جنبش زنان ایزدی ‌(تاژه) و یگان‌های مدافع زنان شنگال ‌(ی‌ژ‌ش) در ارتباط با رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان نامه‌ای برای دادگاه حقوق بشر اروپا ‌(DMME) فرستادند.

در ابتدای این نامه به فرمان ‌(ایزدی‌ها به نسل‌کشی‌هایی که علیه آنها صورت گرفته فرمان می‌گویند) ۳ آگوست ۲۰۱۴ اشاره و اعلام شده است که اهالی شنگال به یُمن مبارزان رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان از این فرمان رهایی یافتند و با فکر و فلسفه رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان خود را سازماندهی کردند.

در این نامه انزوای امرالی را یادآور شده که ۲۶ سال است ادامه دارد و از ۲۵ مارس ۲۰۲۱ به بعد به هیچ‌وجه از رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان اطلاعی بدست نیامده است.

تاژه و ی‌ژش نگرانی‌های خود در این باره را بیان داشتند و گفتند‌: ‌«اگر حقوق بشر وجود دارد، پس در اینصورت کجاست‌؟ چرا دادگاه حقوق بشر از قوانین خود صیانت نمی‌کند‌؟ چرا قوانین خود را نقض می‌کند‌؟‌»

در این نامه اعلام شده است که دولت ترکیه به صورت تعمدی ‌«حق امید‌» را اجرایی نمی‌کند، به همین دلیل هربار مجازات انظباطی را اعمال می‌کند و پرسش ‌«چرا دادگاه حقوق بشر اروپا، این امر را مورد تحقیق قرار نمی‌دهد‌؟‌‌‌» را مطرح کرده است.

در این نامه همچنین اشاره شده است که این رفتارها و برخوردها نشانگر اینست که انزوای تحمیلی نادیده گرفته می‌شود و موضع کمیته منع شکنجه اروپا ‌(سی‌پی‌تی) را نیز یادآور شده است که صدها نامه و گزارش خود در ارتباط با امرالی را هنوز آشکار نکرده است.

تاژه و ی‌ژ‌ش اعلام کردند که آزادی جسمانی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان آزادی بشریت است و این درخواست‌ها را به دادگاه حقوق بشر اروپا ارائه کردند‌:

‌«به اعمال مجازات انظباطی توسط دولت ترکیه پایان داده شود.

فرصت‌ و امکاناتی ایجاد شود تا پزشکان از امرالی دیدن کنند، همچنین خانواده و وکلای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان بتوانند با او ملاقات کنند.

سی‌پی‌تی نتایج گزارش‌های خود در دیدار از امرالی را با افکار عمومی در میان بگذارد.

طبق قوانین دادگاه حقوق بشر، ‌«‌حق امید» برای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان اجرایی شده و آزادی جسمانی رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان عملی شود.‌»