفاع کن» حاکم بود.

در این چارچوب در بالا اشاره کردیم که شنگال بدون ایزدی و ایزدی بدون شنگال وجود ندارد. چون شنگال تن است، ایزدی روح است، یعنی روح و جسم با یک دل زندگی می‌کنند، در یک عقیده با هم متحد می‌شوند و در یک فصل شکوفه می‌دهند. همانطور که رهبری توجه را به این مسئله جلب کرده و می‌گوید: «اگر همه کوردستان باغ زیبایی باشد، ایزدی‌ها زیباترین گل این باغ هستند.» از این حیث هدف از این نسل‌کشی ریشه کن کردن و از بین بردن زیبایی گل شنگال بود. اما امروز گل شنگال با اندیشه و فلسفه ایمان ایزدی بر ریشه خود می‌شکفد.

سیزدهم نوامبر روز انتقام، روز پیروزی، روز سربلندی، روز تولد دوباره گل سرخ، روز شادی و جشن است. این روز با کمپین «آزادی برای رهبر آپو، خودمیریتی برای شنگال » منجر به مدیریت و حفاظت از ذهن و فلسفه شما خواهد شد. بر این اساس روز پیروزی آزادسازی شنگال را در وجود فرماندهان و رهبران عملیات آزادسازی شنگال عگید جیویان، دلشر هرکول، نوژین و دلیرانی که شهید شدند جشن می‌گیریم و قول می‌دهیم که به پاخیزیم. پرچم خود را به اهتزار درآوریم و سازماندهی و دستیابی به استقرار نظام خودمدیریتی در کوه شنگال را به قله و اوج برسانیم.