پیمان ویان، عضو شورای رهبری کژار  با ارسال پیامی بە زنان مبارز بلوچ ضمن تاکید بر همبستگی مبارزاتی خلقها، با خاطرنشان ساختن بە خاک و خون کشیدن بلوچستان  می نویسد: سازماندهی زنان می‌تواند آنان را به اهداف‌شان نزدیک‌تر سازد، از زنان بلوچ می خواهیم که به سازماندهی خویش بپردازند، همچون کژار نیز آمادگی خویش را برای این اتحاد اعلان می‌داریم. چون همین اتحاد است که ذهنیت حاکمیت و قوانین آن را نابود می سازد. پیمان ویان در این بارە با تاکید بر نقش شعار ژن، ژیان، آزادی بر این باور است کە این شعار همچون مشعلی که راه را روشن می‌سازد، سراسر ایران را در برگرفته است. زنان در سراسر ایران، با در دست گرفتن این مشعل، به قله‌ی آزادی خواهند رسید. در واقع این شعار بار دیگر، بذر جسارت را در دل زنان و کل آحاد جامعه کاشت!
متن پیام ویان بە شرح زیر است:
ضمن درود به مبارزات تمام زنان و مردانی که خیابان را به عرصه ی خیزش و قیام برای رسیدن به آزادی مبدل ساخته اند و هیچ گاه سر تسلیمت فرو نمی آورند. به شهید مونا نقیب و تمام شهدای راه آزادی، بویژه زنان بلوچستان، ادای احترام می نماییم. همچون جامعه ی زنان آزاد شرق کوردستان«کژار» بار دیگر سوگند یاد می‌نماییم که تا زمان آزادی زنان که آزادی جامعه را بهمراه دارد، از مبارزه باز نخواهیم ایستاد.
همانطور که می‌دانیم بیش از چهل روز است خلق مبارز بلوچستان در کنار سایر خلق‌ها در جغرافیای ایران، با تاریخی از مقاومت و شجاعت فراوان، در برابر دیکتاتوری بزرگ بنام حاکمیت ایران ایستاده‌اند و مقاومت پیشه کرده‌اند. مقاومتی که روز به روز در سراسر ایران گسترش یافته است که در آن خلق کورد، بلوچ، عرب، فارس، آذری و … پشت به مبارزات یکدیگر بسته‌اند و انگیزه‌ی مبارزه درآنان بیشتر گشته است. البته که خلق بلوچستان، در طول این سال ها، با فشار مضاعفی روبرو بوده و محرومیت‌های بسیاری را شاهد گشته‌اند. استان بلوچستان در صدر استان‌های محروم ایران می‌باشد و سیاستی ویژه در این استان از جانب رژیم ایران در حال اجراست. در طول این چهل روز مبارزه شاهد بودیم که حاکمیت آخوندی چه جنایتی در برابر خلق بلوچ انجام داده است. دیدیم که جامعه‌ی بلوچستان را چگونه با شلیک گلوله‌ی مستقیم مورد هدف قرار داد. هدف از قتل عام هایی که صورت می گیرد، این است که با ایجاد هراس و ترساندن خلق بلوچ، دیگر خلق ها را نیز بترساند، زیرا پتانسیل مبارزه و اراده‌ خلق بلوچستان را بخوبی می‌شناسند. از همین روست که به بدترین شیوه به آنان، حمله و هجوم می‌برند و آن‌ها را با قتل عام مواجه می سازد. بیش از چهل روز است مشاهده می‌کنیم که چگونه خلق بلوچستان، در کنار دیگر خلق‌های ایران، مبارزه و فعالیت می‌نمایند. البته که بعنوان زنان کورد، بر ستم‌ها و تبعیض‌هایی که علیه زنان بلوچ صورت می‌گیرد، واقف هستیم. از همینرو هم وضعیت آنان را درک کرده و انگیزه‌ و زمینه‌ی مبارزه را بیش از پیش در میان آنان مشاهده می‌نماییم. در طول این مدت مشاهده نمودیم که خلق بلوچستان، در راه‌پیمایی‌های‌شان چگونه فریاد زدند، که ژینای کوردستان در قلب بلوچستان قرار دارد و تا ابد زنده است! ما دیدیم که چگونه عکس‌های ژینا را دردست گرفته بودند و حمایت خویش را از کوردستان، اعلام می‌کردند. بدون شک این حمایت، پیام بسیار مهمی را در خود می‌پروراند و آن نیز اتحاد میان خلق‌ها و بویژه خلق بلوچ و کورد است. اتحادی که ترس به دل حاکمیت انداخته است. اتحادی که تمام خلق‌ها را دلگرم‌تر نموده است.
به عنوان جامعه‌ی زنان آزادشرق کوردستان -کژار، ‌حضور فعال زنان در تمام عرصه‌ها و مبارزه برای آزادی را حائز اهمیت می‌دانیم. حضور هر زنی در این مبارزات، به زنان دیگر انگیزه خواهد بخشید. زنان بسیاری هستند که منتظر ایجاد جرقه‌ای هستند و میخواهند در کنار زنان مبارز قرار گیرند. می بینیم انقلابی که صورت گرفته است، کل جامعه را به وجد آورده و به مبارزه دعوت کرده است. در بلوچستان نیز این مبارزه، موجب خواهد گشت که تاثیرات و تخریبات برگرفته از ذهنیت مردسالار کمرنگ شود. همچون کژار از آن جهت که بر سازماندهی زنان بسیار اهمیت می دهیم و براین باوریم که سازماندهی زنان می‌تواند آنان را به اهداف‌شان نزدیک‌تر سازد، از زنان بلوچ می خواهیم که به سازماندهی خویش بپردازند، همچون کژار نیز آمادگی خویش را برای این اتحاد اعلان می‌داریم. چون همین اتحاد است که ذهنیت حاکمیت و قوانین آن را نابود می سازد. شعار زن – زندگی – آزادی همچون مشعلی که راه را روشن می‌سازد، سراسر ایران را در برگرفته است. زنان در سراسر ایران، با در دست گرفتن این مشعل، به قله‌ی آزادی خواهند رسید. در واقع این شعار بار دیگر، بذر جسارت را در دل زنان و کل آحاد جامعه کاشت!
در پایان همچون کژار، یاد و خاطره‌ی تمام شهدای ایران و بویژه خلق بلوچ را گرامی داشته و بیان می‌داریم که تا زنی در جامعه در رنج باشد، بر مبارزاتمان می‌افزاییم و با افزایش اتحاد با تمام زنان ایران، جامعه‌ای آزاد و دموکراتیک را می‌آفرینیم.
زن – زندگی – آزادی
۱۲ آبان ۱۴۰۱