شاناز ابراهیم احمد خواستار تشکیل جبههای میهنی و ملی علیه اشغالگری شد
شاناز ابراهیم احمد از حزبش و پ.د.ک و طیفهای مختلف در باشور کوردستان خواست تا با هم جبههای میهنی و ملی تشکیل دهند و گفت، "خود را شرمسار تاریخ و نسل آینده نکنیم."
شاناز ابراهیم احمد از حزبش و پ.د.ک و طیفهای مختلف در باشور کوردستان خواست تا با هم جبههای میهنی و ملی تشکیل دهند و گفت، "خود را شرمسار تاریخ و نسل آینده نکنیم."
شاناز ابراهیم احمد عضو دفتر سیاسی حزب اتحادیه میهنی کوردستان (ی.ن.ک) در مورد اشغالگری دولت ترکیه و وضعیت داخلی اقلیم کوردستان پیامی کتبی منتشر کرد.
شاناز ابراهیم احمد میگوید،"ما میان دو حکومت مفلس [حکومت اقلیم و دولت مرکزی عراق] گیر افتادهایم، دو حکومت با آیندهای تاریک که تا خرخره در قرض فرو رفتهاند، دو حکومت جدا از هم و دور افتاده از هم، دو حکومت که پشت به سلطان و آقا و پادشاه و امیر و شاهزادهها بستهاند."
این عضو مکتب سیاسی یکیتی همچنین گفت، "اگر نمیتوانیم از خاک و آسمان و مرز و موجودات روی زمین و نفت زیر زمینمان محافظت کنیم، اگر نمیتوانیم به خاطر زندگی یک چوپان و یا یک تخمه فروش صدای خود را بلند کنیم، اگر نمیتوانیم از تصمیم و پروژه و برنامه هایمان دفاع کنیم و مانند گوسفندی مرده سر خود را پایین انداختهایم، بهتر است که مقرهایمان را ببندیم و به خانههایمان بازگردیم و هر کس در خانهی خود سر به زیر فرود آورد."
متن پیام شاناز ابراهیم احمد به شرح زیر میباشد:
مقرهایمان را تعطیل کنیم و به خانههایمان بازگردیم!
"درد و بلای جهان یک چیز است و رفتارها و سرکشیهای برخی دولتها نیز یک چیز دیگر. غم و رنج هموطنان و هممیهنان برای خود داستانی مملو از درد و آزار است و طمع و بدخویی حکومتها و خیال برخی دولتها برای اشغالگری نیز چیز دیگریست، در حالی که همهی کشورهای جهان مشغول یافتن درمان و راه حلی برای ویروس کرونا هستند و به دنبال یافتن مکانیسمی برای کاهش تبعات اقتصای این شرایط ایجاد شده هستند، اما همسایههای ما در این شرایط خطرناک دست از روئیاهای اشغالگرانه و نقشه و برنامههای نظامی خود نمیکشند.
کرونا کاری کرد تا کشورهای دنیا دست از جنگ و نفرت بردارند، این اپیدمی جهانی کاری کرد تا مردم جهان برای جانباختگان یکدیگر اشک بریزند و با کمک تکنولوژی در خوشی و ناخوشی یکدیگر شریک شوند، در تلاش برای حفاظت از شهروندان خود و همسایههایشان باشند و تجربههای علمی و پزشکیشان را با هم مبادله کنند تا بر این درد و رنج جهانی پیروز شوند.
اما در کوردستان زخمی از دهها زخم مختلف، در سرزمینی که یک ملت باج جغرافیا و تاریخ را میدهد، حتی در این دورهی پر از نکبت و درد و رنج، از یک طرف تاریکپرستان داعش به روستاییان مناطق مورد مناقشه حمله میکنند و در یک چشم بر هم زدن به زندگی دهها تن خاتمه میدهند و هر شب مزرعهای که با خون و عرق آبیاری شده را میسوزانند و بدون هیچ مجازاتی هم از مهلکه میگریزند، از طرف دیگر ایران هم که خود گرفتار هزاران درد و رنج است، منطقهی ما را مانند یک میدان فوتبال میبیند و هر زمان که دلشان فوتبال خواست، چندین توپ به سرزمین ما شوت میکنند....!!!!
از طرف دیگر نیز سلطان سر در گُم ترکیه هم در این شرایط مانند طاعون به جان ما افتاده است و بدون توجه به هیچ قانون و مبانی همجواری شبانه از آسمان جندرمه و کماندو بر سرمان فرود میآورد و در مقابل چشمان ما و جهانیان و نیروهای ائتلاف، روستاها و شهرکهایمان را اشغال و توپباران میکند و نه تنها فقط اقلیم بلکه کل عراق را مانند شهرکی تحت کنترل امپراطوری خود میبیند...!!!
خلاصه وضعیت سیاسی این سرزمین سرگردان است، خارج از اینها، وضعیت داخلی اقلیم هم بهتر از این نیست، در مورد شرایط اقتصادی هم همان طور که میدانید هر حکومتی به شیوهای دست بالا زده و بر حسب توان خود برای کم کردن درد و رنج مردم خود تلاش میکند، اما از این لحاظ هم ما متفاوت هستیم.
ما میان دو حکومت مفلس و تا خرخره در قرض فرو رفته گیر افتادهایم، دو حکومت با آیندهای تاریک و ضعیف، دو حکومت بیزار از یکدیگر و جدا افتاده از هم، دو حکومت پشت بسته به تصادف و شانس و دار و دستهی سلطان و مستر و آقا و موسیو و پادشاه و امیر و شاهزاده...!!!!
اگر نمیتوانیم از آسمان و خاک و مرزها و موجودات روی زمین و نفت زیر زمینمان دفاع کنیم، اگر نمیتوانیم به خاطر زندگی یک چوپان یا تخمه فروش صدایمان را بلند کنیم، اگر نمیتوانیم از تصمیمها و پروژهها و برنامههایمان دفاع کنیم و مانند گوسفندی مرده سرمان را پایین انداختهایم، بهتر است مقرهایمان را تعطیل کنیم و به خانههایمان بازگردیم و هر کس در خانهی خودش سرش را فرود آورد...!!
این پیشنهاد من فقط برای اتحادیهی میهنی نیست بلکه برای همهی احزاب و طیفهای سیاسی کوردستان است، یا باید مقرهایمان را ببندیم و به خانههایمان برویم، یا باید با هم از همین فردا جبههای میهنی و ملی تشکیل دهیم و دیگر به شکستن شکوه و اشغال مرزهایمان و گرسنگی ملتمان اجازه ندهیم تا خود را شرمسار تاریخ و نسل آیندهی این سرزمین نکنیم."