نتایج بیانیه انجمنی که در زمینه مهاجرت و مشکل مهاجران در بین‌النهرین کار می‌کند، واقعاً باعث ترس شدید مردم شد. اگر عدد را اشتباه نفهمیده باشیم، بیانیه نشان می‌دهد که روزانه بیش از صد نفر از مردم باکور کوردستان مهاجرت می‌کنند. حتی کسانی که این خبر را اعلام کردند به وضوح شگفت زده شدند. آنها فریاد می‌زدند که انگار می‌خواهند بگویند «کوردستان تخلیه می‌شود» . یعنی سرزمینی که در کتب آسمانی از آن به عنوان «بهشت» یاد شده، خالی از مردمش می‌شود. به نظر می‌رسد افرادی که در بهشت ​​به دنیا آمده‌اند از بهشت ​​خود فرار می‌کنند. هم بی‌صدا و هم بدون اینکه کسی متوجه آنها شود.

خوب این مردم کجا می‌روند؟ آیا جاهایی که می‌روند بهتر و ارزشمندتر از سرزمینشان است؟ آیا واقعاً از جهنم فرار کردند و به بهشت ​​رفتند؟ در واقع هيچکس نمی‌تواند بگوید که این چنین است. آنها در واقع به بن بست رسیده‌اند. شاید از بهشت ​ به سوی جهنم می‌دویدند. آن‌ها در کلان شهرهای ترکیه و در سراسر جهان پخش می‌شوند. اما جاهایی که رفتند نه خالی بود و نه خلوت. کسی منتظر آنها نبود. بنابراین این ماجراجویی جدید سختی‌ها و دردسرهای بزرگی را به همراه دارد.

با وجود این، بسیاری از مردمی که این سرزمین‌های مقدس را ترک کردند، کجا رفتند؟ آیا به میل خودشان رفتند یا برخی مجبور به ترک سرزمینشان شدند؟ معلوم است کسانی که مهاجرت می‌کنند، بی‌دلیل و به میل خود نمی‌روند. در پس پرده مهاجرت چالش‌های ایدئولوژیک، سیاسی، نظامی و اقتصادی وجود دارد. به عبارت دیگر، این افراد به دلیل سیاست‌ها و حملات جمهوری فاشیستی، غارتگر و نسل‌کشی ترکیه مجبور به ترک سرزمین‌های مقدس خود و مهاجرت شدند. به طور خلاصه، یک جنایت آشکار وجود دارد، جنایتی مانند نسل‌کشی. البته مقصر هم آنجاست. بدیهی است که این وضعیت تبعید اجباری است، یعنی نسل‌کشی تبعید اجباری است. اما این بار با روش‌های حساس‌تر و مخفیانه تری انجام می‌شود!

حالا بیایید اینجا توقف کنیم و فکر کنیم! ظاهراً نیازی به سوال نیست که مقصر این عمل کیست؟ چون مقصر مشخص است و با چشم دیده می‌شود. با وجود این، هیچ کاری در برابر این جنایت انجام نمی‌شود، از این جنایت جلوگیری نمی‌شود و مجرم مجازات نمی‌شود! خب چرا؟ چون هیچ نیرویی برای این کار وجود ندارد. واضح است که تنها نیرویی که می‌تواند این کار را انجام دهد، مردمی هستند که به زور از این طریق آواره می‌شوند. اما آنها این را پذیرفته‌اند و هیچ واکنشی نشان نمی‌دهند. به همین دلیل باید این وضعیت را به عنوان جرم بپذیرند. بله، کسانی که مردم را مجبور به فرار از میهن خود می‌کنند جنایتکار هستند، آنها همچنین در نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت مجرم هستند. با این حال، کسانی که در مقابل این امر نمی‌ایستند، آنچه را که لازم است انجام نمی‌دهند و سرزمین خود را ترک می‌کنند نیز مقصر هستند. ما نمی‌توانیم این وضعیت را به شکل دیگری تعریف کنیم. خروج از میهن حتی در صورت اجبار هم قابل قبول نیست.

انسان‌های نخستین کوچ میکردند و با شکار و جمع‌آوری غذا به زندگی خود ادامه می‌دادند. با این حال، سکونت کردن تأثیر زیادی بر مردم و جوامع داشت. انقلاب نوسنگی به رهبری زنان که اولین انقلاب بزرگ اجتماعی بود بر همین اساس رخ داد. جامعه روستایی و کشاورزی بر همین اساس پدید آمد.

اما بعدها اختلافات زندگی مانند حکومت و تمدن دولتی پدید آمد و توسعه یافت. شالوده همه بدی‌های روزگار ما در آن زمان گذاشته شد. یافتن وسایل زندگی، یعنی خرید و فروش آنها، خرید و فروش مردم، یعنی واقعیتی مانند بردگی را به ارمغان آورد. برای تصاحب نیروی کار، مردم را به زنجیر کشیدند، مجبور به کار و مهاجرت کردند. ما به خوبی می‌دانیم که نظام مورد بحث در دوران مدرنیته سرمایه‌داری به بالاترین سطح خود رسیده است.

صاحبان سرمایه ابتدا با زور و حیله ثروت تمام جهان را تصاحب کردند و بدین ترتیب قدرت خود را تثبیت نمودند. در این میان، رویه قبلی به بردگی گرفتن مردم و مهاجرت آنها به جاهای دیگر ادامه یافت. بدین ترتیب جهان به دو قسمت تقسیم شد; یکی تبدیل به بهشتی جدید و ساختگی شد که در آن همه ثروت‌های مادی جمع شده بود و دیگری به منطقه غارت و ویرانی تبدیل شد که در آن زندگی وجود ندارد. این کار به گونه‌ای بی‌رحمانه انجام شد که حتی بهشت ​​واقعی نیز نتوانست از سرنوشتش جلوگیری کند. مثلاً مثل بین‌النهرین. اکنون اوج این وضعیت تجربه می‌شود. در گذشته برده‌ها را اسیر می‌کردند و به چنین مکان‌هایی می‌فروختند، اما اکنون برده های مدرن برای رسیدن به چنین مکان‌هایی خود می‌دوند. خود را به دریاها و اقیانوس‌ها می‌اندازند. سعی می‌کنند از مرزها و حصارها عبور کنند. برای رفتن به اروپا به ماجراجویی‌های بی‌پایان دست می‌زنند. بر این اساس بازارهای برده فروشی مدرن جدید ساخته شده است.

این همان چیزی است که «مشکل امروز مهاجرت و مهاجران» نامیده می‌شود. در این مطلب یادی کنیم از اتفاقاتی که هر روز می‌افتد و در رسانه‌ها منتشر می‌شود. بیایید جنازه‌هایی را که از دریای مدیترانه بیرون کشیده می‌شود و مردمی که در مرزها یخ می‌زنند را در نظر بگیریم. همچنین فراموش نکنیم که دولت طیب اردوغان حریص ترین و بی‌رحم ترین دولت و مسبب آن است. همانطور که میلیون‌ها نفر را از خاورمیانه، آفریقا و آسیا، از سوریه تا افغانستان، در ترکیه جمع کرد و از آنها برای اجرای سیاست سیاه‌نمایی علیه اروپا استفاده کرد! او سعی کرد از این افرادی که مانند برده های مدرن در ترکیه آن‌ها را به کار گرفت، از دو جهت سود ببرد. از یک طرف میلیاردها دلار از اتحادیه اروپا با تهدید «ما آنها را مدیریت خواهیم کرد» دریافت کرد و از طرف دیگر حمایت سیاسی و نظامی برای حملات نسل‌کشی خود علیه کوردها در ازای عدم اعزام مهاجران دریافت کرد. به عبارت دیگر، اروپا در جنایت نسل‌کشی و کشتار جمعی نیز شریک است. حال نظام و حکومتی که به نفع خود چنین بازار برده فروشی مدرنی ایجاد کرده و مشکل مهاجران را به وجود آورده، با کوردها چه نخواهد کرد؟ بر همین اساس و در چنین فضایی از منافع، کوردستان تخلیه می‌شود و تلاش می‌شود تا بدون مردمش بماند. همه این رویه‌ها در چارچوب یک سیاست کاملا آگاهانه و برنامه‌ریزی شده انجام می‌شود، خلاصه سیاست نسل‌کشی است.

البته نظام مدرنیته سرمایه‌داری مقصر است که تمام ثروت جهان را برای خود جمع کرده و مردم را برده مدرن کرده است. هیچ کس نمی‌تواند برعکس این را بگوید. ما می‌توانیم آنها را با خشن‌ترین زبان متهم کنیم. مهاجرانی که خود را به دریا می‌اندازند و به سختی از حصارهای مرزی عبور می‌کنند قربانی هستند، آنها شایسته رویکردی مبتنی بر حقوق بشر هستند. اما از کدام انسانیت و کدام حقوق صحبت می‌کنیم؟ یک سیستم بسیار وحشیانه غارت وجود دارد. بنابراین همه باید این واقعیت را ببینند و بر اساس آن زندگی کنند. البته باید این افراد را که این گونه عمل نمی‌کنند و خلاف این واقعیت عمل می‌کنند را  نقد کرد و حتی مقصر دانست. ما باید به آنها بگوییم: «به جای تبدیل شدن به یک برده مدرن، سازماندهی کنید و در برابر این نظام مقاومت کنید و زندگی آزاد را در سرزمین خود بسازید.»

زیرا زندگی که روی ریشه‌های خود می‌روید، آزاد و زیباست. لازم است مردم میهن خود را ترک نکنند، حتی اگر به دلایلی مجبور شده باشند. لازم است مردم این حقایق را ببینند و در زمین خود سخت تلاش کنند و زندگی آزاد و شادی را در سرزمین خود بسازند. مخصوصا اگر این سرزمین کوردستان است، بهشت ​​کتب آسمانی، باید با جان و دل مراقب این سرزمین‌ها باشند. حتی اگر سختی‌ها زیاد باشد، باید در مقابل آن سختی‌ها مقاومت کنند و به هیچ وجه میهن خود را ترک نکنند. لازم است کمپین‌های مانند «بازگشت به میهن» برای کسانی که این سرزمین مقدس را ترک کرده‌اند، برگزار شود.