"در حالیکه نگاه تحلیلگران مسائل ایران بیشتر بر تنشهای رو به افزایش بین ایران و آمریکا و تقابل فقهای شیعی با نئو تروتسکیستهای آمریکایی متمرکز شده است، تغییر وضعیت سیاسی داخلی ایران کمتر پیگیری می‌شود. هر چند این امر ناشی از وجود مدیران ارشد امنیتی با رنگ اصلاح‌طلبی در دولت روحانی است، اما انتظار می‌رود با انتخابات مجلس شورای اسلامی و شوراهای شهر در سال جاری صف‌بندیهای داخلی ایران نیز وارد مرحله جدیدی شوند. صف‌بندیهای جدید داخلی، تحت تاثیر تنشهای شدید ایران و آمریکا می‌تواند به برجسته شدن هر چه بیشتر نقش نظامیان منجر و زمینه را برای فشار هر چه بیشتر علیه فعالان مدنی و سرانجام روحانی مهیا نماید.

همزمان با افزایش تنشها بین ایران و آمریکا، سخنان و موضعگیریهای مقامات این دو کشور نشاندهنده تغییرات بزرگی هم در دگرگونی ماهیت این تنشها و هم دگرگونی در صف‌بندیهای داخلی ایران است. نتایج برخورد این دو فرایند در تصمیم‌گیری سیاسی و پیامدهای آن هر چند می‌تواند غیر منتظره باشد اما وضعیت داخلی ایران را تا به کنون تغییر داده و باید طی ماههای آینده شاهد تغییرات بیشتری نیز در این زمینه بود.

سخنان دیروز رئیس دفتر عقیدتی سیاسی فرماندهی کل قوا مبنی بر در راه بودن فتنه دیگر را باید در پرتو سخنان هفته قبل رهبر ایران و دیگر مقامات ارشد این کشور بازخوانی کرد. رهبر ایران طی سخنانی در ۱۱ اریبهشت با اشاره به موضع جنگی آمریکا در تمامی ابعاد، اظهار داشته بود که در مقابل این دشمنی که آرایش جنگی در مقابل ملّت ایران گرفته، ملّت ایران بایستی آرایش مناسب بگیرد، باید خودش را آماده کند در همه‌ بخشهای مختلف.

سرلشکر محسن رضایی نیز همانروز اظهار داشت که آمریکاییها در صدد هستند تا از تمام توانایی ضد انقلاب طی امسال و سال آینده استفاده کنند. نیروهای اطلاعاتی و امنیتی ما آماده هستند تا با تمام قوا در مقابل آنها بایستند. رضایی با انتقاد از عملکرد دولت روحانی در سخنان خود اظهار داشت که دولت و مجلس آینده، انقلابی‌تر از گذشته تشکیل خواهد شد. تاکید روز گذشته حجت الاسلام سعیدی رئیس دفتر عقیدتی سیاسی فرماندهی کل قوا را نیز میتوان نشانه دیگری بر هم نظام در راستای تغییرات اساسی در صف بندیهای سیاسی ایران دانست. زیرا سعیدی نیز اظهار داشته است که  محافلی در داخل درصددند نظام را همسو با سیاست‌های رئیس جمهوری آمریکا وادار به عقب‌نشینی از مواضع خود نمایند. از همینرو لازم است که در وهله اول  مجلس شورای اسلامی انقلابی تشکیل شود. سعیدی در بخش دیگری از سخنان خود در شهرکرد با بهره گیری از اصطلاح رهبر ایران، یعنی آرایش جنگی اظهار داشت که  مردم اصل نظام و ولایت فقیه را دوست دارند اما از عملکرد دولتمردان ناراضی هستند و راهکار آن تشکیل یک مجلس انقلابی است. مجلس منفعل نمی‌تواند در برابر بحران‌ها و تهدیدات دشمن ایستادگی کند.

اشارات بالاترین مقامات حکومت ایران را چگونه باید ارزیابی کرد؟

 خرداد ماه سال ۱۳۹۹ مصادف با پایان دهمین دوره مجلس ایران است. وزارت کشور ایران نیز اعلام داشته است که انتخابات مجلس و انتخابات میان دوره‌ای مجلس خبرگان به طور همزمان برگزار می‌شوند. اصلاح‌طلبان هشدار داده‌اند که با رد صلاحیت چهره‌های قابل اعتماد آنان ممکن است از شرکت در انتخابات صرف‌‌نظر کنند. سعید حجاریان از تئوریسینهای اصلاحات در ایران نیز در یادداشتی اعلام نموده است که اصلاح‌طلبی در سال نود و هشت، با توجه به وضعیت سیاسی داخل و خارج و همچنین شرایط اقتصادی و معیشتی، در ابعاد مختلف نیازمند چابک‌سازی و نواندیشی است اما اساسی‌ترین مسأله، بقاء اصلاح‌طلبی ست. از این رو، نیازمند اتخاذ موضعی ترکیبی است؛ از آرامش فعال تا فعالیت تمام‌ قد. به رغم آنکه این نسخه تجویزی حجاریان را باید تسلیم به شرط بقا در مقابل منویات رهبری تفسیر نمود، اما اصول‌گرایان نیز به نوبه خود از نتیجه انتخابات چندان مطمئن نیستند. این بی‌ثباتی در تصمیم‌گیری را می‌توان نشانه بحران و نیز واهمه از وضعیت پیش بینی ناپذیر آینده ایران طی ماههای آینده دانست. زیرا فشارهای بیشتر دولت آمریکا می‌تواند به شرایطی منجر شود که بخشی از بدنه حاکمیت و مجلس ایران در مقابل آمریکا عقب‌نشینی نموده یا با با انها مذاکره نماید یا به منظور مذاکره بر مقامات ارشد فشار وارد نماید. این پیش‌بینی با سیاست‌های رهبر ایران مبنی بر مقاومت در برابر زورگویی‌های آمریکا و عدم مذاکره با دولت ترامپ قابل تبیین است. از همین رو یکدست‌سازی حکومت از سوی شورای نگهبان و حذف نامزدهای مخالف یا منتقد پروژه‌ای است که در بسیاری از مناطق ایران و شرق کردستان کلید خورده است. چنین پروژه‌ای در سراسر ایران اجرا خواهد شد، اما در شرق کردستان این مساله می‌تواند ابعاد کلان‌تری را به خود بگیرد. با بازگشت به سخنان سرلشکر رضایی مبنی بر تشدید فعالیتهای ضد انقلاب و لزوم مقابله با آنها، این آرایش جنگی در شرق کردستان نیز می‌تواند ابعاد جدیدتری را به خود گرفته و حتی بخشی از بدنه اصلاح‌طلب نیز زیر تیغ این سیاستها قرار گیرند.

هر چند در برهه کنونی ناظران روابط آمریکا-ایران نظرات مختلفی را در ارتباط با سمت و سوی رویدادها داشته و طیف وسیعی از برخوردها را پیش‌بینی می‌کنند، اما در آمریکا کسانی مانند ‌توماس فریدمن و هاوارد لافرنچی تاکید می‌کنند که آمریکا در ایران در پی تغییر رژیم است. فریدمن در مقاله‌ای در ۳۰ آوریل ۲۰۱۹ در روزنامه نیویورک تایمز نوشته است که هدف ترامپ از اقدامات اتخاذی علیه ایران تغییر رژیم است. فریدمن نوشته است که از نظر اداره ترامپ، دولتهای ونزوئلا و ایران دو نخود در یک پوشش بوده – مردم خود را سرکوب می کنند و بازیگران بدخیمی در منطقه هستند- و باید بروند. فریدمن در انتهای این یادداشت خود با اشاره‌ای ضمنی به هر گونه احتمال ایران برای نصب سانتریفوژهای جدید یا افزایش غنی سازی، این امر را فرصتی برای استفاده از نیروی نظامی علیه این امکانات تفسیر کرده است.

شاید مقامات ایران نیز با درک این فضای شدیدا متشنج سیاسی و برآورد ابعاد نظامی این رویارویی درصدد باشند در وهله اول با ایجاد مجلسی انقلابی، حاکمیتی یکدست، حذف تمامی افراد موافق مذاکره و تنش زدایی، و سرانجام مقابله با ضد انقلاب راههای مخالفت سیاسی را به تمامی مسدود نمایند. مجلس انقلابی‌تر در راه است. باید چشم براه فضای هر چه مسدودتر سیاسی و وضعیت وخیمتر اقتصادی بود. همه چیز حاکی از نشانه‌های آرایش یک جنگ تمام عیار علیه ساکنان ایران است."