مراد کاراییلان، عضو کمیته اجرایی پ‌ک‌ک، که گفت همکاری با آ.ک.پ و رای دادن به آن‌ها در این دوره به معنای فحش دادن به خود است، به سخنان این مادر توجه کرد که "همه باید دست روی وجدان خود بگذارند و به خود رای دهند." و گفت: بله، همه باید به خودشان رای بدهند. کاراییلان با تاکید بر اینکه خلق میهن‌دوست کوردستان، محافل دمکراتیک، نیروهای کوردستانی و ترکیه‌ای باید تلاش کنند، گفت: خلق ما عاطفی هستند. باید خانه به خانه رفت، از همه روستاها دیدار بعمل آورد. به عنوان مثال، باید سر بزنیم و یک فنجان چایشان را بنوشیم، به خصوص کسانی که به آ.ک.پ و همه مسلمانان مخلص با احساسات انسان‌دوستانه رای داده‌اند.

مراد کاراییلان، عضو کمیته اجرایی حزب کارگران کوردستان (پ.ک.ک)، در «برنامه ویژه» تلویزیون Stêrk به سوالات پاسخ داد. تمامی مصاحبه به شرح زیر است:

اقدامات مختلفی برای رسیدگی به انزوای رهبر خلق کورد عبدالله اوجالان برگزار می شود؛ اخیراً یک راهپیمایی و تجمع بزرگ در دوسلدورف برگزار شد. این فعالیت‌ها را هم از نظر شکستن انزوا و هم در راستای گسترش پارادایم عبدالله اوجالان چگونه ارزیابی می‌کنید؟

خلق ما هر روز در میدان هستند. اخیرا تجمع خوبی در دوسلدورف برگزار شد. همچنین در لندن و وین تجمعاتی برگزار شد. من به همه خلق میهن‌دوست‌مان که در این اقدامات شرکت کردند درود می‌فرستم. به نظر می‌رسد که قدرت‌های هژمونیک توطئه‌گر و دولت ترکیه از شنیده شدن عقاید و افکار رهبر آپو بسیار می‌ترسند. علیرغم این همه فراخوان و راهپیمایی برای این امر، هیچ بهبودی در سیستم انزوا و شکنجه روانی در امرالی ایجاد نمی‌کنند. آنها نمی‌خواهند صدا و پیام‌های رهبر آپو در بیرون شنیده شود. این سیاست نه تنها دولت ترکیه، بلکه از سوی نیروهای توطئه‌گر نیز پیروی می‌شود. در حال حاضر سی.پی.تی به پنهان‌کاری این موضوع می‌پردازد و به آن مشروعیت می‌بخشد. این یک امر کلی است و به نظر می‌رسد که؛ آنها از عقاید و افکار رهبر آپو بسیار می‌ترسند.

دیگر به پارادایمی جهانی تبدیل شده است

با تمام تدابیری که اتخاذ می‌کنند، نمی‌توانند جلوی دیدگاه‌ها و افکار رهبر آپو را بگیرند. در واقع می‌بینیم که فلسفه و پارادایمی که رهبر آپو با دیدگاه‌ها و اندیشه‌های خود توسعه داد، توسط بسیاری از گروه‌های آگاه در سراسر جهان از جمله اساتید و محافل دانشگاهی دنبال و مورد بحث قرار می‌گیرد. نظام فکری رهبر آپو دیگر به یک پارادایم جهانی تبدیل شده است. رهبر آپو با این تفکر و پارادایم خود از مرزهای کوردستان و خاورمیانه فراتر رفته است.

آخرین کنفرانسی را که در هامبورگ برگزار شد نیز دیدیم. ابتدا به همه کسانی که در برگزاری این کنفرانس سهیم بودند و در تحقق آن نقش داشتند تبریک می‌گویم. واقعا کار خوب و ارزشمندی بود. علیرغم تلاش دولت آلمان برای مداخله و جلوگیری از آن، آنها خلاقانه مکان دیگری را شناسایی کردند و مشارکت قوی را تضمین نمودند. بحث‌هایی که در آنجا انجام شد بسیار مهم بود. تا آنجایی که ما توانستیم پیگیری کنیم، دانشگاهیان از بسیاری از نقاط جهان نظرات خود را در مورد وضعیت کنونی و باز هم در مورد ایده‌های رهبر آپو ارائه کردند. در واقع یکی از شرکت‌کنندگان که یکی از اساتید دانشگاه بود در سخنرانی خود گفت: «من بدین شکل شاگرد عبدالله اوجالان شدم». یعنی خلق‌های آن سوی دنیا این را می‌گویند.

افتخار بزرگی است که به امیدی جهانی مبدل شده است

اول از همه، مایه افتخار ما به عنوان شاگردان و رفقای رهبر آپو، همه خلق ما و حتی همه خلق‌های خاورمیانه است که ایده‌های تولید شده توسط یک شخصیت کوردستانی مورد بحث و پذیرش دانشمندان اطراف است. مایه افتخار ماست که افکار رهبر خلق کورد در خصوص مشکلات جهان امیدی را در مقیاس جهانی ایجاد می‌کند. پارادایم رهبر آپو بر اساس مدرنیته دموکراتیک و ایده‌هایشان در مورد انقلاب دموکراتیک، اکولوژیک و آزادی زنان، امید را در جهان ایجاد می‌کند.

به همین دلیل است که می‌بینند، دنبال می‌کنند، بحث می‌کنند، کنفرانس برگزار می‌کنند و صاحب ادعا می‌شوند. به طور خلاصه، دیدگاه‌ها و افکار رهبر آپو در آمریکای لاتین، آفریقا، اروپا و آسیا در حال گسترش است و جلوگیری از آن غیرممکن است. ایده‌های رهبر آپو امروزه مورد قبول بسیاری در سراسر جهان است و امید بزرگی برای خلق‌های جهان است که در چنگال مدرنیته سرمایه‌داری تحت ستم هستند.

جنگی که با مرکزیت زاپ توسعه یافت یک سال را پشت سر گذاشت. در همان زمان به خلق اعلام شد که جلسه شورای فرماندهی ه.پ.گ برگزار شد. اهمیت و بازتاب این جلسه در چنین روندی چیست؟

بله، دقیقا یک سال از آغاز آخرین روند جنگ می‌گذرد. در ۱۴ آوریل ۲۰۲۲، دشمن حملات هوایی شدیدی را به مناطق مربوطه آغاز کرد. سه روز پس از آن، یعنی در ۱۷ آوریل، با هلیبورن نیروهایش از هوا، جنگ زمینی آغاز شد. الان دقیقا یک سال است و جنگ هنوز ادامه دارد. احتمالاً این چیز جدیدی در تاریخ ترکیه و کوردستان است. حملات دشمن که او آن را «عملیات» می‌نامد، یک سال است که بدون وقفه ادامه دارد. به عنوان مثال، در مرحله‌ی کنونی که ما تصمیم توقف عملیات نظامی را اعلام کرده‌ایم، اما دشمن دائماً به مناطق چمچو و سیدا در شرق زاپ و خط تپه‌ی اف ام در غرب زاپ حمله می‌کند. چرا حمله می‌کند؟ چون در این اطراف گریلا‌ها هستند و به این معنی است که نمی‌توانند گریلا را از اینجا بیرون کنند. حملات کنونی گواه این امر است. اکنون دولت ترکیه هر روز از سلاح‌های سنگین استفاده می‌کند. با تانک و سلاح‌های مختلف به مواضع گریلاها حمله می‌کند و مقاومت نیز همچنان در آنجا ادامه دارد. درست است، آنها مناطقی را در شرق زاپ اشغال کردند، اما چون نتوانستند از مناطقی که در غرب زاپ اشغال کرده بودند، دفاع کنند، عقب‌نشینی کردند. در این منطقه، آنها فقط در تپه‌ی اف ام وجود دارند. البته که در تپه‌ی اف ام مواضع گریلا نیز وجود دارد و در واقع به هم نزدیک هستند. به همین دلیل هر روز با تانک و انواع سلاح‌ها حمله می‌کنند.

دو سال است که نمی توانند اشغال کنند

همه اینها نشانه شکست ارتش ترکیه است. ارتشی که خود را «دومین قدرت بزرگ ناتو» می‌نامد، با وجود داشتن پیشرفته‌ترین سلاح‌های امروزین و استفاده از سلاح‌های ممنوعه مانند بمب‌های هسته‌ای تاکتیکی و مواد شیمیایی و حمایت گلادیوی ناتو و برخی از نیروهای باشور کوردستان، دولت ترکیه نتوانست گریلاها را از این مناطق خارج کند. البته همه اینها فقط در سال گذشته اتفاق نیفتاده است. در سال گذشته جنگ در همان مواضع بدون وقفه ادامه داشته است. در غیر این صورت همانطور که مشخص است این جنگ از سال ۲۰۲۱ شروع شد. به عبارت دیگر، دولت ترکیه دو سال است که تلاش می‌کند زاپ، آواشین و متینا را اشغال کند، اما نمی‌تواند. من این را به عنوان تبلیغات بیان نمی‌کنم. اینها حقایق است و هر روز در مناطقی که ذکر کردم جنگ رخ می‌دهد. آنها هر روز حمله می‌کنند و نقاطی که از آن عقب‌نشینی کرده‌اند نیز مشخص هستند. شاید دولت ترکیه و دوستانش با استفاده از امکانات موثر مطبوعاتی مانع از دیده شدن این حقایق می‌شوند، اما دولتی که تمام امکانها را دارد و برنامه‌ریزی می‌کند که ظرف ۲ تا ۳ هفته این مناطق را اشغال کند و سپس به قندیل، شنگال و روژاوا برود، در زاپ قفل شده است، در آنجا گیر کرده است و این یک واقعیت است که جنگ هنوز در اینجا ادامه دارد. البته این امری معمولی نیست. ما بارها در مورد این وضعیت اظهار نظر کرده‌ایم.

تاریخی جدید در حال نگارش است

شما در سوال خود به جلسه شورای فرماندهی نیز اشاره کردید. بله، جلسه‌ی بسیار پرمعنا و مهمی بود. با مشارکت گسترده‌ای برگزار شد و تمام این پراکتیکی که در مورد آن صحبت کردیم ارزیابی شد و برنامه‌ریزی سال جدید را روشن کرده و همه دستاوردهایمان را فهرست نمودیم. در واقع، از نظر تاکتیکی، تحولات ایجاد شده توسط گریلاهای آزادی کوردستان برای همه بشریت مفید است. این ثابت کرده است که چگونه اراده، خلاقیت و شجاعت انسان می‌تواند بر فناوری عصر غلبه کند. آنچه اتفاق می‌افتد در این زمینه بسیار معنادار است. ما ممکن است نتوانیم همه این تحولات را در همه ابعاد به افکار عمومی منعکس کنیم - که این نقص ماست - اما مقاومت تاریخ جدیدی را به نگارش درآورده است.

البته هزینه آن را پرداخت کردیم

البته آسان نبود. اولاً تلاش و موضع گیری رهبر آپو در اینجا نقش دارد. ایثار و مقاومت خلق ما نقش دارد. نیز سیاست کوردی که تسلیم نمی‌شود و صاحب ایستار است و سیاست چپ ترکیه ایفای نقش می‌کند. خلاصه اینکه خلق ما و رهبری ما در برابر حملات فاشیست نسل‌کشی دولت ترکیه مقاومت کردند و بی شک گریلاها بر اساس همه اینها مقاومتی تاریخی انجام دادند. به خصوص در مورد ایثارگری، وضعیت اوجی در سطح بسیار بالا تجربه شد. البته که هزینه آن را پرداخت کردیم. در واقع ترازنامه نیز منتشر شد. در این یک سال فقط در این سه منطقه ۲۵۹ شهید دادیم. هیچ کدام از اینها افراد عادی نبودند. همه آنها عگید معاصر ما بودند. یاد همه شهدایی که در این جنگ دادیم؛ در شخص رفقا باگر گَوَر، آوزَم چیا، مزگین روناهی، جیگَر ملازگر، روژدا ماکو، دوغان ژیرکی در شرق زاپ؛ رفقا دلیل زاگروس، نالین فرات، گووَن، زمانی، اوزگور و آرمانج در غرب زاپ؛ رفقا نوری یکتا، برفین ریباز، رزا و حکیم در خط تپه حکاری/متینا را گرامی می‌دارم. بدون شک مقاومت آواشین به خودی خود یک فرآیند است. یاد و خاطره همه فدائیان منطقه آواشین را در شخص رفقا هلبست کوچرین و فدایی کوبانی گرامی می‌دارم. من مجدداً در شخص رفقا ماهیر مظلوم، روناهی دَوریم، باران چراو و ریزان آمد یاد و خاطره قهرمانانمان که به عنوان اعضای واحدهای متحرک و ضربتی قرارگاه مرکزی که با شرکت در حملات در هر منطقه‌ای مقاومت کردند، گرامی می‌دارم. همه رفقایی که در این مقاومت شرکت کردند تاریخ نوشتند. قولی را که به آنها داده بودیم یک بار دیگر تکرار می‌کنیم و می‌گوییم که یادشان را زنده نگه می‌داریم. این اثر به جا مانده از آنها نقش مهمی در آینده و ایجاد بنیان مهم و تاریخی زیبا برای خلق کورد و خلق‌های منطقه خواهد داشت.

دوره‌ای نامشخص آغاز می‌شد

اگر این مقاومت نمی‌بود و دشمن واقعاً گریلا را شکست می‌داد، دورانی نامشخص برای خلق کورد آغاز می‌شد. دشمن می‌خواست تمام دستاوردهای خلق کورد را تصاحب کند. همچنین خلق‌های منطقه با ذهنیت نوین عثمانی وارد دوره خطرناک و تاریکی می‌شدند. این مقاومت مانع آنها شد. رژیم آ.ک.پ- م.ه.پ نیز با این حملات می‌خواست نظام فاشیستی خود را تداوم بخشد، اما این مقاومت مانع از آن نیز شد. بله، حملات علیه خلق ما بسیار خشن بود و خلق ما از این حملات آسیب زیادی دیدند. نیز در حالی که دشمن هزاران نفر را از دست داد، ما هم صدها شهید دادیم. پس چه کسی مسئول این است؟ طیب اردوغان و دولت باغچلی مسئول این امر هستند.

اردوغان دروغ می‌گوید، آنها جنگ را شروع کردند

طیب اردوغان چند روز پیش وارد شهر آمد شد. همه چیزهایی که او در آمد گفت دروغ است. قبل از هر چیز آنها جنگ را شروع کردند. ما همچنان در خط توافق دولماباغچه هستیم. ما هرگز آن را نقض نکردیم. آنها می‌خواستند قدرت خود را بر اساس ریختن خون کوردها تداوم بخشند. برای این کار میز مذاکره را واژگون کرده و به ما حمله کردند. اردوغان حقایق را در شهر آمد وارونه کرد، دروغ گفت. می‌خواستند ما را نابود و از بین ببرنند. آنها نخواستند با کوردها متحد شوند و ما را بپذیرند. آنها نخواستند هویت خلق کورد را بپذیرند و به ما حمله کردند. ما در برابر آن مقاومت می‌کنیم. مقاومت ما برای عزت و انسانیت ماست. برای موجودیت‌یابی به مثابه یک خلق، برای آینده‌ای آزاد است. بنابراین این مقاومت برای ما یک تکلیف است. آنها، برای حفظ قدرت و توسعه تسلط خود بر منطقه با اشغال مناطق تعیین‌شده در میثاق ملی، کاملاً بنا به امیالشان به ما حمله کردند. آنها مسئول تمام خون‌هایی هستند که برای این کار ریخته شده است. آنها طوری جلوه می‌دهند که گویی ما داریم حمله می‌کنیم؛ این درست نیست. به این ترتیب مثلاً اقتصاد ترکیه را نابود کردند و خلق‌های ترکیه امروز از گرسنگی می‌میرند و باعث مرگ فرزندان این خلق‌ها هم شدند. به عبارت دیگر، آنها مسئول این کار هستند، اما با وجود اینکه می‌خواستند ما را با چنین حملاتی نابود کنند، موفق نشدند.

در جنگ گذشته اعلام شد که اجساد بسیاری از سربازان در دست گریلاهاست. از خانواده این سربازان هم خواسته شد که بیایند و اجساد را تحویل بگیرند، اما تا جایی که پیگیری کردیم، پیشرفتی حاصل نشد. در این مورد چه چیزی می‌توانید بیان کنید؟

در حال حاضر فرزندان مسئولان آ.ک.پ به ویژه طیب اردوغان با میلیون‌ها دلار بازی می‌کنند، اما فرزندان بیچاره خلق‌های ترکیه را نیز با گذاشتن چند سنت در جیب‌شان به مزدور تبدیل می‌کنند و به جنگ علیه ما می‌فرستند. این وضعیت باعث می‌شود آن سربازان بمیرند. از آنها صیانت هم بعمل نمی‌آورند. حتی هویت بسیاری از آنها را هم فاش نمی‌کنند. حالا رفقا تعدادی از آن جنازه‌ها را در بعضی جاها گذاشته بودند تا دشمن بیاید و آنها را ببرد. ارتش ترکیه به هر حال تعدادی از آنها را با سوزاندن نابود کرد. دو جسد دیگر باقی مانده است. آنها به جنازه‌های ما توهین می‌کنند، اما ما مثل آنها به جنازه‌ها توهین نمی‌کنیم. ما محترم هستیم. همانطور که باید با مرده رفتار شود، ما نیز با احترام رفتار می‌کنیم. این جنازه‌ها هم محافظت می‌شوند.

هنوز جنازه‌ی دو سرباز در دست ماست

آنها حتی از جنازه‌هایشان هم صیانت بعمل نمی‌آورند. ببینید؛ سال آن را دقیقا به خاطر نمی‌آورم، اما در یکی از سال‌های گذشته، اسرائیل حدود ۲۰۰۰ رزمنده و مبارز فلسطینی را که در زندان‌هایشان نگه می‌داشتند آزاد و مبادله کرد تا دو جسد را که در دست فلسطینی‌ها بود، پس بگیرد. البته او برای سرباز مرده خود ارزش قائل است. اما با وجود اینکه به دولت ترکیه می‌گوییم بیا و جنازه‌ها را بگیر، قبول نمی‌کنند. من می‌خواهم نام دو نفر را که در حال حاضر در دست ماست تکرار کنم:

مصطفی بازنا. مادر: دوندو. پدر: رمضان. از مرکز دوزجه.

ناجی کایگوسوز. مادر: سونگول. پدر: ساییم. از محله‌ی تپه‌باشی اَسکی شهیر.

سازمان‌های مدنی بی‌طرف می‌توانند به ناحیه آمدیه بیایند و ما را در نواحی کوهستانی آن ببینند. اگر بیایند می‌توانیم این اجساد را سالم به آنها تحویل دهیم. روزهای پر برکتی را پشت سر می‌گذاریم. در ماه رمضان هستیم و روزهای پیش‌رویمان عید سعید فطر است. بنابراین اگر خانواده‌های این سربازان بیایند و از طریق نهادهای مدنی با ما ارتباط برقرار کنند، می‌توانیم این اجساد را به آنها تحویل دهیم. ما در ازای آن چیزی نمی‌خواهیم. بله؛ فلسطینی‌ها در ازای دو جنازه دو هزار مبارز اسیرشان را پس گرفتند، اما ما اکنون این تصمیم را به عنوان یک وظیفه صرفاً اخلاقی و انسانی انجام می‌دهیم.

این ذهنیت آ.ک.پ است. وجدان ندارد. هیچ احساس انسانی ندارد. اینکه جنازه وجود دارد؛ می‌سوزاند و ترک می‌کند. اینکه جنازه در منطقه درگیری باقی مانده؛ حتی از آن صیانت بعمل نمی‌آورد. اینکه اسیری وجود دارد؛ از او محافظت نمی‌کند و به قتل می‌رساند. به عبارت دیگر، ذهنیت آنها ذهنیتی نیست که در آن حس انسانیت وجود داشته باشد. اما دعوت من به خلق ترکیه است. شما باید این واقعیت را ببینید.

دولت آ.ک.پ- م.ه.پ همه تبلیغات خود را برای انتخابات پیش رو با محوریت جنگ و جنبش شما تشدید می‌کند. تمام ارزیابی‌های خود را در این چارچوب در نظر می‌گیرد. در مورد ارتباط این جنگ یک ساله اخیر با سیاست ترکیه و تأثیر آن بر سیاست چه می‌گویید؟

جنگ پدیده‌ای است که نمی‌توان آن را از سیاست به عنوان معنا و عمل تفکیک کرد. جنگ ادامه سیاست است. البته دولت ترکیه این جنگ را به راه انداخته و می‌خواهد سیاست خود را بر این اساس شکل دهد. طرحی دارد و به آن وابسته است. به خصوص در این دو سال اخیر، دولت آ.ک.پ- م.ه.پ همیشه جنگ را بر اساس سیاست‌ها و انتخابات خود برنامه‌ریزی کرده است. چنانچه مشخص است؛ آنها برای اولین بار در فوریه ۲۰۲۱ به منطقه گاره حمله کردند. اگر یادمان باشد، طیب اردوغان پیش از این گفته بود: «چهارشنبه خبرهای خوبی خواهم داد». آنها می‌خواستند با حمله غافلگیرانه، مقر گریلا‌ها را متفرق و اشغال کنند. آنها در نظر داشتند که بر اساس داستان موفقیتی که برای خود ساخته بودند، نمایشی برپا کنند و سپس یک انتخابات زودهنگام برگزار کنند. در این دو سال، آ.ک.پ- م.ه.پ پیوسته می‌خواهد در برابر ما به موفقیت چشمگیری دست یابد و با تبلیغات برای این امر، انتخابات زودهنگام برگزار کند. آنها نتوانستند این فرصت را پیدا کنند، زیرا نتوانستند به موفقیتی که احساس می‌کردند نیاز دارند دست یابند. در این زمینه شاید بتوان گفت که تصمیم آنها اشتباه بوده است، زیرا می‌خواستند مناطق حفاظتی مدیا را هدف قرار دهند. یعنی می‌خواستند در مناطق از جمله زاپ، متینا، آواشین، گاره و غیره پیروزی کسب کنند. آنها عمدتاً می‌خواستند از طریق این مناطق تمام نقاط استراتژیک باشور کوردستان را اشغال کنند. آنها می‌خواستند با اهتزاز پرچم‌های خود در اینجا وارد انتخابات زودهنگام شوند اما نتوانستند به این مهم برسند. همه برنامه‌های خود برای این دو سال را بر اساس آن انجام دادند. در گاره شکست خوردند، در آواشین و زاپ شروع کردند. وقتی تا پایان سال نتوانستند نتیجه بگیرند، این بار شروع به استفاده از چند سلاح جدید کردند. بدون شک، آنها مجوز ناتو برای استفاده از این سلاح ها را دریافت کردند. آنها با استفاده از سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی به دنبال کسب نتایج بودند. با این سلاح حساب کردند که می‌توانند مقاومتی که در استحکامات گریلایی در جریان بود را شکست دهند، نیروهای مقاومتی که در اراضی بودند را تا دشت هولیر و موصل نابود کنند. محاسبات آنها جواب نداد زیرا روش‌های توسعه‌یافته توسط گریلاها نیز سلاح‌های آنها را بی‌اثر ساخت. ما تونل‌هایمان را «قلعه‌های زیرزمینی» نامیدیم. هر یک از تونل‌های ما اگر به درستی آماده شده و به درستی مورد استفاده قرار گیرد، مانند یک قلعه در برابر انواع سلاح‌ها است. البته فقط این نیست. گریلایی که خود را از نو سازماندهی کرده، با تاکتیکی که انجام ‌می‌دهد، ذهنی که به کار می‌برد، رویکرد خلاقانه‌اش و کارشناسی که عمیق‌تر می‌کند، اجازه نداد دشمن نتیجه بگیرد.

جنگ کاملاً با سیاست مرتبط است

به طور خلاصه، این جنگ در حال توسعه کاملاً با سیاست مرتبط است. هولوسی آکار سرکشی جنگ در زاپ را برعهده داشت، اما در مجموع آنها انتظار داشتند که نتایجی از آنجا به دست آید تا بلافاصله تصمیم‌گیری برای انجام انتخابات زودهنگام از آنکارا گرفته شود. آنها نتوانستند این کار را انجام دهند. بنابراین اکنون آنها آن را فقط یک ماه به عقب کشیدند، اما عمدتاً به نظر می‌رسد که به موقع به انتخابات می‌رود. با این حال، وضعیت آنها رفته‌رفته بدتر و بدتر می‌شود. شاید بسیاری از محافل نمی‌خواهند این را ببینند، اما واقعیت این است. اگر آنها گریلاها را  از بین می‌بردند و نقشه‌های آ.ک.پ- م.ه.پ موفقیت‌آمیز می‌شد، هیچ کس در خاورمیانه، نه تنها در ترکیه، نمی‌توانست به جای آنها صحبت کند یا مانعی بر سر راه آنها باشد. در ترکیه اپوزیسیون را بسیار تضعیف خواهند کرد. به همین دلیل، مقاومت گریلاها اساساً به مانعی در برابر فاشیسم تبدیل شد. رفیق ما هلین امید یک هفته پیش در مورد این موضوع اظهار نظر کرد. وی گفت: «مقاومت گریلاها تضمین دموکراسی ترکیه است. این یک تشخیص بسیار دقیقی است و رویه فعلی آن را ثابت کرده است. اگر موج فاشیسم توسعه‌یافته توسط آ.ک.پ- م.ه.پ، گریلاها را شکست داده و مواضع رهبر آپو را تضعیف می‌کرد، جامعه را در هم می‌شکست، تمام اپوزیسیون را تضعیف می‌ساخت و رژیمش را تداوم می‌بخشید. از این نظر جنبه سیاسی جنگی که در حال انجام است و همچنان ادامه دارد مطرح است و این موضوع همیشه در دستور کار قرار دارد.

چنانچه از منظر خودشان برای افزایش رای‌هایشان می‌خواهند این جنگ را بلافاصله به نتیجه برسانند. داستان‌های زیادی هم برای این کار می‌نویسند. "ترکیه با خطر بزرگی روبروست" و غیره، چیزهایی می‌گویند در واقع، دروغ می‌گویند. همه این گفتمان‌ها سناریوهای نادرستی هستند که روی میز آماده شده‌اند. با طرح چنین سناریوهایی، متعاقبا با گفتن: «ما به این موفقیت‌ها دست یافته‌ایم. ما از ترکیه دفاع کردیم. ما از تجزیه شدن آن جلوگیری کردیم و ما وحدت را ایجاد کردیم.» آن را به یک ماده سیاسی تبدیل کنند. ذهنیت آنها ترکیه را از هم خواهد پاشید. ما می‌خواهیم در ترکیه تغییر ایجاد کنیم، آن را دموکراتیک کنیم و می‌خواهیم کوردها و همه خلق‌ها آزادانه زندگی کنند. ما خواهان ائتلاف داوطلبانه و دائمی خلق‌های ترک و کورد هستیم، اما آنها  با گفتن چنین دروغ‌هایی می‌خواهند آن را به ابزار جنگ تبدیل کنند. به عبارت دیگر می‌خواهند با ریختن خون، قدرت خود را تداوم بخشند. آنها می‌خواهند حکومت فاشیستی خود را بر اساس به جان هم انداختن فرزندان کورد و ترک، حفظ کنند. این جنبه اصلی جنگی است که تاکنون به راه افتاده است.

انتخابات در باکور کوردستان و ترکیه برگزار خواهد شد. پس از اینکه احزاب نامزدهای خود را مشخص کردند، به کار انتخاباتی خود سرعت بخشیدند. در مورد روند انتخابات به طور کلی به چه چیزی می‌خواهید اشاره کنید؟

من فکر می‌کنم در روند انتخابات نباید زیاد دچار توهم شویم، اما نیروهای چپ دموکراتیک ترکیه و خلق کورد می‌توانند در این روند خود را بسیار بیشتر تقویت کنند. خلق ما نباید از دیگران توقعی داشته باشند، باید به خودشان اعتماد کنند. صحبت از دو ائتلاف قوی در ترکیه است. ائتلافهای جمهور و ملت. مثلاً ائتلاف ملت به نام میز شش نفره که یک سال است بحث می‌کند و مقالات زیادی تهیه کرده و پروژه‌های خود را ارائه کرده‌اند. گفته می‌شود با مقاله‌ها و کتاب‌هایی که به هزار صفحه می‌رسد هر کاری که می‌خواهند انجام بدهند را توضیح می‌دهند، اما در هیچ کدام از این پروژه‌ها به مسئله‌ی کورد اشاره ندارند. درست مثل معاهده لوزان. البته لوزان نیز در دستور کار قرار دارد که اکنون صدمین سالگرد آن می‌گذرد. نزدیک به یک سال در لوزان هم بحث کردند. در این نشست‌ها علیرغم بحث در مورد کوردستان و کوردها، در میان اسناد منتشر شده اشاره‌ای به کوردها نشده است. کوردها نادیده گرفته شدند و پس از آن فجایع بزرگی در کوردستان رخ داده است. تمام قتل‌عام‌هایی که تاکنون صورت گرفته بر همین اساس انجام شده است. میز شش نفره تا این حد بحث کرده است، اما آنها حتی در مورد مسئله کوردها صحبت نمی‌کنند. اما اگر کسی نتواند مسئله کوردها را حل کند، نمی‌تواند دموکراسی را در ترکیه توسعه دهد. تا زمانی که دولت ترکیه در موضع جنگ علیه خلق کورد باشد، یعنی تا زمانی که صلح نباشد، دموکراسی در ترکیه توسعه نخواهد یافت. اقتصاد ترکیه نیز بهبود نخواهد یافت.

بلندگوهای آ.ک.پ گهگاه بیان می‌کنند که تاکنون ۲.۵-۳ تریلیون دلار برای این جنگ هزینه شده است. به عبارت دیگر، ترکیه تمام درآمد خود را صرف جنگ می‌کند. پس علیه چه کسی؟ علیه کوردها. کوردها چه می‌خواهند؟ کوردها خواهان حقوق طبیعی خود هستند. به عبارت دیگر، همانطور که همه خلق‌های جهان از حق زبان و خودمدیریتی برخوردارند، خلق کورد نیز آنها را می‌خواهند. ولی آنها آن را چنان جلوه می‌دهند که پایان ترکیه را به همراه خواهد داشت. می‌گویند «دست‌های خارجی دخیل هستند» - که این هم دروغ بزرگی است- با سناریوهایی که به این شکل طراحی می‌کنند، عملیات، مرگ و نابودی کوردها را مباه و حق می‌دانند. آنها می‌خواهند مسئله کوردها را با مرگ حل کنند. آنها می‌خواهند با قتل جوانان کورد، پیشاهنگان کورد، نسل‌کشی خلق کورد و تحت شکنجه روانی قرار دادن رهبر خلق کورد، آرمان کورد را نابود کنند. حسابشان همین است. تا زمانی که دولت از این ذهنیت گذار صورت ندهد، دموکراسی در ترکیه نمی‌تواند توسعه یابد و اقتصاد نیز نمی‌تواند بهبود یابد. به همین دلیل، مسئله اصلی مسئله کورد است، اما آنها نیز (میز شش نفره) در دستور کارشان جایی به مسئله کورد نداده‌اند.

بایستی اعتماد به نفس داشته و بیشتر فعالیت کنند

به همین دلیل است که مهمترین مسئله در اینجا تقویت خود نیروهای میهن‌دوست-دمکراتیک است. برای آنها مهم است که فعالیت کنند، رشد کنند و افراد بیشتری را راهی مجلس کنند. اگر این بخش‌ها خود را تقویت کنند و در سیاست ترکیه فعال‌تر شوند، می‌توانند راه را برای خیلی چیزها هموار کنند. برای این کار باید بدون توقع از کسی به توان خود تکیه کنند. برای این کار خلق ما، محافل دموکراتیک، نیروهای کوردستانی و ائتلاف ترکیه باید تلاش کنند. البته تجمعات و گفتگوهای رسانه‌ای هم لازم است، اما خلق ما عاطفی هستند. باید خانه به خانه گشت، از همه روستاها دیدار کرد. به عنوان مثال، باید سر زد و یک فنجان چایشان را نوشید، به خصوص همه مسلمانان مخلصی که با احساسات انسان دوستانه و کسانی که به آ.ک.پ رای داده‌اند. چرا؟ زیرا کاری که آ.ک.پ انجام می‌دهد نه با انسانیت مطابقت دارد و نه با اسلام و نه با قانون. گذشته از اینکه همه ملت را گرسنه ساخته و خلق ما را به یک نان و پیاز محتاج کرده؛ همه کوردها باید ظلم و بی وجدانی علیه خلق ما را ببینند. هر کوروجو (مزدوران روستایی) نیز باید این را ببیند. همه کسانی که تا کنون طرفدار آ.ک.پ بوده‌اند باید این را ببینند. بنابراین، زحمتکشان ما باید به این مناطق بروند. باید به خانه‌هایشان سر بزنند و بر این اساس فعالیت کنند.

با وجود این واقعیت رای دادن فاجعه خواهد بود

در واقع، این روند مهمی است. اگر کسی به این بی‌وجدانی و بی‌عدالتی توجه نکند و با وجود آن به آ.ک.پ رای دهد، برایشان فاجعه خواهد بود. به عبارت دیگر، این یک خیانت از سوی خود خلق کورد به خودش خواهد بود. مثلا چقدر به خانواده شنیاشار توهین کردند و به ناحق در پرسوس شهر روحا با آنها رفتار کردند. اعضای آ.ک.پ اینها را انجام دادند و آ.ک.پ از کسانی که این کارها را انجام دادند مراقبت کرد. اکنون خانواده شنیاشار نیز از روحا نامزد شده است، اما آ.ک.پ نیز وزیر دادگستری را نامزد روحا کرد. چه مفهومی دارد؟ در واقع می‌خواهد بگوید: «شما می‌گویید ظلم وجود دارد، پس بفرمایید این هم عدالت!». دوباره خودش را تحمیل می‌کند، می‌خواهد سرکوب کند. می‌خواهد بی‌عدالتی را به عنوان عدالت جلوه دهد. می‌خواهد خلق ما را با بی‌عدالتی و بی‌حقوقی که در آنجا نشان می‌دهند زیر پا بگذارد و بترساند. این یک نمونه است.

مثال دیگر این است که؛ همانطور که می‌دانید دو نفر از افراد ما را در منطقه‌ی چاتاک از هلیکوپتر پایین انداختند. در نتیجه ثروت تورگوت به شهادت رسید و عثمان شیبان از مرز مرگ بازگشت. اکنون عثمان شیبان را که به سختی از آن مرگ رهایی یافته بود، به ۷ سال و نیم زندان محکوم کردند. چگونه چنین چیزی اتفاق می‌افتد! می‌زنید، از هلیکوپتر پرتاب می‌کنید؛ همچنین روی زمین هم وی را له می‌کنید. شما بدست سربازانتان وی را لینچ می‌کنید و سپس او را مجازات می‌کنید!

هرگز چنین بی‌عدالتی دیده نشده است

به عنوان مثال، موضوع دیگری که در حال حاضر در دستور کار قرار دارد، پرونده کوبانی است که علیه هواداران حزب دموکراتیک خلق‌ها (ه.د.پ) باز شده است. قضیه کوبانی چیست؟ خلق ما در سراسر کوردستان علیه داعش راهپیمایی کردند. داعش به دروازه‌های کوبانی رسیده بود و می‌خواست آن را تصرف کند. خلق ما نیز برای جلب توجه همه جهان، احساس خطر نزدیک و جذب حمایت همه از کوبانی، راهپیمایی کردند. طیب اردوغان چه کرد؟ او به پلیس خود دستور داد و گفت "شلیک کن، بکش". به عبارت دیگر، هم ۵۳ نفر از خلق ما را به قتل رساندند و هم از هواداران ه.د.پ شکایت کردند و برای هر یک از آنها خواهان حبس ابد تشدیدیافته شدند. تا به این حد هم بی‌انصافی نمی‌تواند باشد. شما به پلیس خود دستور دادید و پلیس شما آن افراد را به قتل رساند. بیشتر این افراد به قتل رسیده اعضای ه.د.پ هستند. بیایید فرض کنیم برخی از آنها طرفدار ه.د.پ نیستند و فرض کنیم ادعاهای آنها درست است. بسیار خب، آنها به مدیریت ه.د.پ می‌گویند، "شما آنها را به قتل رساندید و محاکمه خواهید شد". آیا چنین بی عدالتی می‌تواند باشد؟ اینها در حال حاضر انجام می‌شود.

بایستی خانه به خانه گشت

مادران شنبه می‌خواهند هر شنبه به میدان گالاتاسرای بروند تا برای دانستن عاقبت فرزندان خود که توسط دولت ناپدید شده‌اند بیانیه‌ای ارائه دهند. آیا چیزی انسانی‌تر، عادلانه و مشروع‌تر از این وجود دارد؟ این مادران گرانقدر به دنبال استخوان‌های فرزندانشان هستند، اما آن مادران را می‌گیرند و دستگیر می‌کنند. نه مرحمت و نه وجدان وجود دارد. به همین دلیل افرادی که اهل مرحمت و وظیفه‌شناس هستند به آنها رای ندهند و با آنها شریک نباشند. این واقعیت باید برای همه روشن شود. برای این کار باید خانه به خانه گشت.

ائتلاف دزدان و قاتلان

از سوی دیگر، به نامزدهای آنها نگاه کنید، و به خودشان بنگرید. ائتلاف دزدان و قاتلان است. یعنی یا دزد هستند یا قاتل. کسانی که می‌خواهد این کاندیدها به مجلس راه یابند، کسانی هستند که به دنبال پولدار شدن، دزدی و استخدام همسر و دوستانش در جایی می‌باشند. آیا اینطور نیست؟ بسیار خوب، آیا کسی هست که از سیاست کورد و دمکرات‌ها انتخاب شده و ثروتمند شده باشد؟ خیر زیرا این بخش‌ها برای خدمتگذاری راهی مجلس می‌شوند. حتی برخی محاکمه و دستگیر می‌شوند. خلاصه اینکه خلق ما باید این تفاوت را ببینند. به همین دلیل همه باید تلاش کنند و شرایط را  برای کسانی که این تفاوت را نمی‌بینند توضیح دهند. برای این امر باید فعالیت کنند. باید موضع ملی داشته باشند و در برابر کورد‌ستیزی موضع بگیرند. به این ترتیب باید به اراده تبدیل شوند. به این امر نیاز وجود دارد. برای این مهم، همانطور که اشاره کردم، باید فعالیت کنید. زمان کمی باقی مانده است؛ بنابراین باید به خوبی فعالیت کند و خود را تقویت بخشد. اگر واقعاً خودشان را تقویت کنند، اگر نیروهای دموکراتیک ترکیه را با کوردها متحد کنند، صاحب اراده خواهند شد و می‌توانند مشکلات را حل کنند. برای این منظور، همه باید در این دوره واقعاً به خوبی فعالیت کنند.

همکاری با آ.ک.پ و رای دادن به آن‌ها در این دوره به معنای فحش دادن به خود است، به ویژه مادران در این روند می‌گویند که "همه باید دست روی وجدان خود بگذارند و به خود رای دهند." این تشخیص بسیاری خوبی است. بله، همه باید به خودشان رای بدهند.