سید اوران روزنامه‌نگار، نویسنده و انقلابی ۲۲ سپتامبر در بیمارستانی در شمال و شرق سوریه به شهادت رسید. روهات آمد روزنامه‌نگار درباره دوست ۱۸ ساله خود سید اوران صحبت کرد.

روهات آمد گفت که در سال ۲۰۰۵ با سید اوران آشنا شد و به تجربه او در عرصه مطبوعات اشاره کرد. روهات آمد گفت: «رفیق سید یکی از قدیمی‌ترین رفقایی بود که در عرصه مطبوعات کار می‌کرد. ملاقات بعدی ما در سال ۲۰۰۶ زمانی که من وارد کارد مطبوعات شدم، انجام شد. من تازه وارد مطبوعات شده بودم. با این حال، او از دهه ۹۰ به عنوان روزنامه‌نگار کار می‌کرد. از رفقا شنیدیم که او با رفیق غوربتلی در یک مدرسه درس خوانده بود، سپس با هم به عنوان روزنامه‌نگار مشغول به کار شدند. او در این کار تجربه و دانش زیادی داشت. او همچنین یکی از اولین دانشجویان آکادمی مطبوعاتی غوربتلی ارسوز بود که سازمان (YRD) را تأسیس کرد. او همچنین در کنفرانس اولیه حضور داشت. بعد با قلم و دوربینش به زبان کوهستان و کوهستانیان تبدیل شد.

او مسئولیت خود را در بالاترین سطح در آموزش و مشارکت دادن اعضای جدید مطبوعات انجام داد. از آن زمان تاکنون هیچ رفیقی در عرصه‌ی مطبوعات وجود ندارد که از دوست خود سید آموزش ندیده و از تجربه و دانش او بهره نبرده باشد. او واقعاً مردی سخاوتمند و معلم خوبی بود. او آنچه را که می‌دانست با همه به اشتراک می‌گذاشت و هر کاری از دستش برمی‌آمد انجام می‌داد تا کارها به بهترین نحو انجام گیرند. همانطور که بسیاری از رفقا گفته‌اند، «او چیزهای زیادی را چه از نظر حرفه‌ای و چه شخصی به من آموخت.»

او زندگی خود را با کار خود خلق کرد

روهات آمد با اشاره به اینکه زندگی گریلایی با سخت کوشی ایجاد می‌شود و زندگی سید اوران نیز اینگونه بود گفت: «رفیق سید واقعا فداکار بود، خدمت را افتخار می‌دانست و آن را بزرگترین ارزش انسانی می‌دانست. نه تنها از منظر فکری و نظری، بلکه در هر حوزه‌ای از زندگی اینگونه بود. همانطور که مشخص است، در زندگی یک گریلا، همه چیز با کار سخت ایجاد می‌شود. رفیق سید هرگز دست از کارش برنداشت، کار همیشه او را خوشحال می‌کرد. وقتی احساس می‌کرد که به حزب، رفقا و مردمش خدمت کرده، خوشحال می‌شد. او در همه زمینه‌های زندگی درگیر بود. گاهی می‌دیدی در حال آشپزی است، گاهی نان می‌پخت، گاهی در رفت و آمد بود تا برای استقرار آماده شود. گاهی کیف و دوربینش برای اطلاع‌ رسانی به جامعه پشتش بود، اخبار را دنبال می‌کرد. در واقع او همیشه در هر کاری جلوتر بود. وقتی می‌پرسند که چرا همه به رفیق سید احترام می‌گذارند و دوستش دارند، پاسخ این است که او فداکار بود و می‌خواست به همه کمک کند. یعنی رفیق سید برای ارتباط با مردم و تقویت ایمان آنها از این طریق تلاش زیادی می‌کرد.»

او یکی از اصول اساسی یک مطبوعات دموکراتیک و آزاد بود

روهات آمد با بیان اینکه سید اوران در آموزش و سازماندهی مطبوعات آزاد و دموکراتیک نقش داشته است گفت: «مانند رفقا مظلوم دوغان، خیری دورموش و غوربتلی ارسوز که پایه‌های مطبوعات آزاد و دموکراتیک را بنا نهادند، دوستان خلیل داگ، سلچوک شاهان، دنیز فرات، نوژیان ارهان نیز این پایه‌ها را تقویت کردند. رفیق سید هم مثل آنها بود. وی تا سال ۱۹۹۵ در ترکیه و باکور کوردستان فعالانه در کار مطبوعات شرکت داشت. در سال ۲۰۰۱ با تأسیس اتحادیه اطلاع‌رسانی دموکراتیک (YRD) یکی از شاگردان و معلمان آکادمی مطبوعاتی غوربتلی ارسوز شد. او در سازماندهی کار مطبوعاتی در هر چهار بخش کوردستان و قفقاز نقش داشت. با همه اینها او همیشه در کوهستان کار می‌کرد. او به ویژه در باشور و روژاوا مسئولیت‌های مهمی را در کار آژانس، سازماندهی آکادمی‌ها و توسعه آنها بر عهده گرفت. او صدها جوان را برای کار رسانه‌ای آماده کرد. اخیراً نیز برای خبرگزاری فرات (ANF) کار می‌کرد. او در کنار گریلا بودن، به عنوان مفسر در شبکه‌های تلویزیونی کرمانجی، سورانی و ترکی نیز شرکت می‌کرد و از شبکه‌های رادیویی پشتیبانی می‌کرد. او خبر و فایل برای روزنامه‌ها و آژانس‌ها تهیه می‌کرد. به طور خلاصه، او در زندگی خود به مبارزه بوسیله‌ی روزنامه‌نگاری مبارز پرداخت.»

روهات آمد با اشاره به اینکه سید اوران از ارزش‌های پ‌ک‌ک بسیار محافظت می‌کرد گفت: «او این حقیقت را در زندگی و سخنان خود نشان داد. پس از شهادتش فرصت یافتم عکس‌های او را مطالعه کنم. او واقعاً زندگی مشابه یک درویش داشت.»

روهات آمد اظهار داشت که با وجود مشکلات سلامتی سید اوران، وی حتی یک روز هم دست از کار نکشید.

روهات آمد با بیان اینکه سید اوران فردی متفاوت بود، با کارش خود را خلق کرد گفت: «برای جامعه، برای گریلاها، برای مطبوعات این گونه بود، سخنان او نشان از حقایق قلب مردم بود. کاری که می‌توانیم بکنیم این است که به یاد امثال او وفادار باشیم، قلم و دوربین او را برداریم، سنت او را ادامه دهیم و به اهدافش برسیم.»