دستاوردهای مبارزات سال ۲۰۱۹ و  حوالی سال ۲۰۲۰

سال ۲۰۱۹ در آستانه پایان قرار گرفته است. از هم اکنون ارزیابیهای سال گذشته آغاز شده‌اند. همه تلاش دارند تا نتایج سال ۲۰۱۹ را که در راستای منافع آنان بوده است بازنمایی کرده و وارد سال جدید شوند. بدیهی است که سال ۲۰۱۹ در خاورمیانه در چارچوب جنگ جهانی سوم و جنگ سنگینی که گذشت تغییرات شگرفی را در ابعاد سیاسی و نظامی شاهد بوده است. بدون شک عرصه اصلی  که نبردهای شدید در آن روی داده و این تغییرات در آن به وقوع پیوستند کوردستان بوده است. به همین علت است که بازبینی نتایج سال ۲۰۱۹ برای کوردستان، برای مبارزه آزادی و موجودیت کوردها از هر جایی مهمتر است.

این پرسش فرا روی ما قرار دارد: درسهای اصلی سال ۲۰۱۹  برای کوردستان کدام موارد هستند؟ این پرسش را چگونه می‌توان پاسخ داد؟ بدون گمان در عرصه عملی کوردستان، درسهای فراوانی وجود دارند که می‌توانند مورد توجه قرار بگیرند. زیرا در هر چهار بخش کوردستان و خارج از میهن در جریان سال ۲۰۱۹ فعالیت‌ها و اقدامات گسترده‌ای انجام شدند و مبارزه آزادیخواهی کوردستان در میهن و کل منطقه ترویج و در سطح بین‌المللی نیز گسترش یافت. برای نمونه؛ مقاومت بزرگ اعتصاب غذای ۲۰۰ روزه، نتایج انتخابات محلی ۳۱ مارس، مقاومت‌های بدون وقفه گریلاهای پ.ک.ک در کوهها و شهرها، مبارزات بدون وقفه خلق کورد با پیشاهنگی زنان و جوانان مهر خود را بر این سال حک کردند.

به رغم این موارد، مقاومت قهرمانانه روژآوا که از ۹ اکتبر علیه اشغالگری دولت اشغالگر ترک در جریان است، مهر خود را بر ماههای اخیر زده است. مقاومت روژآوا در وهله نخست در شمال-شرق سوریه خلق کوردستان را بسیج کرده و کوردها را در خارج از میهن و فرودستان را در هر چهار سوی جهان به عمل واداشت. جوانان بار دیگر به کوهها عزیمت کرده و واکنش خود را با بایکوت کالاهای ترکیه در باشور کوردستان نشان دادند. تمامی این اقدامات را در راستای اتحاد ملی کوردها و کنگره ملی دمکراتیک جدیدی انجام دادند.

با تمامی این موارد، در باکور کوردستان دیکتاتوری فاشیست آ.ک.پ/ م.ه.پ مجددا شهرداریهای کوردستان را غصب کرده و شهرداران مشترکی را که در ۳۱ مارس انتخاب شده بودند، دستگیر نمود. باکور کوردستان را به زندان نیمه بازی بدل نمودند که نمی‌توان از آن خارج شد. در نتیجه حملات نابودگرانه فاشیسم آ.ک.پ/ م.ه.پ، شهرهای سریکانی و گری سپی اشغال شدند. سیستم فاشیست-نابودگر تلاش نمود تا یکپارچگی روژآوای کوردستان را از میان بردارد. این نتیجه را می‌توان از دست دادن دستاوردها نیز قلمداد کرد. یعنی در سال ۲۰۱۹ همزمان با وجود دستاوردهایی مهم، دستاوردهایی نیز از دست رفتند.

پس کدام واقعیت مهر خود را بر سال ۲۰۱۹ زده است؟ پاسخ این پرسش بر مبنای نظرات هر کسی می‌تواند تغییر کند. بدون تردید، منفی‌نگرها به شیوه‌ای محدود به این مسئله نگریسته و از دست دادن بخشی از روژآوا را برجسته می‌کنند. اما این صرفا بخش مادی این مسئله بوده و در چارچوب تحولات و عقب نشینیهای پراتیکی روی می‌دهند. برای جنبش انقلابی و آزادیخواه، امری طبیعی است که پیشرفت و عقب‌نشینی‌های را در کارنامه داشته باشد. به همین علت این وضعیت مهر خود را بر سال ۲۰۱۹ نزده است. وضعیتی برقرار است که در هر برهه‌ای می‌توان شاهد تغییرات عملی دیگری بود. در این رابطه می‌توان گفت درسهای سال ۲۰۱۹ واقعیت‌های دیگری هستند. پس این درسها و واقعیت‌های مهم کدام موارد هستند؟

زمانیکه در چارچوب این مسئله به رویدادهای ۹ اکتبر و بعد از آن که در روژآوا روی دادند نگریسته شود، می‌توان مشاهده نمود که با رهبری آمریکا و روسیه علیه کوردها و خلق‌های منطقه، بازیهای سیاسی و نظامی بوقوع پیوستند. نتایج برآمده از این بازیها کدام هستند؟ نخست؛ سیستم مرتجع  کنونی و دشمن خلق‌های منطقه در خاورمیانه از سوی نیروهای خارجی مانند امریکا و روسیه حفظ می‌شود. دوم؛ مسئله کورد در بنیادهای خود مسئله مدرنیته کاپیتالیستی جهانی است که نیروهایی مانند آمریکا و روسیه رهبری آن را بر عهده دارند. سوم؛ نیروهای حافظ وضع موجود و دولت-محور که مسئله کورد را خلق کرده‌اند و خلق‌های منطقه را تحت کنترل خود قرار داده‌اند، مکار و در راستای منافع شخصی خود عمل می‌نمایند. چهارم؛ نیروهای خارجی که تلاش می‌کنند منطقه را به بخشهای کوچکتر تقسیم کنند و حاکمیت کل منطقه را در دست داشته باشند و خاورمیانه را کنترل نمایند.  این رفتار آنان به دوشیدن گاو شیرده بی‌شباهت نیست. تمامی این واقعیات صراحتا در سال ۲۰۱۹ قابل مشاهده است.

آنچه که در این میان برای کوردها حایز اهمیت است این نکته است که بدانند مسئله کورد از سوی نیروهای جهانی و آشکارا  از سوی آمریکا و روسیه در شکل کنونی خود ادامه یافته و خود این نیروها مانعی برای دستیابی به راه حلی دمکراتیک هستند. به همین دلیل است که ارتباط این نیروها با کوردها کاملا دورویانه، منافقانه و براساس منافع آنان قرار دارد. از این رو بوده است که خلق این نیروها را به عنوان دوستان واقعی کورد نمی‌پذیرد. پیوندها و معاهدات آمریکا و روسیه با ترکیه این واقعیت را به آشکارا نشان می‌دهد.

مسئله دیگری که بدیهی است؛ نیروهای جهانی و دولتهای منطقه‌ای تلاش دارند تا به اتفاق یکدیگر کوردستان را اداره نموده و در اتخاذ چنین رویکردی، دولت ترکیه با ذهنیت استعمارگر و نابودگر خود نیرویی اساسی به شمار می‌رود. برای نمونه هیچ یک از نیروهای جهانی در مقابل تجاوز و اشغالگری دولت ترک به بخشهای دیگر کوردستان اعتراض نکرده است و از سوی دیگر موضعی اتخاذ کردند که اشغالگری را مشروعیت بخشیدند. از این رویکرد چه نتیجه‌ای می‌توان گرفت؟ نخست؛ حتی در بخشهایی که اندکی از وضعیت متمایزتری برخوردار باشند نیز برای حل پایدار مسئله کورد چاره اندیشیده نشده است. دوم؛ راه حلی بدین شکل صرفا با از میان برداشتن سیاست و ذهنیت نابوگرانه و اشتعماری دولت ترک می‌تواند ایجاد شود. سوم؛ برای حل این مسئله به صورتی پایدار، حل مسئله کورد در باکور کوردستان اهمیت تعیین کننده دارد.

آنزمان است که راه حلی پایدار برای مسئله کورد صرفا از طریق نابودی و از میان برداشتن سیاست و ذهنیت نابودگرانه و استعمارگرانه دولت ترک امکان پذیر است. یعنی دشمن اصلی تمامی کوردها و مباررزات آزادی کورد، سیاست و ذهنیت جمهوری ترکیه است که کوردها را به عنوان دشمن خود قلمداد می‌کند. نقطه ضعف این سیاست و ذهنیت نیز نشات گرفته از اقتدارگرایی فاشیست آ.ک.پ/ م.ه.پ است. در آنزمان است که پایداری آزادی موجودیت کوردها با از میان برداشتن فاشیسم آ.ک.پ/ م.ه.پ امکان پذیر می‌گردد. برای درهم کشستن فاشیسم آ.ک.پ/ م.ه.پ مبارزه سال ۲۰۱۹ چه نتایجی را به دنبال داشته است؟

زمانیکه براین مبنا رویدادهای سال ۲۰۱۹ مشاهده شوند می‌توان گفت که مبارزه سال ۲۰۱۹ علیه فاشیسم آ.ک.پ/م.ه.پ در هر بعدی این حزب را با تنگنا مواجه کرده و به سوی شکست سوق داده است. در انتخابات ۳۱ مارس و ۲۳ ژوئن این حزب دچار شکست شده و به وضعیتی در افتاد که نتواند انتخابات دیگری را برگزار کند. برعکس، دوره زمامداری خود را از طریق حملات خود به خلق کورد ادامه داده است، و به رغم تمامی این حملات نیز قادر نشده است که گریلاهای کورد را از میان بردارد. از عفرین تا شنگال و از خاکورک تا هفتانین، دولت فاشیست و اشغالگر ترک با حملات روزاته به روژآوا و جنوب کوردستان دست زده و این حاکمیت فاشیستی تلاش دارد تا بدین شیوه همچنان بقای خود را در مسند قدرت تداوم بخشد، اما در دراز مدت نمی‌تواند این رویه را ادامه دهد. همزمان در افکار عمومی و سیاست جهانی نیز ترکیه با انزوا مواجه شده است. ترکیه دیگر نمی‌تواند حمایتی را از سازمان ملل و ناتو دریافت کند و با آنها دچار اختلاف شده است. اخیرا مشاهده شده است که آ.ک.پ از درون در حال انشعاب است و همزمان ئتلاف آ.ک.پ با م.ه.پ نیز در حال فروپاشی است. اردوغان دیگر همانند گذشته مورد حمایت نیست.

براین مبنا می‌توان گفت که زمان زیادی برای از میان رفتن فاشیسم آ.ک.پ/ م.ه.پ نمانده است. برای مبارزه آزادی و موجودیت کوردها آیا مقطع مهمتری وجود دارد؟ این نتیجه مهمی است که مبارزات سال ۲۰۱۹ و روزهای نزدیک به پایان این سال در پی داشته است. بدیهی است که در نتیجه رویدادهای سال ۲۰۱۹ و رویدادهایی که در سال ۲۰۲۰ شکل می‌گیرند، می‌توان پیش بینی نمود که رهبری طیب اردوغان پیش از آنکه به اواسط سال ۲۰۲۰ برسد، با شکست مواجه شود. این امر نیز می‌تواند اندکی راه را بر آزادی کوردستان و دمکراتیزاسیون ترکیه بگشاید. بر اساس کوردستان آزاد و ترکیه‌ای دمکراتیک، خاورمیانه می‌تواند سریعا وارد فرایندی دمکراتیک شده و دمکراسی آن قدم قدم تحقق یابد. آیا دستاوردی بزرگتر از این می‌تواند تصور شود؟

منبع: yeniozgurpolitika