مراسم‌های بزرگداشتی در تاریخ ۱۵ نوامبر در ژنو، سوئیس، سنت لوئیس، فرانسه، اشتوتگارت، ماینتس و نورنبرگ آلمان، برای سید رضا و ۶ تن از یارانش که توسط دولت ترکیه اعدام شدند، برگزار می‌شود. مراسم‌ها تحت پشاهنگی کنگره برساخت درسیم، کنفدراسیون اتحادیه‌های علویان در اروپا (AABK)، فدراسیون دموکراتیک علویان (FEDA)، فدراسیون اتحادیه‌های دموکراتیک درسیم در اروپا، انجمن ضد نسل‌کشی ۳۸ درسیم، انجمن‌های علویان در سنت لوئیس و ویل آم راین، اتحادیه انجمن‌ها در راین ماین، ابتکار قربانیان نسل‌کشی درسیم در اشتوتگارت سازماندهی خواهد شد.

در بیانیه‌ای که از طرف نهادها منتشر شد، آمده است: «در آستانه ۸۷مین سالگرد اعدام سید رضا، ووشَنه سیدی و یارانش هستیم. با وجود گذشت زمان، درد و زخم ما همانند روز اول تازه است. زیرا قتل‌عام و سیاست‌های نسل‌کشی تغییر نکرده است و همچنان ادامه دارد.»

«سنت مقاومت بعنوان میراث باقی ماند»

 در این بیانیه همچنین آمده است: «تأسیس جمهوری با قتل‌عام و نسل‌کشی از کوچگیری در سال ۱۹۲۱ آغاز شد. عصمت اینونو در مورد طرح اصلاحات شرق که در سال ۱۹۲۵ تهیه شد، گفت: 'وظیفه ما قطعا ترک کردن کسانی است که در سرزمین ترکیه هستند. عناصر مخالف ترک‌گرایی و ترک‌پرستی را ریشه‌کن می‌کنیم'.

درسیم به دلیل هویت کوردی، کرمانجی و علوی خود به شدیدترین شکل مورد خشم این سیاست‌ها و برنامه‌ها قرار گرفت. این طرح‌ها امروز نیز به کار خود ادامه می‌دهند. نسل‌کشی ۱۹۳۷/۱۹۳۸ گام به گام از طریق گزارش‌ها، قوانین و احکام برنامه‌ریزی شد. 'قانون اسکان اجباری' مورخ ۱۹۳۴ که برای اجرای طرح اصلاحات شرق تهیه شده بود، عمدتاً درسیم را هدف قرار داد. قبایلی که بمنظور ترک کردن آنها باید از سرزمین‌شان اخراج می‌شدند طبقه‌بندی و مکان‌هایی که آن‌ها را به آنجا اعزام کنند مشخص شد. در سال ۱۹۳۶ قانون تونجَلی تهیه شد و پایه‌های استان 'تونجلی' با پادگان و مسجد گذاشته شد. با آغاز 'عملیات تنقیل تونجلی' در ۴ می ۱۹۳۷، درخواست شد که درسیم که به عنوان 'جوش' دیده می‌شد، به طور کامل قطع و ریشه‌کن شود.

آخرین مرحله کشتار ۱۹۳۷ 'محاکمه' سرشناسان درسیم در دادگاهی جعلی بود. دادستان گفت: 'این پرونده، پرونده‌ای است که تونجلی جوان علیه درسیم تشکیل داده است'. بدین ترتیب برای سید رضا، ووشَنه سیدی و فیندیک آقا، ووشَنه سَی رضای، حَسَنه جِورائیل آغای آرَکییه، عَلی میرزا سیلی، حسنه ابراهیم قیژی که نماینده درسیم بودند، حکم اعدام صادر شد.

اما در برابر این نقشه‌های خونین، سرشناسان درسیم نه تعظیم کردند و نه زانو زدند. ووشنه سیدی در دادگاه می‌گفت: 'در برابر ظالمان سر فرود نیاورید، جامعه کرمانجی در اینجا محاکمه می‌شود'.

در حالی که سید رضا با وقار فراوان به سمت چوبه دار می‌رفت، به نظر می‌رسید که مردم را خطاب قرار می‌دهد و فریاد می‌زند: 'ما بچه‌های کربلا هستیم، این یک اشتباه است، ​​یک گناه است. این شرم‌آور است، این ظلم است، این قتل است'. این سنت مقاومتی بود که ما به ارث بردیم. این مقاومت تا زمانی که دولت با حقیقت روبرو نشود و برای التیام زخم‌ها قدم بردارد ادامه خواهد داشت. ما آنچه را که اتفاق افتاده فراموش نمی‌کنیم و نمی‌گذاریم فراموش شود.»