دم پارتی و OHD اعلام کردند که از آزادی ۱۷ زندانی در کارابوک جلوگیری می‌شود و تاکید کردند: «البته پایه و زیربنای اینچنین رفتارهای غیرقانونی، سیستم شکنجه غیرانسانی است که بر رهبر عبدالله اوجالان در زندان جزیره امرالی تحمیل شده است.»
کمیسیون حقوقی و حقوق بشر حزب برابری و دموکراسی خلق‌ها (دم پارتی) و انجمن حقوقدانان آزاد (OHD) گزارشی مربوط به موارد نقض حقوق در زندان نوع T کارابوک را در مرکز این حزب ارائه کرد.
نوروز اویسال سالان نماینده دم پارتی از شرنخ، با بیان اینکه پلیس از ماشین آبپاش بر علیه دو سلول در زندان کارابوک استفاده کرده است، گفت: «این گزارش حاوی نکات بسیار نگران‌کننده‌ای است، مهم نیست که زندانیان حتی مدت حکم خود را به پایان رسانده باشند، در هر حال آنها آزاد نمی‌شوند.»
اویسال با بیان اینکه ترکیه با فرسودگی اجتماعی مواجه است، گفت: «همه جا بی عدالتی وجود دارد و شرایط استثنایی، عادی جلوه داده می‌شود. این به جامعه هم تحمیل شده است. بدون شک این وضعیت اسف‌بار مبتنی بر رژیم شکنجه غیرانسانی است که بر رهبر عبدالله اوجالان در زندان جزیره امرالی تحمیل شده است. نظام تحمیل انزوا در اِمرالی در قالب عدم اطلاع‌رسانی مطلق ادامه دارد و اکنون در تمامی زندان‌های کوردستان و ترکیه اجرا می‌شود.»
اویسال در ادامه با بیان اینکه ۱۷ زندانی در زندان تیپ تی کارابوک با وجود پایان اجرای حکم خود آزاد نمی‌شوند، ادامه داد: «آزادی زندانیان نقض شده است. علیرغم اینکه مدت محکومیت بسیاری از زندانیان به پایان رسیده است، آنها هنوز آزاد نشده‌اند. آزادی آنها چندین بار توسط هیئت مدیره زندان به تعویق افتاد.»
اویسال اسامی زندانیانی را که آزادی آنها به تعویق افتاده است را فهرست کرد. اسامی آنها به شرح زیر است: «شیرین تاشدمیر، حقی آیگون، خلیل تَمل، قدری آلکوچ، احمد باینا، اژدر دوغان، علی کوچ، مهمت ساریالتون، عبدالله اوک، آیدین کودات، عبدالرحمن گونر، مصطفی کاراکایا، حسن اوگوت، آدم اوکتای، علی حيدر الياكوت، متين چاكر و محی‌الدین پيرينجي اوغلو.»
سپس علیشان شاهین عضو هیئت اجرایی مرکزی OHD و ی‌ه‌د سخنرانی کرد. شاهین درباره برنامه‌ها و نقشه‌های هیئت مدیره زندان صحبت کرد و گفت: «این برنامه‌ها فقط علیه زندانیان کورد، چپ و سوسیالیست استفاده می‌شود. این تبعیض است. آنها تلاش می‌کنند این برنامه‌ها را قانونی جلوه دهند. این بازی‌ها جز بی اعتباری قوه قضاییه کشور نتیجه دیگری ندارد. هیئت، ابراز ندامت را بر زندانیان تحمیل می‌کند. در هیچ کجای دنیا چنین سیستم غیرقانونی وجود ندارد. به وضوح شکنجه است. آنها در قوانین اصلاحاتی ایجاد می‌کنند، اما به گفته خودشان: این برای کوردها، چپ‌ها و سوسیالیست‌ها صدق نمی‌کند.»
شاهین درباره ساختار و جایگاه هیئت‌ها صحبت کرد و گفت: «هیئت به گونه‌ای عمل می‌کند که گویی تحقیقات را خودش از ابتدا شروع کرده است. در این جلسات هیچ دوربینی وجود ندارد و هیچ کس نمی‌داند آنجا چه خبر است. حداقل وکیل زندانی باید آنجا باشد. چون اینها انجام نمی‌شود، این هیئت‌ها فراقانونی هستند و تصمیماتشان مشروع نیست. ما می‌خواهیم این فرسودگی اجتماعی تمام شود. ما باید سخت‌تر مبارزه کنیم. تاکنون در زندان تیپ تی کارابوک چنین اعمال خودسرانه‌ای وجود نداشت، اما پس از تشدید انزوای تحمیلی در امرالی، این رفتارهای فراقانونی در اینجا افزایش یافته و از آزادی زندانیان جلوگیری می‌شود.»
فردی سیداروکیل OHD شعبه آنکارا نیز گفت: «هیچ عدالت و قانونی در تصمیمات خودسرانه هیئت‌های اداری و نظارت وجود ندارد. این هیئت برای تغییرات در برخی فعالیت‌های اجتماعی، ورزشی و فرهنگی تشکیل شده است. یعنی اختیارشان محدود است. اما آنها به تدریج قدرت خود را افزایش دادند. اکنون علیرغم احکام و تصمیمات محاکم و دیوان عالی کشور و حقوق بین الملل، زندانیان را در داخل زندان نگه می‌دارد و چنین اختیاراتی را برای خود متصور است که ظالمانه و خودسرانه عمل کند.»
سیدار سخنان خود را اینگونه به پایان رساند: «به تعویق انداختن آزادی غیرقانونی است. یک نفر ۳۰ سال زندانی می‌شود، اما شما می‌گویید «پشیمان نیستی، کتاب‌های زیادی خوانده‌ای و ...» و با این بهانه‌ها آزادی او را به تعویق می‌اندازی. ما می‌خواهیم اینها را در چارچوب قانونی ارزیابی کنیم، اما این تصمیمات خلاف قانون، وجدان و اخلاق است. دولت باید فوراً اصلاحاتی را در سیستم اجرای قانون انجام دهد که مطابق با قاعده برابری و منع تبعیض باشد. از نظر قانون و وجدان این یک ضرورت است.»
