آرش صادقی فعال مدنی محبوس در زندان رجایی شهر کرج دلنوشته‌ای برای سعید شیرزاد نوشته است که با کارشکنی مسئولین زندان از شرکت در مراسم خاکسپاری مادرش محروم ماند و حتی تاکنون نیز از مرخصی کوتاه مدت برای شرکت در سوگواری مادرش بهره‌مند نشده است.

   مادر سعید شیرزاد روز ۲۵ شهریور درگذشت. سعید شیرزاد با کارشکنی‌های مسئولین زندان رجایی شهر کرج نتوانست در مراسم خاکسپاری وی شرکت کند. تاکنون نیز با گذشت حدود ده روز از مرگ مادر وی هنوز به مرخصی اعزام نشده و نتوانسته در سوگواری مادرش در کنار خانواده‌ی خود قرار گیرد.

   آرش صادقی فعال مدنی دلنوشته‌ای را در همین زمینه برای سعید شیرزاد نوشته و آنرا منتشر کرده است.

متن کامل دلنوشته‌ی آرش صادقی به شرح زیر می‌باشد:

“برای مادر چشم به انتظار سعید شیرزاد

   مادر، زیباترین واژه‌ای است که در هر زبانی جاری‌ست.

   مادر، در هر فرهنگی مظهر زایش و زندگی، منبع مهر و محبت و اسطوره صبر و شکیبایی ست و مرگ مادر، اندوه جانگدازی است که تنها و تنها گذر زمان تسکین دهنده آلام آن است.

   جمهوری اسلامی بیش از چهل سال است که با قلع و قمع تمامی مخالفان خود بزرگترین جنایت را در حق مادران این مرز و بوم مرتکب شده است. چه بسا مادرانی که در حسرت گریستن بر سنگ مزار جگر گوشه‌های خود چشم از جهان فرو بستند و چه بسا مادرانی محتضر که در حسرت آخرین دیدار فرزندان خود، خون دل خوردند و به آرامی شمع به خاموشی گراییدند.

   مادر سعید شیرزاد نیز یکی از هزاران مادری بود که سالها چشم انتظار فرزندش به سر برد و تنها آرزویش آزادی پسرش بود که پنج ماه پیش حکمش به اتمام رسیده، ولی بخاطر پرونده سازی جدید از به آغوش کشیدن فرزندش، حتی تا آخرین لحظات عمرش نیز محروم ماند.

   این که یک زندانی سیاسی و عقیدتی از آخرین دیدار مادر محتضر خود محروم گردد و حق شرکت در مراسم خاکسپاری مادر خود را نداشته باشد تنها و تنها در رژیم خودکامه‌ای چون جمهوری اسلامی اتفاق می‌افتد که برای زندانیان سیاسی دسترسی به تلفن روزانه و استفاده از مرخصی را نه حق بلکه یک امتیاز احتساب می‌کند و با گستاخی تمام در مجامع بین‌المللی دم از حقوق بشر می‌زند.

   ظلم و ستمی که بر مردمان این سرزمین رفت تنها در شکنجه گاه‌های این رژیم ثبت نشده، بلکه در گریه‌های خاموش شبانه مادران داغدیده و در وجب به وجب گورستان‌هایی چون خاوران ثبت شده است. ظلم و ستمی که بر مادران این سرزمین رفت بر هیچ ازمنه و امکنه‌ای نرفته است.

   مادرانی از قتل عام ترکمن صحرا و قارنا تا خاوران، همچون مادر بهکیش، مادر راد، مادر مثنی، مادر اکبری منفرد، مادر ماسوری، مادر لطفی، مادر محسنی، مادران زانیار و لقمان و فرزاد و دایکه مصطفی سلطانی و نیز مادر کریم بیگی و مادر تاجمیر و مادر بهنود و مادر زینالی و مادر گوهر عشقی و هزاران مادری که فرزندانشان تنها به جرم عشق به مردم، کشته و اعدام شدند.

   آرش صادقی/ چهارشنبه ۳ مهر ۹۸/ زندان رجایی شهر کرج”.