"باید درک کنیم که در ٣٢مین سالگرد قتلعام هلبجه همان تهدید در کمین است. برای جلوگیری از وقوع هلبجه‌های تازه ضروریست نیروهای سیاسی به وحدت دست یافته و نیروهای دفاعی کوردستان متحد و نیرومند از کوردستان صیانت به عمل آورند."
شورای اجرایی کنگره ملی کوردستان (ک.ن.ک) به مناسبت سالروز قتلعام هلبجه در ١۶ مارس ١٩٨٨ بیانیه‌ای کتبی منتشر کرد.
در بیانیه کنگره ملی کوردستان آمده است:
"٣٢ سال پیش در روز ١۶ مارس ١٩٨٨ نیروهای رژیم اشغالگر عراق با سلاح‌های ممنوع و شیمیایی قتلعام بزرگی را بر خلق غیرنظامی در هلبجه تحمیل کردند. در نتیجه قریب ۵ هزار کودک، زن، مرد و سالمند بیگناه را قتلعام نموده و به شهادت رساندند.
بمباران شیمیایی هلبجه یکی از جنایت‌های سیاسی رژیم اشغالگر بعثی صدام حسین که به منظور امحای باشور کوردستان به انجام رسید با بمباران شیمیایی مناطق بهدینان، بالیسان، قرداخ و شیخ‌وسانان با عملیات بدنام انفال آغاز شده بود. آن نیز با هدف نابودی و امحای خلق کورد و کوردستان بود.
رژیم بعث عراق از آغاز حاکمیت بر عراق قتلعام و آسیمیلاسیون کوردها را در پیش گرفت. نخست همچون گرگ هار به جان کوردهای فیلی افتاد و ده‌ها هزار نفر را کشته و ده‌ها هزار نفر دیگر را آواره کرد که هنوز هم از سرنوشت آنان خبری در دست نیست. در آغاز دهه هشتاد قرن ٢٠ هشت هزار بارزانی را انفال نموده و آنان را زنده به گور کردند. در پروسه‌ای چهار ساله و تحت عنوان بدنام انفال از گرمیان تا بهدینان بیش از ١٨٢ هزار نفر غیرنظامی بیگناه کورد به بیابان‌های جنوب عراق منتقل کرده و وحشیانه به قتل رساندند. بیش از ۴٠٠٠ روستای کوردستان را ویران کردند.
اما آنچه در هلبجه روی داد یکی از نمونه‌های بزرگ جنایت در سده ٢٠ بود. تنها در چند ساعت قریب ۵٠٠٠ نفر به قتل رسیدند و هزار نفر دیگر زخمی شدند. اینگونه هلبجه به درد و رنج بزرگ ملت کورد مبدل شد.
در سده گذشته قتلعامهای بزرگی بر خلقمان تحمیل شدند. متأسفانه هنوز هم صرف تمامی این قتلعام‌ها بر کوردها اما همچون نسل‌کشی به رسمیت شناخته نشده‌اند و در دادگاه‌های بین‌المللی مورد حسابرسی قرار نگرفته‌اند. بدون شک تلاش و فعالیت برای به رسمیت شناساندن آن‌ها تنها در چارچوب بشری محدود شده است و هنوز جلوه‌ای سیاسی به خود نگرفته‌اند.
همه باید نیک بدانند که خطر قتلعام و نسل‌کشی علیه کوردها هنوز پایان نیافته است، صرف نظر از اظهار نظر‌ها، چنین خطری در چهار بخش کوردستان ادامه دارد. همین دیروز بود که خلق ایزدیمان در شنگال با قتلعام مواجه شد، هزاران انسان را به صورت دست‌جمعی در گورها زیر خاک مدفون کردند و هزاران کودک و زن را به اسارت گرفتند. چهار سال پیش قتلعام بزرگی در جزیرا بوتان، دو سال پیش نیز در عفرین روی داد. ۵ ماه پیش در سریکانی و گری سپی همان سناریو به اجرا گذاشته شد. امروز نیز عملیات‌های دولت ترک در مناطق مختلف کوردستان [علیه کوردها] ادامه دارند و قتلعامهای تازه‌ای را رقم می‌زند.
باید درک کنیم که در ٣٢مین سالگرد قتلعام هلبجه همان تهدید در کمین است. برای جلوگیری از وقوع هلبجه‌های تازه ضروریست نیروهای سیاسی به وحدت دست یافته و نیروهای دفاعی کوردستان متحد و نیرومند از کوردستان صیانت به عمل آورند.
امروز نیز بازسازی، خدمت‌رسانی و درمان جراحات تمامی مناطقی که هدف قتلعام، انفال و جنایت قرار گرفته‌اند وظیفه ملی، وجدانی و اخلاقی ماست. یکی از وظایف ملی، وجدانی و اخلاقی نیز آباد نمودن هلبجه و زیباتر نمودن زندگی ساکنین هلبجه است. خدمت‌رسانی به خلق هلبجه باید در هر زمینه‌ای صورت پذیرد. هلبجه باید در تمامی عرصه‌ها آباد شود. یادبود هلبجه و قتلعام هلبجه نباید تنها به گرامیداشت سالانه آن محدود گردد بلکه بایست با فعالیت‌های اجتماعی، فرهنگی و هنری همیشه زنده نگه داشته شود.
فاجعه تراژیک هلبجه از جنبه انسانی به شناسنامه‌ی مظلومیت کوردها بدل شد. قتلعام شنگال نیز در همین جهت به هویت خویش دست می‌یابد. به موازات این هویت‌ها مقاومت و قهرمانی نیروهای دفاعی بویژه مقاومت کوبانی، هم‌سنگری و دفاع مشترک نیروهای کوردستان در برابر تروریسم داعش هویتی مقاومتگر را شکل داده و به منصه ظهور رسانده است. عزم و جسارت نیروهای دفاعی در مقابل اشغالگران و تروریست‌ها، همچنین بازتاب جهانی آن، به ما نیروی بزرگی می‌بخشد و درهای بزرگی را برای اهداف مقدس ما می‌گشاید.
هلبجه را هیچگاه فراموش نمی‌کنیم. همچنانکه درسیم، گلیه زیلان، سردشت، مریوان، عامودی، تمامی انفال‌ها، کوردهای فیلی، یارسان‌ها، ایزدی‌ها، شنگال، روبوسکی و همه‌ی نسل‌کشی‌هایی که با دست اشغالگران بر خلقمان تحمیل شدند فراموش نخواهند شد، جزیرا بوتان و هلبجه را هم از یاد نخواهیم برد.
یکبار دیگر در حضور شهیدان هلبجه و انفال یاد و خاطره تمامی شهیدان کوردستان را گرامی می‌داریم و در مقابل آنان سر تعظیم فرود می‌آوریم."
