اوزگور شرکر، عضو کمیته جوانان پ‌ک‌ک، تنها راه مقاومت در برابر فاشیسم را کنشگری دانست و گفت: «ما فقط از کنش‌ها در خیابان‌ها صحبت نمی‌کنیم، آموزش و سازماندهی نیز کنش است، همه اینها در خدمت کنش‌های بزرگتر است.»
اوزگور شرکر عضو کمیته جوانان حزب کارگران کوردستان (پ‌ک‌ک) در گفتگو با شبکه تلویزیونی استرک تی‌وی (Stêrk TV) در مورد وضعیت جوانان کوردستان صحبت کرد.
شرکر گفت: «دولت ترکیه از فناوری به شیوه‌ای ظریف استفاده می‌کند، به منظور اینکه جامعه را از مشکلات اجتماعی دور نگه دارد تا مانند یک روبات عمل کند و طعم چیزی را نچشد، از فناوری استفاده می‌کند.»
اوزگور شرکر تصریح کرد: «جوانانی که از فناوری استفاده می‌کنند باید این سوال را از خود بپرسند؛ فایده این فناوری چیست، آیا من از آن استفاده می‌کنم یا آن از من استفاده می‌کند. اگر فقط برای جنبه‌های مفید آن استفاده می‌شد امروزه دنیا به چنین وضعیتی درنمی‌آمد. این وضعیت را همه می‌بینند، یک جوان ۲۰-۲۵ ساله از بسیاری جهات ناآگاه است، اگر به او اجازه دهید نمی‌تواند تنها زندگی کند. اگر فناوری جوانان را به این وضعیت دچار ساخته است بایستی از خود بپرسند که این فناوری چقدر مرا آزاد می‌کند. من نباید برده این ابزارها باشم، نباید اجازه بدهم این ابزار من را کنترل کند.»
اوزگور شرکر به سیاست‌های ویژه دولت ترکیه‌ی استعمارگر و نسل‌کش علیه جوانان در کوردستان اشاره کرد و افزود: «دولت ترکیه همواره سیاست جنگ ویژه را علیه زنان، جوانان، مردم کورد، خلق‌های ترکیه انجام می‌دهد. دولت ترکیه از بدو تأسیس تاکنون همین‌گونه بوده است، رهبر آپو این حقیقت را عمیقا نشان داد و فاش کرد. دشمن این سیاست را بیش از هر قشر جامعه علیه جوانان استفاده می‌کند. گویا از طریق ورزش، فرهنگ و جشنواره‌ها این سیاست را عملی می‌کند. نظام سرمایه‌داری نیز همین را اجرا می‌کند، سنگین‌ترین هجمه‌اش را نیز در عرصه‌ی فرهنگی انجام می‌دهد. یک کورد آزاد هرگز نمی‌تواند همانند یک کورد نوکر باشد، هرگز نمی‌تواند چنین فرهنگی را داشته باشد. هرگز ممکن نیست که اندیشه‌ی فاشیسم و سوسیالیسم ادغام و یکی شوند. برای همین نیز رویکرد دولت‌ها اجرائیات آسیمیلاسیونی است، فرسوده‌سازی جامعه است.»
شرکر در ادامه سخنان خود مبارزه جوانان باکور کوردستان را ریشه اصلی انقلاب آنها دانست و گفت: «باد مبارزه در باکور در مبارزات ما به طوفان تبدیل می‌شود، تاثیری این گونه دارد، زیرا ریشه مبارزه ما در آنجاست. جوانان باکور نبایستی خود را صرفا جوانان بخش باکور کوردستان در نظر بگیرند. باید خود را بعنوان جوانان چهار بخش کوردستان بدانند و با این مسئولیت مبارزه کنند. قیام‌های صورت گرفته به هنگام انتخاباتها در باکور کوردستان، در شهرهای وان و دیگر شهرهای کوردستان روش نوینی از قیام بود. زنان و جوانان کوردستان در این امر پیشقدم شدند. این فقط مربوط به انتخابات نیست، چند سالی است که در کوردستان مقاومت وجود دارد. سال‌هاست که مادران ما با وجود شرایط و مشکلات با اتکا به قدرت خود مبارزه می‌کنند. در زندان‌ها مقاومت وجود دارد، گریلاهای کوردستان ۲۴ ساعت شبانه‌روز مقاومت بی‌امان دارند. مبارزه در نتیجه این اندوخته‌ها توسعه یافت.
مطمئناً مقاومت در حد مطلوب نیست، اما بار دیگر مشخص شد که در صورت تمایل می‌تواند به آن سطح برسد. وان، شرنخ، جولمرگ، گَوَر نشانه این است. اما وقتی به حملات دشمن توجه می‌شود، جوانان باکور در جایگاه و وضعیتی هستند که باید مورد انتقاد قرار گیرند. زیرا تنها راه مبارزه با دولت فاشیست ترکیه کنشگری است. هیچ روش دیگری در برابر فاشیسم وجود ندارد. ما فقط در مورد کنش‌های خیابانی صحبت نمی‌کنیم، آموزش نیز یک کنش است، سازماندهی نیز یک کنش است، همه اینها در خدمت کنش‌های بزرگتر است. جوانان آپویی تنها یک هویت دارند و آن کنش است. با این حال، نمی‌توانیم بگوییم که همه چیز کنش است. دوچرخه‌سواری کنش نیست، پیاده‌روی ۵-۱۰ نفر کنش نیست، برگزاری مسابقات کنش نیست. این ممکن است کار باشد، هیچ کس چیزی در مورد آن نمی‌گوید، اما کنش نیستند. جوانان باکور بایستی تحقیق کنند که جوانان اوقات فراغت خود را چگونه می‌گذرانند. همانند وضعیت کنونی، آن زمان هم فاشیسم وجود داشت. کسانی که خود را جوانان آپویی می‌نامند راه و روش جوانان باکور و ترکیه را بررسی کنند. در استان وان مشخص بود که آنها قدرت دارند، در شرنخ مردم ما دهان اشغالگران را شکستند. این اراده، این قدرت وجود دارد.»
شرکر به اهمیت حفاظت از انقلاب روژاوا اشاره کرد و افزود: «دولت ترکیه در چارچوب طرح انحلال و نابودی خود به روژاوا حمله می‌کند، با روش‌های خشن و بی‌رحمانه به انقلاب روژاوا حمله می‌کند. می‌خواهد انقلاب روژاوا بدون فرهنگ و روحیه سازد. ما به دقت کارهای جوانان را در روژاوا و شمال شرق سوریه دنبال می‌کنیم، زیرا سطح جوانان هر چه باشد، همان سطح انقلاب است.
به همین دلیل است که ما باید انقلاب روژاوا را رشد دهیم. ما باید به روش رهبر آپو عمل کنیم. پارادایم رهبر آپو را می‌توان در روژاوا عملی کرد. جوانان روژاوا باید این را وظیفه اصلی خود بدانند. رهبر آپو وظیفه رهبری انقلاب را به ما واگذار کرد و رهبری یعنی مسئولیت‌پذیری در قبال همه چیز. جوانان روژاوا نباید از بیرون انتظار داشته باشند، چنین دنیایی وجود ندارد. ما باید به قدرت و ایدئولوژی خود ایمان داشته باشیم. به نظر من در کنفرانس‌ها این موضوع را در نظر خواهند گرفت.»
