در روزهای اخیر شاهد تحرکات نظامی سپاه پاسداران به کوردستان می‌باشیم. بنا به منابع محلی در یک هفته‌ی گذشته سپاه بصورت مخفیانه و دور از چشم رسانه‌ها در حال انتقال نیرو و اداوات جنگی به کوردستان می‌باشد. ابتدا با بمباران منطقه‌ی کوتول (قطور) در استان آذربایجان غربی آشکارا حملات خود را علیه مواضع گریلا آغاز نمود. دایره‌ی این تحرکات در روز‌های گذشته و با بمباران کوهستان‌های شاهو در کامیاران و هدف گرفتن مواضع نظامی گریلا‌های یگان‌های مدافع روژهلات کوردستان  (ی.ر.ک) دامنه‌ی این حملات گسترده‌تر گشته و آرایش نظامی این نیرو‌ها وارد فاز جدیدی شده است. بر اساس گزارش‌های منتشر شده از منابع محلی طی ساعات گذشته سپاه پاسداران با آتشبار توپخانه‌ای حملات خود را به کوهستان کوسالان در شهرستان سروآباد و مریوان بیشتر نموده است.

طبق اخبار شاهدان عینی روز دوشنبه ۲۲ خرداد ساعت ۰۵:۳۰ دقیقه بامداد سپاه پاسداران ارتفاعات روستای «رزاب» را توپ باران نموده  و حوالی ظهر همان روز سپاه ادوات جنگی و چندین بولدزر را به منطقه اعزام نموده است. این نیرو‌ها ضمن انتقال نیرو به منطقه جهت ساخت جاده سعی داشته‌اند نیرو‌های خود را در ییلاق( هه‌وار) «راسَبان» مستقر نمایند.

طبق آخرین گزارش‌های رسیده از مناطق جنگی و بنا به بیانیه‌ی نیرو‌های مدافع روژهلات کوردستان (ی.ر.ک) سپاه پاسداران با مستقر شدن در ارتفاعات «قَلَنیان» در روبروی کوسالان و با پشتیبانی پهباد‌های استکشافی اقدام به ردیابی نیرو‌هایمان نموده و منطقه را مورد آتشبار توبخانه‌ای خود قرار داده است. ی.ر.ک همچنین در بیانیه‌ی خود اعلام نموده نیرو‌هایمان ساعت ۱۱:۳۰ همان روز جهت مقابله با حملات دشمن اقدام به عملیات تک تیراندازی نموده‌اند و توانسته‌اند یکی از نیرو‌های سپاه را از پای در آورند. همچنین در ادامه‌ی گزارش خود اعلام نموده‌اند که هیچ خسارت جانی به نیرو‌هایشان وارد نشده است. در ضمن ی.ر.ک در بیانیه‌ی خود با تاکید بر استراتژی دفاع مشروع اعلام نموده، نیروهایمان جهت دفاع مشروع در حالت آماده باش بوده و هر نوع تحرک دشمن را رصد کرده و به شدت پاسخ خواهند داد. لازم به یاد آوری است در منطقه‌ی کوسالان همچنان وضعیت جنگی ادامه ‌دارد و دشمن سعی دارد با استفاده از حملات توپخانه‌ای نیرو‌های گریلا را مجبور به عقب‌نشینی نماید.

کوسالان یکی از کوهستان‌های مرتفع منطقه‌ی اورامانات می‌باشد با ارتفاع نزدیک به ۲۶۲۰ متر از سطح دریا که توسط رودخانه‌های رزاب و سیروان در طرف غرب و جنوب و شمال احاطه گشته و از طرف شمال شرق و شرق محصور به دشت سردشته می‌باشد. در کوهپایه‌های این کوهستان روستای رزاب، دگاگاه، سرومال، دَل، روار، سلين و ژیوار و بلبر قرار گرفته‌اند. همچنین از معدود کوستان‌های هورامان می‌باشد که در ادبیات شفاهی مردم هورمان و در آواز‌هایشان جایگاه ویژه‌ای دارد. وجود هوار(ییلاق‌های) تابستانی کوسالان به مانند بوک و مارانی، هه‌شیور، ژونی، راسَبان، خورسمله و ... که هر یک از آن‌ها بیانگر خداوندان کهن می‌باشند. از جمله وجود آب جوشان چشمه‌ی بل بنام خداوند آب و آبادانی. این کوهستان از دیرباز محل استقرار انقلابیون کوردستان بوده و در دهه‌های ۶۰ و ۷۰خورشیدی مامن پیشمرگه‌های کومله و دمکرات بود.

 با تاسیس حزب حیات آزاد کوردستان(پژاک) از سال ۲۰۰۴ و بعدا پایه‌ریزی یگان‌های مدافع روژهلات کوردستان بخش مهمی از نیرو‌های این حزب در کوسالان مستقر شده و جهت سازماندهی مردمی فعالیت می‌نمایند که همراه با آن بعنوان نیرو‌های مدافع خلقی عمل نموده‌اند. برای نمونه در سال ۲۰۱۰ بعد از اقدام مبارزین کورد فرزاد کمانگر، شیرین علم هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان حملات انتقام‌جویانه‌ای را علیه دولت ایران انجام دادند.

طی ده ماه گذاشته و همراه با خیزش مردمی "انقلاب ژن ژیان ئازادی" دولت با زدن برچسب تجزیه‌‌طلبی و سوریه‌ای شدن وضعیت ایران سعی در سرکوب داشته و لشکرکشی‌های خود به کوردستان را مشروع نماید. هرچند احزاب سیاسی روژهلات همواره بر این مسئله تاکید نمودنده‌اند که برنامه‌ای جهت تجزیه‌ی ایران نداشته‌ و ندارند. در کنفرانس اخیر بروکسل در پارلمان اروپا که با شعار "ژن ژیان ئازادی با پیشاهنگی زنان و ایران در دو راهی سرکوب و انقلاب" بار دیگر مصطفی هجری از رهبریت حزب دمکرات کوردستان ایران، سیامند معینی ریاست مشترک پژاک و ابراهیم علیزاده رهبر سازمان کوردستانی حزب کمونیست ایران بر این  مسئله تاکید نمودند، نیرو‌های نظامی احزاب کوردستان صرفا جهت دفاع مشروع می‌باشد و تمایلی برای حل مسئله‌ی کورد به صورت نظامی ندارند و اعلام نمودند که بنا به تجربه‌ی تاریخی که دارند و حملاتی که از طرف دولت‌های اشغالگر در کوردستان صورت گرفته حق دفاع  مشروع را برای خود و جامعه‌ی کوردستان قائل می‌باشند. اما آنچه در عمل مشاهده می‌شود، افزایش میزان حملاتی است که از سوی سپاه پاسداران علیه احزاب کوردستان صورت می‌گیرد.

با شروع خیزش مردمی "انقلاب ژن ژیان ئازادی" جمهوری اسلامی ایران هم از طریق دیپلوماسی و هم اعمال تحرکات نظامی جهت بیرون راندن نیرو‌های پیشمرگه از کمپ‌های باشور کوردستان بر روی حکومت عراق و حکومت اقلیم باشور کوردستان فشار وارد می‌نماید. در همین راستا ۶ مهرماه ۱۴۰۱ محل استقرار نیرو‌های حزب دمکرات در کویه و نیروهای کومله در زرگویز مورد حمله‌ی پهبادی قرار گرفته که منجر به شهادت ۷ نفر و زخمی شدن ۲۴ نفر گردید.

همزمان با حملات پهبادی ایران طی توافقی بین ایران و ترکیه حملات هوایی علیه نیرو‌های پژاک در منطقه‌ی آسوس و پنجوین شروع شدند.  

۲۷ اسفند سال گذشته علی شمخانی دبیر شورای عالی امنیت ملی و نماینده‌ی عالی خامنه‌ای به عراق سفر نمود و با مقامات عراقی در رابطه با مسائل امنیتی رایزنی نمود که بخش عمده‌ی آن در رابطه با احزاب کورد بود. سفر‌«قاسم الاعرجی» مشاور امنیتی عراق  در ۶ خرداد ۱۴۰۲ به ایران صورت گرفت و محمد پاکپور فرمانده‌ی نیروی زمینی سپاه اعلام نمود که مقامات عراقی متعهد شده‌اند نیرو‌های احزاب کورد را از مرز‌های ایران دور کنند؛ در غیر این صورت با اعمال فشار این کار را خواهد کرد. بیشتر تحلیلگران سیاسی بر این باورند سفر امید خوشناو استاندار هولیر(اربیل) به استان آذربایجان غربی نیز جهت یافتن راه حلی است بر این جابجایی پروژه‌ی دور نمودن این نیرو‌ها از نوار مرزی. حتی در این رابطه پیشنهادهایی برای انتقال آن‌ها به استان موصل داده شده است.

ایران بدون اینکه راه‌حلی جهت حل بحران‌های پیش رو داشته باشد بعد از خیزش مردمی "انقلاب ژن ژیان ئازادی" سعی نموده با ایجاد ترس و رعب در مرحله‌ی اول از طریق دستگیری فعالان مدنی و بعدا با اعدام نیرو‌های معترض جامعه را سرکوب نماید. اما جامعه کماکان به اعتراضات خود ادامه می‌دهد و از مطالبات آزادیخواهانه‌ی خود عقب نمی‌نشیند. هرچند نیروهای ارتجاعی خارج از ایران تحت عنوان اپوزسیون راست‌گرا برای مدتی توانستند همراستا با منافع دولت ایران انقلاب را از جریان بیندازند، اما کانون انقلاب در پیرامون و علل الخصوص در کوردستان و بلوچستان ادامه داشت و از ابتدا تا به امروز هم از نظر فکری و هم از نظر سازمانی و مقاومتی انرژی زیادی در نیرو‌های انقلابی و آزادیخواه ایجاد نمود.

کنفرانس «ژن ژیان ئازادی با پیشاهنگی زنان و ایران در دو راهی سرکوب و انقلاب» که با پیشاهنگی نیرو‌های کورد صورت گرفت بار دیگر امید تازه‌ای به انقلاب دمید. پیام‌هایی که در کنفرانس از طرف نیرو‌های کوردی داده شد قبل از هر چیزی موجب انسجام داخلی کورد‌ها گردید. کنفرانس مذکور گامی مقدماتی بود جهت ایجاد جبهه‌ای کوردستانی و در امتداد آن اپوزسیونی منسجم و واقعی در سطح ایران که بتواند نیرو‌های آزادیخواه و دمکراتیک را نمایندگی کند.

وقوع حملات فوق به مواضع نیرو‌های پیشمرگه و گریلا در باشور کوردستان و همچنین کوهستان‌های روژهلات از جمله شاهو و کوسالان، حملاتی که همینک علیه نیرو‌های کورد صورت می‌گیرد را نمی‌توان تنها در چارچوب کوردستان محدود نمود، بلکه جهت سرکوب کانون انقلاب می‌باشد و در اصل حمله‌ای است علیه تمامی انقلابیون و آزادیخواهانی که حول "انقلاب ژن ژیان آزادی" جمع شده‌اند.

دولت ایران تا زمانی که نتواند راه‌حل دمکراتیکی را جهت برون رفت از بحران موجود ارائه دهد، به هیچ عنوان با حملات نظامی و با فشار نمی‌تواند مسائل را چاره‌یابی کند. چنین حملاتی قبلا هم علیه کوردستان صورت گرفته‌اند و فرمان جهاد هم صادر گشته است. اما نه تنها مشکلات را حل ننمود بلکه مسئله را بحرانی‌تر کرده است.

امروزه نیرو‌های کورد تنها نیستند، بلکه بعد از چهار دهه تمامی نیرو‌های آزادیخواه ، زنان و جوانان و ملل و مذاهب تحت ستم همسو با کورد‌ها موضع‌گیری نموده‌اند. جامعه کوردستان و جامعه‌ی ایران برای خود حق دفاع مشروع قائل است و در این رابطه دارای تجارب زیادی می‌باشد.