عباس شاهین، رئیس مشترک استانی شهر آمد دم پارتی، قتلعامهای طبیعت در کوردستان را که توسط دولت حمایت میشود، برای خبرگزاری فرات (ANF) ارزیابی کرد.
شاهین با جلب توجه به سیاستهای بنبست در مسئله کورد، گفت: «در حالی که راهحل مسئله ساده است، اما سیستم کانسپتهای مختلفی را برای جلوگیری از حل آن به مدت صد سال به اجرا گذاشته است. در جغرافیای خاورمیانه و مزوپوتامیا همیشه حملات اشغالگری وجود داشته است و وقتی به امروز نگاه میکنیم، نظام به این حملات ادامه میدهد. قتلعام طبیعت ما یکی از بزرگترین بخشهای این امر است. ساختن سدها، معادن و اکتشاف نفت، آسیبهای زیادی به طبیعت وارد میکند و در همه جای دنیا این گونه است. وقتی امروز به آن مینگریم، نظام در کوردستان سدهایی را به نام «سدهای امنیتی» ساخته است. این سدهای امنیتی چیزی نیست جز قتلعام طبیعت که ادامهدهنده مسئله حلنشده کورد است. با این سدها زبان، فرهنگ و فضای زندگی مردم در حال نابودی است. مردم به دلیل این قتلعامهای طبیعت مجبور به مهاجرت میشوند. ما این ذهنیت را از دهه ۹۰ به خوبی میشناسیم. در دهه ۹۰ صدها روستا سوزانده، ویران، تخلیه و مردم آواره شدند.»
«آنها برای از بین بردن جغرافیای کوردستان هر کاری میکنند»
شاهین با اشاره به اینکه تلاشهایی برای انسانزادیی کوردستان و همسانسازی انجام شد، افزود: «اما این سیاست دولت نتیجه معکوس داد. مردم به هر جا که رفتند زبان و فرهنگ خود را زنده نگه داشتند. با وجود همه قتلعامها و سیاستهای آوارگی، مردم پس از سالها به محل زندگی خود بازگشتند و دوباره در سرزمین خود زندگی کردند. حکومتی که سیاست صد ساله دولتی را بقای سیاسی خود میداند، در حال حاضر تمام تلاش خود را برای نابودی جغرافیای کوردستان انجام میدهد. آنها برای جلوگیری از زندگی مردم در سرزمینشان، انواع سیاستهای چپاول را اجرا میکنند. آنها همه راهها و روشها را برای جلوگیری از کنار هم ماندن مردم کورد امتحان میکنند. آنها از هیچ حملهای برای بیگانهسازی مردم کورد از زبان، هویت و سرزمین خود دریغ نمیکنند. قتلعام طبیعت یکی از بخشهای این امر است.»
«آنها زبان و فرهنگ یک مردم را هدف قرار میدهند»
شاهین با اشاره به اینکه قتلعامهای طبیعت توسط سربازان ترک و مزدورانش (محافظان روستایی) انجام شده است، گفت: «سالانه دهها آتشسوزی در جنگلهای کوردستان رخ میدهد. بیشتر اینها توسط سربازان یا مزدوران انجام میشود. با این حال، نه اقدامی علیه عاملان آتشسوزی صورت میگیرد و نه برای اطفای آتشسوزی اقدام میشود. دولت آگاهانه تصمیم میگیرد در آتشسوزی جنگلهای کوردستان مداخله نکند. طبیعت تحت عنوان اکتشاف گاز طبیعی، نفت و مواد معدنی نه تنها در کوردستان بلکه در سراسر ترکیه قتلعام میشود. سدها در حال ساخت هستند. این در حالی است که نه این سدها و نه کارهای دیگر کمکی به اقتصاد کشور نمیکند. آنها میگویند گاز طبیعی پیدا کردهاند و هزاران هکتار زمین را تخریب کردهاند، اما بعد متوجه میشویم که آنها گاز طبیعی را که ادعا میکنند از روسیه تهیه کرده و به ترکیه میآورند. البته در کنار همه اینها، سیاستی که در کوردستان انجام میشود یک سیاست بسیار متفاوت و سیستماتیک است. هدف نه تنها کسب سود در کوردستان، بلکه تخریب فرهنگ، زبان و تاریخ یک خلق، یک جامعه در چارچوب سیاستهای جنگ ویژه است.»
«قویترین راه، مبارزه مردمی سازمانیافته است»
شاهین با جلب توجه به تخریب گلیه گودَرنه (دره گودَرنه) در فارقین و تخلیه روستاهای پاسور، ادامه داد: «ثروت، میراث فرهنگی و منابع آبی هزاران ساله کوردستان در حال نابودی است. یکی از آنها حسنکیف است. تاریخ هزاران ساله را زیر آب سد فرو کرده و به کسانی که اعتراض میکردند گوش داده نشد. آنها حتی موانع قانونی را نادیده گرفتند و حسنکیف زیر آبها ماند. تمام تاریخ نابود شده است. این یک کانسپت است، یک سیاست است. ما تمام تلاش خود را میکنیم تا با این سیاست مخالفت کنیم. برای مبارزه با این، یک راه قانونی، یک راه سیاسی و یک راه مبارزه عمومی داریم. ما به خوبی میدانیم که اینها مسائلی نیستند که بتوان آنها را بر اساس مبانی قانونی حل کرد. از لحاظ قانونی همه چیز را به روش خودشان برش داده و مرتب میکنند و به ما ارائه میدهند. قوانین در دست آنهاست و هیچ نتیجهای نخواهد داشت. قویترین راه در برابر این مبارزه مردم سازمانیافته است. در پاسور دیدیم که وقتی مردم دور هم جمع شوند و یک موضع مخالف سازمانیافته اتخاذ کنند، چه چیزی میتواند تغییر کند. پارادایم ما بر این اساس است. ما همراه با مردم خود مبارزه خواهیم کرد و به صورت سازمانیافته عمل خواهیم کرد.»
کوردستان مرکز مقاومت است
عباس شاهین، رئیس مشترک استانی دم پارتی شهر آمد، سخنان خود را اینگونه پایان داد:
«هیچ نظامی وجود ندارد که بتواند مبارزات یک مردم سازمانیافته را شکست دهد. مردم ما که هیچ توقعی از دولت و حکومت ندارند، در حال حاضر خودشان زندگیشان را ادامه میدهند. هیچ توقع اقتصادی ندارند. مردم منطقه از طریق دامداری و کشاورزی امرار معاش میکنند. مردم نمیخواهند سرزمین، آب و زندگی خود را رها کنند. به همین دلیل این افراد اجازه نمیدهند طبعیتشان از بین برود. آنها میدانند که آزادی آنها سلب میشود و تحت هیچ شرایطی این اجازه را نمیدهند. کوردستان مرکز مقاومت است. کوردستان به مرکز مقاومت در برابر تخریب طبیعت، در برابر همسانسازی، در برابر جنگ و در برابر هر ظلمی تبدیل شده است. مردم ما مردمی سازمانیافته هستند و این سازماندهی را در برابر همه این سیاستها نشان میدهند.»